Geslacht baby - wil je het weten of niet?

Muppetje schreef:Wij willen het zeker weten. Nog iets meer dan n week, dan weten we het

Weten wij het hier dan ook

Wij wilde het wel weten en iedereen mocht het ook weten.

Lijkt me zo raar als je heel je zwangerschap het gevoel hebt van het wordt een meisje en als dan bij de geboorte blijkt dat het een jongetje is. Natuurlijk ben je er zielsgelukkig mee maar volgens mij heb je altijd een voorgevoel wat het is en als blijkt dat je het dan mis hebt moet je volgens mij zo ontzettend omschakelen.

Printje schreef:

Muppetje schreef:Wij willen het zeker weten. Nog iets meer dan n week, dan weten we het

Weten wij het hier dan ook

Ja hoor, dan weten jullie het ook

Bij D. hebben we met 16 weken een geslachtsbepaling echo laten doen, dit werd met de 20 weken echo bevestigd en daarna met 24 weken bij de 3D echo ook.

Bij een eventuele tweede kindje zou ik het heel graag een verrassing laten. Ben benieuwd of ik dat zou kunnen
Mijn vriend kan dat wel denk ik haha.

Bij onze dochter wisten we dat ze een meisje was rond de 25 weken zwangerschap en bij een volgende zwangerschap zouden we ook weer graag willen weten.

Wij wisten het wel, verder vrij weinig mensen. Alleen mijn ouders, de moeder van mijn vriend, 1 collega (die was zelf 4 weken verder dan ik) en wat meiden die ik van hier ken.

wij wisten het beide keren niet. Mijn man had het wel willen weten, maar ik niet.

Bij de oudste vond ik het wel prima, maar bij de jongste was ik op een gegeven moment wel heel nieuwsgierig (heb me toch ingehouden)

Heb altijd gezegd dat ik bij (een eventuele) derde het wel zou willen weten.. maar nu weet ik dat ook niet meer zo zeker.

Ik wilde het graag weten. Ik ben ook best nieuwsgierig aangelegd, dus ik vraag me af of ik mezelf had in kunnen houden om er niet naar te vragen tijdens de echo's.

En het leek me ook gewoon ontzettend leuk om te weten, wat het zou worden. Dan wordt het meteen nog echter dan het al is merkte ik, omdat je dan bijvoorbeeld je kindje ook al echt bij de naam gaat noemen. Ik had de naam al klaar toen ik wist dat het een meisje zou worden, en met de paar mensen die de naam al mochten weten hadden we het ook echt al over A. en dat vond ik wel bijzonder zo. Ook het shoppen was nu natuurlijk makkelijker, maar daar deed ik het niet speciaal voor. Hoewel ik het wel zo leuk vond om gericht te kunnen shoppen, dus vooral in roze of blauw.

Verder mocht ook zo'n beetje iedereen weten wat het zou gaan worden. Alleen de naam wisten maar een paar mensen, voor de rest was dat een verrassing tot de geboorte.

Ik hoor trouwens weleens dat het een grotere verrassing zou zijn wanneer je niet weet wat je krijgt. In de zin van dat je verrast wordt door het geslacht dat je krijgt, klopt dat natuurlijk helemaal. Maar ik vind het weten van het geslacht niks afdoen aan de verrassing van het kindje dat geboren wordt. Ook al wist ik dat ik een meisje zou krijgen, ik wist bijvoorbeeld niet hoe ze eruit zou zien.

Wij wisten het niet en waren echt in de veronderstelling dat het een jongetje zou worden, maar het werd een meisje. Dit was een verrassing, maar we hoefden niet te schakelen. Bij een tweede zouden we het misschien wel willen weten, maar ik wil niet dat anderen het weten en ik verspreek me nog wel makkelijk, dus denk dat wij het niet gaan weten.
En voor het praktische hoeven we het niet te laten. De babykamer is toch al klaar. We hebben neutrale kleertjes en meisjeskleding en mijn schoonusje heeft wat voor een jongetje en dat delen we. Dus het maakt ons niet uit en oja de namen hebben we ook al.

Wij wisten het alledrie de keren. Bij de eerste wilden we het allebei weten vanaf het begin. Bij de tweede wilde mijn vriend het liever niet weten, ik twijfelde maar werd er onrustig van dat ik niks kon kopen en niet gericht kon zoeken dus toen wisten we het toch. Bij de derde hadden we afgesproken het niet te willen weten, dat wilde ik ook zelf. Alleen had ik bij de tweede een PND gehad en hoe dichterbij ik bij die twintig weken kwam hoe moeilijker ik het vond dat ik de voorpret zou missen van gericht kopen, naam noemen van de baby etc, terwijl ik na de bevalling misschien wel weer depressief zou zijn. Dus nu weten we het ook weer. De eerste keer en dit keer weet iedereen het, de tweede keer wisten maar weinig mensen dat wij het uberhaupt wisten, en die mensen waren ook op de hoogte van het geslacht.

Ik heb altijd gezegd dat ik het nooit wilde weten, totdat ik zelf in de situatie zat. Ik was heel erg nieuwsgierig, maar mijn man wilde het absoluut niet weten. Jammer voor mij, het bleef een verrassing. Ook deze keer wil hij het niet weten, helaas...

L!ND@ schreef:Ik heb altijd gezegd dat ik het nooit wilde weten, totdat ik zelf in de situatie zat. Ik was heel erg nieuwsgierig, maar mijn man wilde het absoluut niet weten. Jammer voor mij, het bleef een verrassing. Ook deze keer wil hij het niet weten, helaas...

Wat is E. toch weer flauw bezig!

We hebben altijd gezegd dat als we een kindje verwachtten we het niet wilden weten. Maar toen het eenmaal zover was dat ik zwanger was, hebben we afgeteld naar de echo's die ons konden bevestigen wat het was. Er is al zoveel spannend en nieuw bij een eerste zwangerschap dat ik alle vastigheid die ik kon krijgen, aangreep. Ik moet nu eerlijk zeggen dat ik het heerlijk vind om het te weten. Zowel praktisch als mentaal. Een bepaald soort voorbereiding vind ik toch wel prettig.

Bij een tweede maakt het me niet uit of we het weten of niet. Mijn vriend wil het daarentegen wel heel graag weten bij een tweede.

Ja ! Ik kan echt absoluut niet tegen verassingen haha. Bij S. wisten we het bij de 20 weken echo en bij evt een tweede kindje zou ik dat zeker weer willen. Misschien wel eerder

bij D. wisten we het niet al hadden we beide vanaf dag 1 het gevoel dat het een meisje was, en inderdaad het klopte!

bij een volgende weten we het nog niet, aan de ene kant wil ik het wel weten maar ook weer niet, dus we zien het tzt wel.