Klapperende eierstokken, maar nog niet te realiseren..

Steep schreef:

Rejoy. schreef:

Stokstaartje schreef:ik ben degen die het geld verdient dus als ik zwanger raak zal ik misschien minder kunnen werken en als ik pech heb ik een later stadium van de zwangerschap helemaal niet meer. Dus dan komt er minder tot geen geld binnen. Dus dat vind ik echt te riskant. Als mijn vriend een baan heeft wordt het al een ander verhaal, maar ik vind ook dat ik mijn kindje op dit moment niet zou kunnen bieden wat ik vind dat hij/zij verdient. Zelf heb ik meegemaakt hoe het is als er geldzorgen zijn en daar wil ik mijn kindje niet meer belasten. Niet bij voorbaat al. Als het plotseling gebeurt dan heb je geen keus, shit happens, maar wil het niet op de spits drijven.

Als het nu onverwachts gebeurt dan redden we het vast wel, maar liever niet. Wij zouden dan het achterkamertje in kunnen delen en idd afschermen met van die kamerschermen maar ik zou er niet bewust voor kiezen. Was het van jou vriendin onverwachts of was het een bewuste keuzen?

bedoel je ziekte door zwangerschap? in dat geval krijg je 100% van je loon hoor!

Ook als je een oproepcontract hebt? Dan heb je geen vaste uren lijkt me?

Dan worden de gemiddelde uren berekend. Hoe het precies zit met ziekte door zwangerschap weet ik niet, maar bij de zwangerschapsuitkering worden de uren van de maand voor je met verlof gaat genomen en daar krijg je 100% over. Ik heb zelf nu een 0-urencontract en ik heb over de uren die ik in de maand juni gewerkt heb, 100% uitkering nu.

dat vraag ik me dus ook af Ik denk namelijk van niet.

Das wel goed geregeld dan! Dat wist ik niet

Owh, in dat geval hoef ik niet te wachten dus?
Nee, ik wees verstandig en wacht tot ik vaste uren heb, ook omdat mijn vriend zijn baan op losse schroeven staat en het de vraag is waar het heen gaat....

jaah ik heb nog meer dingetjes die eerst op de rit moeten dus ik/wij wachten ook nog even

Stokstaartje schreef:He bah wat vervelend dat het zo moet zeg. Maar denk dat je dit eigenlijk wel verwacht had aangezien haar stoornis? Hopelijk draait ze toch nog weer een beetje bij, maar eerlijk gezegd verzinnen borderliners altijd wel weer iets erbij waardoor je ineens niet meer aan de voorwaarden voldoet.

Ik heb zelf trekken van borderline gediagnosticeerd jaren geleden en ik kan wel zeggen dat ik soms al best flink manipulerend was en dan had ik het nog niet eens echt! Ik heb er met therapie een heleboel aangedaan, maar heeeel af en toe komt er nog weleens een tipje manipulatie naar boven, maar ik denk niet dat ik nog steeds gediagnosticeerd zal worden als trekken van borderline.

Ik heb ook borderline, maar wat de ex van vriend RYW doet is echt absurd. Ik was vroeger ook zo hoor, daar niet van. Maar ik heb dus ook in zon situatie gezeten, met mijn nu ex en zijn ex. Die had ook borderline en wat kon die manupileren zeg, vooral als het om de kinderen ging. Ben ik blij dat ik zo niet meer ben, alhoewel zij nog een stuk erger was!

.

Ah Pippa, balen! Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen!
Wij zitten met een soortgelijk dilemma qua woonsituatie. Met één klein kindje prima, maar met twee wordt het erg krap, dat zou ik niet willen! Met een kleintje en een dikke buik verhuizen is ook niet fijn, (bewust) meer dan twee/drie jaar ertussen willen we ook liever niet.
Gelukkig huren wij nu, dus verhuizen is iets makkelijker, al staat er hier in de buurt weer zeer weinig te koop en geen doorstroom. Nu verhuizen kan niet,ik begin morgen met mijn nieuwe baan. Hypotheek laat dus nog een op zich wachten!

@shygril87: fijn he om te kunnen zeggen dat je in positieve zin flink veranderd bent

@Pippa: Moeilijke situatie is dat het. Ik begrijp mijn vriend ook volledig, maar vind het zo moeilijk om mijn gevoel dan in de ijskast te zetten.

@Chipp: Veel plezier morgen op je eerste werkdag!

@All: Valt mij op dat er best veel meiden zijn die in deze soortgelijke situatie zitten. Mijn vriend moet ook nog eerst een revalidatieprogramma volgen voor zijn nekklachten naar aanleiding van een auto ongeluk 2 jaar geleden. Maar mijn gevoel wil zo graag nu en hij ook en vandaag hebben we ook weer een gesprek gehad. Hij zegt ik moet eerst weer hersteld zijn en dan kunnen we kijken naar trouwen enz. 1 Ding tegelijk anders leg ik we weer teveel druk op hem en staat dat zijn herstel in de weg. Maar dat betekent niet dat we het er niet over kunnen hebben, want hij wil er juist heel graag met me over praten zodat we steun hebben aan elkaar over dat het nog niet kan.

Maar ik heb ook goed nieuws! In ons gesprek heb ik naar voren gebracht dat ik toch wel graag wil verhuizen naar een ander huis. Of een groter huurhuis ook een optie was en hij heeft ja gezegd We zouden namelijk eerst vanuit hier naar een koophuis, maar dat duurt me te lang eigenlijk. En ook al krijgen we niet direct een ander huis, want daar gaat natuurlijk ook weer tijd over heen voordat je een huis toegewezen krijgt, dan heb ik in elk geval wel iets om naar toe te kijken. Dus we gaan even kijken of het financieel mogelijk is om wat duurder te gaan wonen. Ik verwacht van wel, maar wil het wel graag even duidelijk hebben zodat we niet in de problemen komen.

Pippa, ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen hoor. Toen ik er over begon tegen mijn vriend (inmiddels alweer ruim 2 jaar geleden) zei hij ook dat hij het er nog niet klaar voor was, en dat hij nog zeker wel een jaar wilde wachten. Nog geen 3 maanden later kwam hij aanzetten dat hij toch echt wel graag kinderen met mij wilde en dat hij er nu wel klaar voor was. Ik had dat toen ook absoluut niet verwacht, maar gedachten kunnen zo snel veranderen.

.

Balen pippa... Als je het zo graag wil, lijkt me wachten heel erg moeilijk. Maar iets anders kun je helaas niet. Hopelijk kun je het een beetje laten gaan en komt ie er over een redelijke termijn zelf mee.
Vervelend trouwens ook dat hij zich zo voelt.

.

Ja dat is ook allemaal heftig
En ik begrijp volkomen dat het daardoor nog niet helemaal goed kan voelen. Alleen vaak is het (helaas!) wel zo dat er altijd wel iets is. Daarbij ben je vaak ook niet meteen zwanger en floep je het kindje er pas na 9maanden uit. Ik zeg hiermee niet dat ik in jullie situatie er nu voor zou gaan hoor. Maar goed, dat weet jij allemaal wel. Nu moet hij dat zich gaan beseffen:)

Ook ik wilde het sneller dan M en het is best moeilijk er dan niet te vaak over te beginnen. Maar ik wilde ook heel graag het gevoel hebben dat hij dan op een gegeven moment niet alleen met mijn planning mee gaat, maar er zelf ook bewust voor kiest. En nou weet ik wel dat hij dingen niet zomaar doet, maar toch. Ik blijf toch altijd wel een beetje bang dat weer hetzelfde gebeurd als de vorige keer.

En tegelijk met mij zwanger zijn gaat helaas niet lukken nee, wij beginnen al best snel.

Als je met kinderen bent, gaat het dan nog meer kriebelen of wordt er dan een klein beetje behoefte bevredigd? Want anders mag je altijd op L komen oppassen hoor maar dan moet je wel verplicht met mij eerst een hapje eten haha

dat is idd flink balen. Heel herkenbaar ook wat elodie zegt: er is altijd wel weer iets waarom het weer uitgesteld 'moet' worden. Ik heb een neefje en 2 vriendinnen hebben een kindje van dezelfde leeftijd dus ik probeer mijn "behoefte" een beetje te stillen met die drie kindjes. Soms lukt dat en soms wordt het even weer wat erger...maar gelukkig kan ik er wel met mijn vriend over praten, omdat hij er eigenlijk ook al flink aan toe is. Maar dat maakt het soms ook wel weer moeilijk om er niet voor te gaan

.

Ja het is erg belangrijk dat je voor jezelf bepaald in hoeverre je de dingen die spelen een "probleem" zijn om de keuze te maken om er voor te gaan. En belangrijkste is dat jullie er allebei aan toe zijn EN erachter staan. Hier mag altijd gepraat worden over hoe graag je het wil. Dat is precies de reden waarom ik dit topic heb geopend

.

whahahahaha ja idd. Sommige mensen denken nou eenmaal niet verder dan hun neus lang is

Stokstaartje schreef:whahahahaha ja idd. Sommige mensen denken nou eenmaal niet verder dan hun neus lang is

O, dat sowieso

Ik vind het lastig dat mijn man megarationeel is. Ja, hij zou er nu wel klaar voor zijn, maar gezien zijn studie is het niet praktisch en 'leuk' voor hem, dus denkt hij er nog niet over. Ik wou dat ik dat kon.

Pippa, leuk leuk! Moeten we echt doen. En ja, fijn dat je hier lekker je ei kwijt kunt (oh wat een foute woordkeus).

Mijn zoon ziet eigenlijk nooit baby's en zei laatst ook een keer dat hij geen broertje of zusje wilt. Zou voor hem natuurlijk ook best een verandering zijn na 5 jaar enigskind. Maar vorige week waren we ergens waar ook een baby was en lief dat hij deed! Hij vond het echt helemaal geweldig en was heel bezorgd. Dus daardoor is het weer wat meer getriggerd.

Elodie: schattig is dat hè, als je kind daar een beetje klaar voor gaat worden mijn zoons willen allebei graag een zusje 'want die hebben we nog niet' maar een broertje zouden ze stiekem nog gaver vinden denk ik. Niet raar dat jouw zoon in eerste instantie niet wil, want het is een verandering die hij nog niet kan overzien...

Nou, hier is inderdaad zoals verwacht de boel behoorlijk geklapt tussen mijn vriend en zijn ex. Nadat ze 5 weken radiostilte had gehouden, stiekem op vakantie gegaan was zonder overleg en in mijn vriends weekend en zonder te reageren op telefoontjes en smsjes belde ze ineens en mijn vriend zat toen met zijn beste vriend in het ziekenhuis en had de telefoon dus uitgezet. Toen beschuldigde ze hem ervan dat hij niet opnam, dat hij degene was die niets had laten horen, dat wat haar betreft het vertrouwen volledig weg was en dat ze helemaal opnieuw die band moeten opbouwen. Mijn vriend mag een uurtje op bezoek komen, zonder 'dat wijf' (ik dus), en meer niet. Hem in zijn eentje zien? Nooit meer.

Mijn vriend is heel kwaad geworden, had gelukkig alles bewaard van sms'jes en telefoontjes, en heeft haar een uitgebreide mail teruggestuurd met het overzicht van al zijn pogingen tot contact inclusief datum en tijd. Hij heeft gezegd dat hij haar voorwaarden niet accepteert, dat hij verwacht dat zijn zoon dit weekend bij hem is en dat ze dan gelijk afspraken op papier zetten over omgangsregeling en gedeeld gezag. Nou weten we allebei dat dat natuurlijk niet gaat gebeuren, maar hij wil niet degene zijn die het afkapt... Hij heeft gezegd: de kans is groot dat ik mijn zoon voor een heel lange tijd of misschien wel nooit meer zie, maar ik weiger mee te gaan in haar manipulatiespelletjes, ik laat me niet meer zo bespelen, dat is nu per direct klaar.

Ik vind het echt heel heftig en vreselijk voor hem, kan me niet voorstellen hoe dat moet voelen. Maar hij voelt ergens ook een soort berusting dat het nu in ieder geval duidelijk is, en zal later een beslissing nemen of hij het nogmaals via de rechter wil gaan afdwingen of dat hij het, voor de gemoedsrust van hemzelf en zijn zoon, hierbij laat... Voorlopig neigt hij naar het laatste. Echt heartbreaking is het...

Ik vond dat heel schattig ja en ook heel onverwacht aangezien hij dus helemaal niet enthousiast was.
Leuk dat jouw knullen er ook echt om vragen!

Wat een heftige situatie zeg met de ex van je vriend. Jeetje, echt onvoorstelbaar. Zulke verhalen maken mij zo boos. Hoe kun je in godsnaam als moeder, een goede vader bij je kind weg willen houden.

Je wilt toch gewoon het beste voor je kind?! Daar hoort een vader kennen bij. Mits het natuurlijk een normale vent is. En jouw vriend doet er alles voor.. Oh ik vind dat echt ziek. Dat je zo'n beslissing neemt voor je kind, nee daar kan ik ook niet bij.

Ik reageer daar wellicht heftig op maar ik had een paar jaar geleden gewild dat mijn zoon zo'n biologische vader zou hebben!

Echt triest dat jouw vriend het gevecht uit wanhoop nu misschien op gaat geven. ik kan me dat ergens wel indenken als je al zo lang aan het strijden bent, maar hoop voor hem dat hij toch nog de kracht vindt om verder te gaan en de stap naar de rechter te zetten. Van zo'n hele procedure krijgt een kind toch niet veel mee? Die zullen ze toch niet ondervragen?

Nee, van de procedure op zich zal hij weinig meekrijgen... Maar de intimidatie, de machtsspelletjes en het 'als wapen gebruiken' van zijn moeder gaat er hard inhakken bij zo'n jochie. Elke keer laat ze die twee een band met elkaar opbouwen, en elke keer als het goed gaat en ze te close worden naar haar zin (waardoor ze dus minder grip heeft op de situatie) breekt ze het weer af, verwijdert papa weer voor een paar maanden uit zijn leven met alle verdriet van dien, om daarna weer een band op te bouwen en die weer af te breken. Dat moet echt ophouden..