Ik vind dit zo'n stomme opmerking..

MvJ schreef:

Maar had jij dan de vriendin van je zusje verteld over je ziekenhuistraject?

Ik heb die vraag ook veel gehad bij mijn eerste (en niet gek ook, ik was 21 en het was ook ongepland) maar heb het nooit vervelend gevonden. Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet leuk is omdat je er zo lang op hebt moeten wachten, maar als zij niet wist van jullie traject kan je haar niet echt verwijten dat ze dat zegt, toch?

Van dat verwijten daar heb je natuurlijk gelijk in, daar heb ik verder ook niets over gezegd en het alleen maar heel even gedacht :-) Maar zelf zou ik nooit aan iemand vragen of het gepland is, vind dat een beetje bot overkomen (en dan vooral bij mensen die ik nauwelijks ken - zij kende mij verder ook niet). Maar mijn situatie was ook wel enigzins anders, ik was bijna 27 en getrouwd en de meeste mensen zagen het toch wel aankomen.

Ja is ook zo, dat is ook heel anders en het is best een suffe vraag en het antwoord gaat eigenlijk niemand wat aan, natuurlijk. Maar jouw bijsmaak over het traject kon zij inderdaad niet weten

Ecrits: een hele grote knuffel Veel opmerkingen herken ik wel. Ook opmerkingen zoals: 'denk er niet zoveel aan dan word je vanzelf zwanger'. 'Ga lekker op vakantie kom je zwanger terug' (en die opmerking kwam van een gyn, heb gezegd: we zijn al 4 keer op vakantie geweest en nog steeds geen kind! )

Of van 'grappige' mannen in de familie: ' Zal ik even langskomen? Doe ik het voor hoe het moet'. ' Ik wil je wel helpen, mijn vriendin was de eerste ronde zwanger van mij'. Nee hoor bedankt... heb liever een knap kind heb ik geantwoord hij was meteen stil. Tja zoiets kun je dan terug verwachten

En idd de : geniet nog maar van de rust. En dan meer in de zin van, jullie kunnen nog lekker stappen/op vakantie gaan etc. Nou had toen met alle liefde al de luxe dingen opgegeven voor een baby. Iets wat we nu ook gedaan hebben en heb er geen seconde spijt van.

Nu moet ik eerlijk zeggen, ik zeg dit ook tegen mijn vriendin die nu hoogzwanger is. Pak alle rust want straks is dat over. En daar bedoel ik niets verkeerds mee, maar god wat waren wij moe de eerste week na bevalling, 3 nachten geen slaap viel mij verkeerd en ben na de 3de nacht geen slaap omgevallen van de moeheid. Gelukkig lag Siem in de wieg anders was ik verder van huis geweest.

En hoeveel onbegrip je krijgt van mensen die geen flauw idee hebben hoe de mmm werkt. Als ik vertelde over een bepaalde onderzoek dan begonnen ze gauw ergens anders over of ik hoorde weer een verhaal van iemand die binnen zoveel maand zwanger was. Alsof het taboe is als het niet meteen lukt om zwanger te worden.
hsg onderzoek vond ik het vervelendste en lag het hele weekend erna ziek op de bank van de napijn. Belde mijn moeder: Lig je nu nog steeds op de bank? Stel je niet zo aan, is maar een onderzoekje. Ben toen best pissig geworden onderga het lekker zelf als je denkt dat het niets voorstelt.
Ja sommige hebben ook echt geen pijn bij dit onderzoek maar ik toevallig wel en hoe .

Ik moest na een HSG onderzoek bij de gyn langskomen om het resultaat te bespreken. Het was een invaller en ik kende hem niet. Het bleek dat m'n ene eileider verstopt is maar hij begreep niet wat ik kwam doen want ik kon best zwanger worden op deze manier. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen want het kwam er nogal bot uit. En daarna vroeg ie of ik eigenlijk wel een vaste partner had..
Wat een mafkees.

Jeetje wat komen er toch een opmerkingen voorbij zeg...sommige mensen hebben ook echt geen gevoel...

Lejow: die opmerking over het doorslapen heb ik ook gekregen toen O. nog in de couveuse verbleef. Van " Nou, geniet nog maar even van je goede nachtrust ". ( die had ik overigens niet, ik kolfde de nachtvoeding gewoon, dus ook ik moest gewoon opstaan).

Ook van die bevalling herken ik, O. was er binnen een minuut, geen wee niets. Maar ondanks dat is het echt de zwaarste bevalling geweest ( vooral emotioneel). Je krijgt dan van die opmerkingen : "nou dat was een eitje" , "zo wil ik ook wel een paar kinderen", "jij hebt ook altijd geluk" etc.

Bij de 1e zwangerschap was ik 20, er kwamen vooral opmerkingen voorbij dat ik mijn jeugd had verpest.

De 2e zwangerschap was een feit toen de oudste nog net geen 7mnd was. Gewoon gepland, maar kwam toch regelmatig de vraag: Zeker een ongelukje?

Nu bij deze zwangerschap krijg ik wel eens te horen: "Nou jullie zitten ook niet stil". Alsof wij meer seks hebben omdat we meer kinderen krijgen? We zien elkaar helemaal niet veel en moeten echt tijd voor elkaar vrijmaken. En buiten dat, ik bemoei me ook niet met hun leven tussen de lakens.

Ook willen we nu een jongen volgens de meeste, dat is beter voor O. Tuurlijk is het leuk voor O. om niet de enige jongen te zijn, maar een zusje vindt hij waarschijnlijk ook superleuk! Hij is gek op alles wat op een baby lijkt en geslachten weet hij nog maar weinig vanaf

Printje schreef:Jeetje wat komen er toch een opmerkingen voorbij zeg...sommige mensen hebben ook echt geen gevoel...

Eens ik zit me echt te verbazen over wat mensen zeggen.

Hier gelukkig niet vaak vervelende opmerkingen. Vind het alleen irritant worden dat mensen zeggen dat ik er maar van moet genieten dat T. zo rustig is want dat zal wel veranderen... en als zij niet verandert in een drukker kind dat minder rustig is dan word de volgende vast lastig.