Voordelen broers of zussen, of alleen zijn

Ik heb twee zussen, een tweelingzus en een zus van 6 jaar ouder en heb een hele goede band met ze. Er was vroeger altijd genoeg te spelen en nu zien we elkaar ook vaak. Het had me echt niet leuk geleken als enigs kind (misschien ook omdat de 2 enigs kinderen die ik ken vroeger heel 'wijs', ouwewijfig en bemoeizuchtig waren) en als ik later de keuze heb zou ik dat ook zelf niet willen.

Ik heb twee broertjes, met de ene scheel ik 1.5 jaar en met de andere 7 jaar. Mn oudste broertje heb ik een goede band mee, mn jongste broertje niet zo, hij is nog een puber en niet zo communicatief. Maar ik vind het super gezellig om broertjes te hebben! Als ik ooit kinderen zou mogen krijgen zou ik er dus wel meerdere willen (en niet te lang na elkaar).

Mn vriend is trouwens enig kind en daarom zie ik de nadelen ervan ook wat sneller nu, alle zorgen mbt zijn ouders komen bij hem terecht en zn ouders richten ook alle aandacht op hem.

Ik heb twee broers en een zus; ik ben de oudste van ons gezin.

Eerlijk gezegd heb ik nooit echt nagedacht over de voor- of nadelen; het was gewoon zo en daar moet je mee dealen. Als ik kijk naar de nadelen van nu, is het dat de band zo sterk is dat het ook écht pijn doet als er iets gebeurt. Ik kon vroeger bv. met mijn jongste broer goed overweg, hij was echt mijn schatje. Maar inmiddels zijn wij uit elkaar gegroeid, en dat voel je dan heel sterk.

Met mijn andere broer heb ik een supergoede band. Hij is een beetje mijn klankbord; als ik professionele raad nodig heb, wil ik altijd zijn mening hebben. Daar hecht ik veel waarde aan en hij heeft bijna altijd gelijk. Heel soms vertelt 'ie me iets wat alleen ik mag weten. Dan voel ik me heel bijzonder :-).

Mijn zus is ook mijn vriendin. Inmiddels, want vroeger vochten we elkaar de tent uit. We sliepen op een kamer, zij was een introvert avondmens op zichzelf, ik was een extraverte ochtendwervelwind. Dat botste constant. Zij was altijd beter in alles, had alles op de rit, terwijl ik voortdurend fouten maakte en snel onzeker was. Dan vond ik haar hautain, zij vond mij dom. Nu zijn we elkaar back-up, vullen we elkaar aan, doen we dingen samen, kunnen we enorm lachen en hebben we het vaak heel leuk.

Ik ben de jongste van 5 en heb 2 broers en 2 zussen. Ik heb dat altijd als heel fijn ervaren. Vriendinnetjes van mij vonden het vroeger altijd gezellig bij ons thuis en ik moet zeggen dat ik dat nu nog steeds altijd vind.
En natuurlijk hadden wij vroeger regelmatig ruzie onderling... Maar ach, hoort erbij toch?

Ik ben het wel eens met je laatste alinea Munk. Ik zou een evt. 2e kindje ook niet af laten hangen van een broer of zus willen hebben voor je 1e kind, het geeft geen garantie voor een goede band en/of andere zaken in de toekomst.

Ik heb geen broers/zussen. Ik heb dit nooit erg gevonden, maar merk wel dat sinds mijn moeder ziek is veel dingen wel op mij terecht komen. Dan is het soms fijn als je dingen kunt delen met een broer/zus.

Ik heb twee zussen. Met de ene heb ik een redelijke band. Al moet ik er wel moeite voor doen van haar kant komt het er niet echt uit. Ze heeft ook ADD dus daar ligt het ook aan. Met de andere zus heb ik geen contact (ongewenst vanuit mijn kant). Ik heb het in het voorjaar nog geprobeerd te herstellen (onder andere door de bruiloft die er van ons aan komt) maar ze heeft duidelijk aangegeven dat ze geen behoefte heeft in contact met mijn ouders en mij. Met mijn andere zus heeft ze af en toe contact.
Mijn vriend heeft één broer. Ook daar heeft hij amper contact mee. Door het geldgebrek van broer moeten ook de bezoekjes aan elkaar meestal van ons uit komen.
Mijn vriend zou graag, als het ons lukt, twee kinderen willen. Ik heb altijd gezegd dat ik, als het lukt, één genoeg vind. Ik zie zelf de meerwaarde van broers/zussen hebben niet.

Ik heb 1 broer, mijn moeder zegt altijd, jullie speelde voeger al niet met elkaar maar naast elkaar. We hadden toen al niet dezelfde interesses en nu nog steeds niet, maar ruzie maakte we ook zelden. Nu woon ik twee uur reizen van mijn broer vandaan en zien we elkaar vooral bij mijn ouders, dan plannen we het wel zo dat we tegelijkertijd daar zijn, meestal komt mijn broer 1 keer in het jaar hier logeren en ik ga wat vaker even bij hem op de koffie bijvoorbeeld als ik in de buurt ben, maar een echte hechte band hebben we niet. Ik denk dat we elkaar zo'n 10 keer in het jaar zien, niet elke maand, maar dat komt wel in de buurt. Als we elkaar zien vind ik het ook gezellig en ik geloof mijn broer andersom ook maar we zoeken elkaars contact alleen niet zo veel op omdat we gewoon zo verschillend zijn en onze interesses zo ver uit elkaar liggen.

Ik heb 2 jongere broers. We zien elkaar weinig. Dat komt grotendeels omdat ze beide niet naast de deur wonen. Maar ik denk trouwens dat als we wel dichtbij elkaar zouden wonen, we nog niet vaak bij elkaar over de vloer zouden komen. Ik kan zo een paar maanden niks horen, en dan zien of bellen we elkaar weer en dan is het goed. Ik ervaar de band met mijn broers ook wel als speciaal. Afgelopen winter hebben we met z'n drieen een schaatstocht gemaakt. Geweldig om dit met z'n drieen (zonder partners/ouders) te kunnen doen.

Edit: Mijn ene broer is heel erg van het nieuws, politiek en de actualiteiten, met hem kan ik dan ook een hele (verkiezings)avond zitten WA'en, mijn andere broer weet weer heel veel van vliegtuigen en luchthavens, dus als ik me iets afvraag wat met luchtvaart te maken heeft, bel ik juist mijn andere broer en kan ik daarover weer tijden met hem kletsen. Erg leuk.

Ik heb 2 zusjes, 2 jaar en 6 jaar jonger als ik ben.

Ik ben echt zo blij met mijn zusjes.

Ik heb een jonger zusje en een jonger broertje. Met mijn zusje heb ik een haat-liefde verhouding, altijd al gehad. Wij zijn totaal verschillend en dat botst vaak behoorlijk. Nu we ouder zijn (ik ben 29, zij 26) heb ik het idee dat het beter gaat. Ze is eindelijk afgestudeerd en is een stuk verantwoordelijker geworden. Mijn broertje is 23 en wij lijken meer op elkaar. Onze levens komen ook meer overeen en dat klikt een stuk beter.

Vroeger heb ik beide regelmatig achter het behang willen plakken, ik kreeg als oudste altijd de schuld van elke ruzie en ik moest toezien hoe mijn zusje en broertje eerder op stap mochten, meer zakgeld kregend an ik op hun leeftijd enzo... dat vond ik niet eerlijk. Toch ben ik blij dat ik niet alleen ben ik opgegeroeid en voor de toekomst vind ik het prettig dat ik niet alleen voor mijn ouders hoef te zorgen. Zeker nu mijn vader ziek is en er over een paar jaar niet meer zal zijn, ben ik erg bang voor wat het met mijn moeder zal doen, maar dan staan we wel drie man sterk om haar te helpen en dat is een fijn gevoel.

Ik heb een broertje en een zus. Ik vind het prettig om broers en zussen te hebben, we gaan ook fijn met elkaar om (logeren bijvoorbeeld).
Ook vind ik het prettig dat we de focus van m'n ouders kunnen delen. Moet er niet aan denken dat ik die in m'n eentje zou hebben.

Ik heb nog een zus & een zusje. Ze zijn enorm anders dan dat ik ben, dus we vinden elkaar lief, we zijn zussen, maar echt een hele hechte band? Nee, dat niet. Ik zie ze wel regelmatig, daar niet van, maar het is niet dat we wekelijks bij elkaar over de vloer komen & logeren.

Wel lijkt me het fijn om later ook mijn zussen te hebben, met alles rondom mijn ouders. Ik zag hoe het bij mijn oma ging met mijn vader (en zus) & dat is toch wel enorm zwaar om alleen te dragen lijkt me.

Ik heb twee broertjes en vind het wel erg leuk om dezelfde achtergrond en familieperikelen te delen.