Wat je altijd al wilde zeggen...

mzcharlotte schreef:Waar ik moeite mee heb, is reageren op hele persoonlijke zaken. Neem bijvoorbeeld het topic van Zoey. Ik zou zo graag de juiste woorden willen vinden waarbij ik haar niet alleen heel veel sterkte wens, maar ook dat ik hoop dat het een mooie begrafenis is, dat ze er de periode van de roes kan afsluiten en met verwerking kan beginnen. Maar hoe zeg je dat nou? Ook bijvoorbeeld toen B. van Lejow werd geboren, ik heb daar dan zo'n moeite mee dat ik vaak reacties schrijf, maar het dan toch niet post omdat ik bang ben dat het "dom" overkomt, of omdat een forumster echt helemaal niks aan mijn woorden heeft, of omdat ik toch niet kan begrijpen hoe het is om..., of...

En nu zou ik dit ook weg willen halen, maar voor eens, voor een keer zal ik het toch eens posten.

Ik denk dat in zulke gevallen het enige wat je kunt doen is spreken vanuit je oprechte gevoel. Als ik er zelf van in de war raak of niet goed weet wat ik moet zeggen dan zeg ik dat, als ik het een vreselijk verhaal vind en met die gene mee leef dan zeg ik dat. Ik denk dat wanneer je het vanuit je gevoel doet, je het in principe niet fout kunt doen, want je hebt je best gedaan om te reageren en je gevoel daarin mee te laten spreken. Alleen wat ik wel weer jammer vind is dat hierover dan soms toch oordelen geveld worden. Maar goed daar probeer ik me dan niets van aan te trekken.
Overigens reageer ik ook niet altijd op zulke topics, want +1, wat voegt dat toe? En ik leef wel mee, maar soms weet ik gewoon echt even niet wat ik moet zeggen of het grijpt me gewoon te veel aan. Maar vaak reageer ik dan later, als het bezonken is alsnog. Op het topic van Zoey bijvoorbeeld heb ik pas na de begrafenis gereageerd. Voor die tijd kon ik dat gewoon niet, het idee dat je je beste vriendin op zo'n manier verliest...

Discordia schreef:

тыквашка schreef:Ik erger me aan de manier waarop hier discussies gevoerd worden, er worden bijna altijd persoonlijke dingen bij gehaald. Gesmeten met modder en meningen worden slecht onderbouwd. Ik vind het dus het is zo is géén goed argument. Ik zelf heb het altijd leuk gevonden om advocaat van de duivel te spelen in discussies. Dus een mening naar voren brengen waar anderen misschien van vinden dat het niet kan en dan horen en discussiëren over waarom niet of waarom wel. Maar hier op dat forum gaat dat nauwelijks. Je word gelijk persoonlijk tot de grond toe gelijk gemaakt als jouw mening afwijkt van de norm en er word vaak volledig vanuit emoties op gereageerd. Dat vind ik best wel jammer...

Hoe kun je dat nou zeggen met je dikke kont.

Hoe weet jij nou of ik een dikke kont heb?

Supertalentje schreef:Ik vind eigenlijk settelen voor je 30ste niet zo heel vreemd...

+1

тыквашка schreef:Ik erger me aan de manier waarop hier discussies gevoerd worden, er worden bijna altijd persoonlijke dingen bij gehaald. Gesmeten met modder en meningen worden slecht onderbouwd. Ik vind het dus het is zo is géén goed argument. Ik zelf heb het altijd leuk gevonden om advocaat van de duivel te spelen in discussies. Dus een mening naar voren brengen waar anderen misschien van vinden dat het niet kan en dan horen en discussiëren over waarom niet of waarom wel. Maar hier op dat forum gaat dat nauwelijks. Je word gelijk persoonlijk tot de grond toe gelijk gemaakt als jouw mening afwijkt van de norm en er word vaak volledig vanuit emoties op gereageerd. Dat vind ik best wel jammer...

Over welke reacties heb je het dan onder andere?

Ik ben toen ik net 21 was moeder geworden en ik ga nog wel op stap hoor. Niet zo vaak meer als voorheen, maar goed, ik heb er ook een stuk minder behoefte aan.
Wel had ik het leuk gevonden als ik de studententijd mee kon maken.

Settelen vind ik zo'n stom woord. Alsof je daarna niets meer doet. Ben je gesetteld als je een man en kind hebt? Of ook al als je een lange relatie hebt? Of als je een huis gekocht hebt? Of als je samenwoont?

Ik vind mezelf niet gesetteld eigenlijk, en ik heb toch echt een man en kinderen. Maar ik studeer nog, heb net een nieuwe baan, wil nog een huis kopen ooit. Doe van alles, leer elke dag bij, mijn leven is spannend genoeg (mag best iets minder spannend eigenlijk).

Ik kwam gewoon mijn man jong tegen. Wat moet je dan? Zeggen 'kom over 15 jaar maar terug?'. Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28, ookal ben ik dan 'gesetteld'.

Je leven loopt nou eenmaal zoals het loopt en eerst krampachtig van alles gaan 'doen' voordat je aan 'het echte leven begint' vind ik raar. Alsof je leven uit twee delen bestaat: één deel waarin je je gang kunt gaan en één deel waarin je gesetteld bent en muurvast zit. Dat werkt tegenwoordig niet meer zo denk ik. Er gaan zóveel mensen scheiden die op hun 40e weer opnieuw moeten beginnen, er zijn zoveel mensen die alles tegelijk doen, dat hele 'settelen' is een achterhaald begrip in mijn ogen. Dat was vroeger, toen je trouwde en daarna geen kant meer op kon omdat je kinderen kreeg, niet meer mocht werken en voor altijd getrouwd hoorde te blijven. Nu kun je zóveel meer doen dan vroeger... dat er veel mensen zijn die daar niet voor kiezen is wat anders, maar je kunt volgens mij altijd blijven onderzoeken en ontwikkelen.

Eucalypta schreef:Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28, ookal ben ik dan 'gesetteld'.

Het klinkt misschien behoorlijk arrogant, maar ik denk dit ook van mezelf, ook al ben ik dan 23.

тыквашка schreef:

Discordia schreef:

тыквашка schreef:Ik erger me aan de manier waarop hier discussies gevoerd worden, er worden bijna altijd persoonlijke dingen bij gehaald. Gesmeten met modder en meningen worden slecht onderbouwd. Ik vind het dus het is zo is géén goed argument. Ik zelf heb het altijd leuk gevonden om advocaat van de duivel te spelen in discussies. Dus een mening naar voren brengen waar anderen misschien van vinden dat het niet kan en dan horen en discussiëren over waarom niet of waarom wel. Maar hier op dat forum gaat dat nauwelijks. Je word gelijk persoonlijk tot de grond toe gelijk gemaakt als jouw mening afwijkt van de norm en er word vaak volledig vanuit emoties op gereageerd. Dat vind ik best wel jammer...

Hoe kun je dat nou zeggen met je dikke kont.

Hoe weet jij nou of dat ik een dikke kont heb?

Zelda schreef:

тыквашка schreef:Ik erger me aan de manier waarop hier discussies gevoerd worden, er worden bijna altijd persoonlijke dingen bij gehaald. Gesmeten met modder en meningen worden slecht onderbouwd. Ik vind het dus het is zo is géén goed argument. Ik zelf heb het altijd leuk gevonden om advocaat van de duivel te spelen in discussies. Dus een mening naar voren brengen waar anderen misschien van vinden dat het niet kan en dan horen en discussiëren over waarom niet of waarom wel. Maar hier op dat forum gaat dat nauwelijks. Je word gelijk persoonlijk tot de grond toe gelijk gemaakt als jouw mening afwijkt van de norm en er word vaak volledig vanuit emoties op gereageerd. Dat vind ik best wel jammer...

Over welke reacties heb je het dan onder andere?

Ik doel niet specifiek op iets, het is gewoon heel erg vaak zo dat als iets een discussie word mensen enorm emotioneel en vaak aanvallend (en aangevallen) reageren. Terwijl het soms echt heel verfrissend kan zijn om je eens te verdiepen in de mening van een ander, zelfs als die lijnrecht tegenover de jouwe staat. Het geeft nieuwe gezichtspunten. Daar word echt heel vaak aan voorbij gegaan, dat een discussie niet gaat over het halen van je gelijk, maar eigenlijk over het op een rijtje zetten van de voors en tegens en daar dan voor jezelf een eventueel nieuwe conclusie uit trekken.

Charlie schreef:

тыквашка schreef:

Discordia schreef:

тыквашка schreef:Ik erger me aan de manier waarop hier discussies gevoerd worden, er worden bijna altijd persoonlijke dingen bij gehaald. Gesmeten met modder en meningen worden slecht onderbouwd. Ik vind het dus het is zo is géén goed argument. Ik zelf heb het altijd leuk gevonden om advocaat van de duivel te spelen in discussies. Dus een mening naar voren brengen waar anderen misschien van vinden dat het niet kan en dan horen en discussiëren over waarom niet of waarom wel. Maar hier op dat forum gaat dat nauwelijks. Je word gelijk persoonlijk tot de grond toe gelijk gemaakt als jouw mening afwijkt van de norm en er word vaak volledig vanuit emoties op gereageerd. Dat vind ik best wel jammer...

Hoe kun je dat nou zeggen met je dikke kont.

Hoe weet jij nou of dat ik een dikke kont heb?

Ja precies, hoe weten jullie nou dat ik een dikke kont heb?

тыквашка schreef: en meningen worden slecht onderbouwd.

Ik erger me eraan dat meningen altijd maar onderbouwd moeten worden. Ik vind het moeilijk om mijn mening goed te onderbouwen en dan ook nog eens op een beeldscherm te zetten, daardoor reageer ik veel minder vaak in een discussie als dat ik zou willen.

Eucalypta schreef: Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28,

We zijn van dezelfde leeftijd maar jij bent zeker veel volwassener dan ik.

Eucalypta schreef:Settelen vind ik zo'n stom woord. Alsof je daarna niets meer doet. Ben je gesetteld als je een man en kind hebt? Of ook al als je een lange relatie hebt? Of als je een huis gekocht hebt? Of als je samenwoont?

Ik vind mezelf niet gesetteld eigenlijk, en ik heb toch echt een man en kinderen. Maar ik studeer nog, heb net een nieuwe baan, wil nog een huis kopen ooit. Doe van alles, leer elke dag bij, mijn leven is spannend genoeg (mag best iets minder spannend eigenlijk).

Ik kwam gewoon mijn man jong tegen. Wat moet je dan? Zeggen 'kom over 15 jaar maar terug?'. Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28, ookal ben ik dan 'gesetteld'.

Je leven loopt nou eenmaal zoals het loopt en eerst krampachtig van alles gaan 'doen' voordat je aan 'het echte leven begint' vind ik raar. Alsof je leven uit twee delen bestaat: één deel waarin je je gang kunt gaan en één deel waarin je gesetteld bent en muurvast zit. Dat werkt tegenwoordig niet meer zo denk ik. Er gaan zóveel mensen scheiden die op hun 40e weer opnieuw moeten beginnen, er zijn zoveel mensen die alles tegelijk doen, dat hele 'settelen' is een achterhaald begrip in mijn ogen. Dat was vroeger, toen je trouwde en daarna geen kant meer op kon omdat je kinderen kreeg, niet meer mocht werken en voor altijd getrouwd hoorde te blijven. Nu kun je zóveel meer doen dan vroeger... dat er veel mensen zijn die daar niet voor kiezen is wat anders, maar je kunt volgens mij altijd blijven onderzoeken en ontwikkelen.

Zo zie ik het ook. Ik snap dat hele 'je leven is voorbij als je kinderen krijgt' idee helemaal niet wat zoveel mensen hebben.

Forumster schreef:

Eucalypta schreef: Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28,

We zijn van dezelfde leeftijd maar jij bent zeker veel volwassener dan ik.

Het is dat je 'meeste mensen' zegt, anders was ik het echt niet met je eens geweest.

Zelda schreef:

Eucalypta schreef:Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28, ookal ben ik dan 'gesetteld'.

Het klinkt misschien behoorlijk arrogant, maar ik denk dit ook van mezelf, ook al ben ik dan 23.

Waarom vermoeden jullie dat dan?

Jolicious schreef:

Zelda schreef:

Eucalypta schreef:Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28, ookal ben ik dan 'gesetteld'.

Het klinkt misschien behoorlijk arrogant, maar ik denk dit ook van mezelf, ook al ben ik dan 23.

Waarom vermoeden jullie dat dan?

Ik zeg niet dat het per sé zo is he, maar zo voel ik het wel.
Ik heb op jonge leeftijd al best veel meegemaakt, ben op m'n 19e uit huis gegaan, veel problemen gehad en jong moeder geworden onder andere, wat erg veel volwassenheid en verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Ik voel me, als ik leeftijdsgenootjes zie, vaker wel volwassener dan zij. Sommigen wonen nog thuis en hoeven niks te doen, kunnen al het geld wat ze verdienen meteen weer uitgeven aan luxe dingen. Ik heb dat gewoon nooit gehad en heb geleerd (hard) te werken voor mijn geld. Als ik dan in een groep met leeftijdsgenootjes kom, kan ik me wel eens storen aan het lakse, naïeve en kinderachtige gedrag wat zij in mijn ogen vertonen.

Forumster schreef:

тыквашка schreef: en meningen worden slecht onderbouwd.

Ik erger me eraan dat meningen altijd maar onderbouwd moeten worden. Ik vind het moeilijk om mijn mening goed te onderbouwen en dan ook nog eens op een beeldscherm te zetten, daardoor reageer ik veel minder vaak in een discussie als dat ik zou willen.

Maar dat is niet omdat mensen jou willen pesten, of omdat dat leuker is ofzo. De reden dat het handig is je mening te onderbouwen, is dat het dan duidelijker en genuanceerder is wat er bedoeld wordt, bovendien is het moeilijk discussiëren over een 'gevoel' van iemand. Dat is heel abstract en daar kun je dan als buitenstaander eigenlijk helemaal niets mee. Bovendien werkt een discussie gestoeld op persoonlijke gevoelens eigenlijk zelden goed omdat als je daar dan tegenin gaat iemand zich ook persoonlijk aangevallen voelt.
Dus eigenlijk zou je het ook om kunnen keren en zou er niet gediscussieerd moeten worden over zaken waarbij gevoelens nu eenmaal ook een grote rol spelen, maar ja dat is nu eenmaal lastig te realiseren want dat zijn juist de onderwerpen waar mensen zich vaak geroepen voelen een ander te overtuigen van hun eigen heel sterkte gevoel.

En moeilijk om je mening te onderbouwen is het natuurlijk wel, dat vind ik ook nog best moeilijk. Zéker als het gaat om iets waar je gewoon een sterk gevoel bij hebt is het moeilijk om daar afstand van te nemen en te bedenken waaróm dat is. Maar voor een discussie is dit toch zeker wel nuttig! Een stapje naar achter doen en bedenken: "dit is mijn mening, maar waarom?" En als je daar niet helemaal uit komt kun je altijd nog vertellen dat je het lastig vind om precies te onderbouwen waarom, maar dat je daar een heel sterk gevoel bij hebt. Dat is altijd een sterkere onderbouwing van een mening dan: ik voel dit zo dus is het zo.

En bovenal is het denk ik belangrijk om onderscheid te maken tussen een mening en een argument. Een mening ís geen argument dus als jij gewoon dat zo vind omdat je dat zo voelt, kan dat natuurlijk voor jou prima werken, maar het is geen argument in een discussie voor anderen om er over na te denken. Wel áls je verteld waarom je het zo voelt.

Dit is trouwens niet persé op jou gericht hoor Forumster, maar wel naar aanleiding van wat jij nu zegt. Ik snap dat ook goed en ik zie dat ook vaak voorbij komen.

Jolicious schreef:

Eucalypta schreef:Settelen vind ik zo'n stom woord. Alsof je daarna niets meer doet. Ben je gesetteld als je een man en kind hebt? Of ook al als je een lange relatie hebt? Of als je een huis gekocht hebt? Of als je samenwoont?

Ik vind mezelf niet gesetteld eigenlijk, en ik heb toch echt een man en kinderen. Maar ik studeer nog, heb net een nieuwe baan, wil nog een huis kopen ooit. Doe van alles, leer elke dag bij, mijn leven is spannend genoeg (mag best iets minder spannend eigenlijk).

Ik kwam gewoon mijn man jong tegen. Wat moet je dan? Zeggen 'kom over 15 jaar maar terug?'. Heel eerlijk gezegd vermoed ik dat ik meer levenservaring heb dan de meeste mensen van 28, ookal ben ik dan 'gesetteld'.

Je leven loopt nou eenmaal zoals het loopt en eerst krampachtig van alles gaan 'doen' voordat je aan 'het echte leven begint' vind ik raar. Alsof je leven uit twee delen bestaat: één deel waarin je je gang kunt gaan en één deel waarin je gesetteld bent en muurvast zit. Dat werkt tegenwoordig niet meer zo denk ik. Er gaan zóveel mensen scheiden die op hun 40e weer opnieuw moeten beginnen, er zijn zoveel mensen die alles tegelijk doen, dat hele 'settelen' is een achterhaald begrip in mijn ogen. Dat was vroeger, toen je trouwde en daarna geen kant meer op kon omdat je kinderen kreeg, niet meer mocht werken en voor altijd getrouwd hoorde te blijven. Nu kun je zóveel meer doen dan vroeger... dat er veel mensen zijn die daar niet voor kiezen is wat anders, maar je kunt volgens mij altijd blijven onderzoeken en ontwikkelen.

Zo zie ik het ook. Ik snap dat hele 'je leven is voorbij als je kinderen krijgt' idee helemaal niet wat zoveel mensen hebben.

pff dan was mijn leven wel erg snel voorbij!

Mamsie schreef:

Jolicious schreef:

Zo zie ik het ook. Ik snap dat hele 'je leven is voorbij als je kinderen krijgt' idee helemaal niet wat zoveel mensen hebben.

pff dan was mijn leven wel erg snel voorbij!

Ik denk dat de meeste mensen zonder kinderen/kinderwens dat ook daadwerkelijk 'denken'.

Het beperkt toch een stukje je vrijheid en als je dat nog niet kan/wil inleveren en die verantwoordelijkheid nog niet wilt nemen snap ik best dat men zegt 'dan is je leven' voorbij. Ik denk persoonlijk dat men dan bedoeld dat je een 'hoofdstuk' leven afsluit en een nieuw hoofdstuk van je leven begint.

Ik denk niet letterlijk dat je leven dan voorbij is, natuurlijk niet, maar zou wel heel anders worden.

Forumster schreef:

тыквашка schreef: en meningen worden slecht onderbouwd.

Ik erger me eraan dat meningen altijd maar onderbouwd moeten worden. Ik vind het moeilijk om mijn mening goed te onderbouwen en dan ook nog eens op een beeldscherm te zetten, daardoor reageer ik veel minder vaak in een discussie als dat ik zou willen.

Herkenbaar!

Wat je altijd al wilde zeggen...

Ik irriteer me er soms aan dat er over reacties wordt heen gelezen.

Net als dat ik het soms vervelend vind worden dat sommige mensen juist altijd reacties krijgen, ook al is het maar een '+1'. Niet dat ik me daar persoonlijk 'slachtoffer' van voel, maar vaak zie ik het toch wel bij bepaalde forumleden gebeuren.

Youandi schreef:Wat je altijd al wilde zeggen...

Ik irriteer me er soms aan dat er over reacties wordt heen gelezen.

Net als dat ik het soms vervelend vind worden dat sommige mensen juist altijd reacties krijgen, ook al is het maar een '+1'. Niet dat ik me daar persoonlijk 'slachtoffer' van voel, maar vaak zie ik het toch wel bij bepaalde forumleden gebeuren.

Ik weet dat ik soms diegene ben die +1 zeg. Ik weer dat ik dat vooral doe als ik dezelfde mening heb maar ik kom dan meestal moeilijk uit mijn woorden en dan is +1 het fijnste.

Jordana schreef:

Youandi schreef:Wat je altijd al wilde zeggen...

Ik irriteer me er soms aan dat er over reacties wordt heen gelezen.

Net als dat ik het soms vervelend vind worden dat sommige mensen juist altijd reacties krijgen, ook al is het maar een '+1'. Niet dat ik me daar persoonlijk 'slachtoffer' van voel, maar vaak zie ik het toch wel bij bepaalde forumleden gebeuren.

Ik weet dat ik soms diegene ben die +1 zeg. Ik weer dat ik dat vooral doe als ik dezelfde mening heb maar ik kom dan meestal moeilijk uit mijn woorden en dan is +1 het fijnste.

Dat begrijp ik wel en ik doe het zelf ook wel hoor, maar soms is het +1 gehalte heel hoog en daar krijg ik dan persoonlijk altijd de kriebels van. Dan denk ik altijd: 'Oh, daar heb je de aanhanger(s) weer '

Youandi schreef:

Jordana schreef:

Youandi schreef:Wat je altijd al wilde zeggen...

Ik irriteer me er soms aan dat er over reacties wordt heen gelezen.

Net als dat ik het soms vervelend vind worden dat sommige mensen juist altijd reacties krijgen, ook al is het maar een '+1'. Niet dat ik me daar persoonlijk 'slachtoffer' van voel, maar vaak zie ik het toch wel bij bepaalde forumleden gebeuren.

Ik weet dat ik soms diegene ben die +1 zeg. Ik weer dat ik dat vooral doe als ik dezelfde mening heb maar ik kom dan meestal moeilijk uit mijn woorden en dan is +1 het fijnste.

Dat begrijp ik wel en ik doe het zelf ook wel hoor, maar soms is het +1 gehalte heel hoog en daar krijg ik dan persoonlijk altijd de kriebels van. Dan denk ik altijd: 'Oh, daar heb je de aanhanger(s) weer '

Ja dat snap ik. En ik prober meestal ook echt uitkijken of ik niet de zoveelste +1 ben. Want anders ben je ondertussen +13 ofzo..

VeryCherry schreef:Ik zie het ook erg zwart/wit, maar zoals ik er over denk heb ik niet het idee dat ik wat gemist heb.

Heb je ook niet toch, jij hebt weer hele andere dingen meegemaakt. En ik heb wel studentenhuizen en studentenstapavonden meegemaakt: echt niet zaligmakend! Het is echt alleen zuipen en aangekoekte borden met oude macaroni in een vieze keuken ( althans mijn ervaring ). Dat vind ik dan ook niks. Studeren an sich natuurlijk wel

Ik heb zelf mbo 4 gedaan en woonde in die tijd gewoon thuis. Ik ging alleen elke zaterdagavond uit tot diep in de nacht, van mijn 16e tot een jaar of 21/22.

En verder: Nu heb ik geen kind maar ik ga al een tijd niet meer "stappen", liever even wat drinken bij vrienden of ergens eten, of thee drinken ofzo. Ik mis ook niks, het is maar net hoe je je leven inricht en wat je zelf fijn vindt. Je leven is pas voorbij als je dood bent, niet als je een kind krijgt