Band met ouders/broers/zussen

Hoe is jouw band met het gezin? Ouders? Broers? Zussen? Zie je ze vaak? Spreek je ze vaak? Deel je alles met ze?

Vertel 

De band met mijn moeder is wat ongewoon, maar wel goed, we kunnen 't goed vinden samen, maar uiteindelijk blijven de verhoudingen wel moeder-dochter.

De band met mijn vader is vooral geveinsd, een heel apart verhaal. Zelfde geldt voor m'n oudere broer.

De band met mijn jongere broertje is heel hecht. We delen geheimen en problemen en ik beschouw 'm als een vriend! We schelen 10 jaar en naarmate hij ouder wordt merk ik dat 't steeds beter gaat. We begrijpen elkaar als geen ander, we zijn in veel opzichten 't zelfde en delen dezelfde (foute..) humor. Ik ben stapelgek op 'm

Ik heb twee broers en één zus, mijn ouders zijn beide overleden. Toen mijn moeder overleed was het contact tussen broers en zussen nog wel goed, nu mijn vader okk overleden is heb ij alleen nog contact met één broer. Mijn andere broer neemt niet de moeite om contact te houden en mijn zus heb ik zelf geen behoefte meer aan.

De band met mijn ouders is goed. Ik bespreek veel met ze, bel ze bijna elke week wel een keertje (soms ook weken niet trouwens) maar ze ze ongeveer 1x per 6 weken.

Met mijn jongste broer heb ik ook een goede band, al bellen we niet vaak. Als ik bij mijn ouders langs ga (ze wonen 125 km verderop) ga ik ook altijd bij m'n broertje langs. Meestal is het lang leve de lol, maar als het moet kunnen we alles met elkaar bespreken.

Een band met mijn oudste broer heb ik al een jaar of 8 niet meer. Voor hem hoefde het allemaal niet meer toen hij een foute vriendin kreeg. Toen ik op mezelf ging wonen heeft ie me heel duidelijk gemaakt dat hij me nooit meer wilde zien en dat ie geen zus meer heeft.

Voordeel van deze nare situatie is dat ik daarna veel hechter geworden ben met mijn broertje. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Band met mijn vader is sinds 1.5 jaar weer hersteld, we hebben 2 jaar geen contact gehad. We hebben nu goed contact, ongeveer 2 wekelijks. Maar ik ben erg gesteld op mn privacy dus vertel bij lange na niet alles.

Mijn zusje woont 10 km verderop maar is erg druk met der eigen leven, zie haar 1/2x in de maand en spreek haar vaak over de app. We zijn totaal verschillend dus een dag met haar optrekken is leuk maar ook erg vermoeiend. Sinds mijn zoontje geboren is, gaat het beter en is het contact leuker.

Mijn moeder heb ik al ruim 2 jaar niet meer gesproken en daar zal voorlopig geen verandering in komen.

De band met m'n moeder is oké. We bellen 1x per week en zien elkaar 1x per 2 weken ongeveer. De meeste dingen vertel ik haar wel, maar met echte problemen ga ik niet naar m'n moeder. Ik heb het lang jammer gevonden dat ze niet echt betrokken is bij mijn kinderen en vanaf het moment dat ik me daarbij heb neergelegd, gaat het beter.

De band met m'n vader is oppervlakkig. Hij vraagt nooit hoe het met mij of de kinderen gaat, ik vraag altijd wel hoe het met hem gaat, en dan vindt ie het vooral erg fijn om over zichzelf te praten.

De band met m'n zusje is slecht. Ik heb ook totaal geen behoefte om nog energie in het contact met haar te steken. Dat gevoel is wederzijds denk ik.

Mijn broertje en ik hebben een goede band. Hij en zijn vriendin komen vaak eten en ik whatsapp en bel hem geregeld. Hij denkt overigens hetzelfde over onze ouders en zus.

Ik heb geen broers of zussen. Ik spreek m'n ouders bijna dagelijks. Ik zie ze 2/3 keer per week. Ik heb een goede band met mijn beide ouders.

De band met mijn vader is super. Vroeger vlogen we elkaar continu in de haren, maar tegenwoordig zijn we het altijd gevaarlijk eens met elkaar. En dat voelt ook gewoon heel erg fijn.

Mijn moeder heb ik twee of drie weken geleden gesproken en de band, die er ooit was, is weg. Ik mis haar niet en het gesprek bevestigde eigenlijk alleen wat ik al wist; Het is er gewoon niet meer. Ze is mijn moeder, ik hou van haar (op mijn manier), ik hoop dat ze een goed leven heeft en dat was het eigenlijk wel.

Mijn broertje en ik waren vroeger de beste vrienden. We gingen apart van elkaar naar dezelfde kroeg, stonden weleens samen in de kroeg, maar waren ook veel met eigen vrienden. Als we 's nachts thuiskwamen, apart van elkaar, dan had één van de twee de frituur al aangezet en we bakten pas iets als we beiden thuis waren. Dan bespraken we, onder het genot van een frikandel voor hem en een kroket voor mij, hoe de avond was geweest. Toen hij verliefd werd op zijn vriendin, en dat weet ik nog zo goed, kwam hij naast me zitten in de kroeg en zei:"Nyx, ik denk dat ik verliefd ben. En dan bedoel ik echt verliefd". Zo schattig! En alweer ruim vijf jaar geleden. Tegenwoordig spreek ik hem alleen als hij ook bij mijn vader is. Dat is best jammer. Heb van zijn beste vriend ook gehoord dat hij het er moeilijk mee heeft, maar we weten even niet hoe we de cirkel moeten doorbreken. (Mijn broertje is moedergek, ik ben vadergek. Dat gaat gewoon even niet.)

De band met mijn ouders is gewoon goed. Ik kan altijd bij ze terecht. Natuurlijk ook wel eens wat strubbelingen, maar dat heeft iedereen.
De band met mijn broers was vroeger ver te zoeken, toen was het bijna alleen maar ruzie volgens mij, haha. Nu is die ook wel goed. We zien/spreken elkaar niet heel vaak, maar als, dan gaat dat wel soepeltjes en is het eigenlijk altijd gezellig. Hele verbetering met die ruzies van vroeger, haha.

Ik heb nu een goede band met m'n ouders. In het verleden was het van mijn kant misschien wel iets minder. Sinds ik me bij wat dingen heb neergelegd, ben ik ze nog meer gaan waarderen. Ik bel een paar keer per week met ze, voornamelijk met mijn moeder en mijn vader praat dan op de achtergrond mee haha.
Ik zie ze zo'n 1 a 2 keer per maand i.v.m. de afstand. 

Met mijn zus heb ik een hele goede band. Wij delen alles met elkaar en 'spreken' elkaar dagelijks via mail, what's app of we bellen. Voorheen zagen we elkaar 3 a 4 keer per week. Nu we wat verder bij elkaar uit de buurt wonen en beide werken is dat wel minder geworden. Nu meestal zo'n 1 keer per week.

Mijn broer spreek ik alleen als ik iets van mij laat horen anders meld hij niet iets uit zichzelf.

Mijn vader is veel in het buitenland en spreek ik niet zo vaak.

Mijn moeder dringt zich op en dat vind ik vervelend. Ze wil dezelfde hechte band met mij als met mijn broer. Zit er niet in. Dat hebben we een tijd terug besproken en helaas heeft dat gesprek niet geholpen.

De band met mijn ouders is heel goed en die zie ik ook wekelijks en spreek ze bijna dagelijks. De band met mij zusje is goed, maar ik zie haar niet heel vaak.
De band met mijn broertje is iets beter en ik hem ook regelmatig. We gaan dan samen uit of zitten met vrienden bij elkaar.

Ik heb een hele goede band met mijn ouders en broer. Ik woon nog thuis dus mijn ouders zie ik dagelijks. Mijn broer woont sinds kort op zichzelf maar komt elke week wel een keer langs (meestal om mee te eten). Soms ga ik ook wel eens bij hem eten of gewoon bij hem langs.

De band met m'n moeder is oppervlakkig. Ik zie haar één keer in de twee/drie weken denk ik. Ze bedoelt het goed maar we zijn op bepaalde vlakken gewoon ontzettend verschillend. Daarbij is er in het verleden ook veel gebeurd waardoor ik vaak voor haar moest zorgen. De rollen zijn te vaak omgedraaid geweest. 

Mijn vader zie ik al een jaar of vier niet meer. We hebben ontzettende ruzie gehad. Ik moest altijd thuis zijn terwijl hij zich ontzettend onverantwoordelijk gedroeg. Geld over de balk smijten terwijl wij geen eten meer hadden, etc. Toen ik 19 was wilde ik uit huis, dat werd niet gewaardeerd. Ik was vaak bij m'n vriend omdat de spanning thuis om te snijden was. Dat vond m'n vader niet leuk en heeft mij er uitgezet. Ik ben toen bij m'n vriend ingetrokken. 

Ik zie hierdoor mijn jongere broertje ook niet meer, die nog wel steeds bij hem woont. Van mijn moeder, die sinds een tijdje stiekem contact met hem heeft, hoor ik wel eens dat de situatie niet veranderd is en dat mijn broertje de boodschappen en dergelijk moet betalen. Ik ben echt blij dat ik uit die giftige omgeving weg ben. 

Dit is 't verhaal in een mini notendop, er is echt zoveel gebeurd dat de band tussen mij en mijn ouders nooit meer hetzelfde zal worden. Ik heb gelukkig wel hele lieve schoonouders!

Heftig Joan!  

Hier is de band met mijn broer(tje) en ouders heel goed. Ik vertrouw hun veel toe en we kunnen altijd op elkaar bouwen.

De band met mijn vader is ontspannen en ongecompliceerd. Ik bespreek weinig diepgaande dingen met hem, maar vind het fijn om naar hem toe te gaan en tijd met hem door te brengen.

De band met mijn moeder is wat gecompliceerder. Ik hou van haar, maar het is niet goed als we te veel tijd met elkaar doorbrengen. Dan gaan we elkaar irriteren en loopt het uit op ruzie om stomme dingen. Ze gaat de laatste tijd psychisch door een diep dal en ik vind het heel moeilijk daar mee om te gaan. Ze krijgt godzijdank wel hulp vanuit het GGZ, maar daarnaast maak ik regelmatig 'crisismomenten' met haar mee. Ze is dan zo'n hulpeloos vogeltje en het breekt mijn hart haar zo te zien. De rollen zijn dan als het ware omgedraaid. Ik zorg dan voor haar. En dat valt me zwaar. Als ik dan weer thuis bij mijn vriend ben, ben ik heel emotioneel en voel ik me gesloopt. Mensen zeggen dan wel dat ik aan mezelf moet denken, maar hoe doe je dat als er een situatie is waarin onmiddellijk moet worden ingegrepen? Dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen haar te laten stikken.

Ik heb nog 2 jongere broers en met allebei heb ik een prima band. Met mijn jongste broer onderneem ik regelmatig dingen zoals dagjes uit, weekendjes weg. Met mijn andere broer kan ik, vooral sinds de scheiding van mijn ouders, goed praten.

Met mijn ouders heb ik een goede band. M'n moeder en ik lijken erg op elkaar en we zijn altijd wel hecht geweest, hoewel we ook flink ruzie kunnen maken. Door de afstand zie ik haar maar eens per 1-2 maanden (soms iets vaker), maar we bellen meestal wel 1-2x per week en appen nog wat tussendoor. Met m'n vader is de band niet altijd even goed geweest, we begrepen elkaar soms echt niet en dat leidde tot de nodige frustraties. De laatste jaren gaat het goed. Spreek hem niet supervaak en zie 'm vaak maar eens in de paar maanden (ook door de afstand), maar de band is goed.

Met m'n zusje heb ik echt een haat-liefdeverhouding. Zij lijkt meer op m'n vader en ik dus op m'n moeder en dat botst nogal. Als we bij elkaar zijn is er altijd wel een keer ruzie, maar het kan ook gezellig zijn. We moeten elkaar niet te vaak en te lang achter elkaar zien, want dat wordt een ramp. Het wisselt een beetje hoe vaak ik haar zie, soms elke maand, dan weer wat minder vaak.