Gewoon even van me afschrijven...

Soms lijkt het als de dag van gisteren dat mijn vader mij belde, terwijl ik in de auto zat onderweg naar mijn werk, om mij te vertellen dat mijn stiefmoeder met spoed was opgenomen in het ziekenhuis. Dat ze een nacht lang de ene naar de andere epileptische aanval had gehad en dat het leek alsof dit allemaal te maken had met haar hersentumor die ze sinds jaar en dag had.

Als snel werd duidelijk dat de tumor flink was gegroeid (2,5 cm) en dat hij van goedaardig naar kwaadaardig was gegaan. Het werd al snel duidelijk dat de enige kans van overleven een operatie was. Al vrij snel werd ze geopereerd. Ze hebben bijna de hele tumor kunnen verwijderen en na bestraling was ze ‘schoon’ verklaard. Met als enige kanttekening dat de tumor terug zou komen. Maar wanneer, dat was voor iedereen onbekend.

Afgelopen maandag zat ik met mijn vader te praten en hij vertelde mij dat zijn vrouw weer dagelijks enorme hoofdpijn heeft en een vervroegde scan heeft aangevraagd. Deze scan zou afgelopen woensdag plaats vinden, maar omdat ze continu blijft hoesten, heeft ze het opgeschort naar aankomende woensdag.

Nu is het slechts een voorzorgsmaatregel, om uit te sluiten dat er ook maar iets aan de hand is. Maar als ik naar haar luister, zoals vanavond tijdens een belletje, en ze me dan verteld dat ze ook weer extreem moe is en dat een paar uur visite haar eigenlijk teveel is, iets wat toch alweer met 90% verbeterd was aan het eind van 2011 (ze mocht zelfs weer autorijden), dan vrees ik alweer het ergste.

Ik weet niet zo goed wat ik eigenlijk met het topic wil. Maar ik wilde het even van me afschrijven. Hoofdpijn hoeft helemaal niets te betekenen, maar zo is het een jaar geleden ook begonnen….

Ik kan me zo goed voorstellen dat je je hier zorgen om maakt! Laten we hopen dat het inderdaad gewoon toeval is. Wanneer krijgt ze de uitslag van de scan als die eenmaal is genomen? Veel sterkte en probeer jezelf niet al te gek te maken

Heftig hoor!

Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zorgen maakt, zeker omdat het nog maar zo kort geleden is dat het allemaal begon. Heel veel sterkte Maura, en ik hoop op een goede uitslag van de scan

Dank je, Sorella.

Ik weet alleen dat ze aankomende woensdag om 9u onder de scan moet. En ik ben vergeten om te vragen hoelang het duurt voor ze uitslag heeft. Puur en alleen, omdat ze begon over het bang zijn dat ze niet onder de nieuwe scan mocht. De nieuwe scan zou 3 minuten zijn? En de oude scan 20 minuten? Ze zit er zelf ook aardig over in.

Ik weet niet in hoeverre het waar is. We zijn natuurlijk een jaar verder en in een jaar zijn er natuurlijk weer nieuwe dingen uitgevonden of uitgedacht. Maar ze vertelden vorig jaar dat als de tumor terug zou komen, dat het dan einde oefening zou zijn. En dat maakt het wel allemaal extra spannend. En hoop dat het niet zo zwart/wit is zoals ze het een jaar geleden schetsten.

Het wachten op die uitslagen is echt verschrikkelijk. Soms duurt het ook zo lang. Mijn moeder werkt op een MRI centrum en zo'n scan kan gewoon meteen bekeken en verslagen worden, maar in het ziekenhuis moet je soms zelfs twee weken wachten.

Ik weet uit ervaringen dat wat de dokters zeggen zo maar weer kan veranderen. Mijn oom heeft ook heel vaak gehoord dat er 'na deze behandeling niks meer aan te doen is'. En als het dan niet is aangeslagen komen ze weer met iets anders. Zenuwslopend allemaal.
Stel dat ze wat vinden op de scan, misschien kunnen ze er dan alsnog wat aan doen. Wat je zelf ook al zegt, in een jaar tijd kunnen ze weer zo veel nieuwe dingen hbben uitgevonden.

PrinsesBo en Jaya, dank jullie wel.

Sorella - Mijn oma is afgelopen zomer uit haar bed gevallen en opgenomen in het streekziekenhuis in mijn woonplaats. Eerst was ze verkeerd geprikt in haar rug (ruggeprikken) en hadden ze, volgens hen, een tumor geraakt en zou ze overlijden binnen 48u. Vervolgens kreeg ze een hele zware beroerte en zou ze overlijden binnen dezelfde 48u. En al met al hebben we afgelopen maand mijn oma en opa's 60 jarig huwelijk gevierd. Ze loopt, ze praat. En de verpleegsters uit het verzorgingshuis zeggen dat ze gewoon een taaie is, en dat geloof ik ook wel, maar ze hebben het qua diagnose continu verkeerd gehad. En dat vind ik wel schrijnend.

Gelukkig gaat mijn stiefmoeder naar het universitaire ziekenhuis. En ik hoop van harte dat wat ze vorig jaar zeiden gewoon niet de waarheid is. Ik had vorig jaar ook zoiets van; Als ze het één keer kunnen doen, dan kan het toch ook gewoon een tweede keer? Maar eerst eens even afwachten op de uitslag.

Toch is dat wel heel ernstig dat ze dat soort diagnoses stellen. Ik snap wel dat ze je in sommige situaties moeten voorbereiden maar zo stellig zeggen dat ze binnen 48 uur overlijd Gelukkig hadden ze het verkeerd!

Ga je mee woensdag naar het ziekenhuis? Niet dat je wat kan doen bij een MRI, maar gewoon, voor jezelf en je vader?

Ik ben ook absoluut geen voorstander van het streekziekenhuis. Het is namelijk niet de eerste keer dat ze het verkeerd hadden. Mijn vader zou anderhalf jaar geleden een hartstilstand hebben gehad. Hij is vervolgens na een week naar huis gestuurd met het gegeven dat hij een infectie had aan zijn evenwichtsorgaan.

En ik ga woensdag niet mee. Dat willen ze ook niet. Ik hou mijn telefoon bij de hand mocht het zo zijn dat ze mij nodig zijn. Maar ik ga er vanuit dat ze niet gelijk de uitslag krijgen.

Een infectie aan je evenwichtsorgaan is in sommige gevallen ook erg dodelijk Wat erg zeg! Zit je vreselijk in de stress voor zoiets!

Je zal waarschijnlijk nog niet de uitslag krijgen woensdag maar je telefoon bij je houden kan geen kwaad!

Sterkte

Bah vreselijk is dat die onzekerheid! Bij mijn moeder hadden we wel elke keer gelijk de uitslagen trouwens (mri longfoto's etc) het kán dus wel in ieder geval.

Mijn stiefmoeder is gisteren een half uur onder de scan geweest. Ze had het benauwd en vond het weer doodeng. Zo'n tube lijkt mij ook niets om in te liggen. Ze heeft de uitslag niet gelijk gekregen. Deze krijgt ze ergens volgende week, ook kan zijn dat de neuroloog al eerder belt. En dan lachend zeggen dat het leven soms kut kan zijn. Nou, ronduit kut momenteel met een serieuze blik had ook volstaan.

Dan duurt wachten lang.. weet ik helaas uit ervaring. En vaak is het wachttijd op wachttijd, want zodra je op deze manier in de medische molen geraakt, is het einde van de ellende niet snel in zicht.

Sterkte voor jou en de familie

Vreselijk he, dat wachten. En het is zo woensdag, maar niet als je op een uitslag van een scan moet wachten. Heel veel sterkte met wachten en ik duim voor jullie voor een goede uitslag!