Ik vind dit zo'n stomme opmerking..

Ik vind opmerkingen van kinderloze mensen soms erg naar, als ze horen dat ik een kind heb zeggen: 'Mij niet gezien!' of 'Ik wil nóóit kinderen, lijkt me zo lastig, je vrijheid is dan weg' en geblaat.
En dan ook met zo'n arrogant gezicht erbij, alsof je zo'n geweldig leven hebt als je geen kinderen hebt ofzo.

Stofzuiger schreef:Ik krijg zovaak de opmerking: ideaal, 2 in 1 keer, ben je 'gelijk klaar'

Ik krijg nu steeds te horen: Ja geniet nu nog maar even want straks is het gedaan met de rust ......

Blugh, wat een nare opmerkingen Susan.

Ik vind opmerkingen van sommige moeders heel erg vervelend. Ik probeer al 2,5 jaar zwanger te worden en krijg alleen maar miskramen. Ik kom wekelijks in het ziekenhuis en heb al tig onderzoeken en ingrepen gehad, sommige die fysiek ook erg vervelend waren. Voordat we probeerde een kindje te kijgen, heb ik ook al een hele vervelende ziekenhuisperiode gehad, waarvan ik nog steeds zit met de nasleep.

Opmerkingen van moeders die ik heel vervelend vind zijn:

wacht maar totdat je moeder hebt, dan heb je het pas zwaar. Nu ben je nog lekker onbevangen en vrij. Geniet er nu nog maar van. Dadelijk wordt het pas echt zwaar en heb je echt zorgen. Je weet pas hoe het is als je moeder bent.



Ik kan me voorstellen dat moeder zijn zwaar is, dat je weinig slaap hebt en veel zorgen. Maar je krijgt er volgens mij ook heel veel voor terug. Want naast het praten over moe zijn en zorgen, praten moeders ook heel veel over hun kinderen en zijn ze trots en glunderen ze. Waaruit ik opmaak dat de kinderen het helemaal waard zijn.

Geloof mij dat ik niet onbevangen ben, of zorgeloos. Ook geniet ik niet bepaald van mijn kinderloos zijn. Ongetwijfeld zullen mijn zorgen anders zijn dan van een moeder. Misschien ook minder groot. Maar net zoals ik niet weet hoe het is om moeder te zijn, weten moeders die geen traject hebben gevolgd niet hoe verdrietig het is. Dus ik zou het fijn vinden als ze niet tegen mij klagen over hoe zwaar het is om moeder te zijn. Ik kan daar niets mee. Een rijk iemand hoeft ook niet tegen iemand op de armoedegrens te zeggen dat rijk zijn ook heel zwaar kan zijn. Ik snap dat je daar wel over wil praten, maar doe dat dan met andere moeders.

Heel begrijpelijk, Ecrits, ik vind het ook van heel weinig inlevingsvermogen getuigen, zowel die opmerking, die vind ik echt heel tactloos, als die klaagverhalen ophangen tegen jou. Inderdaad, zoek daar een ander voor uit. Ik vind dat ook echt ongepast.

En jouw zorgen zijn inderdaad anders, maar zeker niet minder. Als dat zo zou zijn, als het hebben van kinderen een grotere bron van zorg is dan het niet kunnen krijgen van kinderen, dan zou niemand aan kinderen beginnen, lijkt me.

Dat vind ik lief van je Susan. Ik hoor het zo vaak, dat ik echt begin te twijfelen of ik soms te gevoelig ervoor ben. De opmerkingen als "je moet er niet mee bezig zijn" vind ik niet vervelend, wel ontwetend maar niet vervelend. Maar opmerkingen hoe zwaar het moederschap wel niet is, vind ik verschrikkelijk. Ik zou er duizenden slapenloze nachten voor over hebben om moeder te worden. Ik heb trouwens ook slapeloze nachten door gepieker.

Wat erg Ecrits, kan me goed voorstellen dat je niet op die opmerkingen zit te wachten.

Wat erg Ecrits!

Ik snap mensen soms echt niet, houd dan gewoon je waffel dicht als je niets beters te zeggen heb.

Hier hebben we de laatste maanden ook een aantal 'fijne' opmerkingen gekregen.
Toen B net geboren was: Ach, nu ze in het ziekenhuis ligt hebben jullie in ieder geval geen last van de gebroken nachten..
Ja uh je kind iedere dag in het ziekenhuis achterlaten is echt een pretje!!!

oh, ze was zo klein, dan was de bevalling zeker een appeltje eitje?
Nou nee, het deed ook gewoon pijn


En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Heh gatver Ecrits. Naast dat ik het ontzettend ongepast vind, kan ik je zeggen dat ik zelf het moederschap totaal niet zo ervaar. Ik geniet er elke dag van en ik kan me heel goed voorstellen dat je er alles voor over hebt. Alhoewel daar door zuurpruimen vast ook een 'Wacht maar...' tegenaan wordt gegooid.

Lejow schreef:Wat erg Ecrits!

Ik snap mensen soms echt niet, houd dan gewoon je waffel dicht als je niets beters te zeggen heb.

Hier hebben we de laatste maanden ook een aantal 'fijne' opmerkingen gekregen.
Toen B net geboren was: Ach, nu ze in het ziekenhuis ligt hebben jullie in ieder geval geen last van de gebroken nachten..
Ja uh je kind iedere dag in het ziekenhuis achterlaten is echt een pretje!!!

oh, ze was zo klein, dan was de bevalling zeker een appeltje eitje?
Nou nee, het deed ook gewoon pijn


En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Ik vind dat echt zo bizar.. Fuck die gebroken nachten, het liefste wil je bij je dochtertje zijn in het ziekenhuis..
En dat van die bevalling.. Please..



@Ecrits: Ontzettend naar en gevoelloos..

Dank jullie wel. Ik denk dat de meeste mensen gewoon ook echt niet beter weten en het niet verkeerd bedoelen. Fijn Freakielief dat het jou goed bevalt : ) Ik hoop als het ooit nog zover komt, ik ook ga genieten. Ik heb me in ieder geval voorgenomen om nooit te klagen en zeker niet tegen mensen die geen kinderen kunnen krijgen. Al ben ik nu al wel op het punt dat ik aan het accepteren ben dat het niet meer gaat lukken. Maar dat past verder niet in dit topic.

Nog even voor de duidelijkheid ik kan me voorstellen dat moeders soms willen klagen en dat het ook heel zwaar kan zijn, maar bespreek dat met andere moeders.

Lejow die opmerking over lekker doorslapen terwijl je kind in het ziekenhuis ligt, vind ik ook onbegrijpelijk.

Lejow, dat heb ik ook regelmatig voorbij horen komen! Echt zo belachelijk. Zo van: geniet maar van de tijd dat ze daar liggen. Of 'oh dan heb je wel even bij kunnen komen van alles'. Dan denk ik echt: Bijkomen???!! Paar keer per dag naar het ziekenhuis en iedere 3 uur kolven, hoe bedoel je bijkomen. Afgezien nog van het feit dat je je kindje achter moet laten.

Wat een tactloze opmerkingen komen er voorbij zeg! Ik moet wel zeggen dat deze opmerkingen me meer op zijn gaan vallen sinds ik zelfs zwanger ben geweest/een kindje heb. ZO weet ik sinds mijn zwangerschap dat één van mijn collega's al een tijd bezig is met zwanger worden en het lukt maar niet... Nu merk ik pas hoe vaak er bij ons op het werk gezegd wordt 'wacht maar tot je zelf kinderen hebt!' of 'geniet nog maar even van je vrijheid!'. DIngen die ik voorheen als onschuldig zag en nu pas begrijp hoe verkeerd dat ook kan vallen (alhoewel, misschien ook nog niet als ik niet had geweten dat ze al zo'n tijd bezig is)



De meest onzinnige opmerking vond ik, steeds als ik zei dat de zwangerschap gepland was, ik wel erg jong was ja, dat mensen dan nog even zeiden 'goh, heb je er dan geen spijt van dat je nu niet meer zoveel vrjiheid hebt?' Uhh nee, anders was ik er niet aan begonnen!



Of één collega, als ik zeg dat ik even ga kolven of mijn melk pak als ik naar huis ga 'Gadver' met een vieze blik

Lejow schreef:
oh, ze was zo klein, dan was de bevalling zeker een appeltje eitje?
Nou nee, het deed ook gewoon pijn

Mijn zoontje was niet zo vroeg als jouw dochter (36 weken) maar er waren daardoor toch nog wel wat complicaties. Hij was wel flink voor de duur van de zwangerschap (3240 gram) en ik kreeg heel vaak de opmerking: "Nou wees maar blij dat hij zo vroeg was want nog een paar weken langer en dan was de bevalling niet zo makkelijk gegaan." Nou de bevalling ging helemaal niet zo makkelijk en ik had liever gehad dat hij wat later geboren was en ik hem lekker mee naar huis had kunnen nemen.

Tania schreef:

Lejow schreef:
oh, ze was zo klein, dan was de bevalling zeker een appeltje eitje?
Nou nee, het deed ook gewoon pijn

Mijn zoontje was niet zo vroeg als jouw dochter (36 weken) maar er waren daardoor toch nog wel wat complicaties. Hij was wel flink voor de duur van de zwangerschap (3240 gram) en ik kreeg heel vaak de opmerking: "Nou wees maar blij dat hij zo vroeg was want nog een paar weken langer en dan was de bevalling niet zo makkelijk gegaan." Nou de bevalling ging helemaal niet zo makkelijk en ik had liever gehad dat hij wat later geboren was en ik hem lekker mee naar huis had kunnen nemen.

Nou inderdaad..

Nou, Ecrits, ik schrik er gewoon van om jouw verhaal te lezen. Ik snap werkelijk niet wat sommige mensen bezielt. Natuurlijk heb je het als moeder/vader wel eens zwaar, maar hoe haal je het in je hoofd om op zo'n manier te klagen tegen iemand die graag kinderen wil, maar bij wie het zwanger worden niet lukt. Ik vind het echt heel naar voor je. Denk dus alsjeblieft niet dat jij te gevoelig reageert op zulke opmerkingen; ik vind het echt tactloos van de mensen die dit naar jou zo uitspreken. Ik hoop voor je dat je toch in de toekomst een kindje in je armen mag sluiten.

Lejow, dat wat jij vertelt, vind ik ook te bizar voor woorden, trouwens. Ik vraag me echt af waar het verstand van die mensen zit. Het kost toch niet zóveel inlevingsvermogen om je voor te stellen dat het echt heel zwaar is om je pasgeboren kindje achter te moeten laten in het ziekenhuis? Echt... bizar.

Heel erg lief van je Sanne.

Ecrits wat een belachelijke dingen moet jij aanhoren zeg! Sommige dingen zijn wel waar, ik heb zeker meer zorgen nu ik moeder ben maar ik geniet ook 100 keer meer van dingen. Het weegt gewoon niet tegen elkaar op.
Susan, ik zou serieus niet meer naar die schoonouders willen gaan denk ik.. Dan zit je toch ook eke keer met kromme tenen lijkt me.

Ik heb laatst te horen gekregen dat ze het zielig vinden dat er straks zoveel leeftijd tussen mijn zoon en een volgend kindje zit.

ik vind de opmerkingen over je kind makkelijk maken altijd stom.

Oei, ik heb sommige dingen in dit topic ook wel eens gezegd, maar met heel andere bedoelingen... Bijvoorbeeld 'wacht maar tot ze ouder zijn', maar dan meer in de zin van 'dan kunnen ze zo leuk samen spelen/zelf brood smeren/ zonder zijwieltjes fietsen', dus meer een positief iets in plaats van laten merken hoe ervaren ik wel niet ben...

Ook heb ik wel eens tegen mijn broer gezegd dat het vanzelf goed komt, toen hij er helemaal doorheen zat en wanhopig was doordat mijn neefje dag en nacht huilde. Is gelukkig ook goed gekomen.

Ik heb ook vast wel eens geklaagd tegen iemand die ongewild kinderloos was. Ik vind dat dat tot op zekere hoogte moet kunnen, net zoals je ook wel eens hardop mag balen van een moeilijke werkdag, ook al is de buurman al een jaar werkloos of zo. Maar het zo op de persoon spelen van 'zo, jij hebt geen kinderen dus geen zorgen' of 'lekker makkelijk voor jou' of 'als jij zelf kinderen had dan zou je begrijpen dat...', dat zou ik echt nooooit doen. Egoïstisch, onempathisch en nodeloos kwetsend vind ik dat.

Oh er schiet me er nog eentje te binnen... een vriendin van mijn zusje vroeg bij de eerste of de zwangerschap wel gepland was?! Nee het was een ongelukje waar we 1,5 jaar op hebben gewacht en waarvoor we een ziekenhuis traject gestart zijn... zucht.

Wat een opmerkingen krijgen sommigen van jullie te verduren zeg! Ik vind het knap dat jullie daar zo rustig onder kunnen blijven Susan en Ecrits (onder andere), ik weet niet of ik dat had gekund...

MvJ schreef:Oh er schiet me er nog eentje te binnen... een vriendin van mijn zusje vroeg bij de eerste of de zwangerschap wel gepland was?! Nee het was een ongelukje waar we 1,5 jaar op hebben gewacht en waarvoor we een ziekenhuis traject gestart zijn... zucht.

Wat een opmerkingen krijgen sommigen van jullie te verduren zeg! Ik vind het knap dat jullie daar zo rustig onder kunnen blijven Susan en Ecrits (onder andere), ik weet niet of ik dat had gekund...

Maar had jij dan de vriendin van je zusje verteld over je ziekenhuistraject?

Ik heb die vraag ook veel gehad bij mijn eerste (en niet gek ook, ik was 21 en het was ook ongepland) maar heb het nooit vervelend gevonden. Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet leuk is omdat je er zo lang op hebt moeten wachten, maar als zij niet wist van jullie traject kan je haar niet echt verwijten dat ze dat zegt, toch?

de tandarts vroeg vorige week nog toen ik met een grote lach op mijn gezicht zei 'ik ben wel 11 weken zwanger'....

"gefeliciteerd....ten minste, dan ga ik er vanuit dat het gewenst is...?"

weg lach....

Maar had jij dan de vriendin van je zusje verteld over je ziekenhuistraject?

Ik heb die vraag ook veel gehad bij mijn eerste (en niet gek ook, ik was 21 en het was ook ongepland) maar heb het nooit vervelend gevonden. Ik kan me voorstellen dat het voor jou niet leuk is omdat je er zo lang op hebt moeten wachten, maar als zij niet wist van jullie traject kan je haar niet echt verwijten dat ze dat zegt, toch?

Van dat verwijten daar heb je natuurlijk gelijk in, daar heb ik verder ook niets over gezegd en het alleen maar heel even gedacht :-) Maar zelf zou ik nooit aan iemand vragen of het gepland is, vind dat een beetje bot overkomen (en dan vooral bij mensen die ik nauwelijks ken - zij kende mij verder ook niet). Maar mijn situatie was ook wel enigzins anders, ik was bijna 27 en getrouwd en de meeste mensen zagen het toch wel aankomen.