Heb jij moeten wennen aan het geslacht van je kindje?

Gisteren te horen gekregen dat we een zoontje verwachten. Helemaal leuk natuurlijk en ik heb al die tijd een zeer sterk voorgevoel gehad dat het een jongetje zou zijn.
Maar toch merk ik dat ik heel erg moet wennen aan het idee om een 'jongensmama' te worden. Heb vannacht ook allemaal stomme dingen over jongens gedroomd: dat hij niet met me wilt winkelen als hij groot is, de hele dag alleen achter de pc hangt, dat we hem niet meer zien als hij volwassen is, de kleertjes en het speelgoed minder leuk zijn, etc etc. Nu wil ik wel even benadrukken dat ik dit gedroomd heb en ik wel meer rare dingen droom op het moment. Maar ik merk wel echt dat ik heel erg moet wennen aan het feit dat ons kindje opeens een identiteit en een naam heeft. Denk dat ik dit bij een meisje evengoed zou hebben. Hadden jullie dit ook?

Ik moest er ook wel ff aan wennen, maar ben er superblij mee!!

Ik moest er bij R ook erg aan wennen, ik dacht een jongen??? Maar nu, het is mijn allergrootste liefde, mijn knuffelend moppie en hij vindt winkelen enorm leuk, ik neem hem al mee sinds hij een week oud was hahaha dus hij weet niet anders.

Nu moest ik weer wennen maar was ik wel blij dat het natuurlijk gezond was maar dat het ook nog een meisje is is een extra iets. Want de allerliefste jongen heb ik al.

Een jongen is veeeeeeeeeeeeeeel leuker dan een meisje joh!

Wij moesten dus niet wennen aan een jongen. Dat had ik weer bij een meisje gehad, want ik vind mezelf meer een jongensmama

Wij wisten het geslacht niet. Ik dacht wel dat het een jongen zou zijn maar toch moest ik erg wennen dat het echt een jongen was toen hij was geboren. Veel mensen (incl mijn man) dachten dat het een meisje zou zijn.

Annie24 schreef:Een jongen is veeeeeeeeeeeeeeel leuker dan een meisje joh!

Wij moesten dus niet wennen aan een jongen. Dat had ik weer bij een meisje gehad, want ik vind mezelf meer een jongensmama

Mijn woorden, ik had vanaf dag 1 het gevoel dat D een jongen zou zijn. Ikzelf zou erg moeten wennen als de volgende een meisje zou zijn. Heb ons altijd als jongens-ouders gezien.
Maar dat dromen is normaal hoor, had ik ook. Het sloeg bij mij aan het eind van de zwangerschap om in angst of het wel echt een jochie was. Wat nou als ze het verkeerd hadden gezien haha

Ik moest er ook aan wennen dat we een zoon krijgen. Ik weet hoe het is om een dochter te hebben en dat bevalt zo ontzettend goed, ik was bang dat dat met een jongen anders zou zijn, minder leuk misschien.. Ik ben ook banger dat een jongen eerder gepest wordt op school dan een meisje, dat zit steeds in m'n hoofd. Super irreëel misschien, maar ik kan er niks aan doen.
Man had in eerste instantie gezegd dat hij graag nog een meisje wilde, dus na de geslachtsbepalende echo moest ik huilen. Ik was bang dat hij het niet leuk zou vinden, haha.

Altijd voor gevoel gehad dat het een jongen zou zijn, toen bij de echo konden ze het niet goed zien, ze dacht een meisje dat was wennen uiteindelijk bij de 20 wk echo bleek toch een jongen. iedereen in mijn omgeving dacht een meisje, ik zag mij zelf ook als meisjes moeder. Maar mijn gevoel dat het een jongen zou zijn was juist, dus daar niet aan hoeven wennen. Wel had ik daarna het gevoel dat ik het jammer vond dat het gissen voorbij was, dus ooit bij de 2e wil ik graag proberen om het niet te weten, lijkt mij ook wel wat.

Nee vanaf het moment dat ik zwanger was dacht ik dat ee een jongen zouden krijgen, dus toen dat werd bevestigd heb ik niet moeten wennen maar kon ik eindelijk los voor alle leuke dingen die ik gezien had in de winkels.

Nu krijgen we weer een jongen en weet hoe het is om een jongensmama te zien, en kan je 1 ding zeggen. Heerlijk dus ik ben blij met mijn mannengezin en hoef weer niet te wennen.

Ja ik moest ook wel wennen. De oudste is een meid en toen zagen we bij de 20weken echo dat onze 2e een jongen was, we hadden echt verwacht nog een meid te krijgen. Na een paar weekjes waren we gewend en nu wil ik niet anders meer. Ik dacht dat een jongen misschien minder leuk zou zijn dan een meisje, maar dat slaat natuurlijk nergens op.
Wat ik wel heb is dat een meisje later (veel later, dus als ze trouwen/kinders krijgen enz.) vaker naar de eigen ouders toetrekken en jongens andersom. Maar hopen dat ik een leuke schoondochter krijg dus :s (of schoonzoon)

Ik hoefde beide keren niet te wennen. Het maakte me ook niks uit en m'n eerste gevoel klopte beide keren wel. Ik heb wel de dag na de echo bij de eerste m'n man huilend opgebeld om te zeggen dat we toch echt geen jongetje konden krijgen omdat ik daar geen verstand van had

Linda & Tania

Ondanks dat ik mezelf altijd als meisjesmama inschatte was ik vanaf het begin van m'n zwangerschap er van overtuigd dat we een jongetje zouden krijgen. Toen bij de geslachtsbepaling bleek dat er een meisje in m'n buik zat moest ik echt even omschakelen maar ik vond het meteen super leuk.

Voor een tweede kindje hoop ik nu een beetje op een jongen want ik ben wel heel nieuwsgierig hoe dat is. Ik denk dat ik dan meer moeite zou hebben om aan het idee te wennen dat we weer een meisje zouden krijgen. Ik kan me daar minder een voorstelling van maken omdat we N. al hebben.

Herkenbaar hoor! Ik zag mezelf ook altijd als een 'meisjesmama' en moest ook wel wennen toen we hoorden dat we een zoon kregen. Hij is nu nog geen 3 weken oud maar ik vind het nu al superleuk om een zoontje te hebben.

Héél herkenbaar , bij de eerste was het ook een jongen en bij heel de familie was alles meisjes dus ga je standaard van uit dat je ook een meisje kreeg.
Was ook echt toen ze zei: 'Het is een jongen' zat echt zoiets van: 'Een jongen???'

Ik was nu met de derde ook erg bang dat ik er enorm aan moest wennen als het weer een jochie zou zijn, hebben een zoontje en dochter en ja mijn lichte voorkeur was toch ook wel een meisje.
Maar gelukkig heb ik dat ook niet gehad , wel veel gedroomd zoals jij ook hebt gedroomd.

Ik dacht echt niet dat ik een jongen zou krijgen. Nooit. Dat kon gewoon niet. Ik dacht ook als ik aan kindjes dacht samen met mijn man was het een meisje. Een hele roze wereld. Je kan wel stellen dat een jongensbaby niet bestond voor mij. Toen wij dus met 11 weken een vlokkentest kregen en hierop volgend hoorden dat het een jongetje was.. Oh men! Geen seconde heb ik moeten 'wennen' ik was zo blij, een zoon, mijn zoon! Nee, het was meteen goed en als ik soms de twee schreeuwerds van mijn vriendin zie (twee meisjes) en die van mijn andere vriendin (twee jongens) ben ik stiekem blij dat ik geen meisje krijg. Wat een dramaqueentjes haha!

Ik, ik kom uit een meidenfamilie, maar ergens wist ik wel dat het een jongetje zou worden, wij wisten het ook met 20 weken en ik moest ook er aan wennen.

De eerste keer dat ik hem vast had wist ik dat ik een jongens mama was. Ik vind het helemaal geweldig.

ik hoopte heel erg op een meisje. denk dat als het een jingen was geweest ik wel even zou moeten wennen. als we ooit nog een kindje mogen krijgen zou ik het wel heel leuk vinden als het een jongen is. van allebei 1 wat wil je nog meer!? maar we zullen zien

Wij willen t niet weten, maar ik denk dat als ik t geslacht zou weten ik wel een andere ervaring mbt zwangerschap zou hebben. Nu zie ik mezelf als zwanger/toekomstige mama, en niet meisjes of jongetjesmama. Ik denk dat ik dan idd na de bevalling wel moet wennen, ook al heb ik nu nog geen voorgevoel

Ik moest ook wel wennen, vooral bij de tweede, maar nu als jongensmama bevalt het me prima

Ja heel erg! Wij wisten het geslacht niet en ik was er heilig van overtuigd dat het een jongen zou zijn! Toen D geboren was en de verloskundige dan ook zei, gefeliciteerd u heeft een dochter, toen kon ik alleen maar zeggen: huh? Een meisje??
Maar uiteraard vind ik het superleuk om een dochter te hebben

Ik moest er helemaal niet aan wennen. Ik wou heel graag een jongen en mijn gevoel zei ook al die een tijd een jongen. Ik zat meteen op een hele grote blauwe wolk.

Met 17 weken werd ons gezegd dat het waarschijnlijk een meisje was. Met 20 weken bleek het toch echt n jongetje. Ondanks dat ik en iedereen met mij dacht dat het een meisje was heb ik geen seconde hoeven wennen of omschakelen, ik vind het geweldig en ben helemaal gek van ons ventje

Toen ik zwanger was van de eerste was ik er ook van overtuigd dat het een meisje zou zijn, dat kon niet anders ik voelde het namelijk zo sterk.... Helemaal fout dus... Hahah ii moest na de echo echt wel even omschakelen maar na een paar dagen was ik om en mega trots!!

Bij de tweede was ik ervan overtuigd weer een zoon te krijgen maar weer fout, er zat een meisje in mijn buik... Ohh ik was zooooooo blij!

Oké gelukkig, ik ben dus niet heel raar dat ik even moet wennen. Voelde me al helemaal schuldig dat ik niet euforisch van geluk ben. Morgen ga ik lekker babyshoppen en vrijdag hebben we een 3d echo, dan krijg ik er vast wat meer gevoel bij

Nee, bij de eerste had ik een sterk voorgevoel dat het een meisje zou zijn en was ik dus al voorbereid. De tweede was weer een meisje, dus dat was ik al gewend .

Maar het is sowieso niet gek dat je even moet wennen, als bij de geslachtecho bij mijn eerste zwangerschap had gebleken dat het een jongetje was, had ik ook even om moeten schakelen denk ik.