Algemeen mama topic!

Wat leuk

Ik ben Razz, ben 28 jaar, heb een zoon van bijna 2 jaar en ben 4 jaar samen mijn mijn vriend (geregistreerdartnerschap) en we wonen in een groot appartement dat nu alweer bijna een jaar te koop staat in omgeving E'hoven. Sinds deze maand gaan we voor een tweede kindje wat ik enorm spannend vind! Verder werk ik 2 dagen in de week en verder ben ik lekker thuis bij onze zoon

@Parel, dat is het hem idd... dat ik dacht dat ik er bijna was en toen nog weer 3 weken moest wachten! Ik was in eerste instantie vanaf de eerste dag van mijn laatste menstruatie op 27 juni uitgerekend, uiteindelijk verzet naar 4 juli en dan pas op 25 juli beval je. Dat is echt heel bizar! Een heel gek idee dat mijn kleine meisje alweer bijna 1 wordt! Zojuist haar verjaardagscadeau besteld, een mooie poppenwagen! Verder krijgt ze een hobbelpaard die we zelf pimpen en krijgt ze die mooie nieuwe kleertjes met nieuwe schoentjes erbij!

KLeertjes heb ik via marktplaats, ik was opzoek naar een spijkerrokje in maat 74 of 80, E haar spijkerrokjes waren allemaal te klein en toen vond ik een link naar een vrouw die zelf rokjes maakte, daar zag ik deze tussen staan en was op slag verliefd. Het is een echt E rokje! Toen aan die vrouw gevraagd of ze een bijpassend shirtje kon maken, dus shirtje gekocht, opgestuurd en van de week kreeg ik dit als resultaat terug! Erg geslaagd vinden wij!

Thanks Parel.

Hoe vinden jullie het trouwens om moeder te zijn? Is het wat jullie verwacht hadden?

Leuk, al lijkt het me wel moeilijk bijhouden en ik vind het ook niet zo leuk om op een aantal wel en op een aantal niet te reageren. Maar als het een gezellig kletstopic wordt, doe ik lekker mee.

Ik ben Sanne, 26 jaar, woon samen met mijn vriend van 33.
Sinds maart een dochtertje, H. Ze gaat straks 3 dagen naar de opvang, mijn vriend en ik werken beide 4 dagen.

Ik vind het geweldig, ontzettend bijzonder om te ervaren. Maar ik vind het niet alleen maar leuk, het is ook soms erg zwaar/moeilijk/ en je maakt je soms enorm veel zorgen.

Vooral de eerste maanden zijn me, in combi met mijn doodzieke man, enorm tegengevallen. Ik heb in het begin nooit een roze wolk gehad, alleen maar een pikzwarte. Ik was toen heel boos dat mensen het altijd zo ophemelen en heb altijd gezegd dat zelf nooit meer te zullen doen.

Printje succes morgen bij de echo!

Pien ik vind het vooral erg vermoeiend. Er zijn echt dagen dat ik s'avonds helemaal gebroken op de bank lig. Moeder zijn is gewoon erg zwaar werk! Wel is het ontzettend leuk en gezellig zo'n ukkepuk in huis

Printje, hoe kijkt jouw man tegen de komende bevalling aan? Voor hem eigenlijk de eerste keer toch? Althans, dat hij het helemaal meemaakt.

Linda schreef:Parisienne, wat doe jij eigenlijk voor opleiding? Ben even nieuwsgierig.

Ik studeer Commerciële Economie. Heb de minor Strategische Marketingcommunicatie gevolgd, dus ik wil meer de marketingcommunicatie-kant op in plaats van de echt 'economische' kant. Ik ben meer van het creatieve denken dan de cijfertjes.

Ik vind het moeder zijn geweldig! Wij hebben ook genoeg zware tijden meegemaakt sinds ik erachter kwam dat ik zwanger was, maar deze wegen niet op tegen het mooie dat ik van mijn meisje terugkrijg. Er zijn nog steeds momenten waarbij ik met mijn handen in mijn haar sta en het echt even niet trek, hopelijk krijgen we daar binnenkort antwoorden op en wat hulp bij. Maar buiten dat had ik nooit verwacht dat de liefde voor een kind zo groot kan zijn!

Flower_L schreef:Printje, hoe kijkt jouw man tegen de komende bevalling aan? Voor hem eigenlijk de eerste keer toch? Althans, dat hij het helemaal meemaakt.

Hij wil het deze keer allemaal 'goed' doen. Hij vindt het zo erg hoe het vorige keer allemaal gegaan is terwijl hij daar uiteraard zelf ook nooit zo voor gekozen heeft. We zeggen ook voor de grap dat hij vanaf het moment dat ik een maand of 7 zwanger ben hij iedere week door een check-up gaat in het ziekenhuis zodat deze 'geintjes' niet meer kunnen gebeuren.

ohh leuk zo heb je alle leeftijden zo'n beetje bij elkaar.

Ik ben moeder van J (02-01-2012) en ben 24jaar mijn (ger partner) is 37.
Ik heb momenteel geen werk maar ben wel zoekende.
En woon tussen Rotterdam en Leiden in.

Leuk idee, dit topic! Weet alleen niet of ik het allemaal bij kan houden als dit topic echt van de grond komt.

Ik ben Jasmine, 30, moeder van J.asmijn (21-09-2010) en getrouwd met M. (36). Wij wonen op de grens van G.elderland. Wij zijn nu ruim een jaar bezig voor een tweede kindje, maar zoals de meesten wel weten, zit dit allemaal een beetje tegen. Ik hoop snel weer zwanger te zijn en dan ook te blijven.

Wat leuk dit topic!

Ik ben Pindaatje, 28 jaar, getrouwd, man is ook 28. We hebben samen 2 kinderen, een dochter van okt 2009 en een zoon van jan 2012.
Werk zelf onregelmatige diensten in de zorg.
Ik woon in het noorden van het land.

Gezellie, maar inderdaad trek het ook niet om dit bij te houden !Man, er zijn al 3 pagina's bij in Notime!
maar Parel gewoon als algemen ontmoetingsplek is leuk:)!

Ben Holaagirl, 27jr en mama van N die eind augustus 2 wordt!

Leuk topic!

Ik ben Steep, moeder van R.uben (22 juli 2011). Ik ben 26 en mijn man is 28. We wonen in arnhem. Ik ben werkzoekende en mijn man werkt bij een bekend automerk en dan de vrachtwagen afdeling.

Pien schreef:Hoe vinden jullie het trouwens om moeder te zijn? Is het wat jullie verwacht hadden?

Ik vind het echt super bijzonder! Maar vind het soms ook wel lastig, vooral nu in deze periode waarin ik nog alles een beetje moet ontdekken met haar. Ze is vrij makkelijk, maar soms heeft ze van die onverklaarbare huilmomenten... dan weet ik nog niet zo goed wat er nou aan de hand is... en ben dan het hele lijstje al afgegaan. Maar verder smelt ik elke dag, als ze naar me kijkt, als ze een beetje ligt te brabbelen... Zo bijzonder en zo mooi, dat dat ooit in mijn lichaam heeft gezeten en nu zo hier is... Elk moment is dus echt genieten hier!

Pien: ik zag het setje, echt superleuk zeg! En idd, lijkt me ook raar en vooral emotioneel om nu een jaar verder te zijn.. Al zit ik echt in mijn emo dagen hier lijkt het wel... haha!

Steep schreef:Leuk topic!

Ik ben Steep, moeder van R.uben (22 juli 2012). Ik ben 26 en mijn man is 28. We wonen in arnhem. Ik ben werkzoekende en mijn man werkt bij een bekend automerk en dan de vrachtwagen afdeling.

Dat is knap

Ik ben Susan, ik word morgen 33, ben getrouwd met Dion, 34, heb een zoontje Ezra van 4,5 en een dochtertje Yrsa van 2,5. Ik heb pedagogische wetenschappen gestudeerd, werk momenteel niet buiten de deur maar schrijf freelance doktersromans en sta op het punt om psychologie te gaan studeren.

Om de vraag van Pien te beantwoorden: nee, het is niet wat ik ervan had verwacht, maar dat is in onze situatie natuurlijk wel logisch. Je gaat er toch niet vanuit dat er iets met je kind aan de hand is en als dat dan zo is dan is alles nog net even wat nieuwer en meer onzeker, denk ik.

Lejow schreef:

Steep schreef:Leuk topic!

Ik ben Steep, moeder van R.uben (22 juli 2012). Ik ben 26 en mijn man is 28. We wonen in arnhem. Ik ben werkzoekende en mijn man werkt bij een bekend automerk en dan de vrachtwagen afdeling.

Dat is knap

Alleen jij bent altijd zo alert he :p

Susan schreef:Om de vraag van Pien te beantwoorden: nee, het is niet wat ik ervan had verwacht, maar dat is in onze situatie natuurlijk wel logisch. Je gaat er toch niet vanuit dat er iets met je kind aan de hand is en als dat dan zo is dan is alles nog net even wat nieuwer en meer onzeker, denk ik.

Naief als ik ben heb ik idd nooit nagedacht over zoiets... Het lijkt mij zeker ook heel erg moeilijk om er mee om te gaan! Al denk ik dat als je in zo'n situatie komt je gewoon zonder al te veel nadenken handelt, je hebt ook weinig keuze natuurlijk. Wanneer zijn jullie er precies achter gekomen dat er wat met E is?

Ik heb door mijn beroep juist wel altijd een soort 'angst' gehad van stel dat hij dit..of dat heeft...

Pien schreef:
Naief als ik ben heb ik idd nooit nagedacht over zoiets... Het lijkt mij zeker ook heel erg moeilijk om er mee om te gaan! Al denk ik dat als je in zo'n situatie komt je gewoon zonder al te veel nadenken handelt, je hebt ook weinig keuze natuurlijk. Wanneer zijn jullie er precies achter gekomen dat er wat met E is?

Het begon toen hij niet ging praten met anderhalf, twee jaar. In het begin dacht ik dat hij daar gewoon laat mee was, tot je dan logopedie krijgt, wat niks uit lijkt te halen, tot er meerdere dingen gaan opvallen, dan komt langzaam steeds meer het idee dat er meer aan de hand is. De daadwerkelijke diagnose kwam niet echt als een schok, die schok hadden we eigenlijk eerder al gehad, in fases.

@Susan, ik kan me voorstellen dat je de schok in delen krijgt. Ik kan me er verder geen voorstelling van maken hoe het is in zo'n situatie. Je komt in ieder geval over als een hele lieve zorgzame moeder voor je beide kids!!

@Sanne, hoe heet jou dochter? mag ook per PM

Het moeder zijn valt me soms zwaar, het gaat wel makkelijk maar het brengt ook een hoop onzekerheden, gaat het wel goed met hem?, mankeert hij niks, is hij niet te mager. Wat als er iets met mij gebeurd. Dat spookt toch wel vaak door mijn hoofd. Ook mis ik mijn moeder, die is 3 jaar geleden overleden, als ik mijn tante zie met M. zo leuk had mijn moeder het ook gevonden maar dat kan dus niet meer.