Stoppen met anti depressiva

Dolcis_ schreef:Ik geloof er wel in dat therapie wat helpt. Je leert namelijk situaties anders bekijken en gevoelens anders te benaderen. Kans is groot dat je je meer zelf bewust word. En door dat te worden, ga je anders in de dingen staan.

Precies ja. Mijn depressie was/is hoogstwaarschijnlijk ook erfelijk (nooit ergens aan kunnen linken, de dips vallen ook nergens mee samen, moeder ook al decennia lang depressieve klachten). Maar toch ben ik van een compleet dysfunctioneel wrak dankzij therapie uitgegroeid tot een nagenoeg normaal functionerend persoon die alleen af en toe nog wel eens (iets grotere dan normaal) dipjes heeft. Puur omdat er een hoop is dat je zelf bewust kunt beinvloeden qua emoties + dat ik het nu beter herken en opvang.

Maura schreef:Ik ben gewoon heel erg bang geworden voor Prozac. Stom misschien, maar dat ik niets voelde, voelde niet goed. En dat wil ik ook echt nooit weer. En ik vond het de schuld van Prozac, haha.

Hypomanie lijkt me ook heel erg eng.

Met hypomanies heb ik veel ervaring. Is eigenlijk niet zoveel engs aan vind ik zelf. Manies, die lijken me doodeng.

Ik begin binnenkort experimenteel (ik wil ervaren wat het met me doet) aan lithium, maar dat is niet omdat ik depressief ben of paniekaanvallen heb, maar meer om wat meer 1 lijn te trekken in hoe ik me voel. Nu voel ik me af en toe net twee verschillende mensen.

Discordia schreef:

Maura schreef:Ik ben gewoon heel erg bang geworden voor Prozac. Stom misschien, maar dat ik niets voelde, voelde niet goed. En dat wil ik ook echt nooit weer. En ik vond het de schuld van Prozac, haha.

Hypomanie lijkt me ook heel erg eng.

Met hypomanies heb ik veel ervaring. Is eigenlijk niet zoveel engs aan vind ik zelf. Manies, die lijken me doodeng.

Ik begin binnenkort experimenteel (ik wil ervaren wat het met me doet) aan lithium, maar dat is niet omdat ik depressief ben of paniekaanvallen heb, maar meer om wat meer 1 lijn te trekken in hoe ik me voel. Nu voel ik me af en toe net twee verschillende mensen.

pas je wel op met lithium, want het is zeer gevaarlijk spul! en dat heb ik ook in mijn omgeving gezien.

wbt manies...ja ik vind ze niet eng, maak ze geregeld mee bij mensen die dicht bij me staan, en hoe rustiger je daarop reageert, hoe rustiger de manie op dat moment is, is mijn ervaring. ook kan een manie in de zin van veel energie hebben en weinig slaap nodig hebben wel even leuk zijn, alleen de terugval is inderdaad minder...maargoed heb zelf nooit een manie gehad dus misschien interpeteer ik het wel verkeerd maar als mijn moeder een manie heeft ervaar ik er geen negativiteit in.

shygirl87 schreef:

Discordia schreef:

Maura schreef:Ik ben gewoon heel erg bang geworden voor Prozac. Stom misschien, maar dat ik niets voelde, voelde niet goed. En dat wil ik ook echt nooit weer. En ik vond het de schuld van Prozac, haha.

Hypomanie lijkt me ook heel erg eng.

Met hypomanies heb ik veel ervaring. Is eigenlijk niet zoveel engs aan vind ik zelf. Manies, die lijken me doodeng.

Ik begin binnenkort experimenteel (ik wil ervaren wat het met me doet) aan lithium, maar dat is niet omdat ik depressief ben of paniekaanvallen heb, maar meer om wat meer 1 lijn te trekken in hoe ik me voel. Nu voel ik me af en toe net twee verschillende mensen.

pas je wel op met lithium, want het is zeer gevaarlijk spul! en dat heb ik ook in mijn omgeving gezien.

wbt manies...ja ik vind ze niet eng, maak ze geregeld mee bij mensen die dicht bij me staan, en hoe rustiger je daarop reageert, hoe rustiger de manie op dat moment is, is mijn ervaring. ook kan een manie in de zin van veel energie hebben en weinig slaap nodig hebben wel even leuk zijn, alleen de terugval is inderdaad minder...maargoed heb zelf nooit een manie gehad dus misschien interpeteer ik het wel verkeerd maar als mijn moeder een manie heeft ervaar ik er geen negativiteit in.

Ik zie niet zo zeer gevaar in lithium om eerlijk te zijn. Het is niet verslavend. Het enige waar je mee moet oppassen is zout en zout eten. Lithium(carbonaat) zijn zouten en je wilt geen lithiumvergiftiging oplopen.

Een manie kan heel gevaarlijk zijn. Het gaat gepaard met psychoses en hallucinaties. Waarschijnlijk heeft je moeder dan net als ik "slechts" last van hypomanies. Die maken je inderdaad heel energiek en overmoedig.

Antibes schreef:

SuperGrover schreef:

Discordia schreef:

Zelda schreef:

Discordia schreef:Waarom slikken/slikten jullie AD?

Ik slikte het wegens een depressie en paniekaanvallen.

Oke. Want ik vraag me altijd af of een AD geen symptoombestrijder is. Ga je wel aan de slag met de oorzaak van die dingen?

Ik geloof (voor mezelf) niet in therapie, en 'aan de slag gaan' met problemen, van die zinsnede krijg ik al kokhalsneigingen. Ik ben erfelijk belast met een gevoeligheid voor depressies, in die gevallen werkt antidepressiva vaker dan bij andere vormen van depressies. Maar goed, ik geloof ook niet in antidepressiva Dus bij mij werkte dat net zo goed niet.

Dat het erfelijk is betekent niet dat het geen zin heeft eraan te werken.

Dat zeg ik ook niet, maar ik heb het misschien wat moeilijk geformuleerd. Ik geloof niet dat therapie mij kan helpen, ik heb er op geen enkele manier baat bij gehad. Ik heb antidepressiva geprobeerd, omdat dat bij depressies met erfelijke belasting vaak beter werkt dan bij depressies vanwege andere oorzaken. Maar ik geloof eigenlijk ook niet in antidepressiva, het placebo-effect doet het bij mij niet, dus werkt het ook niet/nauwelijks.

Discordia schreef:

shygirl87 schreef:

Discordia schreef:

Maura schreef:Ik ben gewoon heel erg bang geworden voor Prozac. Stom misschien, maar dat ik niets voelde, voelde niet goed. En dat wil ik ook echt nooit weer. En ik vond het de schuld van Prozac, haha.

Hypomanie lijkt me ook heel erg eng.

Met hypomanies heb ik veel ervaring. Is eigenlijk niet zoveel engs aan vind ik zelf. Manies, die lijken me doodeng.

Ik begin binnenkort experimenteel (ik wil ervaren wat het met me doet) aan lithium, maar dat is niet omdat ik depressief ben of paniekaanvallen heb, maar meer om wat meer 1 lijn te trekken in hoe ik me voel. Nu voel ik me af en toe net twee verschillende mensen.

pas je wel op met lithium, want het is zeer gevaarlijk spul! en dat heb ik ook in mijn omgeving gezien.

wbt manies...ja ik vind ze niet eng, maak ze geregeld mee bij mensen die dicht bij me staan, en hoe rustiger je daarop reageert, hoe rustiger de manie op dat moment is, is mijn ervaring. ook kan een manie in de zin van veel energie hebben en weinig slaap nodig hebben wel even leuk zijn, alleen de terugval is inderdaad minder...maargoed heb zelf nooit een manie gehad dus misschien interpeteer ik het wel verkeerd maar als mijn moeder een manie heeft ervaar ik er geen negativiteit in.

Ik zie niet zo zeer gevaar in lithium om eerlijk te zijn. Het is niet verslavend. Het enige waar je mee moet oppassen is zout en zout eten. Lithium(carbonaat) zijn zouten en je wilt geen lithiumvergiftiging oplopen.

Een manie kan heel gevaarlijk zijn. Het gaat gepaard met psychoses en hallucinaties. Waarschijnlijk heeft je moeder dan net als ik "slechts" last van hypomanies. Die maken je inderdaad heel energiek en overmoedig.

lithium kan blijvende schade aanrichten aan je vitale functies...

Ik begin het moeilijk te krijgen. Gelukkig vroegen ze of ik komende 2 dagen aan het werk wil. Merk dat een lege agenda niet echt bijdraagt aan een positief gevoel.