Voordelen broers of zussen, of alleen zijn

Ik heb in werkelijk alle situaties gezeten;

Bij mam heb ik een oudere halfbroer, dus ben ik altijd de jonste. Da's kut :/ Ik mocht nergens meer aan mee doen, toen hij begon te puberen en zijn niet altijd samengeweest, tijdens onze jeugd.

Ik heb een tijd bij m'n vader gewoond en was daar alleen en ik vond 't héérlijk... Vind 't vreselijk klinken, maar ik genoot van alle aandacht, hoefde nooit te delen en ik had 't gewoon goed... Daarna is m'n vader hertrouwd en kreeg ik opeens een stiefzusje. Dus ik was oudste in een samengesteld gezin. Ik vond 't kut... 't Zusje was een gigantische bitch en ik kreeg overal de schuld van als we ruzie hadden.

Later kregen we een broertje, dus ik had er een halfbroertje bij en was euh grotere zus! Als ik die bitch negeer, vond ik grote zus zijn wel leuk, maar ik vond 't delen van de aandacht wel lastig.

Maargoed, denk dat mijn situatie niet helemaal te vergelijken is; ik ben in verschillende gezinnen opgevoed, heb járenlang ruzie gehad met 't stiefzusje en m'n broertje en ik verschillen 10 jaar...

Carra schreef:

Sogood schreef:Ik wil niemand voor het hoofd stoten o.i.d. maar ik zou nooit zonder mijn zus kunnen omdat zij een soort van bondgenoot is. Ze is in hetzelfde gezin opgegroeid en als er problemen zijn en toen er problemen waren (ouders zijn gescheiden) zijn wij er voor elkaar. Alleen wij tweeen begrijpen elkaar hierin. Zij is ook het enige familielid waar ik hopelijk, het langst mee zal samen zijn in mijn leven omdat we van dezelfde generatie zijn.

Zij is eigenlijk een soort van beste vriendin voor me. Ik vind het ook heel bijzonder om te zien dat zij zo'n totaal ander individu is geworden dan ik en we toch dezelfde ouders hebben. Ik ben heel erg blij met mijn zus en ik ben ook ontzettend trots op haar.

Wat beschrijf je dat mooi SG. Zo voelt het voor mij ook absoluut!

Geweldig beschreven! Zo zie ik mijn zusje ook.

Ik ben opgegroeid met een broertje en een zusje. Zeker de laatste jaren ervaar ik dat als heel prettig. Toen we klein waren hadden we weleens ruzie ja. Maar nu is het gewoon super gezellig als we met z'n alleen (incl aanhang) bij mijn ouders zijn.

Carmen_ schreef:Ik ben enig kind. Ik mis wel een broer/zus. Mijn ouders hebben veel problemen met elkaar en ze zijn ook niet de makkelijkste mensen. Ik mis echt een klankbord, iemand die ze net zo goed kent. Maar ik weet natuurlijk niet of een broer/zus echt zal helpen want ik heb er geen.

+1 dit herken ik heel sterk. Daarbij kan ik eigenlijk niet oordelen over voor- of nadelen omdat ik niet beide situaties ken. Ik ben enig kind. Hoe ik het bij vrienden zien wat voor band ze hebben met een broer of zus, lijkt me dat heel speciaal.

Ik heb geen broer of zus en ik heb dit ook nooit gemist.
Om hier verder over te oordelen vind ik wel moeilijk, omdat ik niet weet hoe het wel had kunnen zijn.
Voor mijn moeder zou het het beste zijn geweest als ze helemaal geen kind had gehad. Mijn vader had er wel een hoop gewild maar is er nooit meer van gekomen.

Ik heb een broer die 5 jaar ouder is en een broertje dat 8 jaar jonger is. Flink leeftijdsverschil dus. Opzich heb ik een goede band met ze maar het zijn wel hele andere types dan mij en ik heb weinig met ze gemeen. Ik spreek dan ook eigenlijk nooit zo met ze af. Ik zie ze alleen met verjaardagen of wanneer mijn broer toevallig ook bij mijn ouders is (broertje woont nog thuis) wanneer we daar op bezoek gaan.

Mijn ene broer en ik doen veel dingen samen, zijn in de loop der jaren veel meer naar elkaar toegegroeid. Met mijn andere broer heb ik minder contact en doe ik geen dagjes uit oid. Ik heb geen partner en mijn broer ook niet, nu zijn mijn ouders er nog en wie weet wat er nog gebeurd maar ik vind het wel erg fijn om dan toch iemand te hebben buiten verdere familie en vrienden om die je altijd hebt gekend hebt, waar je toch een andere band mee hebt dan met vrienden, waar je over je ouders mee kunt praten en ook dingen mee kunt delen die ik met vrienden niet altijd wil delen. Enig kind te zijn lijkt me wel erg eenzaam op latere leeftijd en ouders overleden zijn en iemand geen partner heeft.

Ik hoop dat mijn zoons elkaar net zo zien als Sogood beschrijft!

Ik heb een oudere broer waar ik vroeger ruzie mee had, maar toen we 20 en 18 waren waren we vrienden geworden, gingen samen uit en op vakantie. Als hij mijn broer niet was geweest was hij een vriend geweest! En dankzij hem ben ik tante

Hij is een heel ander type dan ik, maar we hebben allebei respect en bewondering voor elkaar, hechten veel waarde aan elkaars mening en staan altijd voor elkaar klaar, no matter what. Hij is echt een aanvulling in mijn leven.

Ik ben heel blij dat ik geen enigst kind ben. De band die ik met ze heb is zo onvoorwaardelijk, en ik kan echt helemaal mijzelf zijn bij hun.
Het geeft niet of we elkaar een periode minder zien en spreken, als we dan weer samen zijn voelt het altijd weer vertrouwd. Ook vind ik het heel fijn dat iedereen voor elkaar klaar staat. Met de feestdagen is het ook altijd een gezellige bende.
In mijn pubertijd had ik altijd ruzie met mijn jongste zus, maar sinds we uit huis zijn is de band alleen maar heel sterk geworden.

Mijn zus is 4 jaar ouder.. We zijn water en vuur en ik roep wel eens dat wij, zodra mijn ouders overleden zijn, elkaar nog amper zullen spreken.. Wij zijn zo verschillend en misschien raar om over je eigen zus te zeggen, maar ik vind haar manier van doen meer dan irritant en bemoeizuchtig en manipulatief.

Tussen mijn man en zijn broers is het anders, met 1 van zijn broers is 't nie zo gezellig, de ander gaat het goed mee...

Ik heb een zus en een zusje, en het is hoe dan ook fijn dat je iemand hebt die weet wat je meemaakt als gezinskwesties zich voordoen. Plus later, is de steun van een broer of zus wel echt heel erg fijn, als je ouders overlijden, denk ik zo.

Het is iig de reden dat wij L het liefste niet alleen op willen laten groeien.
Ze vindt kindjes ook zo leuk, is erg sociaal, hoe mooi zou het dan zijn haar over een paar jaar lekker met haar broertje of zusje te laten spelen?
Plus, ik moet er niet aan denken dat ze straks alleen overblijft later.

Ik heb twee zussen, 11 en 9 jaar ouder. Ik ben daar dus niet echt mee opgegroeid. Vroeger had ik daar niet veel last van. Ik mocht vaak meer en kreeg, als jongste, alle aandacht. Nu hebben zij kinderen en gaat het daar eigenlijk alleen maar over. Toen ik een jaar of 16 was, vond ik dit wel vervelend. Maar nu word ik zelf natuurlijk ook ouder, en gevoelsmatig word het verschil kleiner.
Ik ben erg blij met mijn zussen. Weliswaar heb ik met de oudste meer overeenkomsten en klikt dat beter, de middelste zou ik ook niet willen missen.

Ik heb 1 zusje en zij is 4 jaar jonger. Als deze vraag me gesteld was toen we nog jong waren dan had ik waarschijnlijk alleen maar nadelen genoemd Doordat er 4 jaar tussen ons zat, zaten wij constant in een andere fase. Toen wij heel klein waren speelden wij volgens mijn ouders wel veel met elkaar, en van wat ik me daar van kan herinneren vond ik dat wel leuk. Daarna gingen we ook nog wel met elkaar om en hadden we heel veel lol, maar toen ik in de puberteit zat vond ik haar te klein, toen zij in de puberteit zat, vond ik haar vervelend. Maar over het algemeen zijn we altijd heel leuk met elkaar om gegaan, het is alleen niet te vergelijken met de band die we nu hebben.

Toen we allebei wat ouder werden en in dezelfde stad gingen wonen is onze band heel hecht geworden. Naast dat ze m'n zusje is, is ze ook m'n allerbeste vriendin. Die vriendschap stel ik ook ver boven andere vriendinnen. Zij is de belangrijkste persoon in mijn leven. Ondanks dat we in sommige dingen heel verschillend zijn, zijn we in heel veel dingen ook hetzelfde. Ik vind het ook erg fijn dat we samen kunnen praten over bijvoorbeeld onze ouders, als daar wat mee is. Met vriendinnen kan dat ook wel, maar zij zijn niet in ons gezin opgegroeid. Ook vind ik het heel fijn dat ik met haar over andere dingen kan praten, zij snapt waar ik vandaan kom en wat voor invloed onze opvoeding heeft gehad. Verder hebben we ook heel veel lol met elkaar en hoeven we soms maar 1 ding te zeggen om in de slappe lach uit te barsten. Nu we wat verder uit elkaar wonen, zien we elkaar wat minder. Maar we proberen elkaar minstens 1x per week te zien.
Dus voor mij nu alleen maar voordelen aan het hebben van een zusje.

Ik heb 1 zus van 2 jaar ouder. Wij hebben nooit ruzie met elkaar gehad toen we heel jong waren en speelden ook veel samen. In de middelbareschool periode was er wat meer irritatie .. Zoals kleding jatten (hoe vervelend vond ik het als ze mijn kleding aandeed aangezien ik wat dunner ben/was dan haar.. Soms nam ik winterkleding mee op vakantie als zij thuis bleef zodat ze mijn kleding niet aankon haha). En ik vond het soms moeilijk dat zij een bepaalde 'naam' op school had en toen ik in de eerste zat er gelijk vanuit werd gegaan dat ik dan ook zo was.. (wat niet zo was en dat had ik gelukkig snel genoeg duidelijk gemaakt haha). Op vakantie vond ik het ook altijd fijn dat mijn zus er was )..

Ik ben 3x alleen op vakantie geweest met mijn ouders en 1x vond ik het vreselijk, dat was ook de eerste keer op een franse camping.. brr.. Daarna vond ik het eigenlijk wel prima. Ik heb ook nog een jaar of 3,5 alleen thuis gewoon toen mijn zus het huis uit was.. Op die leeftijd heb ik dat wel als heel erg relaxed ervaren (ik was toen tussen de 17 en 20). Mijn ouders werkte beide en ik had lekker veel privacy

Nu vind ik het leuk om een zus te hebben ondanks dat we elkaar bijna nooit spreken en ze ook 2.5 uur weg woont. Onze karakters zijn ook heel verschillend maar toch blijft het gewoon mijn zus en ben ik blij dat ze mijn zus is.

Ik heb 1 broer. Hij is vijf jaar ouder. Onze band was en is altijd goed geweest, maar omdat er zon verschil in leeftijd zit hebben we wel altijd in een andere levensfase gezeten. Daardoor leefden we eigenlijk altijd een beetje langs elkaar heen en deden we weinig dingen samen. Nu we allebei samenwonen, werken e.d beginnen onze levens eigenlijk meer op elkaar te lijken en krijgen we steeds meer gemeen. We spreken nu vaak ook met zn vieren af en dat is altijd heel gezellig. Maar bovenal ben ik heel erg blij met mn broer. Ik ben heel blij dat ik een broer heb, en dat er idd iemand is die mn ouders net zo goed kent als ik en ik met hem wat hen betreft alles kan delen.

Ik heb 1 zus die 1,5 jaar ouder is. Ik heb het altijd als heel fijn ervaren om een zus te hebben, zeker ook gezien het kleine leeftijdsverschil. Wij gingen vroeger altijd samen shoppen, samen zwemmen, ... Nu nog steeds hebben we een goede band, we hebben dezelfde vriendengroep etc. Ik ben dus wel blij dat ik een zus heb, maar ik ben ook niet anders gewoon natuurlijk.

Overigens ben ik absoluut niet van mening dat je als enig kind minder goed kan delen of verwend zou zijn.

Lady Starstruck schreef:Ik ben een nakomertje zoals ze dat noemen. Ik heb 1 broer die is tien jaar ouder en 1 zus die is zeven jaar ouder.
Voordelen: Ik ben niet alleen, eerlijk gezegd moest ik er niet aan denken om geen broers en zussen te hebben. Ik heb een nichtje en een neefje (ben tante) en mijn andere tante zegger is ook op komst. Ik vind het altijd gezellig met ze. Ze zijn nog steeds echt een grote broer en zus, en nu als volwassenen word het alleen maar gezelliger.

Nadelen: Ik had vroeger echt 2 vaders en 2 moeders, was soms wel wat lastig. En ik ben de jongste, op de 1 of andere manier word je dan soms "vergeten". Zeker als je er zo'n eind achter aan komt. Dan ben je het kleine zusje, die zich nog nergens mee mag bemoeien. Maar gelukkig is dat nu over.

Same here. Mijn broers zijn 8, 12 en 13 jaar ouder!

Ik was altijd het kleine zusje, maar nu we allemaal volwassen zijn, is het veel leuker!

Ik heb een zus van bijna 2 jaar ouder. Vroeger deden we heel veel samen, positief en negatief. Vind het prettig dat je iemand hebt om bijv zirgen mbt ouders mee te delen.

Mijn vriend is wel enigst kind en ik vind het jammer dat ik naast de man van mn zus geen verdere schoonzussen/zwagers heb.

Ik heb 2 zussen (een van 2 jaar ouder en een van 6 jaar jonger). We hebben nooit samen gespeeld en eigenlijk pas de laatste jaren wat meer contact met elkaar. De voordelen vind ik dat je iemand hebt om mee te spelen (als het goed is), om samen aan tafel mee te keten (anders lijkt het me zo saai om daar alleen met je ouders te zitten), er is iemand bij als je op vakantie gaat, we hebben elkaar in moeilijke tijden (mijn vader is erg ziek geweest) en om bv dingen te plannen/regelen met het gezin. Ook met kerst bv is het veel leuker als je met meer bent. En ik vind het leuk dat mijn zus kindjes heeft, dat ik dus tante ben.

De nadelen waren voor mij dat ik het vroeger thuis heel druk vond (als ADD'er en HSP'er had ik veel structuur nodig en het was thuis soms echt te druk, dan trok ik me terug). Ik had met mijn oudste zus heel erg veel ruzie, dat was ook echt niet leuk (en voor mijn ouders vervelend). Met mijn jongste zusje moest ik verplicht veel spelen, en het is echt niet leuk als je als tienjarige je vierjarige zusje mee moet nemen als je hutten gaat bouwen in het bos.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 1 jaar was, beide opnieuw getrouwd en ik heb bij mijn vader (waar ik opgegroeid ben) een broertje van 5,5 jaar jonger en een zusje van 8,5 jaar jonger. Ze voelen gewoon als volle broer en zus en was ook heel blij toen ze geboren werden, ik wilde altijd meer broertjes en zusjes Met mijn broertje kan ik het prima vinden, maar we spreken elkaar niet heel vaak. Met mijn zusje scheelde het qua leeftijd vroeger natuurlijk best veel, maar we hebben altijd goed met elkaar op kunnen schieten. We wonen in dezelfde stad en spreken ook regelmatig af.
Bij mijn moeder heb ik twee broertjes. De oudste is bijna 9 jaar jonger dan ik en heeft autisme en een ernstige verstandelijke beperking. Ik ben dol op mijn broertje en ik merk aan hem dat hij ook wel wat met mij heeft, maar het is natuurlijk geen normale broer-zusband. Mijn jongste broertje is bijna 12 jaar jonger dan ik, maar ben altijd dol geweest op mijn kleine broertje (die inmiddels niet zo klein meer is). Hij heeft Asperger, dus ook met hem is de band anders, maar ik merk ook aan hem dat we wel een band hebben. Hij zal nooit uit zichzelf contact opnemen of op een andere manier initiatief nemen, maar we hebben wel zo onze vaste uitjes die ik dan plan

Ik ben erg blij met al mijn broertjes en mijn zusje

Ik heb een zus van bijna drie jaar ouder. Wij hebben altijd een hele goede band gehad, ondanks dat we heel verschillend zijn. We doen vaak dingen samen en tijdens haar zwangerschap heeft ze me overal bij betrokken. Nu haar zoontje is geboren is het natuurlijk wel anders, we kunnen niet meer zomaar op een vrije dag samen iets doen (tenzij het iets is waarbij T. mee kan), maar dat neemt niet weg dat we nog steeds vaak samen zijn.

Toen ik een jaar of 8 was heb ik wel een periode gehad dat ik m'n zus vervelend vond, omdat zij begon met puberen en ik nog lekker wilde spelen. Toen wilde ze nooit meedoen met spelletjes enzo. Maar toen ik ook ouder werd ging dat heel snel over en gingen we weer samen dingen doen.

Ik zou mijn zus voor geen goud willen missen, zoals al eerder in dit topic beschreven is, ze is echt mijn bondgenoot en degene in mijn familie die van dezelfde generatie is als ik. Ik vind het heel bijzonder dat wij zo'n goede band hebben!

Ik ben enig kind. Vroeger had ik daar geen last van, vond het wel leuk samen alleen met mijn moeder. Nu ik ouder ben vind ik het wel erg jammer. Had graag een broer of zus gehad waar ik mee ben opgegroeid. Ook om op elkaar terug te vallen wanneer mijn moeder ouder wordt.

SVP NIET QUOTEN

Ik heb nog 4 zusjes en 1 broertje onder mij. Mijn jongste zusje is motorisch beperkt (hersenbeschadiging) en is nu 10. Ik ben de oudste (28).

Met mijn zusje die onder mij zit ben ik echt mee op gegroeid, en wij konden elkaar erg dwars zitten, maar tegelijkertijd konden we ook wel weer goed met elkaar spelen. Nu is de band heel erg veranderd. We wonen beide ver weg... en de keuzes die ze soms maakt in haar leven begrijp ik soms echt niet. Ze gooit letterlijk al haar gedachtes op FB, schrijft regelmatig dat ze haar kinderen achter het behang wil plakken. Tjaa...

Met de rest van mijn broertjes en zusjes heb ik helemaal geen band. Ze zijn veel jonger als ik. En vooral mijn twee jongste zusjes voelt niet als zusjes. Ik ben het huis uit gegaan toen zij zo jong waren en ik kom niet vaak thuis bij mijn ouders. Ze wonen ver weg en ik heb niet zo heel veel gemeen met met hen. Snap hun manier van opvoeden niet, het is altijd een klerezooi thuis en voel me daar dan ook niet welkom/thuis.

Wij zijn aan het nadenken of wij T. in de toekomst een broertje/zusje willen geven. Het wil niet per definitie zo zijn dat je je broer of zus je beste vriend is in je leven en je er alles mee kan delen. Eenzaam zal het niet zijn, enigst kind. Het alleen achter blijven heb ik dan wel meer moeite mee.

Ik ben 1 van de 6, en het zijn voor de rest allemaal jongens.
Met 2 broers geen contact meer (ongewenst vanuit mijn kant) en met de 2 anderen juist een goede band. Dan is er nog 1 die niet in de buurt woont, en die we ook niet vaak zien.

Ik heb 2 zussen en 1 broer.
Vroeger was het niet altijd even leuk, maar ik heb nooit gehoopt enig kind te zijn.
Nu vind ik het vooral heel gezellig, als we dan allemaal bij elkaar zijn met aanhang en kids.
Mijn man heeft 1 zusje en dat is het, is toch stukken stiller.
Ik hou wel van iets drukte en gezeligheid, op zijn tijd.