Re: Heb jij moeten wennen aan het geslacht van je kindje?

Charles di 18 dec 2012 - 21:37

Nouja , ik heb dus allebei gekregen haha.

Maar moest wel ff wennen...zag mezelf altijd als jongensmoeder maar ooooh wat ben ik blij met mijn duo...meisjes zijn óók als zo geweldig!

Theeleut di 18 dec 2012 - 21:38

Bij de 1e wisten we niet dat het een meid werd. Ik hoefde ook geen seconde te wennen, ik had altijd al een voorgevoel.

Bij de 2e wilde we wel het geslacht weten en dat was dus een zoon, ik heb er erg aan moeten wennen. In mijn hoofd was het een totale meisjeswereld, als ik dacht aan de kamer was het meisjesspul, de naam die we hadden vond ik geweldig. Ik baalde dat we geen Saar kregen.

Maar de knop ging natuurlijk om en ik ben super blij met mijn vent!

kwak di 18 dec 2012 - 21:39

Bij D. wisten we niet wat ze zou zijn maar met deze baby weten we het wel.
Ik dacht dat het weer een meisje zou zijn maar het is toch echt een jocie! Ik heb heel erg moeten wennen, het leek/lijkt me zo anders dan een meisje maar nu vind ik het ook wel heel erg leuk!

Sophiee di 18 dec 2012 - 22:06

Nee, ik hoefde helemaal niet te wennen. Ik had zo'n sterk gevoel dat het een meisje zou zijn, dat ik gewoon wíst dat het klopte. Heb mezelf ook altijd als meisjesmama gezien. Toch zou ik ook graag een jongen krijgen ooit.. smile

.

Gast di 18 dec 2012 - 22:17

Ik heb ook enorm moeten wennen want ik dacht dat het een meisje was. Toen bij de 20 weken echo bleek dat het een jongen was zei m`n man heel enthousiast YESSSS!!!! en ik ow .... *stil* Heb er ook echt even aan moeten wennen dat het een jongen was, maar nu ben ik helemaal hebben met onze prachtzoon Very Happy

piertje wo 19 dec 2012 - 8:59

Toen ze geboren werd, had ik echt zoiets van: huh, een meisje? Niet dat ik er helemaal van overtuigd was dat het een jongen zou zijn, maar het leek me heel logisch een jongen. Ik zag mijn vriend als vader voor me met zijn zoon en ik heb zelf alleen maar broertjes (niet dat dat een logische reden is, haha).
Maar vanaf dat moment vond ik het wel meteen heel leuk hoor een meisje! Ik moest gewoon even omschakelen. (al had ik in mijn zwangerschap heel vaak gedroomd dat het een meisje zou worden)

Filoria wo 19 dec 2012 - 9:02

Jongensmama zijn is superleuk! Heb jij moeten wennen aan het geslacht van je kindje? - Pagina 2 3079029344

Ik zie mezelf niet voor me als meisjesmama, dus ik had juist enorm moeten wennen als het een meisje was geweest!

Ben je ondertussen al wat gewend aan het idee Ellebel?

Ellebel wo 19 dec 2012 - 10:01

Filoria schreef: Ben je ondertussen al wat gewend aan het idee Ellebel?

Ja iets meer, heb vandaag hele schattige jongenskleren gekocht I love you

Filoria wo 19 dec 2012 - 10:08

Ellebel schreef:
Filoria schreef: Ben je ondertussen al wat gewend aan het idee Ellebel?

Ja iets meer, heb vandaag hele schattige jongenskleren gekocht

Lady4 wo 19 dec 2012 - 11:18

Ik ben nog geen moeder en ben ook niet zwanger maar het is al een tijdje mijn grote angst dat ik niet blij kan zijn wanneer ik ooit zwanger blijk van een jongetje. Ik zie mezelf ook echt als meisjes-mama.

Alle clichés over 'als het maar gezond is', 'als ik zwanger mag raken' etc even daargelaten, wat nou als ik echt ongelukkig wordt doordat ik geen dochter zal krijgen? Het is een serieuze angst van mij, die mijn idee van een prachtige zwangerschap zelfs een beetje teniet kan doen. Sad

Ik ben trouwens stiefmoeder van een prachtige jongen van net 3 en heb het meest geweldige neefje van 1, maar zelfs dan blijft de wens op een dochter groot aanwezig.

Sun88 wo 19 dec 2012 - 11:22

Lady4 schreef:Ik ben nog geen moeder en ben ook niet zwanger maar het is al een tijdje mijn grote angst dat ik niet blij kan zijn wanneer ik ooit zwanger blijk van een jongetje. Ik zie mezelf ook echt als meisjes-mama.

Alle clichés over 'als het maar gezond is', 'als ik zwanger mag raken' etc even daargelaten, wat nou als ik echt ongelukkig wordt doordat ik geen dochter zal krijgen? Het is een serieuze angst van mij, die mijn idee van een prachtige zwangerschap zelfs een beetje teniet kan doen.

Ik ben trouwens stiefmoeder van een prachtige jongen van net 3 en heb het meest geweldige neefje van 1, maar zelfs dan blijft de wens op een dochter groot aanwezig.

Komt helemaal goed als je zwanger bent van een jongen, echt geloof me!

Shy wo 19 dec 2012 - 11:23

Ik was er helemaal van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen. Toen ik op mijn werk was en even tijd had, echo laten maken en bleek een jongetje te zijn. Gelijk mijn man gebeld en die was zo blij!
Hij sleurde mij mee in zijn geluk.
Was best lang geleden dat er een jongen werd geboren in onze familie dus dat was ook best stoer smile

Gast wo 19 dec 2012 - 11:34

Lady4 schreef:Ik ben nog geen moeder en ben ook niet zwanger maar het is al een tijdje mijn grote angst dat ik niet blij kan zijn wanneer ik ooit zwanger blijk van een jongetje. Ik zie mezelf ook echt als meisjes-mama.

Alle clichés over 'als het maar gezond is', 'als ik zwanger mag raken' etc even daargelaten, wat nou als ik echt ongelukkig wordt doordat ik geen dochter zal krijgen? Het is een serieuze angst van mij, die mijn idee van een prachtige zwangerschap zelfs een beetje teniet kan doen.

Ik weet niet maar ik krijg echt een nare bijsmaak van jou reactie... En wbt je clichés dat zouden je zorg nr 1 moeten zijn en niet of je een jongen of meisje krijgt!

Paper Crown wo 19 dec 2012 - 15:02

Elixer schreef:
Lady4 schreef:Ik ben nog geen moeder en ben ook niet zwanger maar het is al een tijdje mijn grote angst dat ik niet blij kan zijn wanneer ik ooit zwanger blijk van een jongetje. Ik zie mezelf ook echt als meisjes-mama.

Alle clichés over 'als het maar gezond is', 'als ik zwanger mag raken' etc even daargelaten, wat nou als ik echt ongelukkig wordt doordat ik geen dochter zal krijgen? Het is een serieuze angst van mij, die mijn idee van een prachtige zwangerschap zelfs een beetje teniet kan doen.

Ik weet niet maar ik krijg echt een nare bijsmaak van jou reactie... En wbt je clichés dat zouden je zorg nr 1 moeten zijn en niet of je een jongen of meisje krijgt!

Nou nou Elixer.. Ze spreekt een angst uit. Dat mag toch?
Ik zelf, met al die vruchtbaarheidsproblemen, had zelfs een enorme voorkeur. Moest en zou een meisje. Hij bleek een jongen, maar echt het hele idee van een meisje was zo weg! Ik vind 't zo'n onzin als je geen voorkeur mag hebben.

_Lana_ wo 19 dec 2012 - 20:16

Charles schreef:Nouja , ik heb dus allebei gekregen haha.

Maar moest wel ff wennen...zag mezelf altijd als jongensmoeder maar ooooh wat ben ik blij met mijn duo...meisjes zijn óók als zo geweldig!

Dit hadden mijn woorden kunnen zijn.
Ik vraag me af wat dat toch is met vrouwen, waarom bijna alle vrouwen een meisje willen.
Bang voor het onbekende? ;-) Haha.
Ik heb verder ook eigenlijk nooit een voorkeur gehad, al dacht ik dat ik alleen maar jongens zou krijgen. Nu ben ik wel heeeeel blij dat ik van alles wat heb.

Flip Fluitketel wo 19 dec 2012 - 20:25

Meisjemama zijn is superleuk!!!! Lekker tutten... als ze stil blijft zitten in ieder geval- Wink

Toen we bij de 25wkn het geslacht te weten kwamen eigenlijk niet moeten wennen. Het geslacht bij de 2e moest ik aan wennnen. Had een voorgevoel en dit klopte niet, mijn man zijn voorgevoel bleek wel te kloppen. Een dag later was ik alweer aan het idee en geslacht gewend.

SarahKey wo 19 dec 2012 - 20:30

Paper Crown schreef:
Elixer schreef:
Lady4 schreef:Ik ben nog geen moeder en ben ook niet zwanger maar het is al een tijdje mijn grote angst dat ik niet blij kan zijn wanneer ik ooit zwanger blijk van een jongetje. Ik zie mezelf ook echt als meisjes-mama.

Alle clichés over 'als het maar gezond is', 'als ik zwanger mag raken' etc even daargelaten, wat nou als ik echt ongelukkig wordt doordat ik geen dochter zal krijgen? Het is een serieuze angst van mij, die mijn idee van een prachtige zwangerschap zelfs een beetje teniet kan doen.

Ik weet niet maar ik krijg echt een nare bijsmaak van jou reactie... En wbt je clichés dat zouden je zorg nr 1 moeten zijn en niet of je een jongen of meisje krijgt!
Nou nou Elixer.. Ze spreekt een angst uit. Dat mag toch?
Ik zelf, met al die vruchtbaarheidsproblemen, had zelfs een enorme voorkeur. Moest en zou een meisje. Hij bleek een jongen, maar echt het hele idee van een meisje was zo weg! Ik vind 't zo'n onzin als je geen voorkeur mag hebben.

Ik had ook een enorme voorkeur ondanks dat het 4,5 jaar duurde eer ik zwanger werd. Ik zie hem dan ook echt als een lot uit de loterij, een vreselijk mooi kado. Een meisje zou ook goed geweest zijn, maar dan zou ik toch echt even moeten wennen. En ik snap best de angst van lady. Waak er alleen wel voor dat een eventuele jongetje echt niet welkom is en je hem het kwalijk gaat nemen dat het een jongen is. (of nog erger, als er daana wel een meisje komt, hij word vergeten, helaas gebeurt dat ook)

Gast wo 19 dec 2012 - 21:15

Nee, ik had vanaf het begin het idee dat het jongetjes waren, aan het idee dat ze samen waren heb ik meer moeten wennen Laughing

Had bij de echo ook heel raar gekeken als het meisjes waren geweest.

Ellebel wo 19 dec 2012 - 22:00

Ik denk dat ik me met een meisje gewoon meer kan identificeren. Ik vind de kleertjes leuker, het speelgoed leuker, de hobby's leuker (nou ja, waarschijnlijk dan), etc. En als ik kijk naar mijn broertje en mij.. Mijn broertje trekt heel erg naar zijn vriendin en trekt zich vrij weinig van familie aan. Mijn man net zo, die heeft zelfs met zijn hele familie gebroken (veel te makkelijk in mijn ogen). Ik onderneem echt dingen met mijn moeder, zorg dat ze niet alleen is met de feestdagen etc (vorig jaar gescheiden). Mijn broertje is daar totaaaal niet mee bezig. En dat bedoeld hij niet eens slecht, want hij woon toch thuis? Eet toch iedere met mijn moeder? In zijn ogen is dat hetzelfde. Ik denk dat ik vooral bang ben dat ik mijn zoon ga verliezen vanaf de puberteit, want vanaf dan zit hij vast alleen nog maar op zijn kamer te gamen Wink

Lady4 wo 19 dec 2012 - 22:00

Thanks Elixer voor jouw bijdrage, precies wat ik nodig had. confused

Snap je dan niet hoe lastig het is om zo'n angst te verwoorden?

Ik hoop onwijs dat ik zwanger mag raken en daarna zal mijn grootste wens zijn dat het gezond is. Ik weet ook zeker dat ik onwijs veel van mijn kind zal houden, ongeacht het geslacht. Maar de angst om me teleurgesteld te voelen is groot aanwezig, en alleen dat gevoel zou ik al heel erg vinden. Het zou me een schuldgevoel bezorgen ten opzichte van mijn kind.

Als je geen moeder bent en niet zwanger bent, is het gewoon heel moeilijk voor te stellen dat je zo onvoorwaardelijk van iemand kunt houden, ondanks geslacht, uiterlijk, etc.

Ellebel wo 19 dec 2012 - 22:05

Lady ik dacht er voordat ik met de pil stopt hetzelfde over. Toen ik met de pil stopte had ik al meer zoiets van eigenlijk maakt het me niet uit. Toen het zwanger worden even op zich liet wachten maakte het me helemaal niet meer uit. En toen ik zwanger was, wist ik zeker dat het jongen was. Ik heb zelfs al een héél schattig jongenspakje gekocht waar ik echt verliefd op was, wist de naam vrijwel meteen, hoe de kinderkamer eruit komt te zien, etc. etc. Voor een meisje had ik dat allemaal niet. En toen ik maandag de bevestiging kreeg, heel raar, moest ik er toch aan wennen. Maar teleurgesteld ben ik niet hoor. Ik zie gewoon wat meer beren op de weg voor wanneer hij groot is, maar laat ik eerst maar genieten van mijn babyboy. De rest groei ik vast wel in mee.

Ik weet wel 1 ding heel zeker. Bij een volgend kindje vrijen we niet meer op de dag van de eisprong, maar echt een paar dagen daarvoor alleen. Want de wens voor een dochter is er nog steeds en wellicht dat bovenstaande een handje helpt Very Happy

. En anders ben ik straks vast heel blij met mijn mannen.

Marin wo 19 dec 2012 - 22:07

Trek je daar nou echt niets van aan Lady. Ik kan me je 'angst' (dat is zelfs nog wel een groot woord) wel beetje voorstellen, had dat vroeger ook meer. Ik wilde zo dolgraag een meisje. En nu ik echt een relatie heb, wil ik juist persé een jongetje, omdat ik m'n vriend en een zoontje zo graag samen zou willen zien, dat lijkt me zo mooi. Jouw vriend heeft al een zoontje natuurlijk, dat maakt misschien nog meer uit. Maar nu ik die gedachte heb van vader-zoon, maakt het me eigenlijk helemaal niet zoveel meer uit, allebei lijkt me fantastisch. Als ik 't echt voor 't zeggen zou hebben (En dat heb ik natuurlijk niet), zou ik het liefst eerst een jongen en dan een meisje hebben. En volgens mij op 't moment dat je echt zwanger bent, maakt het je ook echt niet uit. En mocht je dan nog een lichte voorkeur hebben..Nou ja, ook niet erg. Je gaat uiteindelijk toch echt wel van je kindje houden, dat weet ik zeker. Dus ja, ik snap je angst, maar ik denk dat je van te voren niet al dat schuldgevoel moet creëren, volgens mij voel je het tegen die tijd wel anders. hug

Lady4 wo 19 dec 2012 - 22:14

Thanks Marin, mooi verwoord. Ik hoop echt dat het me tegen die tijd helemaal niks meer uitmaakt en de verhalen hier geven me wat dat betreft goede hoop.

Ellebel, dank voor je openhartige reactie. Ik kan me die beren op de weg goed voorstellen, eigenlijk is dat precies de kern van mijn angst. Dat een jongetje, eenmaal groter, niks met zijn moeder wil ondernemen, weinig van zich laat horen, etc. Hoewel ik genoeg andere voorbeelden ken, waaronder mijn eigen vriend.

Ik heb trouwens twee keer gedroomd dat ik een dochtertje had, van ruim een jaar oud. De intense liefde die ik in die droom voelde, is met geen pen te beschrijven. Ik hield zoveel van haar, zo voelde zo echt van mij. Het deed beide keren gewoon een beetje pijn toen ik wakker werd en ze verdwenen was met mijn droom.

Susan wo 19 dec 2012 - 22:16

Ik ken juist heel veel volwassen mannen die een heel goede band hebben met hun moeder, in mijn familie is dat eerder regel dan uitzondering.

Mijn man laat weinig horen naar zijn moeder toe, maar zijn zus nog veel minder, dus dat zegt ook niks.

Marin wo 19 dec 2012 - 22:17

Ik droom dat soort dingen ook wel eens, Lady en dan ben ik ook zo verdrietig als ik wakker word.

Volgens mij kan je met een zoontje trouwens ook ontzettend veel leuke dingen doen, én zoontjes zijn vaak toch een beetje mama's kindjes! Zelfs m'n grote beer van een vriend, moet je die eens bij z'n mammie zien en wat zij voor hem doet.. Dat blijft toch echt altijd een speciale band hoor. En m'n moeder ook, die is gewoon verliefd op haar zoon. Ze denkt altijd dat ie op Brad Pitt lijkt en is helemaal idolaat van 'm. laughcry

Gesponsorde inhoud