Jullie je weleens ziek gemeld terwijl je dat niet bent?

Susan schreef:Niet bewust op die manier, wel dat het in de loop van de dag wel mee bleek te vallen.

ook niet heel vaak maar is wel es gebeurd hoor.

Op school eigenlijk nooit, tenminste niet dat ik me kan herinneren.
Op het werk ook niet, maar ik werk dan ook op invalbasis, dus als ik me ziek meld, krijg ik gewoon geen geld.

Jop schreef:Ja, maar toen was ik fysiek niet ziek, maar wel geestelijk een wrakje.

+1

Nee nog nooit. Moet me ook al echt erg ziek voelen om thuis te blijven.

Susan schreef:Niet bewust op die manier, wel dat het in de loop van de dag wel mee bleek te vallen.

Ik ook. En op school was ik regelmatig ziek terwijl ik niet ziek was.

Vroeger met mijn bijbaantje weleens gedaan...

Ik was regelmatig schoolziek en als ik al eens echt ziek was, plakte ik er wel minstens een halve week aan vast als ik weer beter was.

Toen ik net werkte heb ik me ook regelmatig vals ziek gemeld. Toen was ik nog erg jong en dat heeft zich inmiddels zo omgedraaid dat ik nu bijna te plichtsbewust ben, ik blijf pas thuis als ik echt niet meer op mijn benen kan staan.

Op school gebeurde dat iets te vaak en bij vorige bijbaantjes is dat ook weleens gebeurd. Maar eigenlijk kwam dat allemaal vooral omdat ik het niet trok en niet omdat ik zin had in een vrije dag.

Ja, dat heb ik vorig jaar tweemaal, kort achter elkaar, gedaan.

Mijn stiefmoeder lag in het ziekenhuis met een hersentumor. Op het moment dat ik dit hoorde, waren we op zijn werk nog maar met zes personen, omdat de één naar de ander ziek werd. We hadden onderbezetting, en extreem ook. Vanaf de dag dat ik hoorde dat mijn moeder in het ziekenhuis lag, heb ik dagelijks gevraagd of er een mogelijkheid was of ik eerder weg mocht. En telkens kreeg ik de belofte dat dit zeer zeker mogelijk was, omdat het ziekenhuis maar tien minuten van het werk lag, zo niet minder, maar telkens als ik dezelfde dag vroeg hoe het ermee stond, kon het toch op het laatste moment niet.

Omdat de operatie vrij heftig zou zijn, het erom zou spannen of ze levend uit de operatie kwam, heeft ze mijn gevraagd of ik aub naar het ziekenhuis zou komen voor haar operatie. Wederom heb ik de vraag bij de leidinggevende gelegd en wederom kreeg ik te horen dat het niet kon. Toen ik vroeg of ze wist wat voor operatie het was en hoe veel het voor mij betekende om daar heen te gaan, kreeg ik te horen dat het niet haar probleem was en dat ik moest blijven i.v.m. onderbezetting. Goed, ik ben weer naar mijn werkplek gegaan. Een half uur later gaf ze een collega vrij, omdat ze zo hard had gewerkt en een vrije middag verdiende. Ik vroeg haar waarom ik dan niet even naar het ziekenhuis mocht, kreeg ik als antwoord dat ze zich niet kon inleven in mijn situatie en dat ze daar ook geen behoefte aan had.

Ik zat vol emotie en heb me toen ziek gemeld om alsnog naar het ziekenhuis te kunnen. Achteraf geen slimme zet, maar ik zag geen andere mogelijkheid meer.

Inge schreef:Op werk niet nee, op school wel

Ik heb al moeite met mij ziek melden als ik echt ziek ben

+1

Nee nooit.

Op school en tijdens mijn studie regelmatig. Daarna in mijn werkende leven nog 1 keer gedaan en daarna niet meer.

Tegenwoordig denk ik er wel heel vaak aan het te doen, zit momenteel niet zo lekker in mijn vel namelijk, maar nee, ik heb het nog nooit daadwerkelijk gedaan. Ik voel me dan toch te schuldig. Ik heb het trouwens nog nooit gedaan al die tijd dat ik werk.

School wel, regelmatig zelfs. Op de havo heb ik me een keer ziek gemeld omdat ik wilde gaan schaatsen. Zei de lerares: Ja, je ziet er ook wel beroerd uit (thanks.. )

Maar als ik echt ziek ben, dan meld ik me ook gewoon ziek en voel me daar niet schuldig over. Waarom zou je? Ziek is ziek. Ik vind het belachelijk als mensen terwijl ze ziek zijn, toch op hun werk komen. Alsof ze daarmee willen zeggen: kijk eens hoe verantwoordelijk ik ben, ook al voel ik me niet lekker, toch kom ik werken, o wat ben ik goed.. Nou, van zulke mensen kan ik wel kotsen! ( beetje last van frustratie, bij ons op het werk lopen er namelijk standaard zulke mensen rond)

1 keer als brugklasser, toen waren mijn vriendinnen allebei ziek en voelde ik me eenzaam. In de hogere klassen heb ik wel veel gespijbeld, maar dan meldde ik me niet ziek.

SuperGrover schreef:1 keer als brugklasser, toen waren mijn vriendinnen allebei ziek en voelde ik me eenzaam. In de hogere klassen heb ik wel veel gespijbeld, maar dan meldde ik me niet ziek.

Ohja, spijbelen, dat had je ook nog. Dat heb ik vaker gedaan dan ziek melden.

Ook nog nooit. Ik moet al regelmatig een dag(deel) missen vanwege migraine, waardoor ik juist blij ben als ik me goed voel en kan werken.

Op school wel, voor het laatste jaar ben denk 1,5 blok geweest, was toch al geslaagd want ging om de stage .
Bij mijn eerste bijbaantje meldde ik me ook gewoon ziek als ik geen zin had.
Werk nu 6 jaar bij het zelfde bedrijf maar nooit zomaar ziekgemeld, vind ik voor mijn gevoel niet kunnen.

Charlie schreef:Ik heb dat nog nooit gedaan.

+1

Nee, nooit gedaan.

Ik voelde me wel heel lullig toen ik vorige zomer 's ochtends naar een oogarts moest en op mijn werk had afgesproken 's middags te komen werken. Kreeg ik zonder enig bericht vooraf van die pupilverwijdende druppels, waarna je amper kunt zien. Vond ik wel een hele slechte zaak, vroeger ging ik naar het oogziekenhuis en werd dat altijd gemeld. Daar stond ik dan, in mijn eentje. Gelukkig wel in het ziekenhuis in mijn woonplaats... Ik kon nog net het nummer van mijn werk opzoeken in mijn telefoon. Ik voelde me helemaal lullig toen de volgende dag bleek dat ik druppels had gekregen die wel tot 48 uur kunnen doorwerken. Kon ik ook die dag ziekmelden.

Op school wel en stage ook. Een keer een stage plek die me gewoon zo tegenwerkte toen ben ik echt veel ziek geweest. Het was ook wel een tijd dat ik veel griep had, maar daarnaast was ook nog wel eens afwezig.

Voor mijn werk meld ik mij niet snel ziek.
Ik werk in de zorg dus alles draait door en ik moet me ook niet hondsberoerd voelen, want ik moet wel met mensen om gaan en acuut kunnen reageren als er iets mis gaat.
Laatst ben ik een keer thuis geweest omdat ik knallende koppijn had, en dat kwam vooral door dat ik prive heel veel in 1 klap heb meegemaakt en dat trok ik ff niet. Toen ben ik een paar dagen thuis geweest, wilde ik zelf ook niet aan, maar het is goed geweest achteraf.

Caresses schreef:Op school niet, maar vroeger tijdens mijn bijbaantje wel. Nu zou ik dat echt niet meer doen.

+1.

Nooit en dat ga ik ook nooit doen.

Nwee, bij mij moeten collega's mij naar huis sturen..
Nadeel van de zorg.is dat je een dag vantevoren al moet weten hoe.je je gaat voelen, en dat heb je wel eens mis. Toevallig vandaag ook totaal niet fit (wel komen werken..) en nog twijfelen over morgen, zodat collega's.zeggen dat ziek ziek is. (maja mss voel ik me morgen wel weer beter?!)
Wel vind ik t makkelijker om de dagen die evt volgen ziek te blijven

Maura schreef:Ja, dat heb ik vorig jaar tweemaal, kort achter elkaar, gedaan.

Mijn stiefmoeder lag in het ziekenhuis met een hersentumor. Op het moment dat ik dit hoorde, waren we op zijn werk nog maar met zes personen, omdat de één naar de ander ziek werd. We hadden onderbezetting, en extreem ook. Vanaf de dag dat ik hoorde dat mijn moeder in het ziekenhuis lag, heb ik dagelijks gevraagd of er een mogelijkheid was of ik eerder weg mocht. En telkens kreeg ik de belofte dat dit zeer zeker mogelijk was, omdat het ziekenhuis maar tien minuten van het werk lag, zo niet minder, maar telkens als ik dezelfde dag vroeg hoe het ermee stond, kon het toch op het laatste moment niet.

Omdat de operatie vrij heftig zou zijn, het erom zou spannen of ze levend uit de operatie kwam, heeft ze mijn gevraagd of ik aub naar het ziekenhuis zou komen voor haar operatie. Wederom heb ik de vraag bij de leidinggevende gelegd en wederom kreeg ik te horen dat het niet kon. Toen ik vroeg of ze wist wat voor operatie het was en hoe veel het voor mij betekende om daar heen te gaan, kreeg ik te horen dat het niet haar probleem was en dat ik moest blijven i.v.m. onderbezetting. Goed, ik ben weer naar mijn werkplek gegaan. Een half uur later gaf ze een collega vrij, omdat ze zo hard had gewerkt en een vrije middag verdiende. Ik vroeg haar waarom ik dan niet even naar het ziekenhuis mocht, kreeg ik als antwoord dat ze zich niet kon inleven in mijn situatie en dat ze daar ook geen behoefte aan had.

Ik zat vol emotie en heb me toen ziek gemeld om alsnog naar het ziekenhuis te kunnen. Achteraf geen slimme zet, maar ik zag geen andere mogelijkheid meer.

Ik vind het in deze situatie volledig terecht dat je, je hebt afgemeld. Ik vind het ronduit asociaal zoals ze het jou is omgegaan. Ik geloof dat ik niet eens nee voor zo'n vrouw zou willen werken.

Ik heb me alleen op school onterecht ziek gemeld en ooit een keer voor een bijbaantje.
Verder heb ik me alleen afgemeld toen mijn opa overleed en toen mijn moeder en suïcide poging deed. Maar in beide gevallen heb ik de situatie uitgelegd en volgens mij heb ik toen zelfs vrije dagen op moeten nemen.
En ik heb me twee keer af moeten meldden omdat mijn vliezen gebroken waren.
Verder heb ik me überhaupt nooit ziek of afgemeld.