In therapie

Oh ja, ik heb een hoop therapeuten versleten. Ik had er op een gegeven moment eentje waarbij ik een goed gevoel had, maar na mijn verhuizing naar de andere kant van het land heb ik geen goede meer kunnen vinden en ben toen gestopt met zoeken. Nu jaren later ben ik weer een heel traject afgegaan en het heeft lang geduurd voor ik het gevoel had op de juiste plek terecht te zijn gekomen.
Ik heb overigens waar ik nu loop wel op een gegeven moment mijn behandelaar (psychiater) gezegd dat ik niet met hem verder wilde. Het was namelijk een totale chaoot die zijn afspraken niet nakwam en van alles vergat op te schrijven en alle gesprekken in de war stuurde in plaats van leidde. Nou dat was voor mijn ADHD-hoofd een beetje veel van 't goeie. Maar nu heb ik een hele fijne en de instantie waar ik zit vind ik erg prettig. (ik volg groepstherapie 2 ochtenden in de week).

Ik ben nog nooit in therapie geweest.

Ik heb groepstherapie, inmiddels een half jaar. Ben nu aan het afbouwen en ga dan 1-daagse psycho-therapie volgen in een groep. Een groep kan je een goede spiegel voor houden. Ik heb er nu al enorm veel van geleerd en voel me een stuk beter. Wel met ups and downs, maar er is weer licht.

*weg*

Pompoen:
Pff irritant is dat als je geen goede meer kunt vinden he. Hoop frustraties brengt dat met zich mee. Ben blij dat je inmiddels wel op de goede plek zit

ik ben van kleins af aan al in therapie, heb bij stichting MEE gezeten, het riagg, jeugdzorg, particuliere psychologen en nu sinds 3 jaar bij de GGZ en volgend jaar begin ik aan een nieuwe behandeling (MBT) die anderhalf tot 3 jaar duurt. heb opnames gehad, deeltijdbehandeling, ambulante behandeling. Dit was echter niet geschikt om de complexe problematiek aan te pakken, hopelijk gaat de MBT behandeling wel aanslaan.

Ik ben jaren geleden in therapie geweest.

Ik ben in therapie geweest en het wordt weer hoognodig tijd.

Ik ben nog nooit in therapie geweest.

Al lang voor deze poll viel het me op dat veel meiden hier in therapie zijn (geweest) en deze poll bevestigt dat beeld. In sommige reacties lees ik waarvoor iemand in therapie is (geweest), maar bij de meiden die het niet vertellen, ben ik daar wel erg benieuwd naar het hoe en waarom.
Helemaal niks negatiefs hoor! Ik ben zelf maatschappelijk werker en ik denk dat me dit hierdoor sneller opvalt en interesseert.

Rumble schreef:Pompoen:
Pff irritant is dat als je geen goede meer kunt vinden he. Hoop frustraties brengt dat met zich mee. Ben blij dat je inmiddels wel op de goede plek zit

Ja heel frustrerend, ik ging op een gegeven moment ook aan mezelf twijfelen gewoon.

Ik hoor bij de bovenste groep. Voelt voor het eerst in mijn leven ook goed.

Ik ben toen ik 15/16 was een tijdje in therapie geweest vanwege onderandere depressie en op dit moment krijg ik coaching vanwege ADHD wat vorig jaar is vast gesteld. Ik zie dit niet echt als therapie, ik slik medicatie en moet daarvoor zo nu en dan naar de psychiater, en krijg dan coaching om te leren omgaan met ADHD en krijg dan gewoon tips etc.

Zininzon schreef:Ik ben nog nooit in therapie geweest.

Al lang voor deze poll viel het me op dat veel meiden hier in therapie zijn (geweest) en deze poll bevestigt dat beeld. In sommige reacties lees ik waarvoor iemand in therapie is (geweest), maar bij de meiden die het niet vertellen, ben ik daar wel erg benieuwd naar het hoe en waarom.
Helemaal niks negatiefs hoor! Ik ben zelf maatschappelijk werker en ik denk dat me dit hierdoor sneller opvalt en interesseert.

Ik denk dat deze poll wel een erg vertekend beeld geeft hoor. Mensen die nooit in therapie zijn geweest, zullen zo'n topic waarschijnlijk minder snel aanklikken dan mensen die wel in therapie zijn geweest.

Ik ben zelf in therapie geweest in verband met depressie en anorexia. Ben er inmiddels allebei van af, maar niet door therapie. Stoppen met therapie is een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt, niet meer patiënt zijn, en gewoon doorgaan met het normale leven.

Ik ben als kind in therapie geweest. Ik weet er niet veel meer van, maar ik weet wel dat ik een tijdje alleen met een mevrouw was en een tijdje in een groepje kinderen. Als 'volwassene' ben ik nog nooit in therapie geweest, als je gesprekken met een maatschappelijk werker niet meetelt tenminste.

praattherapie telt dat ook?

Tabbert schreef:praattherapie telt dat ook?

als ik logopedie? Of therapie om je emoties te uiten? Volgens mij wordt hier het laatste bedoeld.

-weg-

Curious schreef:

Tabbert schreef:praattherapie telt dat ook?

als ik logopedie? Of therapie om je emoties te uiten? Volgens mij wordt hier het laatste bedoeld.

Ja ik bedoel het laatste inderdaad, ik heb ook fysiotherapie, maar dat was niet wat ik bedoelde, ik bedoelde eigenlijk alles wat met psychiaters, psychologen, psychotherapeuten, groepstherapie etc. te maken heeft. Dus met je geestelijk welzijn.

Ja ben 1 of 2 keer bij de psycholoog geweest, die verwees me meteen door naar het ggz en daar kreeg ik groepstherapie voor ad(h)d. Ik vond het wel nuttig, juist de groep vond ik waardevol. Mij helpt het altijd om met anderen in een vergelijkbare situatie te spreken, te zien hoe zij met sommige dingen omgaan etc.

Ik heb ook de bovenste aangevinkt. Ben op dit moment zelfs in opname.

SuperGrover schreef:

Zininzon schreef:Ik ben nog nooit in therapie geweest.

Al lang voor deze poll viel het me op dat veel meiden hier in therapie zijn (geweest) en deze poll bevestigt dat beeld. In sommige reacties lees ik waarvoor iemand in therapie is (geweest), maar bij de meiden die het niet vertellen, ben ik daar wel erg benieuwd naar het hoe en waarom.
Helemaal niks negatiefs hoor! Ik ben zelf maatschappelijk werker en ik denk dat me dit hierdoor sneller opvalt en interesseert.

Ik denk dat deze poll wel een erg vertekend beeld geeft hoor. Mensen die nooit in therapie zijn geweest, zullen zo'n topic waarschijnlijk minder snel aanklikken dan mensen die wel in therapie zijn geweest.

Ik ben zelf in therapie geweest in verband met depressie en anorexia. Ben er inmiddels allebei van af, maar niet door therapie. Stoppen met therapie is een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt, niet meer patiënt zijn, en gewoon doorgaan met het normale leven.

Ja dat gevoel heb ik dus ook (het laatste). Ik ben ook voor anorexia in therapie geweest en misschien heeft het in die zin wel geholpen dat het me aan het denken heeft gezet "dit wil ik niet", maar het feit dat ik ben gestopt en het 'zelf' ben gaan doen (en het heerlijke gevoel krijgen dat ik het zelf ok gedeeltelijk kan) heeft me meer geholpen. Er werd me zo ontzettend veel aan gepraat! En dan doel ik bijvoorbeeld op dingen als "Ik lust dat niet" (iets wat ik gewoon echt niet lust) en dat me dan werd aangepraat "Koko, je lust het wel, je dúrft het gewoon niet!"

Vermoeiend

Vervelend PC dat je dat nodig hebt! Is het door een 'crisis' of is de opname bedoeld als intensieve therapie? Ik heb echt respect voor mensen die zo diep gaan dat ze opgenomen moeten worden en dan toch weer weten op te kruipen. Bij mij in de therapiegroep zitten ook mensen die opgenomen zijn geweest of nog zijn en dat heeft zó veel impact!

Kowalski schreef:

SuperGrover schreef:

Zininzon schreef:Ik ben nog nooit in therapie geweest.

Al lang voor deze poll viel het me op dat veel meiden hier in therapie zijn (geweest) en deze poll bevestigt dat beeld. In sommige reacties lees ik waarvoor iemand in therapie is (geweest), maar bij de meiden die het niet vertellen, ben ik daar wel erg benieuwd naar het hoe en waarom.
Helemaal niks negatiefs hoor! Ik ben zelf maatschappelijk werker en ik denk dat me dit hierdoor sneller opvalt en interesseert.

Ik denk dat deze poll wel een erg vertekend beeld geeft hoor. Mensen die nooit in therapie zijn geweest, zullen zo'n topic waarschijnlijk minder snel aanklikken dan mensen die wel in therapie zijn geweest.

Ik ben zelf in therapie geweest in verband met depressie en anorexia. Ben er inmiddels allebei van af, maar niet door therapie. Stoppen met therapie is een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt, niet meer patiënt zijn, en gewoon doorgaan met het normale leven.

Ja dat gevoel heb ik dus ook (het laatste). Ik ben ook voor anorexia in therapie geweest en misschien heeft het in die zin wel geholpen dat het me aan het denken heeft gezet "dit wil ik niet", maar het feit dat ik ben gestopt en het 'zelf' ben gaan doen (en het heerlijke gevoel krijgen dat ik het zelf ok gedeeltelijk kan) heeft me meer geholpen. Er werd me zo ontzettend veel aan gepraat! En dan doel ik bijvoorbeeld op dingen als "Ik lust dat niet" (iets wat ik gewoon echt niet lust) en dat me dan werd aangepraat "Koko, je lust het wel, je dúrft het gewoon niet!"

Vermoeiend

Op het moment dat je in therapie bent, zeker in intensieve therapie zoals opname of dagbehandeling, word je continu behandeld als patiënt. Dat is logisch, maar kan ook heel schadelijk zijn. Je gevoel van eigen verantwoordelijkheid wordt daardoor ondermijnd, terwijl je het toch zelf moet doen. Je gedragingen worden al heel snel opgevat als onderdeel van je probleem, alsof je niets meer bent dan dat. Je kunt inderdaad iets echt niet lusten, wat compleet los staat van je eetstoornis. Ik werd ook altijd zo pissed als ze zulke dingen gingen beweren. Meestal snauwde ik dan iets als 'Ja ik denk dat ik moddervet word van tomaten en champignons, daar zitten toch al gauw 10 calorieën in'. Maar dan neem je je behandeling weer niet serieus Of dat je geen zin hebt om mee te gaan naar een tuincentrum, en dat je dan meteen praktisch pleinvrees aangepraat wordt.

SuperGrover schreef:
Op het moment dat je in therapie bent, zeker in intensieve therapie zoals opname of dagbehandeling, word je continu behandeld als patiënt. Dat is logisch, maar kan ook heel schadelijk zijn. Je gevoel van eigen verantwoordelijkheid wordt daardoor ondermijnd, terwijl je het toch zelf moet doen. Je gedragingen worden al heel snel opgevat als onderdeel van je probleem, alsof je niets meer bent dan dat. Je kunt inderdaad iets echt niet lusten, wat compleet los staat van je eetstoornis. Ik werd ook altijd zo pissed als ze zulke dingen gingen beweren. Meestal snauwde ik dan iets als 'Ja ik denk dat ik moddervet word van tomaten en champignons, daar zitten toch al gauw 10 calorieën in'. Maar dan neem je je behandeling weer niet serieus Of dat je geen zin hebt om mee te gaan naar een tuincentrum, en dat je dan meteen praktisch pleinvrees aangepraat wordt.

Dit is precies waarom ik niet bij A.ltrecht in behandeling wilde. Ik kwam daar in het centrum voor ps.ychosomatiek, nu achteraf gewoon niet helemaal goed doorgestuurd vanuit de Riagg denk ik zelf en ik kreeg gelijk een van de zwaarste diagnoses toebedeeld en ik moest daar maar naar de 3-daagse deeltijd. Ik voelde me er echter totaal niet op mijn plek maar elke keer als ik daar iets over zei dan was het: "ja maar het is goed voor je, je vind het gewoon éng, daarom wil je er voor weglopen". Nou had ik ook al een diagnose waardoor ik het gevoel had dat ik niet op mijn eigen gevoel kon vertrouwen over welke klachten lichamelijk waren en welke psychisch dus alles bij elkaar ben ik echt tijdens die observatieperiode van een maand veranderd van een niet al te zeker kippetje die wel aardig inzicht in zichzelf had in een verschrikkelijk onzeker kuikentje die dacht dat álles wat ze al die tijd had gedacht fout was.

Mijn redding was dat ze me niet wilden behandelen zolang ik nog voor mijn heup aan het revalideren was. Uiteindelijk zat ik daardoor dus zónder hulp waardoor ik op een gegeven moment besefte dat ik tóch misschien daar wel niet op mijn plek zou zitten. De huisarts gaf bovendien aan dat ze het idee had dat ik juist een héél goed beeld had van wat mijn psychische klachten waren en wat de lichamelijk. Dus uiteindelijk ben ik op zoek gegaan naar andere hulp. Het heeft best moeite gekost, mijn huisarts wilde me in eerste instantie toch gewoon naar A.ltrecht sturen. Toen ben ik naar de andere huisarts in de praktijk gegaan en die begreep mijn punten beter en heeft me doorverwezen naar waar ik nu zit.

Eindelijk een plek waar ze juist je kracht benadrukken, waar ik af en toe bijna moet braken van alle complimenten, dat wel, maar ze gaan er veel meer vanuit dat jij als mens ook wel wat weet en te zeggen hebt. Ik was het niet eens met het behandeltraject wat ze bedacht hadden, heb dit beargumenteerd en dat vonden ze goede argumenten dus is het veranderd naar wat ik nu doe (en wilde). Bovendien is dit hier niet gespecialiseerd maar juist breed waardoor je niet onmiddellijk in een hokje gepropt word terwijl de expertise wél aanwezig is. Ik tref nu voor het eerst in mijn leven bijvoorbeeld een ADHD-specialist, wauw dat geeft een hoop helderheid!

Ik heb een jaar therapie gehad en vind dat nog steeds zonde, zou willen dat ik het nooit had gedaan. Binnenkort ga ik weer beginnen, wel iets anders dan voorheen, ben benieuwd hoe dat zal gaan.