Ik heb net gewoon iemand gereanimeerd...

En ik ben echt even helemaal in shock nog....waaaa!!!

Later meer.

Wat goed van je! Hopelijk heeft diegene het gered.

Goed bezig!! Geweldig...

Heftig....hopelijk heeft diegene het gered.

Wat goed van je!!

Wat goed van je! Maar ook ontzettend heftig...

Zo, dat lijkt me echt heel heavy!

Wow respect!

Zelda schreef:Heftig....hopelijk heeft diegene het gered.

+1

Woww hee... heftig! Hoe is het nu?

voor als diegene het niet gered heeft: tussen de 70 en 90% redt het niet.. dus neem jezelf aub niets kwalijk!

wow heftig zeg!
Van de week heb ik nog BHV cursus gehad. Maar bij een mens lijkt het mij heel veel impact hebben.

Wat goed van je! En toch ook wel weer..eng!

ijsjemeisje schreef:wow heftig zeg!
Van de week heb ik nog BHV cursus gehad. Maar bij een mens lijkt het mij heel veel impact hebben.

Nou inderdaad zeg! Ik vind het oefenen op die pop al heftig *uitleg weg* Moet je nagaan als je dat bij 'n mens moet doet, als het écht om leven en dood gaat... Ik hoop het nooit mee te maken!

*niet quoten graag*

Ik weet niet of hij het gered heeft, ik denk van niet eerlijk gezegd. Erg veel gezondheidsklachten en hartpatient.

Ik ben truly even in shock. Haalt een hoop boven van papa. De arme man.

Jeetje wat heftig zeg! Ik snap dat je even helemaal in shock bent

Knap van je hoor Leaf!

Pff..jeetje wat knap. Kan me voorstellen dat je in shock bent.

Jee wat heftig, maar wat goed dat je het gedaan hebt. Ik snap dat je er van ondersteboven bent .

Heftig zeg, maar wel goed dat je dat gedaan hebt!

Oef, heel heftig. Ik ben ook BHV'er, maar hoop eerlijk gezegd ook dat ik het nooit hoef te doen. Wel heelll goed van je dat je het gedaan hebt!

Zorg dat jij ook goede nahulp krijgt! Er met iemand over praten, napraten... Het is niet niks. Sterkte!

Poeh knap van je ! Ik ben zelf ook BHV-er ( heb a.s. dinsdag toevallig weer herhalingscursus) , hoop het nooit te hoeven doen.

Ik heb ooit reanimeren geleerd bij mijn verpleegkunde opleiding. Maar de techniek is veranderd sinds toen, daar heb ik mezelf in bijgeschoold zeg maar.

Het was alleen een erg dikke man, dus ik kon niet genoeg kracht zetten. Een man heeft het toen overgenomen en ik heb hem begeleid. Ik heb hem min of meer gecoacht...en toen ook nog zorggedragen voor zijn vriendin. Haar zo neergezet dat ze het hele gebeuren niet kon zien en iemand water laten halen voor haar. Ik ben tot het eind gebleven. Het was midden in de stad en allemaal mensen kijken en zelfs foto's maken of filmen...

En toch sla ik mezelf nog voor mijn hoofd. Het had sneller gekund, misschien maar met 1 minuut, maar toch. Ik kon echt even niet bevatten dat iemand hier zo voor mijn neus dood zou gaan.

Ik ben zelf ook BHV-er, gelukkig nog nooit hoeven doen.
Moest je heel erg nadenken, of ben je het 'gewoon' gaan doen? Kan me voorstellen dat er namelijk iets van een knop omgaat...Mij lijkt het namelijk enorm eng!

Dat laatste is wel heel erg natuurlijk, dat mensen gewoon foto's lopen te maken en zitten te filmen. Wat is dat toch voor respectloos iets, dat je iemand die dood dreigt te gaan maar gaat zitten filmen!

Ik heb de regie in handen genomen en het is gewoon gegaan. Gewoon gedaan. Met de wetenschap en het gevoel van een enorm trauma in mijn achterhoofd van papa nog. Ik moest echt even boven mezelf uitstijgen, je gaat er niet meer blanco in.