Nu het dichterbij komt...twijfel tussen thuis-ziekenhuis..

Susan schreef:Ik mocht ook niet boven bevallen, omdat wij een vrij smalle en steile trap hebben waar geen brancard vanaf kan. Je moet wel te vervoeren zijn vanaf de plek waar je bevalt. Daarom hadden wij ook een bed in de kamer.

.

Hier hebben ze het daar nooit over gehad, daardoor heb ik het wel als zeer naar ervaren wat er met mij is gebeurd toen. Ik had al een uur geperst en moest dus met de ambulance naar het ziekenhuis. Het hoofdje was elke keer al te zien, maar ik moest dus zelf de trap aflopen omdat de brancard niet naar boven kon. Wat een verschrikking! Ik hing gewoon tussen de verpleegkundige en mijn man in en ben zo de trap al persend afgelopen. (mocht niet meer persen, maar ja, hou dat dan nog maar tegen) Bah, als ik daar nog aan denk!

Ik wilde graag thuis bevallen, maar ben i.v.m. serotoniteit overgedragen aan het ziekenhuis. N. is om 23:38 uur geboren en daarom moesten we een nachtje blijven, we maakten het allebei goed. Ik heb een vreselijke nacht gehad wat een flinke domper op de herinnering van mijn verder vlekkeloze (figuurlijk dan ) bevalling heeft betekend.

Een tweede keer weet ik nog niet goed wat ik wil. Aan de ene kant lijkt me de rust van thuis bevallen heerlijk. Gewoon één verloskundige die je kent en verder een kraamverzorgster. In het ziekenhuis heb ik verschillende verpleegkundigen aan m'n bed gehad, de verloskundige kwam opdraven toen ik al in mezelf gekeerd was en was al weg tegen de tijd dat ik voldoende bijgekomen was en mijn blik eindelijk 5 seconden van N. af kon wenden. Ik heb haar dus eigenlijk helemaal niet gezien, ik weet aan de hand van haar naam en een folder van het ziekenhuis die later via de post kwam wie mijn bevalling heeft begeleid.

Aan de andere kant ben ik nu, en dan ben ik dus nog geen eens zwanger, veel meer bewust van de risico's en lijkt me de veiligheid van een ziekenhuis geruststellend. Ondanks dat ik best geloof dat thuisbevallingen veilig zijn kan een verloskundige in haar eentje, bijgestaan door de kraamverzorgster, niet wat een team in het ziekenhuis misschien wel kan.

Ik denk dat ik het gewoon op dat moment zou bekijken waar ik me prettig bij zou voelen en hoe de bevalling verloopt. Ik weet wel dat als het weer het ziekenhuis wordt, dat ik dan ongeacht het tijdstip naar huis wil. Dan wil ik bij mijn vriend zijn die eerste uren.

Dat ik in het ziekenhuis ga bevallen, daar bestaat geen twijfel over.

Op zich zou ik graag thuis bevallen, maar gezien de geschiedenis met J. is dit niet verstandig en zie ik het ook niet echt zitten. Dus dan maar naar het ziekenhuis. Ik had bij J. al een medische indicatie vanwege medicijngebruik, volgens mij heb ik nu een indicatie gezien mijn eerste bevalling.

Ik mocht blijven, omdat J. moest blijven. Ik had zelf op zich de volgende dag prima naar huis gekund.


De volgende keer hoop ik dezelfde dag nog weer in mijn eigen bed te liggen. Lekker keuvelen met de baby. J. bij ons op bed zitten en samen genieten en niet te vergeten: ons lekker laten verwennen. Beschuit met muisjes eten, bijkomen...

Sterrin_ schreef:

Susan schreef:Ik mocht ook niet boven bevallen, omdat wij een vrij smalle en steile trap hebben waar geen brancard vanaf kan. Je moet wel te vervoeren zijn vanaf de plek waar je bevalt. Daarom hadden wij ook een bed in de kamer.

.

Hier hebben ze het daar nooit over gehad, daardoor heb ik het wel als zeer naar ervaren wat er met mij is gebeurd toen. Ik had al een uur geperst en moest dus met de ambulance naar het ziekenhuis. Het hoofdje was elke keer al te zien, maar ik moest dus zelf de trap aflopen omdat de brancard niet naar boven kon. Wat een verschrikking! Ik hing gewoon tussen de verpleegkundige en mijn man in en ben zo de trap al persend afgelopen. (mocht niet meer persen, maar ja, hou dat dan nog maar tegen) Bah, als ik daar nog aan denk!

Wat vervelend zeg!
Mijn verloskundigen willen sowieso niemand boven laten bevallen.
Ik had gekozen voor het ziekenhuis, maar moest wel een bed beneden hebben staan voor het geval het heel snel zou gaan en we niet meer naar het ziekenhuis konden.
Bed heeft opgeklapt in de gang gestaan...als het nodig was geweest zou het zo gestaan hebben.

@Novalee: dat scheelt bij mij dan al weer. Ik 'ken' inmiddels zo'n beetje al het personeel van de afdeling daar wel. Ben daar afgelopen tijd iets vaker geweest dan de bedoeling was

Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat ze zoiets hadden van: jij weer hier

Ik heb geen medische indicatie maar mag niet thuis bevallen en kan kiezen tussen het geboortehuis of het ziekenhuis.

Mijn vriend en ik hebben gekozen voor het geboortehuis. Deze zit met een brug/tunnel aan het ziekenhuis vast, mocht het (medisch) noodzakelijk zijn dan ben ik dus zo in het ziekenhuis.

Geboortehuis is super mooi en huiselijke sfeer, wat nog een pluspunt is, is dat ze een groot bad hebben en ik dus zelfs in bad zou kunnen bevallen als ik dat zou willen. Hier hoef je -als alles met moeder en kidn goed is- trouwens ook niet langer te blijven als je zelf wil. Als je om 02:00 's nachts naar huis wil dan kan dat.

Kruidkoek, waarom mag je niet thuis bevallen?

Omdat we midden in het bos/rustgebied wonen (ivm werk van vriend)

Als de zon onder is kun je niet harder dan 40 rijden ivm de herten/reeën en zwijnen die om de haverklap op het laatste moment de weg over steken of op de weg blijven staan. Nu is het bij daglicht al 20 minuten rijden naar het ziekenhuis, maar 's nachts een halfuur en dat is dus te lang/ver volgens mijn verloskundige.

Ik wilde in het ziekenhuis bevallen, omdat het mij - in ieder geval tijdens kantooruren als er een gynaecoloog en operatieteam aanwezig is - veiliger leek.

Uiteindelijk ging het zo snel dat ik thuis ben bevallen en ik vond het eerlijk gezegd heerlijk. Lekker onder je eigen douche, daarna in je eigen schone bed. Het leek en lijkt me nog steeds best wel vreselijk om met meerdere kraamvrouwen en/of baby's op een kamer te liggen en al helemaal om de eerste nacht zonder mijn man daar door te moeten brengen. Verstandelijk gezien ben ik nog steeds voor een ziekenhuisbevalling, maar gevoelsmatig vind ik thuis bevallen zo fijn dat ik hoop dat het een volgende keer weer gewoon te snel gaat.

Rommel heb ik niets van gemerkt. Terwijl ik onder de douche zat heeft de kraamhulp dat allemaal netjes opgeruimd. Ons bed heeft niets te lijden gehad, de waterdichte molton van de Ikea die we eroverheen hadden heeft uitstekend z'n werk gedaan

Manderijn schreef:Ik heb er nooit een keus in gehad. De eerste is geboren met een keizersnee, en de bevalling(en) daarna moet je in het ziekenhuis bevallen.
Uitspraken als 'ik kan mijn kind zo lang niet missen' gaan dan ook echt niet op hoor. Je bent net bevallen van een nieuw kindje, dat totaal afhankelijk is van zijn/haar moeder. Dan ben je met je hoofd echt niet als eerste bij een ouder kindje dat zich prima red met wie er dan ook maar is.
Naast mijn vriend, was mijn dochter dan ook gewoon de eerste die haar broertje kon bewonderen, ik heb me er niet een tel schuldig over gevoeld dat ze bij mijn ouders moest blijven zo lang. Het is niet anders, dus dan doe je dat.

Ik denk dat ik, mezelf kennende, me echt wel enorm schuldig zou voelen en enorm rot dat ik niet naar R toe kan. Kan hem echt niet missen

Lonely Goatherd schreef:. Lekker onder je eigen douche, daarna in je eigen schone bed. Het leek en lijkt me nog steeds best wel vreselijk om met meerdere kraamvrouwen en/of baby's op een kamer te liggen en al helemaal om de eerste nacht zonder mijn man daar door te moeten brengen.

Dat lijkt me er idd zo fijn aan, heerlijk in je eigen douche en dan lekker op de bank met de kids.

Je gaat toch in het theater bevallen, printje?

Annemie schreef:Je gaat toch in het theater bevallen, printje?

hahaha ja das waar. Een gewone bevalling is zo saai, de vorige keer lag man doodziek naast me dus we moeten het wel overtreffen natuurlijk. Dus nu gaan we voor een bevalling in het theater idd, tussen al die mooie pakken enzo..lijkt me wel iets

Grapje natuurlijk, deze keer ga ik weer voor een vlotte bevalling met graag een gezonde man NAAST mijn bed ipv een man in een bed.

Oh ja, ik heb toen ik bevallen was van Ezra wel de tweede nacht met een andere kraamvrouw gelegen inderdaad. Dat vond ik ook wel minder. De tweede keer had ik daar geen last van, toen heb ik alleen de verloskamer gezien en de douche. Daarna kon ik ook thuis naar bed, maar slapen kon ik toch niet, ook omdat je binnen zoveel tijd geplast moet hebben en dat maar niet lukte. Tot het wel gelukt was kon ik sowieso niet ontspannen. Ik ben pas ergens in de ochtend in slaap gevallen voor een paar uurtjes.

- Waar zijn/willen jullie bevallen en waarom?
Ik ben 2 keer thuis bevallen, ik wilde graag thuis bevallen omdat ik me het fijnst voel in mijn eigen omgeving waar ik weinig mensen om me heen heb. Het stond me erg tegen dat ik in een ziekenhuiskamer zou liggen zonder al mijn vertrouwde spullen om me heen, met veel mensen die zomaar binnen kunnen lopen of bij de bevalling zouden zijn. Ik denk dat ik me thuis ook veel beter kan ontspannen dan in het ziekenhuis. Ook voor mijn kinderen vind ik het fijn dat ze niet vrij snel na de bevalling de auto in hoefden, maar fijn bij ons konden blijven liggen.
- Wanneer je thuis bevallen bent, hoe gaat dat met die rommel vd bevalling? Wat vond je het fijnste van thuis bevallen?
Van rommel heb ik 2 keer helemaal niks gezien, toen ik aan het douchen was na de bevalling heeft de kraamverzorgster alles opgeruimd. Daarvoor heb ik er ook niks van meegekregen, ik heb alleen de kinderen gezien die lekker bij me lagen. Ik vond het heerlijk dat ik lekker in mijn bed kon blijven liggen en onder mijn eigen douche kon. Ik had er de tweede keer ook echt niet aan moeten denken om na de bevalling in de auto te moeten zitten (ik kon niet zitten door de knip).
Voor de 2e bevalling leek het me ook vreselijk om met weeen de auto in te moeten, maar ik heb tijdens de bevalling nog in de auto gezeten en dat vond ik helemaal niet erg (den weeen waren ook niet echt pijnlijk bij deze bevalling).

Printje schreef:

Manderijn schreef:Ik heb er nooit een keus in gehad. De eerste is geboren met een keizersnee, en de bevalling(en) daarna moet je in het ziekenhuis bevallen.
Uitspraken als 'ik kan mijn kind zo lang niet missen' gaan dan ook echt niet op hoor. Je bent net bevallen van een nieuw kindje, dat totaal afhankelijk is van zijn/haar moeder. Dan ben je met je hoofd echt niet als eerste bij een ouder kindje dat zich prima red met wie er dan ook maar is.
Naast mijn vriend, was mijn dochter dan ook gewoon de eerste die haar broertje kon bewonderen, ik heb me er niet een tel schuldig over gevoeld dat ze bij mijn ouders moest blijven zo lang. Het is niet anders, dus dan doe je dat.

Ik denk dat ik, mezelf kennende, me echt wel enorm schuldig zou voelen en enorm rot dat ik niet naar R toe kan. Kan hem echt niet missen

Nou het is natuurlijk ook niet zo dat ik dat niet heb gedacht, maar echt, een nieuw kindje, je nieuwe baby, ze is jou dan meer nodig dan haar grote broer. Klinkt wat raar,maar zo is het wel!

Edit; en hij kant dan toch ook naar jou komen? Ik wist ook niet hoe laat ik thuis zou komen, dus zijn mijn ouders met mijn dochter in het ziekenhuis langs geweest.

Ik wilde in het ziekenhuis bevallen. Toen de weeen heftiger werden en de verloskundige kwam, bleek dat ik al 10 cm ontsluiting had. Toen gaf ze het advies om maar thuis te blijven, ik had ook al persweeen, dus moest er niet aan denken naar het ziekenhuis te gaan. Na 1,5 uur persen lukte het nog niet en moest ik alsnog met persweeen naar het ziekenhuis. Daar hebben ze haar uiteindelijk met de vacuumpomp gehaald.

Zo kun je maar zien dat het heel anders kan lopen dan je bedacht had. Voor mij in ieder geval wel!
Mocht ik een tweede krijgen, dan moet ik sowieso naar het ziekenhuis omdat alles zo moeizaam ging bij de eerste.

Ziekenhuis. Het zou mij toch een veiliger gevoel geven.

piertje schreef:Ik wilde in het ziekenhuis bevallen. Toen de weeen heftiger werden en de verloskundige kwam, bleek dat ik al 10 cm ontsluiting had. Toen gaf ze het advies om maar thuis te blijven, ik had ook al persweeen, dus moest er niet aan denken naar het ziekenhuis te gaan. Na 1,5 uur persen lukte het nog niet en moest ik alsnog met persweeen naar het ziekenhuis. Daar hebben ze haar uiteindelijk met de vacuumpomp gehaald.

Zo kun je maar zien dat het heel anders kan lopen dan je bedacht had. Voor mij in ieder geval wel!
Mocht ik een tweede krijgen, dan moet ik sowieso naar het ziekenhuis omdat alles zo moeizaam ging bij de eerste.

Dat was bij mij niet, terwijl mijn eerste bevalling ook in alle opzichten moeizaam ging (ontsluiting die niet vorderde en uiteindelijk bevallen met de vacuümpomp). Ik mocht de tweede keer dus wel thuis bevallen. Ben wel naar het ziekenhuis gegaan, maar het had wel thuis gekund als ik dat had gewild.

Susan schreef:

piertje schreef:Ik wilde in het ziekenhuis bevallen. Toen de weeen heftiger werden en de verloskundige kwam, bleek dat ik al 10 cm ontsluiting had. Toen gaf ze het advies om maar thuis te blijven, ik had ook al persweeen, dus moest er niet aan denken naar het ziekenhuis te gaan. Na 1,5 uur persen lukte het nog niet en moest ik alsnog met persweeen naar het ziekenhuis. Daar hebben ze haar uiteindelijk met de vacuumpomp gehaald.

Zo kun je maar zien dat het heel anders kan lopen dan je bedacht had. Voor mij in ieder geval wel!
Mocht ik een tweede krijgen, dan moet ik sowieso naar het ziekenhuis omdat alles zo moeizaam ging bij de eerste.

Dat was bij mij niet, terwijl mijn eerste bevalling ook in alle opzichten moeizaam ging (ontsluiting die niet vorderde en uiteindelijk bevallen met de vacuümpomp). Ik mocht de tweede keer dus wel thuis bevallen. Ben wel naar het ziekenhuis gegaan, maar het had wel thuis gekund als ik dat had gewild.

Ja, bij mij komt het ook door complicaties na de bevalling. Ik ben in een shock geraakt en heb 2 dagen op de intensive care gelegen, vandaar. (maar dat is eigenlijk off topic )

Ik ben in het ziekenhuis bevallen. Dat moest ook, want ik had een medische indicatie. Daarna mocht ik ook niet direct naar huis, we moesten beiden 48 uur blijven. Als alles dan goed was gegaan mochten we na die 48 uur meteen naar huis.

Ook als ik geen medische indicatie had gehad, had ik voor het ziekenhuis gekozen. Wat ik aan thuis zou missen is mijn eigen omgeving en mijn eigen bed. Maar dat weegt voor mij persoonlijk niet op tegen het gevoel van 'veiligheid' dat het ziekenhuis biedt. Uiteraard kan daar ook wat misgaan, maar ik vond het toch wel geruststellend dat ik meteen op de juiste plek zou zijn wanneer een van ons direct medische hulp nodig zou hebben.

En ondanks dat ik twee nachten moest blijven, heb ik het niet als vervelend ervaren. Ik lag met nog iemand op de kamer, maar daar had ik helemaal geen last van. En als ik wel meteen naar huis had gemogen had dat me ook wel erg fijn geleken, met genoeg medische hulp standby bevallen in het ziekenhuis en daarna lekker je eigen bed in.

Voor beide plaatsen is trouwens genoeg te zeggen, ik kan me ook heel goed indenken dat iemand kiest voor een thuisbevalling wanneer dat een optie is.

Ik twijfelde ook steeds. De verloskundige zei dat ik op het moment suprême ook nog mocht kiezen of ik thuis bleef of toch naar het ziekenhuis wilde. Ik heb dus vooraf geen beslissing gemaakt, al ging mijn voorkeur wel uit naar het ziekenhuis. Tijdens de bevalling verliep alles zo goed, helemaal volgens het boekje, dat ik ervoor heb gekozen om thuis te blijven. Daar was de verloskundige achteraf blij om, want het laatste gedeelte ging ineens zo snel dat dochter in de auto geboren had kunnen worden.

Ik vond het heerlijk thuis, na de bevalling geen rompslomp, maar in mijn eigen bed en omgeving genieten van dat lieve hummeltje op mijn buik. Daarna douchen onder mijn eigen douche. Ik heb niets gemerkt van viezigheid. Ik heb niet eens bloed gezien. De verloskundige en de kraamhulp hebben steeds alles bijgehouden, zodat ik gewoon in een redelijk schoon bed lag (denk ik). Ik weet eigenlijk niet eens hoe ze dat hebben gedaan, maar ik zat ook wel in mijn eigen wereld. Tijdens het douchen heeft de kraamhulp het bed verschoond en werden de vuilniszakken geleegd en toen ik klaar was, was de hele kamer weer fris.

Een volgende keer hoop ik dat het net zo gaat.

Annemie schreef:Je gaat toch in het theater bevallen, printje?

Jasmine schreef:@Novalee: dat scheelt bij mij dan al weer. Ik 'ken' inmiddels zo'n beetje al het personeel van de afdeling daar wel. Ben daar afgelopen tijd iets vaker geweest dan de bedoeling was

Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat ze zoiets hadden van: jij weer hier

Je gaat toch niet zeggen dat je na je curretage op de kraamafdeling hebt gelegen?
Dat zou ik wel echt vreemd en naar vinden!

Ik ben twee keer in het ziekenhuis (poliklinisch) bevallen. Dit omdat ik graag zeker wilde weten dat alles wat mijn kind nodig zou kunnen hebben mocht er iets mis blijken tijdens of na de geboorte binnen handbereik zou zijn. Puur voor mezelf had ik ook best thuis willen bevallen, maar vond dit net zo prima.
Ik mocht meteen naar huis; beide keren was ik binnen 3 uur na de geboorte weer thuis (bij de oudste waren we om 23 uur weer thuis, bij de jongste om 5.30). Eerst een uur knuffelen en voeden, daarna baby aankleden en zelf douchen, daarna wilde ik zelf nog graag even bijkomen en wat eten voordat ik in de auto stapte. Eerder had dus technisch gezien ook gekund, maar ik mocht ook zo lang blijven als ik wilde, werd absoluut niet opgejaagd.

Eerlijk gezegd vind ik wel dat er nogal wat spookverhalen worden opgenoemd over in het ziekenhuis bevallen, en dan juist door de dames die thuis zijn bevallen. Waarom zou je langer (zelfs dagenlang lees ik) moeten blijven als je bevalling normaal is verlopen? Dat gebeurt alleen als er wat aan de hand is, dat kan net zo goed thuis gebeuren en dan zul je toch ook naar het ziekenhuis moeten en daar enkele dagen moeten blijven. Bij mij waren bij beide bevallingen ook alleen de vk en de kv erbij. In het ziekenhuis bevallen betekent niet automatisch dat het halve personeelsbestand in je doos staat te gluren (tenzij je een ingewikkeld geval bent). Ik heb geen ander personeel, of andere zwangeren/barenden/pasbevallenen gezien of gehoord.

Wat je zoon betreft; ja het is zielig om hem midden in de nacht wakker te maken en naar oma te brengen, maar ik denk niet dat hij er een trauma aan overhoudt. Soms moeten dingen nu eenmaal. En als je het echt rot vindt, kan oma dan niet naar jullie huis komen zodat hij z’n bed niet uit hoeft?