Nav Wat is je band tussen je broers en/of zussen?

Mijn band met mijn broertje gaat super. Altijd al zo geweest. Mijn man kan goed met hem over weg en hij is hier wekelijks.

Met mijn zusje is de band slecht. Het gaat niet goed samen, het botst en toen ik nog thuis woonde regelmatig ruzie tot schelden en bedreigingen aan toe. Mijn broertje heeft het zelfde probleem.

Vroeger had ik altijd ruzie met mijn zusje. Gelukkig is dat veranderd. Ik heb het liefste zusje van de hele wereld .

Vroeger had ik ook altijd ruzie met mijn broer, maar nu zijn we erg close. Wij kunnen over alles praten, en als ik in Nederland ben doen we altijd wel iets leuks samen (naar een concert, uit eten of wat dan ook).

De band met mijn zus is 50/50, lang niet altijd goed. Soms kunnen we elkaar niet luchten of zien. We schelen ook best veel, 7 jaar. Verder leiden we lekker ons eigen leventje en kruisen we elkaar zo nu en dan.

Wij zijn heel hecht, ik heb een zus, zusje en 2 broertjes. Mn zussen zie ik echt vaak en zijn ook mijn vriendinnen waar ik alles mee doen. Mn broertjes zie ik eigenlijk ook vaak
Toen ik nog thuis woonde was ik een beetje het buitenbeentje en had ik vaak ruzie met iedereen thuis. Maar sinds ik uit huis ben is het veel beter.
We gaan altijd met zn 5en uit ook met hun vrienden en mijn vrienden erbij. Het is altijd gezellig.
Ben blij met de band die ik heb met mijn zussen en broertjes.

Mijn zusje is mijn beste vriendin. Met mijn broertje heb ik weinig contact, hij is ook niet echt een prater, dus ik vind het lastig om hem zomaar te bellen om een praatje te maken.

Ik heb een hele goede band met mijn zus (en met haar vriend ook). Mijn vriend vindt mijn zus (en haar vriend) ook geweldig! Heel erg fijn.

De band met mijn enige broer is lauw/lauw. Hij is niet slecht, maar het is ook geen wereldband. Er zijn gewoon aspecten aan hem die mij niet aanstaan en andersom is dit ook zo. Maar we staan wel altijd voor elkaar klaar, mocht dat nodig zijn.

Ik herinner me nog van vroeger dat mijn oudste nicht niet naar de kroeg wilde, als haar jongere zusje daar ook zou zijn. Daar hebben mijn broer en ik nooit last van gehad. Wij vonden het juist wel fijn als we samen in de kroeg waren.

Daarnaast ben ik ook altijd welkom op zijn verjaardag, welke hij enkel voor vrienden viert. Dan zit het hele huis vol. En de vrienden denken ook nooit van:"Daar is ze weer, heeft ze niets beters te doen", nee, zelfs zij vinden het wel fijn dat ik er ben.

Een week geleden zei één van zijn beste vrienden:"Isa, nu zie ik jou ook eindelijk een keer weer!" Dus dat zegt denk ik wel genoeg. Andersom, met mijn vrienden, is dat ook zo. Ze hoeven mijn broer niet wekelijks te zien, maar als ze hem weer zien, dan vinden ze dat ook wel weer fijn.

Helaas hebben we niet heel veel met elkaar. We zijn totaal anders qua karakter. Geen ruzie ofzo hoor maar ook niet echt een band. En ergens vind ik dat best jammer.

Band tussen mijn broers zijn eigenlijk super goed. Ik verschil dan ook 9 en 11 jaar. Denk dat er wel mee te maken heeft. haha

Ik heb een broer met een lichamelijke beperking, hij is namelijk spastisch aan zijn benen. Mijn broer woont begeleid en heeft het prima naar zijn zin. Mijn broer is een type apart. Ik kan het goed met hem vinden. Maar als je niet weet hoe je hem moet benaderen dan laat hij ook niks los. Daar lopen zijn begeleiders vaak tegen aan. Het is niet dat ik de vloer bij hem plat loop, maar we hebben wel een goede band.

Mijn broertje en ik hebben een goede, fijne band!

'Vroeger' maakte we regelmatig ruzie, scholden elkaar uit, mepte, nou ja échte irritante pubers dus... Door een aantal gebeurtenissen in ons leven is onze band véél sterker geworden! Hij woont nog thuis en ik ben daar regelmatig, hij nodigt me uit om te komen eten, staat altijd voor me klaar, we hebben veel lol samen (schijnt soms heel irritant te zijn voor andere ), kunnen samen praten over van alles en nog wat en, zoals hij zelf zegt, "Er komt niemand aan m'n zusje want dan komen ze aan mij!"
Maar ga ons geen twee weken samen op vakantie sturen want dan gaat 't mis haha! Wij zeggen altijd dat we elkaar erg leuk vinden zolang we maar niet te lang achter elkaar samen hoeven te zijn... Maar een dag samen zijn en de volgende dag weer gaat prima, als we tussendoor maar ff bij elkaar weg zijn haha.

De band tussen mijn zusje en mij is niet erg goed.
De verschillen zijn te groot waardoor we ons aan elkaar ergeren. Tot scheldpartijen aan toe.
Slaan laten we nu wel achterwege.
Maar ze is zo wereldvreemd als maar kan. Heeft geen idee wat er speelt in de wereld. Weet bijv. niet
eens wie Mark Rutte, Obama of Sven Kramer is.
Ze leeft in haar bloemenwereld en interesseert zich ook nergens anders voor.
Ik probeerde me vaak te interesseren voor haar, haar werk en vrienden etc. Maar ze zal nooit eens
vragen hoe het met mijn werk gaat, of sport of iets...
Het klikt denk ik gewoon niet. Wat ik erg jammer vindt. Het had me leuk geleken om een zus(je) te hebben
waar je mee kunt shoppen, avondjes uit kunt etc.

Mijn broertje en ik geven heel veel om elkaar, maar zien/spreken elkaar weinig. Dat is er een beetje ingeslopen sinds hij het huis uit is (nu ook al ruim 2 jaar) omdat ik hem daarvoor altijd wel zag als ik bij mijn ouders was. Nu is dat niet meer zo, en zie ik hem een keer of vijf per jaar en heel af en toe bellen we. Het mag wel wat vaker eigenlijk, maar we hebben beide echt een ander leven in een andere stad.

Vroeger hadden we trouwens vaak ruzie, maar dat is wel bijgetrokken al kunnen we elkaar nog wel 'pesten'.

Mijn zusje en ik hebben vroeger héél veel ruzie gehad... Zelfs zó erg dat als we wél eens een keer lief samen speelden, ons mam vroeg of we alsjeblief apart wilden gaan spelen omdat ze de bui al zag hangen. Zusje is ook 7 jaar jonger dan ik, dat scheelt misschien ook wel want als je jong bent is 7 jaar best veel. Daarnaast gaf ze wel eens aan jaloers te zijn op de aandacht die ik kreeg, ik was het 'zorgenkindje' waardoor zij zich soms tekort gedaan voelde.

Na mam's overlijden (zie ook topic over de band tussen moeder en dochter) is de band tussen zusje en mij verbeterd. Heel erg verbeterd. En nu ik sinds 8 maanden (übertrotse) peettante ben van haar dochtertje, is onze band nóg hechter geworden. Jammer eigenlijk dat er iets zó heftigs moest gebeuren voordat wij deze band kregen, maar ik ben er enorm blij mee dat we zo hecht zijn met elkaar.

I my sister!

De band tussen mij en mijn broertjes is goed te noemen. Mijn jongste broer heeft een vorm van autisme. Ik heb altijd de neiging gehad om hem te 'beschermen', om voor hem te zorgen. De band tussen mij en mijn jongste broer is ook altijd heel sterk geweest. Tussen mij en mijn andere broer gaat het nu ook weer prima. Niet dat het slecht is geweest, maar het contact heeft een hele tijd op een laag pitje gestaan. Ik vond dat heel jammer, maar besefte dat als ik zelf niks deed, het zo zou blijven. Toen heb ik hem meegenomen op een dagje uit. Het dagje uit was eigenlijk een beetje ongemakkelijk omdat we niet wisten waarover we moesten praten. Maar sinds die dag gaat het wel beter. Hij zoekt weer wat toenadering en laat hij mij weer meer meedelen in wat er in zijn leven speelt. Ook denk ik er om hem wat regelmatiger te bellen etc. Ik kan nu echt merken dat de relatie aan het verbeteren is. En dat is erg fijn.

Mijn broer en ik hebben een vreemde band. Vroeger ging het tussen ons helemaal mis omdat we heel anders reageerden op onze thuissituatie. Dit ging behoorlijk ver en daar heb ik ook veel last van gehad. De laatste jaren hebben we elkaar alleen gezien/gesproken wanneer we toevallig samen bij een van onze ouders waren voor kerst/verjaardag oid. Maximaal 3 keer per jaar. Nu is daar hopelijk verandering in aan het komen, vorige week zondag is hij namelijk een dag naar me toegekomen en zijn we, voor het eerst in ons leven (we zijn 25 en 27..) samen gaan shoppen en wat gaan drinken. Dat vond ik erg fijn!

Ik heb een halfbroer van ongeveer 15 jaar ouder, maar we zijn nooit samen opgegroeid. Ik herinner me dat hij vroeger wel eens langskwam, maar in mijn ogen was hij een 'meneer' en een kennis van mijn ouders. Hij herkent me al jaren niet meer als hij op straat aan het werk is. Ik heb hem denk ik een jaar of 9,10 geleden voor het laatst gesproken denk ik. Zijn zoontje heb ik ook nog nooit gezien, dat vind ik wel jammer.

Ik heb een goede band met mijn zus en broers. Mijn oudste broer woont 40 km verderop en die spreek ik daardoor niet zo vaak. Wanneer we elkaar wel spreken, hebben we genoeg te vertellen. Met mijn jongste broertje had ik altijd ruzie, de laatste jaren gaat dat veel beter. We schelen niet veel (15maanden) en begrijpen elkaar nu beter. Mijn zus is echt een vriendin voor me. Ik zie haar 2-3x in de week en we doen veel samen. Boodschappen, filmpje kijken, spelletjes doen. Daar ben ik zo blij mee!

de band met mijn zus is heel goed, Wij zijn ondertussen ook meer vriendinnen. Eerst was ze meer een moederfiguur ook voor me, aangezien we 7,5 jaar schelen. Maar dat is nu helemaal goed gekomen De band met mijn broers is gewoon goed. Alhoewel ik met de jongste broer beter kan opschieten, maar dat komt omdat de ander een autistische stoornis heeft en het lastig is met hem een gesprek te voeren.

Ik heb een goede band met mijn broertjes. Vroeger hadden we heel vaak ruzie, maar dat komt nu nog zelden voor. We hebben dezelfde humor en kunnen echt heel erg lachen met elkaar. Mijn ene broertje zie ik niet zo vaak, omdat hij nog maar weinig thuis komt, mijn andere broertje zie ik ieder weekend. We kunnen ook wel fijn met elkaar praten en meedenken over dingen. Ik ben blij met mijn broertjes.