Veranderingen van de laatste 5 jaar

Als ik naar mijn leven kijk zijn er zoveel dingen verandert de laatste 5 jaar.
5 jaar geleden kreeg ik mijn havo diploma, woonde ik thuis en was van plan verpleegkunde te gaan studeren.
In de vakantie na de havo leerde ik mijn vriend kennen en als ik nu terug kijk op wat er in 5 jaar allemaal is gebeurd!
Nu alweer een jaar aan het werk na mijn opleiding, woon inmiddels al dik 2 jaar samen. Heb een zelfstandig leven opgebouwd in gewoon maar 5 jaar tijd! Van onzeker meisje, vrij onzelfstandig.. ja hoefde eigenlijk nooit iets zelf te regelen of te doen.. alles zonder zorgen. Naar nu zelfstandig en onafhankelijk. En ik prijs me gelukkig dat het nu nog steeds zonder zorgen is al heb ik genoeg gepiekerd van hoe ga ik het allemaal doen?!

En jij? Als je terug kijkt op de laatste 5 jaar wat zijn dan de grootste veranderingen binnen je leven geweest?

5 jaar geleden woonde ik nog bij mijn moeder thuis, samen met mijn stiefvader en zusjes. Ik studeerde HBO en was dolverliefd op mijn huidige vriend. We reisden veel heen en weer om elkaar te zien, woonden ruim 200 km bij elkaar vandaan.

5 jaar later ben ik weliswaar nog steeds student van dezelfde opleiding, maar ben in de tussentijd samen gaan wonen en ben moeder van een prachtige dochter. Ik heb inmiddels een eigen gezin opgebouwd en we zijn gelukkig met elkaar.

5 jaar geleden studeerde ik aan de universiteit, had ik een relatie die niet soepel liep, volleybalde ik.

Nu ben ik afgestudeerd aan het hbo, heb ik voor 4 dagen per week een baan, werk ik nog 1 dag bij mn bijbaan. Verder ben ik gelukkig met mn huidige vriend en gaan we volgend jaar samenwonen.

5 jaar geleden was ik 18, en woonde ik nog thuis. Daarna leerde ik mijn vriend kennen en ging ik samenwonen. Ik heb diverse baantjes gehad en op mijn 20e werd ik zwanger. Vanaf toen had ik ook een vaste baan. 3 jaar daarna ging ik een opleiding volgen, boven het niveau wat ik altijd gedaan heb, wat ik 5 jaar geleden nooit had verwacht.

Parisienne schreef:5 jaar geleden woonde ik nog bij mijn moeder thuis, samen met mijn stiefvader en zusjes. Ik studeerde HBO en was dolverliefd op mijn huidige vriend. We reisden veel heen en weer om elkaar te zien, woonden ruim 200 km bij elkaar vandaan.

5 jaar later ben ik weliswaar nog steeds student van dezelfde opleiding, maar ben in de tussentijd samen gaan wonen en ben moeder van een prachtige dochter. Ik heb inmiddels een eigen gezin opgebouwd en we zijn gelukkig met elkaar.

Dit lijkt zo op mijn situatie aan het begin van die 5 jaar. Wij woonden ook ver uit elkaar en hebben ook veel gereisd om elkaar te zien. Het is nu echt een stuk rustiger geworden nu het een plek is geworden in plaats van het huis van zijn ouders, mijn ouders en ook nog een kamer die ik had.
Ik zou ook graag een gezin opbouwen maar vraag me af hoe je op het punt komt dat je zegt dat je daar klaar voor bent. Wat moet er in je leven zijn om een goede basis te hebben voor een gezinnetje?

Vijf jaar geleden was ik hoogzwanger van de eerste. Vervolgens hebben we dus de verandering doorgemaakt dat we ouders zijn geworden en daarna dat we van één kind naar twee kinderen gingen, maar ook van een 'normale' gezinssituatie naar een gezinssituatie waarin één van de kinderen extra zorg nodig heeft. Dat is ook een overgang. De situatie op zich brengt ook met zich mee dat er meer veranderingen zijn dan normaal. Meestal gaat een kind naar het kinderdagverblijf of de peuterspeelzaal en daarna acht jaar naar dezelfde school, tenzij je in de tussentijd verhuist. Bij hem zijn er vaker wisselingen.

Op werkgebied: mijn man heeft een andere baan, ik ben gestopt met het werk (op vrijwilligersbasis) dat ik toen deed en ben freelance werk gaan doen.

Verder zijn we nog verhuisd naar een andere stad.

5 jaar geleden was ik 17, nog samen met mijn ex en was ik leerlingkok. Ik was het grootste gedeelte van de week bij hem thuis aangezien dit makkelijker was met mijn werk. Bij hem in zijn woonplaats had ik niets, en omdat ik altijd pas 's middags hoefde te gaan werken en hij een kantoorbaan had, was ik in de tijd dat ik alleen bij hem thuis was altijd best eenzaam.

Nu 5 jaar later woon ik samen met mijn huidige vriend in een prachtig huisje in het bos, heb ik mijn motorrijbewijs + een motor in de schuur staan en ben ik gek op het konijntje en de kippen die we hebben. Ik ben klaar met mijn opleiding, maar zit nu dus zonder werk aangezien ik in de ziektewet zit. Ondanks dat ik dit heel heftig vind en het de laatste tijd de boel best wel overschaduwd, ben ik vreselijk blij met mijn leven nu! Mijn huidige vriend past gewoon veel beter bij mij, wij vullen elkaar aan en hebben vreselijk veel lol samen

Vijf jaar geleden (oktober 2008) zat ik nu in het laatste jaar van m'n bachelor studie in Wolverhampton. Feestte nog veel, maar was ook heel serieus met m'n studie bezig. 2009 was echt het beste jaar uit m'n leven, ik ging stage lopen in Bulgarije, werd toegelaten aan de University of Cambridge voor m'n master, heb geweldige reizen gemaakt met vriendinnen. Studeren in Cambridge was natuurlijk echt fantastisch, zo'n mooie ervaring om op de plek te studeren waar Newton, Darwin etc ook hebben gestudeerd, die sfeer paste zo goed bij mij. Maar toen daarna toch terug naar Nederland, heb twee jaar in Den Haag gewoond, in een super schattig appartementje. Met een kat, Mitzi, en lekker dichtbij familie. Ik heb gewerkt als docent Engels, maar na een drie kwart jaar ellende (3 uur reistijd per dag bovenop een baan die ik echt verschrikkelijk vond en niet kon), raakte ik overspannen. Niet bepaald hoe ik m'n werkende leven voor me had gezien. Als klap op de vuurpijl kreeg ik ook nog te horen dat ik naar Amerika mocht emigreren, had al plannen, en werden binnen twee weken die plannen weer gecanceled door een computerfout. Ellende ellende.
Maar toen ik er net wat bovenop was, ontmoette ik m'n vriend, en na jarenlang geen of foute liefdes, was ik eindelijk gewoon echt gelukkig in een goede relatie Kan het soms echt gewoon nog steeds niet geloven. We zijn nu zo'n 1,5 jaar bij elkaar en wonen nu zo'n 5 maanden samen (wéér een verhuizing dus, de 37e in totaal geloof ik) en hebben het echt zo fijn. Bovendien heb ik werk gevonden als bruidsfotografe en onderwijskundig auteur wat ik echt fantastisch vind, dus vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Echt super veel veranderingen in die periode van 5 jaar zeg, echt veel gebeurd. En ben er alleen maar gelukkiger van geworden.

5 jaar geleden was ik getrouwd met mijn ex en een behoorlijk eind zwanger van mijn jongste zoon, ik had nog geen diploma's na mijn propedeuse en ik werkte parttime op een schooltje in een dorp.

In de afgelopen 5 jaar kreeg ik dus mijn jongste, ben ik gescheiden, een aantal vrienden verloren, de overgebleven vrienden ben ik meer gaan waarderen, ik kreeg een relatie met mijn vriend, ben fulltime gaan werken en heb mijn bachelor en masterdiploma gehaald. Ik heb echt mezelf leren kennen, ik heb mezelf uitgeput maar het belangrijkste is dat ik geleerd heb dat ik in tijden van nood voor mezelf en mijn kinderen kan opkomen en voor ons gezin kan zorgen. Ik heb echt mijn onafhankelijkheid gevonden en omdat ik weet dat ik die heb, durf ik me nu weer aan iemand te binden

Edit: ik was nog vergeten dat die fulltime baan zwaar is, maar wel behoorlijk awesome

Ik moest even zoeken tussen mijn mail, want wist het niet meer zo. Maar vijf jaar geleden was ik op een punt dat ik mijn eerste serieuze relatie verbrak en voor het eerst ging daten met een meisje. Ik volgde een andere studie dan ik nu doe en vond het toen nog een erg leuke studie. Ik liep op dat moment volgens mij ook stage.

In de tussentijd is erg best veel gebeurd. Ik ben naar een andere plaats verhuisd, heb samengewoond, woon nu weer alleen en heb mijn tweede serieuze relatie vorig jaar verbroken. Ik ben nog wel steeds aan het studeren en woon net als toen weer alleen. En toevallig heb ik net weer iemand ontmoet waar ik misschien wel mee ga daten, alleen dit keer is het een jongen ipv een meisje

Oh wat spannend Phileine, ik hoop dat ie leuk is!

Vijf jaar geleden was ik 22. Was ik al samen met mijn vriend, en bezig met de Pabo in de avond uren.
Ik woonde op dat moment nog thuis bij mijn vader en ging elk weekend heen en weer naar mijn vriend in Rdam.
In de tussentijd hebben we het koophuis van mijn schoonouders overgekocht, ben ik dus ook verhuisd naar Rdam, en zijn we de ouders geworden van B! Ben ondertussen afgestudeerd en alweer bijna 4 jaar aan het werk in het onderwijs.

Marin schreef:Oh wat spannend Phileine, ik hoop dat ie leuk is!

Dankje! Ik heb hem ontmoet tijdens mijn werk, gewoon op straat Hij gaf mij zijn telefoonnummer omdat ie me leuk vond en inmiddels hebben we gisteravond een paar smsjes over en weer gestuurd. Ik weet alleen niet hoe oud hij is, dat nog maar even vragen want heb het vermoeden dat hij misschien wel een stuk jonger is. Maar ik vind het héél spannend.

Ik raak in de war door Marin haha.

Gaat het over oktober 2007 of oktober 2008?

Want als ik in hele jaren reken, kom ik 5 jaar geleden uit op 2007, maar dat zal misschien aan mij liggen.

Vijf jaar geleden was ik 22. Ik woonde toen op kamers en was bezig met de opleiding waar ik mijn man heb leren kennen. Ik had toen nog wat met mijn ex en er waren toen volgens mij al wel wat plannen om te gaan samenwonen. Wat uiteindelijk dus niet is doorgegaan. Verder sportte ik nog erg veel in die tijd. Vooral met paaldansen was ik erg actief en ik ging bijna dagelijks naar de sportschool.
Niet lang daarvoor was ik gestopt met mijn werk bij een callcenter vanwege de opleiding. Vanuit dat werk was een hele vriendengroep onstaan en we spraken regelmatig af bij elkaar thuis of in de kroeg. Mijn ex had ik daar ook leren kennen.

Uiteindelijk is mijn relatie uitgegaan en toen mijn man dat hoorde heeft hij vrij snel actie ondernomen. Die vriendengoep van het callcenter begon toen al langzaam uit elkaar te vallen omdat iedereen bezig was met andere dingen. Mijn man en ik hebben een aantal date's gehad en het klikte zo goed dat hij al vrij snel bijna 7 dagen in de week bij mij sliep. Na ongeveer een jaar zijn we toen officieel gaan samenwonen in een klein soutterain maar met grote tuin. Ook was ik toen klaar met de opleiding en kreeg ik een baan in de zorg. 2 jaar terug hebben we ons eerste koophuis gekocht en zijn we druk aan het verbouwen geweest. Afgelopen 1 juni zijn we getrouwd (die dag waren we 4 jaar samen) en nu ben ik in verwachting van ons eerste kindje.

De grootste veranderingen in mijn leven zijn dat is een tijd flink 'ziek' ben geweest en ook in het ziekenhuis heb gelegen, erg heftig want zelfs de artsen wisten niet meer wat ze met me aanmoesten. Dat heeft wel en flinke impact gehad.

Verder in de positieve zin zijn we 3 keer verhuisd vorig jaar getrouwd en dit jaar een prachtige zoon gekregen.

5 jaar geleden was ik 15 jaar oud en zat ik op school. Ik ben denk ik toen verandert van richting en ben een kunstopleiding gaan doen waar ik nu niks mee ben. Ik was toen echt een rebels huppelkutje.

2,5 jaar geleden ben ik samengegaan met mijn huidige vriend, in april 2011 ben ik zwanger geraakt van hem, in oktober zijn we gaan samenwonen en sinds januari hebben we samen een flinke dochter. Voor mij is er véél verandert.

@Phileine Wat leuk voor je! Geniet van de komende dates!

Rush schreef:Ik raak in de war door Marin haha.

Gaat het over oktober 2007 of oktober 2008?

Want als ik in hele jaren reken, kom ik 5 jaar geleden uit op 2007, maar dat zal misschien aan mij liggen.

Haha dat wilde ik net zeggen Maar Marin is geloof ik niet zo'n rekenwonder

Hoe dan ook, in oktober 2007 was ik 24. Ik zat midden in een onderbreking van mijn studie en werkte op dat moment bij een overheidsinstantie. Ik woonde op mezelf in het centrum van mijn geboortestad en dacht dat ik nooit uit die stad weg zou gaan. Een paar maanden later maakte ik toch mijn opleiding (Pabo) af, haalde mijn diploma, ging toch weer ander werk doen en in 2009 was ik het helemaal zat allemaal en verhuisde ik van het oosten naar het westen. Daar eerst een stom baantje gehad, toen toch in het onderwijs gaan werken. Een tijdje beviel dat goed, maar ik wil nu toch verder kijken voor wat anders. Vorig jaar juni kocht ik mijn eerste eigen huis en begin dit jaar kreeg ik wat met m'n vriend.

Al met al dus een hoop veranderingen ook, wel grappig om dat zo eens terug te zien!

5 jaar geleden was ik 22 en nog samen met mijn ex anderhalf jaar later ging dat uit en wat was ik toen opgelucht
Ik ging uit huis en huurde een kamer in mijn geboorteplaats.

Een half jaar later kwam ik mijn man tegen, vrij snel ingetrokken bij hem. Kamer nog wel aangehouden. Hij verkocht zijn flat. Kwam toen bij mij op mijn te kleine kamer wonen voor 10 weken, in de tussentijd(hij flat verkocht en bij mij wonen tijdelijk) samen voor een huis gekeken. En die een tijd gehuurd, daarna gekocht. Vorig jaar juli zwanger geworden en nou is ons ventje alweer 5 maanden.

Leuk topic dit!

Okt 2007 hadden we net de sleutel van ons 1e huisje samen. Okt 2008 raakte ik zwanger, Juli 2009 kwam er een geweldig kind op de wereld. Binnen het 1e jaar van zijn leventje waren we al bijna uit elkaar na 9 jaar relatie. Toch nog geprobeerd er het beste van te maken maar 8 maanden later trok ik het niet meer.
Feb 2011 besloot ik de relatie van bijna 10 jaar te beëindigen. 1 maart 2011 zat ik al in mijn nieuwe appartement.
Van mei tot aug depressief geweest. Weer abrupt aan het werk gezet met als gevolg in dec een flink terug val.
Depressie, persoonlijkheidsstoornis en burn out was de diagnose. Intensieve therapie gevolgd en hard aan mezelf gewerkt.
Mei 2012 weer terug aan het werk in stappen maar een goede vooruitgang geboekt.
In die tussentijd gesolliciteerd op een baan/opleiding als verpleegkundige en met succes. Van de 20 kandidaten ben ik 1 van de 5 geworden.
Aug 2012 ontslag bij oude baan, en begonnen aan de beste keuze ever !
En nu momenteel voel ik me eigenlijk gelukkig. De band met mijn zoon is erg sterk, ik heb een geweldige vriendengroep, weer contact met mijn moeder na 8 jaar. Kortom ik voel me rijk.

leuk om te lezen hoe je leven kan veranderen in 5 jaar.

5 jaar geleden woonde ik nog thuis, ging ik wel bijna samenwonen en was ik erg ziek. in de afgelopen 5 jaar ben ik dus gaan samenwonen, beter geworden, afgestudeerd en gaan werken, 2 masters gehaald,mooie reizen door azie en scandinavie gemaakt, 2 leuke nieuwe vriendinnen leren kennen, hoofdrollen in 2 musicals gespeeld (wel amateur), een theaterproductie in afrika gedaan, getrouwd , nog een poosje overspannen geweest ivm problemen met mn vader en verwerken ziekte,weer opgeknapt,naar ons nieuwe huis verhuisd en nu komt over nog maar een paar weken ons eerste kindje ter wereld. echt ongelofelijk eigenlijk als je het zo leest!

Leuk topic! Vijf jaar kan veel verschil maken...

Vijf jaar geleden was ik net bezig met mijn afstudeeronderzoek. Dat was echt een heel leuk jaar, hele leuke collega's en keihard gewerkt voor een mooi eindverslag. Aan het einde van dat jaar heb ik mijn toenmalige relatie beeindigd, die eigenlijk al een heel jaar niet meer lekker liep, maar de stap durfde ik niet te zetten. Na mijn afstuderen heb ik een paar maanden in London gewoond en een stage gedaan en daarna ben ik aan het werk gegaan waar ik nu nog zit. In die tijd begonnen mijn vriendinnen met huizen kopen, trouwen baby's en ik zette me daar in het begin heel erg tegen af, ik was daar echt nog niet aan toe. Ik heb toen ook nog een jaar een relatie gehad met een jongen die ruim vijf jaar jonger was dan ik, maar dat bleek uiteindelijk toch niet te werken. Ik realiseerde me ook dat mijn huidige baan niet is wat ik wilde, ik heb er nog heel hard voor geknokt, maar uiteindelijk toch besloten om iets anders te gaan zoeken (still in progress... ) een kleine twee jaar geleden leerde ik mijn huidige vriend kennen en we wonen alweer een jaar samen, dus ik ben ook wel iets anders gaan denken over settelen enzo het grootste dieptepunt was wel dat afgelopen zomer het nieuws kwam dat mijn vader ongeneeselijk ziek is. Inmiddels gaat het, dankzij de medicijnen en zijn eigen instelling erg goed met hem. Ik hoop dat als dit topic over vijf jaar weer terugkeert, dat hij er dan nog is...

Oktober 2007 was ik 17 en woonde ik 'samen' met een goede vriend en had ik een relatie met een gedetineerde die op dat moment in een half-open kamp (weekends thuis) zat, als ik het me goed herinner. Ik weet niet meer heel veel van die periode. Ik heb toen in een soort waas geleefd. Iedere week naar de gevangenis, uitkijken naar het moment dat hij eens naar huis mocht en daarna zo`n stomme enkelband. Achteraf heeft dat heel veel energie gekost, maar het was ook wel een mooie tijd. Die relatie is stuk gelopen, maar we hebben nog steeds contact. Vrij vlot daarna ben ik weer bij m`n ouders gaan wonen omdat die 'goede vriend' zonder baan kwam te zitten en ik ineens maar alle kosten moest ophoesten. Dat kon ik natuurlijk nooit betalen. Daarna ben ik 18 geworden, ingeschreven voor een huisje, rijbewijs gehaald, auto gekocht en kreeg ik begin 2009 in het bedrijf waar ik al werkte een hogere functie aangeboden. Dat werk doe ik nu nog steeds. In 2010 ging ik voor het eerst vliegen, helemaal alleen en direct naar Canada waar m`n broer een zoontje heeft, dat was een hele gave ervaring. In 2011 ontmoette ik m`n huidige vriend, ging ik samenwonen (want dat eigen huisje kwam nooit) en kwam ik er na wat tegenslagen wel achter wie echte vrienden zijn en wie niet. Nu zijn we bijna 1,5 jaar verder, wonen we meer dan een jaar samen en ik ben ontzettend gelukkig. Oh en ik ben ook 4 auto`s verder haha. Ieder rijbewijsjaar een nieuwe auto, tot nu toe.

Ik kwam trouwens ook voor het eerst op het forum, eind 2007. M`n eerste topics zijn ook gegaan over dat 'fijne' vriendje.

Hmm, vijf jaar geleden woonde ik net een paar maanden op mezelf. Uit huis gegaan, omdat het oplossen van mijn depressie niet lukte in combinatie met de zorgen thuis. Ik was de ergste dalen van de depressie wel redelijk door (mocht ook wel na 5 jaar), maar had nog steeds veel last van terugval en bracht nog steeds aardig wat tijd depressief in bed door. Mijn leven stond stil en ik was compleet niet overtuigd van het feit dat ik het allemaal ooit nog op kon lossen. Was dus al vijf jaar daarvoor gestopt op het VWO, had een paar jaar therapie gehad, het ging beter.... en ik moest de boel weer op gaan bouwen. From scratch, ik had geen diploma, geen vrienden, lastige relatie met mijn ouders... Op je 20e niet alleen zelfstandig worden in je eigen huisje, maar ook werken aan een HAVO diploma (wat ik erg lastig vond om op mijn 20e mee bezig te zijn, omdat het zo beneden mijn niveau was), proberen sociale contacten op te bouwen (terwijl ik liever in bed bleef liggen) en de relatie met mijn ouders weer heropbouwen.

In de afgelopen vijf jaar heb ik dat allemaal bereikt (goed om even bij stil te staan, bedankt voor dit topic). Ik heb mijn draai gevonden. Ik woon nu dus 5 jaar al erg gelukkig in mijn upje, ben zelfstandig geworden op dat punt. Ik heb eerst mijn HAVO gehaald, toen een HBO propedeuse en inmiddels ook een WO bachelor met extreem goede resultaten. Ik heb een nieuwe vriendenkring opgebouwd en heb ruim voldoende sociale contacten. De relatie met mijn ouders is erg goed en mijn depressie heb ik eigenlijk wel overwonnen (af en toe dipjes uitgezonderd, maar ik denk dat ik die eeuwig zal houden).

Waren een goeie 5 jaar voor mij durf ik wel te zeggen, zeker na de 5 jaar die ervoor zaten waarin mijn hele leven instortte.