Zijn jullie graag alleen?

Of toch liever onder de mensen?

Ik heb me redelijk lang afgezonderd en sinds kort lijkt het alsof mijn leven weer vorm krijgt. Mijn agenda begint overvol te raken met alleen maar leuke dingen, maar ik moet er echt even aan wennen. En soms heb ik gewoon echt even een avond voor mezelf nodig.

Hoe zit het met jullie? Liever alleen of toch samen? (En dan heb ik het over de activiteiten naast het werk)

Ik werk als zelfstandige al altijd alleen, dus ik vind het juist gezellig om dan buiten mijn werk mensen op te zoeken. Maar ik kan ook heel goed alleen zijn en vind het heerlijk om na een paar drukke dagen lekker alleen in huis te zijn, daar kan ik echt van genieten. Al zijn dat soort dagen heel zeldzaam sinds we kinderen hebben

Hoewel ik echt een gezelschapsdier ben en merk dat ik echt wat in te halen heb als ik te lang alleen ben, verlang ik wel vaak naar die rustige momenten voor mij alleen. Mijn man en ik zijn al jaren ontzettend veel samen thuis (voor hij ziek werd werkte hij alleen op woensdag niet thuis) en daar heb ik weinig problemen mee, maar ik kan er wel enorm van genieten als hij een dag weg is. Maandenlang weg zoals in november en december vanwege zijn ziekenhuis opname vind ik dan weer echt vreselijk.

Ik ben graag onder mensen en liever niet teveel alleen.

Ik ben liever alleen.

Een goede afwisseling daar in.

Als ik een weekend 'niks' te doen heb gehad, en daarnaast ook enkele avonden al thuis heb gezeten dan kijk ik er naar uit om onder de mensen te koken.
Maar als ik een drukke week heb gehad vind ik een avond niks ook heel fijn.

Ibbeltje schreef:Ik ben graag onder mensen en liever niet teveel alleen.

mijn vriend om mij heen kan overigens ook al voldoende zijn.

Ja, ik ben graag alleen, vooral doordeweeks na het werk. Ook weer niet de hele week en vooral in t weekend wil ik wel wat te doen hebben, anders voel ik me een beetje zielig. Maar over t algemeen kan ik erg goed alleen zijn.

Ja, ik ben zeer graag alleen. Mijn man is regelmatig weg voor zijn werk, dus voor mij komt dat mooi uit! Natuurlijk is het niet leuk als hij langer dan een week wegblijft, dan begin ik hem toch wel te missen. Maar ook als we wel allebei thuis zijn trek ik me geregeld even terug. Ik hou gewoon erg van mijn eigen ruimte.

Ik ben liever alleen. Ik heb 2 ontzettend drukke banen waarin ik de hele tijd met mensen (samen) werk dus ik ben echt wel toe aan mijn rust.

Ik hou heel erg van gezelligheid en ben graag met (fijne) mensen om me heen. Echter hou ik dat niet super lang vol. Vooral als ik drukke dagen heb, heb ik echt tijd voor mezelf nodig. Anders raakt m'n hoofd te vol ofzo. Vorig jaar was ik bijvoorbeeld een weekend op een festival en na twee dagen kon ik echt even niet meer tegen te drukte/mensen om me heen, dan kan ik gesprekken/informatie niet meer verwerken, raak ik snel geirriteerd en moet ik steeds huilen En dat heb ik dus ook wel op drukke dagen. Ik ben er trouwens sinds ik op kamers woon wel achter hoe fijn ik het vind om alleen te zijn, ik dacht voorheen dat ik daar minder goed tegen zou kunnen.

Ik woon samen, maar ben ook heel graag alleen. Ik heb dat ook nodig, tijd voor mezelf. Ik werk 4 dagen en ben op de donderdag vrij, dat is dan ook echt mijn dag.. Ik heb ook liever niet dat mijn vriend die dag vrij plant.

Ik vind het altijd wel fijn om alleen te zijn.

Beide. Ik vind het heerlijk om af en toe alleen te zijn maar ik vind het ook wel weer heel erg leuk en gezellig om onder de mensen te zijn. Afwisselend dus. Niet teveel alleen maar ook niet teveel afspraken.

Ik kan altijd heel erg goed alleen zijn. Ik heb ook echt heel veel alleen gedaan, alleen gereisd, alleen leuke en niet leuke dingen gedaan, alleen verhuisd (d.w.z. Ergens opnieuw alleen beginnen alsmede echt fysiek alleen kasten in elkaar zetten). Ik heb in het verleden echt ZO veel tijd alleen door gebracht en ik ben er van overtuigd dat dat heeft bijgedragen aan m'n ontwikkeling, aan de persoon die ik nu ben.

Maar ik was zo veel alleen, dat ik ook echt niet kon voorstellen om echt met iemand samen te wonen, samen te leven. Ik kon me niet voorstellen hoe ik dat ooit vol zou houden, ik had immers zoveel tijd alleen nodig.

En het is zo stom.. Maar intussen ben ik het dus echt gewend geraakt om bijna altijd samen te zijn. Zoals ik een keer tegen m'n vriend zei: jij bent m'n comfort zone geworden.

Ik realiseer me tegenwoordig dat ik echt nog heel goed alleen kan zijn en het af en toe heerlijk vind, maar dat ik veel slechter voor mezelf zorg. In de periodes dat ik écht alleen was, en dus geen vriendinnen, familie of relatie had om op terug te vallen, verwaarloosde ik mezelf echt heel snel. Dan at ik slecht, ruimde ik niet op.. Ik zorgde slecht voor mezelf, had geen sociale controle. In de perioden dat ik wél met vriendinnen samenwoonde en nu dus met m'n vriend, gaat dat veel beter!
Ik merk wel dat als m'n vriend nu weg is voor een paar dagen, ik echt zo'n rush over mezelf heen krijg van Oooh ik moet wat lekkers eten, ik moet de hele dag in pyama blijven, en dan verslons ik direct weer. Bovendien vind ik er geen zak meer aan, om alleen thuis te zijn. Alleen op pad/reis gaan vind ik nog heerlijk, af en toe heb ik écht momentjes alleen nodig, maar alleen thuis zijn vind ik niet meer zo leuk, zeker nu ik merk hoe slecht ik dan direct voor mezelf zorg.

Dus ja ik hou heel erg van alleen zijn, maar eigenlijk merk ik dat ik stiekem beter af ben met iemand om me heen.

Ik vind het fijn om veel alleen te zijn. Ik plan weinig activiteiten doordeweeks omdat ik het fijn vind om 's avonds lekker thuis te zijn, alleen of met mijn vriend. Ook vind ik het erg prettig dat ik 2 dagen vrij heb waarop mijn vriend werkt.

Ja ik ben wel graag alleen. Ik ben ook geen prater. Dus s'avonds even bij iemand langs gaan om te kletsen doe ik bijna nooit. Of ik moet echt iets te vertellen hebben. Maar dat komt zelden voor. Ik zie overdag op mijn werk ook genoeg mensen(supermarkt), dus als ik dan s'avonds thuis ben vind ik de rust wel fijn. Overigens is de aanwezigheid van mijn vriend geen probleem hoor. Maar ik vind het ook niet erg als hij eens een avond niet thuis is.

Geen idee. Onder de mensen zijn vind ik heerlijk, maar lekker alleen vind ik ook heerlijk. Maar ben ik dan een dag alleen (zoals vandaag) verlang ik weer naar mensen om me heen. Heel handig.

Ik vind het heerlijk om mensen om me heen te hebben, maar soms even alleen zijn vind ik ook lekker. Voor mij is het een combinatie van beide.

Ik ben graag alleen, het komt helaas maar zelden voor dat ik echt alleen ben.

Ik ben graag onder de mensen, maar heb af en toe echt een momentje voor mezelf nodig.

Ik kan er wel van genieten als ik 1 a 2 avonden in de week voor mezelf heb. Heerlijk. Lekker rustig.

Ik ben heel graag alleen. Mijn vriend is ook vaak weg, dus dat komt goed uit!

Ik kan heel goed alleen zijn (altijd al geweest, geen broers en zussen). Natuurlijk vind ik het wel fijn om vriendinnen of mijn vriend om mij heen te hebben, maar ik heb ook echt behoefte aan rust en gewoon mijn eigen ding doen, het liefst 2 tot 3 keer per week (een dag of avond).

Ik ben in mijn werk continue met en voor mensen bezig, voor de ene client ben ik 'n luisterend oor, de ander staat bij wijze van te stuiteren omdat hij/zij wat leuks heeft meegemaakt en dat met ons wil delen, de volgende heeft wat opbeurende woorden nodig of advies. Zo ben ik dus, naast het fysieke werk, de hele dag aan het "schakelen". En dan vind ik het meestal wel erg fijn om daarna lekker alleen te zijn, dan hoef ik me ook aan niemand aan te passen.

Ik kan ook goed alleen zijn en ik probeer door de weeks max. 2 of 3 avonden wat af te spreken zodat ik de rest lekker rustig alleen thuis ben. Ook mijn weekenden hoeven niet bomvol gepland te worden. Maar helemaal leeg vind ik ook niet fijn, tenzij ik 'n extreem drukke week heb gehad. Net als wat iemand anders al benoemde in dit topic, een helemaal leeg weekend voelt ergens een beetje zielig.