2 kinderen in een klein appartement + 2 baby's praktisch

Zijn hier ouders die een klein appartement hebben? Zoja; hoe doen jullie dat? Wij hebben 2 (vrij grote, dat wel) slaapkamers. Maar onze living staat echt al bomvol. Daarin is er wel een klein speelhoekje voor Louise met een speelmatje en een opbergdoos en haar park staat er ook in. Is het mogelijk om 2 baby's in één slaapkamer te leggen (ik hou niet zo van baby mee op de kamer, papa slaapt hier erg luidruchtig en Louise ook al, wie weet de derde ook, en ik denk dat het ook moeilijker is om het kindje nadien, als hij/zij 5 of 6 maand is op een kamer te leggen)?
Hoe doen jullie dat?

En is het moeilijk om 2 babietjes (allez ja, tegen de tijd dat de tweede zou komen is Louise 1 jaar) te verzorgen? Allez, ik bedoel; ga je niet dood van de stress en drukte?

weet je, dit zijn praktische bezwaren. Praktische bezwaren lijken vooraf vaak heel groot, maar blijken uiteindelijk reuze mee te vallen. Ik weet dat hier een hoop tweelingen bij elkaar op de kamer slapen, dat gaat goed. Misschien zal het even wennen zijn in het begin, maar daarna is het gewoon de normaalste zaak van de wereld voor beide kinderen en weten ze niet anders.
W.b. ruimte: welke extra ruimte ben je voor een tweede kindje kwijt? Speelhoekje heb je al, speelgoed heb je al, een extra baby neemt volgens mij maar extra weinig ruimte in als je er al eentje hebt.

Rejoy. schreef:Praktische bezwaren lijken vooraf vaak heel groot, maar blijken uiteindelijk reuze mee te vallen.

Al begrijp ik Slakje wel, ik denk dat het bovenstaande echt van toepassing is. Ik denk dat het prima te doen is met twee babies op 1 kamer, meerdere gezinnen met kinderen hebben dat voor je gedaan. De kinderen van een kennis van mij zochten elkaar continu op en die hebben ze zelfs op een gegeven moment maar op 1 kamer gelegd in plaats van ieder hun eigen kamer. Ik denk wel dat het een tijdje zwaar is om twee afhankelijke kinderen te verzorgen, maar ik vraag me af of dat zwaarder is om met een andere keuze te leven als je hart een tweede met open armen verwelkomt. Ik schrijf dit niet om je te proberen te overtuigen om een keuze te maken, maar ik vind wel dat je gevoel tegen het praktische zou moeten afzetten.

Nogmaals, sterkte en wijsheid met je beslissing toegewenst.

en twee jonge kinderen met maar een jaar leeftijdsverschil zal ongetwijfeld zwaar zijn, maar een peuter in de peuterpubertijd en een kleine baby zal ook loodzwaar zijn, zeker als één van de twee moeilijk slaapt bijvoorbeeld.

Slakje schreef:Zijn hier ouders die een klein appartement hebben? Zoja; hoe doen jullie dat? Wij hebben 2 (vrij grote, dat wel) slaapkamers. Maar onze living staat echt al bomvol. Daarin is er wel een klein speelhoekje voor Louise met een speelmatje en een opbergdoos en haar park staat er ook in. Is het mogelijk om 2 baby's in één slaapkamer te leggen (ik hou niet zo van baby mee op de kamer, papa slaapt hier erg luidruchtig en Louise ook al, wie weet de derde ook, en ik denk dat het ook moeilijker is om het kindje nadien, als hij/zij 5 of 6 maand is op een kamer te leggen)?
Hoe doen jullie dat?

En is het moeilijk om 2 babietjes (allez ja, tegen de tijd dat de tweede zou komen is Louise 1 jaar) te verzorgen? Allez, ik bedoel; ga je niet dood van de stress en drukte?

Hoe denk je dat ze het vroeger deden? Mijn moeder komt uit een groot gezin, ook kinderen dicht op elkaar, hebben bij elkaar op de kamer geslapen in een heel klein huis... En of je dood gaat van de stress en drukte, denk dat je het wel overleeft hoor

Ben je nu aan het twijfelen over een tweede of ben je zwanger (aangezien je zegt dat als de baby er is Louise bijna 1 is?)

Ik denk dat tussen bijna elk leeftijdsverschil zijn voors en tegens te geven zijn. Je moet in elk geval ook goed aan jezelf denken, is je eigen lijf al genoeg hersteld van de vorige zwangerschap?
Twee kinderen op 1 kamer gaat denk ik best.

blondje1313 schreef:Ben je nu aan het twijfelen over een tweede of ben je zwanger (aangezien je zegt dat als de baby er is Louise bijna 1 is?)

Ik denk dat tussen bijna elk leeftijdsverschil zijn voors en tegens te geven zijn. Je moet in elk geval ook goed aan jezelf denken, is je eigen lijf al genoeg hersteld van de vorige zwangerschap?
Twee kinderen op 1 kamer gaat denk ik best.

Ze is ongepland zwanger en twijfelt over wel of niet een abortus

Slakje, het zijn inderdaad praktische bezwaren, daar kom je wel overheen! Ik heb helemaal gemist dat je weer zwanger bent! Snap dat het moeilijk is en misschien zelfs onoverkomelijk lijkt, maar ik weet zeker dat jullie dit kunnen! Al snap ik je twijfel helemaal meis! Ik ben het wel ook eens met blondje. Je moet lichamelijk en mentaal deze zwangerschap ook aankunnen... Wat jullie ook besluiten ik weet zeker dat het weloverwogen zal zijn. hele dikke knuffel van mij

Het is prima te doen hoor. Onze kinderen slapen nu we genoeg kamers hebben nog steeds samen op een kamer. Wij woonden hiervoor ook in een apartement met 2 slaapkamers. Het was/is soms best pittig maar dat komt meer doordat ze zo slecht sliepen ( ik moest elke 45-90 min eruit) en slecht naar bed gingen allebei en mijn man om de week 6 avonden er niet was. Als het slaapprobleem er niet was en mijn man s avonds thuis dan was het bijna een eitje.
Daarbij is L. als ze 1 is natuurlijk ook al een stuk zelfstandiger en als baby 2 gaat kruipen of buiten de box spelen, kan L. al lopen waarschijnlijk.

Weet je, Slakje?
Het lijkt meer te gaan of je de ruimte in jezelf, in het emotionele stuk kunt aangaan, om nog een keer (wéér onverwacht) zo'n achtbaan door te gaan. Wat je zelf ook in het andere topic zegt, dat jullie eindelijk in wat 'rustiger vaarwater' (op je plooien) terecht kunnen komen, kunnen genieten van elkaar en van de kleine L, en dan komt er een onverwachte nieuwe zwangerschap op je pad.



Een baby heeft zeker praktisch gezien ruimte nodig, maar niet zo veel. En aangezien er maar zo weinig leeftijdsverschil is is bij elkaar slapen waarschijnlijk juist makkelijker, dan als er vier jaar tussen zou zitten, of meer.

Je schreef ook al dat het financieel wel te doen is...



Maar je a.s man en jij? Hoe gaat het met/tussen jullie? De eerste zwangerschap was al onverwacht, jullie zijn snel moeten verhuizen, jullie levens zijn op zijn kop gezet, jij hebt je studie moeten opgeven.....
Iedereen kan zeggen dat dit soort dingen uiteindelijk op zijn pootjes terecht komen, en met praktische bezwaren geloof ik dat ook zeker wel, maar niet altijd met het andere stuk. We hebben het hier niet over een nieuwe kast, maar over een baby, wie zal opgroeien en waar je zorg en liefde voor moet hebben.

(ik denk dat het met de liefde voor kindjes goed zit hoor, echt)



Ik denk dat je alleen wel moet beseffen (en begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen zwangerschapsbeëindiging) dat je nu bang bent dat je de nieuwe emotionele achtbaan van een zwangerschap, van weer alles op zijn kop, niet aankunt.... Kun je wel de nasleep van een abortus aan? Het zien van jullie kleine L en steeds beseffen dat je zwanger had kunnen zijn van haar broertje/zusje? Kun je het aan dat de periode rond de uitgerekende datum komt en er geen geboorte zal plaatsvinden? Want een abortus is echt niet, 'we halen het weg, praten er niet meer over en gaan verder zoals hiervoor' ... Hoe dan ook, er is al iets veranderd en het wordt niet meer zoals tien weken geleden....



Je lijkt me een lieve jonge vrouw, een leuke moeder en ik denk dat je sterker bent dan je een paar jaar geleden dacht. Je hebt de zwangerschap, geboorte en eerste maanden van L ook hartstikke goed gedaan.... Dus aan jezelf hoef je niet te twijfelen.

Misschien kun je bv ook met je mama/schoonmama afspreken dat L daar af en toe heen mag als het even zwaar voor je wordt, dat je ook een beetje het gevoel hebt dat jij en je man nog 'back-up' hebben...



Het enige wat ik echt kan zeggen is : 'probeer niet te reageren vanuit je eerste paniek' ..



Sterkte, dit moet ontzettend moeilijk voor jullie zijn....

Mooi beschreven PinkCoelko.

Ik denk idd dat je over praktische dingen wel heen komt maar idd jezelf en je relatie is natuurlijk ook erg belangrijk hierin. Mijn eigen relatie met mijn man heeft een flinke dip gehad na de geboorte van onze zoon, hier speelde overigens meer dingen in mee maar een kindje erbij is natuurlijk enorm heftig. Kan jullie relatie dat aan? En idd aan de andere kant wanneer je zou gaan kiezen voor abortus kunnen jullie dat dan aan?

Probeer idd samen te blijven praten, desnoods samen er eventjes tussenuit.

Je kindje is belangrijk maar dat ben jij zelf net zo goed. Jij bent degene die het zal moeten doen, de zwangerschap ed.

Nogmaals ik blijf erbij dat wij hier de keuze niet kunnen maken en dat het op 'papier' allemaal misschien zo makkelijk lijkt twee jonge kindjes. Ik snap je keuze wat het ook zal zijn. Heel veel sterkte.

Slakje, ik heb het net ook in andere topic (tot 12 weken) geschreven, maar is het mogelijk dat jullie in 1 slaapkamer een wand plaatsen en er zo dus 2 kamers van maken? Of wordt het dan erg klein? En als jullie niet mogen verbouwen/muur plaatsen, kun je misschien een schuifwand plaatsen, zo krijg je dan toch een extra kamertje voor de baby.

Jeetje wat heftig, ik had niet meegekregen dat je weer onverwacht zwanger bent.

Ik hoop dat je voor een goede beslissing kunt maken, waar jullie allebei achter staan.



Wij hebben overigens ook 2 slaapkamers, maar wel een vrij groot huis. Mocht er hier een 2e komen dan gaan ze ook bij elkaar op de kamer. We hebben wel een zolder maar daar zou ik ze dan allebei veel te jong voor vinden.

Lieve Slakje, ik heb nu even in het andere topic gelezen wat de situatie is.
Je geeft daar een aantal redenen aan om het kindje te houden, en de reden die je aangeeft om het niet te doen is omdat het emotioneel nu net wat rustiger is. Ik heb zelf gelukkig nooit in jou schoenen gestaan, maar ik denk juist dat een abortus emotioneel heel zwaar kan gaan wegen.

Ik heb een neefje en een nichtje waar nog geen jaar verschil in zit (ik type wel neefje en nichtje maar ze zijn inmiddels allebei ouder dan jij ), en daar liep ook nog een oudere zus rond en dat is allemaal heel erg goed gegaan. Mijn oom en tante zagen er ook veel voordelen in.
Wie weet kun jij als ze straks allebei wat ouder zijn ook je studie nog oppakken, je bent dan nog steeds jong genoeg.

Als je het wel al eens over een tweede kindje hebt gehad en financieel lukt het ook dan zijn dat al twee hele positieve punten. Dat je niet de keuze zou hebben gemaakt om in een appartement met 2 slaapkamers voor een 2e kindje te gaan is nu minder van toepassing, er is vast wel iets creatief op te lossen zodat het wel kan. Razz heeft hier laatst ook een topic over geopend en daarin zijn ook veel positieve reacties gekomen van meiden/vrouwen bij wie de kinderen ook samen op de kamer liggen/lagen.
Mijn vader was met 17 kinderen thuis, die lagen met zijn 6'en op een kamer en zijn ook goed terecht gekomen .

Met Louise doe je het allemaal heel erg goed, ik weet zeker dat jij/jullie het kunnen!

Ik zoek het andere topic maakan het niet vinden

Welk andere topic? Het staat in de *nieuw* zwangerschapstopic tot 12 weken.

Slakje.... Wat een moeilijk besluit zeg. Heb net even je reacties in het andere topic gelezen.

Tja eigenlijk heb ik niks toe te voegen aan wat Makamba daar tegen je zegt. Denk er alsjeblieft goed over na, en praat ook veel met je vriend... Ga niet nu iets beslissen waar je misschien spijt van gaat krijgen. De praktische zaken zijn allemaal iets aan te doen en het meeste heb je natuurlijk al in huis voor Louise.

Slakje, laat het nieuws even bezinken, praat erover met je vriend.

Dank jullie voor jullie berichtjes. Ik ben er zelf ondertussen wel helemaal uit. Ben dan ook maar gestopt met dieten en heb vitamientjes gaan halen in de apotheker.

Vriendlief hier twijfelt nog. Om dezelfde redenen als ik. Ik dacht eerst dat het voor hem al helemaal uitgeklaard was omdat hij maar bleef doorpraten over het ruimtegebrek onder andere. Hij twijfelt echt heel erg en vindt dat hij (wij) het tweede kindje te weinig kunnen bieden aan vrijheid enzo.

Verbouwen kunnen we niet, we zitten in een huurappartement.

Dit had ik even gemist. Maar aangezien je schrijft dat je eruit bent: gefeliciteerd! Hoe lang ben je al zwanger? Wat bedoelt je vriend met vrijheid?

Net als de meeste anderen denk ik dat dit zich ook wel weer zal redden. Het zal ongetwijfeld druk worden, maar daar zul je je doorheen kunnen slaan .

Fijn, Slakje, dat je een keuze hebt kunnen maken. Laat je niet gek maken door dit soort praktische bezwaren, daar komen jullie echt wel uit. Het is misschien krap, maar daar doe je de kindjes echt niet mee tekort en daar gaat het natuurlijk om. Jullie redden het wel, vertrouw daarop.

Edit: en het belangrijkste vergeet ik helemaal, van harte gefeliciteerd!

Ehm, op de Clearbluetest staat +3 dus langer dan 5 weken? Maar ik meen mij te herinneren dat mijn vorige maandstonden niet zo heel sterk doorkwamen (dacht dat het nog lag aan de vorige zwangerschap, dus maakte me helemaal geen zorgen). We zien maandag wel. Dan moeten we naar dat centrum en krijgen we ook een echo (om de duur te bepalen). Vriend zal tegen dan nog niets beslist hebben waarschijnlijk. Misschien dat als hij de echo ziet hij plots helemaal van gedachten gaat veranderen.


Ik zou me nog niet feliciteren, als vriendlief het echt niet wilt, tjah,... Dan zitten we ook weer met een probleem.

Slakje schreef:Dank jullie voor jullie berichtjes. Ik ben er zelf ondertussen wel helemaal uit. Ben dan ook maar gestopt met dieten en heb vitamientjes gaan halen in de apotheker.

Vriendlief hier twijfelt nog. Om dezelfde redenen als ik. Ik dacht eerst dat het voor hem al helemaal uitgeklaard was omdat hij maar bleef doorpraten over het ruimtegebrek onder andere. Hij twijfelt echt heel erg en vindt dat hij (wij) het tweede kindje te weinig kunnen bieden aan vrijheid enzo.

Verbouwen kunnen we niet, we zitten in een huurappartement.

Fijn dat je er zelf uit bent. Ik hoop dat je vriend er ook snel een goed gevoel bij heeft. Mijn zus was bijna drie toen ik geboren werd. Maar we hebben wel tot mijn negende op 1 kamer gelegen (een heel klein kamertje). We hebben dit nooit als naar ervaren, want we wisten niet beter.

Voor de hele situatie geef ik je een hele dikke knuffel

Wat bedoelt je vriend dan met te weinig vrijheid kunnen bieden? Puur het gebrek aan ruimte of dat er daarnaast financieel weinig/geen ruimte is om leuke dingen te ondernemen?