Zwangerschap en anti depressiva

Zijn er hier ook meiden die zwanger zijn/waren en die anti depressiva door heeft geslikt?

Ja, ik.
Ik slik Efexor en de laagste dosering 37.5mg.
Doordat ik dit de hele zwangerschap slikte moest ik bevallen in het ZH en de kleine moest 2 dagen ter observatie blijven, wat uiteindelijk maar 1 dag was.

Ik heb er geen hinder aan ondervonden en gelukkig de kleine ook niet.

mocht je ook borstvoeding geven?

Ik kreeg als advies om wel weer ad te gaan nemen. Maar ik lees alleen maar horrorverhalen hoe slecht het is voor het ongeboren kindje en dat ik geen bv mag geven

Ik slik lexapro vanwege een verstoring in mijn serotonine opname, mij is gezegd dat ik dit tijdens een eventuele zwangerschap/bv door moet blijven slikken omdat de risico's veel groter zijn wanneer ik stop. Als je het prettig vindt zou je er een keer met een psychiater over kunnen praten.

Ik heb het geslikt.
Ik ben gaan afbouwen zodra ik wist dat ik zwanger was, en ben er nu sinds april vanaf.
Was voor mij ook een stok achter de deur om te stoppen omdat ik graag thuis wil bevallen. Al had ik nog geslikt had ik in het zkh moeten slikken en 2 dagen blijven ter observatie. Maar wel hier met mijn vriend afgesproken dat mocht het "niet lukken" zonder anti depresiva dat ik het wel gewoon weer zou gaan slikken en dan toch in het zkh zou gaan bevallen.

Merai schreef:Ik slik lexapro vanwege een verstoring in mijn serotonine opname, mij is gezegd dat ik dit tijdens een eventuele zwangerschap/bv door moet blijven slikken omdat de risico's veel groter zijn wanneer ik stop. Als je het prettig vindt zou je er een keer met een psychiater over kunnen praten.

Die slikte ik ook. Kan de huisarts hier niet over oordelen?

Ikheb geen idee of je ook BV kan geven als je AD slik. Ik heb vanaf het begin al aangegeven dat ik FV wilde geven dus ik ben ook niet verder geinformeerd hierover.

Bebbel hoe gaat het nu met je dan?

Ik heb ook ad gebruikt en ik ben nu zo'n 5 maanden geleden gestopt. Ik heb het bij de huisarts aangegeven dat ik er mee wilde stoppen en kijken hoe het zou gaan zonder de ad en ik moet me zeggen dat het best goed gaat. Bij mijn eerste zwangerschap was ik net 3 maanden gestopt toen ik zwanger werd en ik geloof dat ik 6 of 8 weken na de bevalling er weer mee begon. Straks begin ik er weer rond die tijd mee. Ik wilde en moest ook vanmezelf stoppen. Ik wilde echt niet dat er ook maar een kleine kans bestond dat het kindje in m'n buik er last van zou krijgen. Dan maar een periode me ontzettend klote voelen maar no way dat ik dat wilde slikken tijdens de zwangerschap! In m'n zwangerschap voelde ik me trouwens kiplekker en ik had helemaal geen last van depressieve gedachtes of wat dan ook

Had je afgebouwd of ook per direct gestopt? Ik heb dezelfde gedachten als jij , maar na het gesprek van gisteren besef ik me wel het niet zo heel goed gaat met me. Terwijl het juist wel heel goed ging toen ik mijn ad nog slikte. Wat doe jij er voor om je goed te blijven voelen? Of gaat het vanzelf?

Dolcis_ schreef:Had je afgebouwd of ook per direct gestopt? Ik heb dezelfde gedachten als jij , maar na het gesprek van gisteren besef ik me wel het niet zo heel goed gaat met me. Terwijl het juist wel heel goed ging toen ik mijn ad nog slikte. Wat doe jij er voor om je goed te blijven voelen? Of gaat het vanzelf?

Ik had binnen een maand afgebouwd en daarna moest ik nog een maand 'clean' blijven voordat we gingen starten met zwanger worden. De eerste maand was het wel zwaar maar ik heb mezelf er doorheen gesleept omdat ik gewoonweg een mooi doel voor ogen had. Iets wat ik al heel lang wilde. Ik heb me daar op gefocust en toen ging het wel. De laatste keer dat ik stopte zat ik gewoon goed in m'n vel en ik wilde het wel weer proberen. Niet om zwanger te worden maar gewoon een gevoel. Ik hield in mijn achterhoofd als het niet ging dat ik gewoon weer kon beginnen. Maar het is gelukkig niet nodig geweest. Nu gaan we voor een tweede kindje dus ik heb weer een mooi doel om het niet te gebruiken

Wel fijn dat het zo goed met je gaat. Je hebt het een maand moeilijk gehad? Misschien is het voor mij dan nu ook gewoon even lastiger. Ben er nog geen maand van af.

Ja dat was echt even wennen en doorbijten. En dan heb je af en toe van die momentjes maar die waren maar steeds van korte duur

Na een positieve zwangerschapstest had ik gelijk een afspraak gemaakt bij de huisarts. Ik wilde geen risico nemen m.b.t. de kleine door mijn medicijnen te blijven slikken. Ik ben in een korte tijd de medicijnen af gaan bouwen. Ik voelde me tijdens de zwangerschap goed, alleen de laatste 2 weken wat minder. Al vrij snel na de bevalling (ongeveer 2 weken) ben ik weer begonnen met mijn medicijnen. Ik heb geen bv gegeven, ook hier wilde ik weer geen risico nemen. Mochten we hier voor een 2de gaan, dan pak ik het weer op dezelfde manier aan. Ik heb al meerdere keren geprobeerd om af te bouwen, maar dat ging gewoon echt niet. Stel je voor dat ik afbouw en het duurt een half jaar voordat ik zwanger zou zijn, dat trek ik gewoonweg niet.

Hier geen ad voor depressie, maar goed wel ad. De huisarts had tegen me gezegd dat van deze medicijnen de kleine er (hoogstwaarschijnlijk) niks aan over zou houden, maar last kon hebben van ontwenningsverschijnselen, na de geboorte. Ondanks dit heb ik het risico dus niet genomen.

Hier ook iemand die aan de AD slikte, en het nog steeds slikt. Al is het niet vanwege depressie, maar dat maakt natuurlijk voor dit verhaal niets uit. Ik heb ze tijdens de zwangerschap ook doorgeslikt. Ik kwam erachter dat ik zwanger was (onverwacht) en heb toen meteen een afspraak met de huisarts gemaakt voor advies. Vanwege de klachten waar ik het voor gebruik (verstoorde doorgave van pijnprikkels / chronische pijn) werd me aangeraden door te gaan met het gebruik. Dat wilde ik zelf niet, dus in overleg een schema opgesteld om het verantwoord af te bouwen. Met de waarschuwing erbij dat de kans groot was dat mijn klachten weer zouden verergeren. Toch geprobeerd af te bouwen, want ik wilde geen risico nemen. Het is niet gelukt, want mijn klachten werden inderdaad weer erger, en ik combinatie met de hevige klachten van de zwangerschap (extreem misselijk en braken) was het niet vol te houden.

Op aanraden van de huisarts en gyn dus de hele zwangerschap doorgeslikt. Het schijnt wel dat ik een relatief veilig middel gebruik. Waarbij er niet zo zeer sprake is van gevolgen voor het kind tijdens de zwangerschap (dus geen afwijkingen door het medicijn), maar meer na de bevalling. Er kunnen ontwenningsverschijnselen optreden, en ik moest dan vooral rekening houden met extra prikkelbaar zijn, moeilijker drinken en wat meer huilen.

Ik vond het zelf heel heftig om het toch door te slikken, want ik vond het gewoon echt geen fijn idee dat mijn kindje er iets van mee zou kunnen krijgen. Toch moest het. Ik wilde trouwens sowieso in het ziekenhuis bevallen, en dat moest nu anders ook vanwege de AD. Na de geboorte moest A. twee dagen blijven ter observatie (of er geen ontwenningsverschijnselen zouden zijn die problemen veroorzaakten). Alles ging perfect, dus na die twee dagen mochten we weg. Waar je het al over had klopte bij mij trouwens, ik mocht geen borstvoeding geven met deze AD.

Mocht ik ooit weer zwanger willen worden zal ik (in goed overleg) de AD weer doorslikken. Ik kom er waarschijnlijk nooit vanaf, heb ook al meerdere keren geprobeerd af te bouwen en vroeg of laat (soms na een paar maanden gestopt te zijn) verergerden de klachten weer. Zwangerschap en AD kunnen dus wel samen, al heeft de voorkeur natuurlijk om het zonder te doen.

Dolcis_ schreef:

Merai schreef:Ik slik lexapro vanwege een verstoring in mijn serotonine opname, mij is gezegd dat ik dit tijdens een eventuele zwangerschap/bv door moet blijven slikken omdat de risico's veel groter zijn wanneer ik stop. Als je het prettig vindt zou je er een keer met een psychiater over kunnen praten.

Die slikte ik ook. Kan de huisarts hier niet over oordelen?

Dat kan ook wel, zelf vind ik het in zulke situaties wel fijn om er met iemand over te praten die er meer kennis over heeft. Toen duidelijk werd dat ik de rest van mijn leven aan de ad moet is dat ook een van de eerste dingen die ik gevraagd heb, mede daarom is voor dit type gekozen. Mij is gegarandeerd dat ik zonder ad een postnatale depressie krijg, erg heftig maar wel duidelijk en wellicht moet ik tijdens de zwangerschap/daarna wel een hogere dosis krijgen. Ergens vind ik het wel heel fijn om te weten dat dit bekend is bij de hulpverlening, er is me ook gezegd dat ik als ik zwanger wil gaan worden direct naar de huisarts moet gaan zodat ik goed in de gaten gehouden kan worden. Die twee extra dagen in het ziekenhuis kunnen me echt niks schelen, ik wil mijn kind niet aandoen wat ik zelf heb meegemaakt, dat staat niet in verhouding met wellicht wat ontwenningsverschijnselen in het begin.

En uiteraard, als ik een keuze had gehad zou ik er ook voor gekozen hebben om het zonder ad te doen, maar dit is een risico dat ik niet wil nemen en me ook ten zeerste is afgeraden. Met het verhaal van mijn moeder en haar hele heftige postnatale depressie in mijn achterhoofd slik ik met liefde ad.

Dolcis; Ja het gaat eigenlijk wel goed! Begin beetje lastig en dacht dat ik echt terugval kreeg, maar toch doorgezet zonder AD door veel te praten e.d. en is goed gegaan om er doorheen te komen.