Biechttopic 2

Omdat ik het achteraf toch te persoonlijk vond.

Ok. Ik ga er dan niet inhoudelijk op in, maar ik vind wel dat je erop moet vertrouwen dat het goed komt en dat de mensen die dat vinden in 't andere topic, kunnen zeggen wat ze willen maar in de situatie zelf maak je andere keuzes.

Biechtje, heb je al eens eerder hier over verteld onder je gewone naam? Ik wist niet dat de relatie tussen jou en ex zo slecht was dat hij je er probeert bij te naaien. Wat klote..

2CKC2 schreef:Ok. Ik ga er dan niet inhoudelijk op in, maar ik vind wel dat je erop moet vertrouwen dat het goed komt en dat de mensen die dat vinden in 't andere topic, kunnen zeggen wat ze willen maar in de situatie zelf maak je andere keuzes.

Dankje. Ja je hebt helemaal gelijk. Thanks!

Laatste biechtje, wat heftig allemaal. Ook ik weet denk ik wel wie je bent en je komt over als een sterke vrouw. Het is nu zwaar maar jij redt het wel. Geloof daarin maar het heeft gewoon allemaal tijd nodig. Sterkte.
Oh en voel je niet bezwaard om vrienden om hulp te vragen hé!

Wel wat minder zwaar, maar hier nog een biechtje van mij:
Ik vind het niet meer zo gezellig met een vriendin die ik al jaren ken. Best lastig omdat het volgens mij niet wederzijds is. We zijn totaal verschillend en daar begin ik me nu ook aan te irriteren. Heel jammer.

Biechtje, ik vind het naar om te lezen dat je je zo slecht voelt. Lijkt me zo ontzettend zwaar allemaal. Daarom vind ik het ook zo onwijs dapper en sterk van je, dat je ondanks de zware tijd die je nu hebt, je er wel voor vecht en niet op geeft! Een slechte mama ben je echt niet. Want je vecht voor je eigen toekomst, maar al helemaal voor dat van je zoontje. Soms kan je even wat minder voor een ander betekenen om er zelf beter van te worden. Als je over een poosje weer op krachten begint te komen en de zonnestralen je weer gevonden hebben, dan word je een nog betere mama dan dat je al bent. Puur omdat je alles voor jezelf op een rijtje hebt gezet. Dat is soms gewoon echt nodig. Als je het nu niet doet, was het misschien over een poos wel 3x zo hard gekomen. Je gaat je vervelende gevoel aan, om er boven te komen te staan. Echt super knap lieve meid.
Ik weet hoe moeilijk het is om door te moeten gaan terwijl je eigenlijk niet meer weet hoe. En wil je een hele dikke knuffel geven!

Wat zijn jullie toch allemaal zo onwijs lief !!
Ik weet wel dat jullie weten wie ik ben maar ik doe dit onder dit account omdat ik bang ben voor meelezers.

Maar idd ik vertrouw mijn ex niet meer. Hij is geniepig en geeft me een verdomd slecht gevoel. En ik ?? zodra ik tegen over hem sta klap ik dicht. Hij oefent gewoon nog dat stukje macht over mij uit en ik word er kots misselijk van !
Ik zou willen dat ik eens voor mezelf kon opkomen !
Ik ben als de dood dat hij me via mijn kind gaat pakken op een hele gemene manier. Daarvoor doet hij me nu te poes lief tegen me maar ik zie het aan zijn houding en ik voel het aan !

Ik ben net gaan shoppen en heb me echt verwend. Ik had het gewoon even nodig.
Jullie woorden allemaal stuk voor stuk daar haal ik de kracht uit. Ik lees ze elke keer weer opnieuw !
Ik zou zo graag willen dat ik mijn ogen kon sluiten en wanneer ik wakker word dat ik een paar maanden verder ben. Ik wil dit overslaan ik wil niet geconfronteerd worden met dit alles. Ik ben bang dat ik het niet aankan mentaal. Maar ik moet me erdoor heen slaan ik moet wel ! Ik heb iemand waar ik voor leef momenteel !

Pffff maar het is zo verdomd moeilijk allemaal. Zit ik hier weer te brullen op de bank !

Elodie schreef:

Wel wat minder zwaar, maar hier nog een biechtje van mij:
Ik vind het niet meer zo gezellig met een vriendin die ik al jaren ken. Best lastig omdat het volgens mij niet wederzijds is. We zijn totaal verschillend en daar begin ik me nu ook aan te irriteren. Heel jammer.

Ik heb precies het zelfde. We hebben geen raakvlakken meer, alleen zij ziet dat niet volgens mij!

En voor iedereen die het nodig heeft:

* verwijderd*

Ik wil even onder deze kwijt..

Ik kreeg commentaar dat ik wat gekocht had in de supermarkt waar hij niets van af wist (dus echt wel, hem nog verteld)
En dat ik weer schoenen had gekocht.. En ik laat mijn kleding zien,wat ik heb gekocht. Hij kijk me aan.. Ja ik vind het niets wat je daarboven aan heb. Maar het gaat wel. Dus ik zeg voor de gein en vind je me sexy.. Meneer lacht en kijkt gelijk naar de tv.. En daar ben ik wel boos om.. Hij had gewoon iets kunnen zeggen dan deze reactie.

Ik moest het even kwijt. Ik voel me gewoon naar om zijn actie..

Biechtje01 schreef:Ik wil even onder deze kwijt..

Ik kreeg commentaar dat ik wat gekocht had in de supermarkt waar hij niets van af wist (dus echt wel, hem nog verteld)
En dat ik weer schoenen had gekocht.. En ik laat mijn kleding zien,wat ik heb gekocht. Hij kijk me aan.. Ja ik vind het niets wat je daarboven aan heb. Maar het gaat wel. Dus ik zeg voor de gein en vind je me sexy.. Meneer lacht en kijkt gelijk naar de tv.. En daar ben ik wel boos om.. Hij had gewoon iets kunnen zeggen dan deze reactie.

Ik moest het even kwijt. Ik voel me gewoon naar om zijn actie..

Oehh, dat is wel een rotreactie! Niet wat je als antwoord wilt hebben als je zo'n vraag stelt!

Princess schreef:

Biechtje01 schreef:Ik wil even onder deze kwijt..

Ik kreeg commentaar dat ik wat gekocht had in de supermarkt waar hij niets van af wist (dus echt wel, hem nog verteld)
En dat ik weer schoenen had gekocht.. En ik laat mijn kleding zien,wat ik heb gekocht. Hij kijk me aan.. Ja ik vind het niets wat je daarboven aan heb. Maar het gaat wel. Dus ik zeg voor de gein en vind je me sexy.. Meneer lacht en kijkt gelijk naar de tv.. En daar ben ik wel boos om.. Hij had gewoon iets kunnen zeggen dan deze reactie.

Ik moest het even kwijt. Ik voel me gewoon naar om zijn actie..

Oehh, dat is wel een rotreactie! Niet wat je als antwoord wilt hebben als je zo'n vraag stelt!

Ja inderdaad.. Het loopt al niet lekker...
Wat zo is nog seksleven ook niet alles.. Maar we hadden deze week gewoon is twee avonden seks.. Begint hij de tweede avond te vragen waarom ik seks wou omdat we het niet vaak twee dagen achter elkaar doen..

Ik snap mijn vriend niet meer

Ik zie het allemaal niet meer zitten.. Ben zo zat van alles Vandaag bij een psychiater geweest. Hij heeft mijn medicijnen opgeschroeft en het diertje een naam gegeven.
Ik word verder geholpen door een psycholoog. Maar dit kan nog wel een paar weken duren.
Voor nu voel ik me vreselijk ellendig.

Dolcis_ schreef:Ik zie het allemaal niet meer zitten.. Ben zo zat van alles Vandaag bij een psychiater geweest. Hij heeft mijn medicijnen opgeschroeft en het diertje een naam gegeven.
Ik word verder geholpen door een psycholoog. Maar dit kan nog wel een paar weken duren.
Voor nu voel ik me vreselijk ellendig.

ohh meisje toch wat naar Ik zou willen dat ik wat voor je kon doen..

Ik heb een paar 'rare' vragen die ik niet onder mijn eigen account wil stellen.

Hebben jullie als je net verliefd bent, wel eens gehad dat al je oude relaties nep leken?
Hebben jullie wel eens een relatie gehad, waarin je jezelf wijs maakte verliefd te zijn? Of dacht je dit pas achteraf? Wat was dan toch de reden voor deze relatie te gaan?

Ik ben van mening dat elke relatie anders voelt. En dat je op meerdere manieren van iemand kunt houden. Nu heeft m'n ex net een nieuwe relatie en zegt nu opeens over onze relatie dat ik leuk gevonden werd uit medelijden. Dat hij me gewoon wou redden en daarom voor me ging. Dat ik spannend was maar dat hij niet echt verliefd op me was. (wel dat hij van me hield, maar dus nooit verliefd op me was)
Tijdens en na onze relatie, maar voor deze relatie werd er heel anders over gepraat. Werd er tegen me gezegd dat dit gevoel anders was. En voelde het voor mij allemaal echt.

Nu weet ik niet meer wat ik moet geloven. Heb ik die hele relatie dan in een leugen geloofd? Dat het over is, oke. De relatie was ook niet goed. Dat is dan maar zo en als hij daadwerkelijk zo over ons denkt verdient hij mij niet eens, maar ik kan er niet bij dat ik dus in een leugen heb geleefd zo lang. Als er inderdaad geen liefde is, waarom ga je dan voor iemand? Ik voel me bestwel voorgelogen. Als het niet echt was voor hem, was ik liever direct voor iemand anders gegaan in plaats van tijd te verspillen!

Waarom zou iemand zoiets doen? (ik wil het begrijpen omdat ik het dan beter kan accepteren)

Het is natuurlijk erg romantisch om te geloven dat wat je voor iemand voelt helemaal nieuw is, dat je dat nooit eerder hebt meegemaakt, dat er iets in je is ontwaakt wat je nog niet kende, et cetera, et cetera. Het idee dat je nieuwe vlam gewoon de opvolgster is van de vorige is niet half zo sprookjesachtig. Ik denk dat je ex gewoon probeert het allemaal nog wat mooier te maken door zijn huidige liefde een soort unieke status toe te dichten en iedere verliefdheid die hiervoor heeft plaatsgevonden domweg te ontkennen. Het is alleen nogal ongepast dat hij jou daarmee lastig valt en probeert om jou je fijne herinneringen aan je relatie te ontnemen om zichzelf en zijn huidige vriendin een beter gevoel te bezorgen. Ik zou wat hij heeft gezegd met een korreltje zout nemen en hem verzoeken om dit soort praatjes voor je te houden. Je hebt er niks aan, het is alleen maar een trap na die je nergens aan hebt verdiend.

Ik had niet gedacht nog gebruik te maken van dit topic maar toch dus wel.

10 jaar geleden had ik mijn eerste vriendje. We leerden elkaar kennen op internet en woonden dicht bij elkaar in de buurt. Ik kwam steeds vaker over de vloer bij hem en hij bij ons. In totaal zijn we bijna 2 jaar samen geweest, toen kwam ik erachter dat hij smsjes ontving van een klasgenoot dat ze hem zo leuk vondt en hem miste als hij niet bij haar was. Relatie ging uit mede hierdoor.
Ik heb nog steeds contact met iemand uit zijn familie en op haar hyves heb ik een paar weken geleden gelezen dat ze weer tante zou worden. Ondertussen is dat dus gebeurd en hij is de vader, hij heeft nog meer broers en zussen dus ik dacht dat iemand anders zwanger was of een schoonzusje. Ik vindt dit zo apart? Ik kan niet precies uitleggen waarom, voel me jaloers wat niet goed voelt. Mijn vriend en ik zijn er ook mee bezig om zwanger te worden, heeft dat er mee te maken? Ik weet niet wat ik hier verder mee kan, ja helemaal niks. haha maar kan het ook nergens anders kwijt nu.

rot dat je je jaloers voelt biechtje maar komt waarschijnlijk omdat jezelf zo graag een kleintje wil.
Een vriendin van mij (die is nu zwanger) kon ook heel jaloers zijn op anderen met een baby omdat ze zelf zo graag een kindje wou. T lijkt me best begrijpelijk hoor. Ik zou me er niet rot over voelen en me er bij neerleggen dat je jaloers bent (en ondertussen met je vriend verder ´werken´ aan een babytje)

bolus26 schreef:rot dat je je jaloers voelt biechtje maar komt waarschijnlijk omdat jezelf zo graag een kleintje wil.
Een vriendin van mij (die is nu zwanger) kon ook heel jaloers zijn op anderen met een baby omdat ze zelf zo graag een kindje wou. T lijkt me best begrijpelijk hoor. Ik zou me er niet rot over voelen en me er bij neerleggen dat je jaloers bent (en ondertussen met je vriend verder ´werken´ aan een babytje)

Ja klopt denk ik wel, maar het voelt gewoon best raar. Nadat het uit was zijn er nog wat dingen voor gevallen en ik hoop wel gewoon oprecht dat hij gelukkig is met haar en kindje al had ik daar eerst wel mijn twijfels bij. Ik hoop dat hij nu alles op een rijtje heeft.
Ik heb foto's gezien van het kindje en kan wel janken haha.
Het lijkt ook wel gewoon alsof iedereen om mij heen zwanger is behalve ik.

Ik ben iemand die altijd heeft gehouden van uitgaan, maar ik houd altijd de controle. Ik drink nooit teveel, rook niet en ik gebruik al helemaal geen drugs op regelmatige basis! Kortom, ik blijf verantwoordelijk. Ik vind het verschrikkelijk om de controle over mezelf te verliezen.

Ondanks dat de verleiding altijd op de loer lag: mijn vrienden/vriendinnen dronken altijd veel, en in mijn omgeving werd veel drugs gebruikt. Ik heb dat altijd afgehouden. Maar de afgelopen anderhalf jaar heb ik toch een paar keer drugs gebruikt. Niet meer dan 5x, maar toch. En vanavond heb ik dat dus weer gedaan. Ik baal dan enorm van mezelf, ik schaam me voor m'n ouders, m'n vriendinnen en vooral m'n vriend. Ik vind het op het moment zelf enorm spannend en tijdens de avond geeft het me een enorme kick. Maar de kater is gigantisch.. Vooral psychisch.

Ik weet dat ik het niet moet doen. Er zijn zoveel redenen voor. Ik stel m'n ouders en m'n vriend er diep mee teleur, ik doe m'n lichaam er schade mee aan. En toch kan ik 1x in de zoveel tijd de verleiding niet bedwingen..

(edit) voor de duidelijkheid: ik heb het nu over mdma en cocaïne.

Biechtje01 schreef:Ja klopt denk ik wel, maar het voelt gewoon best raar. Nadat het uit was zijn er nog wat dingen voor gevallen en ik hoop wel gewoon oprecht dat hij gelukkig is met haar en kindje al had ik daar eerst wel mijn twijfels bij. Ik hoop dat hij nu alles op een rijtje heeft.
Ik heb foto's gezien van het kindje en kan wel janken haha.
Het lijkt ook wel gewoon alsof iedereen om mij heen zwanger is behalve ik.

Ik ken het gevoel. Ik heb ook wel tijden gehad dat ik het bijna niet meer kon verkroppen dat anderen wel zwanger raakten, maar ik niet. Ik was echt jaloers, terwijl dat normaal helemaal niet in mijn karakter ligt, ik ben juist iemand die iedereen het beste gunt. Toch wordt je daar uiteindelijk alleen maar zelf ongelukkig van. Probeer te kijken naar de dingen in je leven die de moeite waard zijn op dit moment en koester dat. Houdt verder vertrouwen dat jullie tijd ook nog wel komt!

Biechtje01 schreef:Ik ben iemand die altijd heeft gehouden van uitgaan, maar ik houd altijd de controle. Ik drink nooit teveel, rook niet en ik gebruik al helemaal geen drugs op regelmatige basis! Kortom, ik blijf verantwoordelijk. Ik vind het verschrikkelijk om de controle over mezelf te verliezen.

Ondanks dat de verleiding altijd op de loer lag: mijn vrienden/vriendinnen dronken altijd veel, en in mijn omgeving werd veel drugs gebruikt. Ik heb dat altijd afgehouden. Maar de afgelopen anderhalf jaar heb ik toch een paar keer drugs gebruikt. Niet meer dan 5x, maar toch. En vanavond heb ik dat dus weer gedaan. Ik baal dan enorm van mezelf, ik schaam me voor m'n ouders, m'n vriendinnen en vooral m'n vriend. Ik vind het op het moment zelf enorm spannend en tijdens de avond geeft het me een enorme kick. Maar de kater is gigantisch.. Vooral psychisch.

Ik weet dat ik het niet moet doen. Er zijn zoveel redenen voor. Ik stel m'n ouders en m'n vriend er diep mee teleur, ik doe m'n lichaam er schade mee aan. En toch kan ik 1x in de zoveel tijd de verleiding niet bedwingen..

(edit) voor de duidelijkheid: ik heb het nu over mdma en cocaïne.

Als de kater zo groot is, zou ik gewoon een knop voor jezelf omzetten dat je het niet meer gaat doen. Nooit weer, ook niet als de verleiding groot is. Zo ben ik ooit ook gestopt met roken , succes!

Twellie schreef:

Biechtje01 schreef:Ja klopt denk ik wel, maar het voelt gewoon best raar. Nadat het uit was zijn er nog wat dingen voor gevallen en ik hoop wel gewoon oprecht dat hij gelukkig is met haar en kindje al had ik daar eerst wel mijn twijfels bij. Ik hoop dat hij nu alles op een rijtje heeft.
Ik heb foto's gezien van het kindje en kan wel janken haha.
Het lijkt ook wel gewoon alsof iedereen om mij heen zwanger is behalve ik.

Ik ken het gevoel. Ik heb ook wel tijden gehad dat ik het bijna niet meer kon verkroppen dat anderen wel zwanger raakten, maar ik niet. Ik was echt jaloers, terwijl dat normaal helemaal niet in mijn karakter ligt, ik ben juist iemand die iedereen het beste gunt. Toch wordt je daar uiteindelijk alleen maar zelf ongelukkig van. Probeer te kijken naar de dingen in je leven die de moeite waard zijn op dit moment en koester dat. Houdt verder vertrouwen dat jullie tijd ook nog wel komt!

Ja is ook zo en ik weet het ook wel, al ben ik ondertussen ook wel erg bang dat ik denk zal je net zien dat het bij ons niet lukt ofzo. Ook als ik babyboom kijk ofzo hoor dan zit ik al te janken voordat het begonnen is

Ik wil opbiechten dat ik nog steeds niet over mijn ex heen ben.

Ik denk nog elke dag aan hem en ik wil zo graag weten hoe het met hem gaat. Hij was mijn eerste echte liefde, ik heb nog nooit zo veel van een jongen gehouden als van hem. Zelfs mijn huidige vriend kan hier niet aan tippen, aan wat ik voor hem voelde. De relatie met mijn ex was heftig, in alle opzichten. Ik haatte hem soms maar ik hield ook heel veel van hem. We maakten elkaar kapot en dan knuffelden we weer. Het was in alles heel tegenstrijdig en heftig. De 'gewoontes' die ik toen met hem had, heb ik nog steeds. Zoals groene thee met honing drinken, dat soort dingen. Iets in mij wil dat niet loslaten. We hadden een knipperlichtrelatie toen ik er abrupt een einde aan maakte, ik kon niet meer. Als we elkaar daarna nog tegenkwamen was er altijd die spanning, die heftige spanning tussen ons. Ik moest de eerste paar keren zelfs letterlijk overgeven als ik hem zag.
Ik was verslaafd aan hem.

Ik heb nu een kindje met mijn vriend en ik woon samen. Ik heb vrij kort nadat ik het uitmaakte met mijn ex mijn vriend leren kennen. Ik krijg mijn ex maar gewoon niet uit mijn hoofd...het is inmiddels al 4 jaar geleden dat wij een relatie hadden maar het gevoel is nog steeds zo heftig als toen.

Ik zou hem zo graag een mail willen sturen maar ik durf niet. Hoe vaak ik zijn naam en bijnaam al niet heb opgezocht op Google...ik weet dat hij nog steeds in mijn woonplaats woont en ik heb talloze keren gedacht dat ik bij hem langs wilde gaan. Als ik op stap ga kijk ik altijd automatisch rond of hij er is, maar ik zie hem nooit.

Mijn vriend zou verschrikkelijk boos worden als hij weet dat ik met de gedachte speel om mijn ex een e-mail te sturen. Hij zal het niet begrijpen, logisch ook want hoe kan hij het begrijpen als ik het zelf niet eens snap? Die jongen moet uit mijn hoofd, maar hoe pak ik dat aan?

Ik wil opbiechten dat ik me schuldig voel tegenover mijn vader...
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was en ik ben bij mijn vader blijven wonen, in die tijd hadden we heel veel schulden en moest ieder dubbeltje omgedraaid worden om te kunnen leven. Ik werkte al heel vroeg en hielp mijn pa waar ik kon, o.a. door kostgeld te betalen.
Doordat mijn vader altijd hard gewerkt heeft, heb ik mijn studie kunnen doorlopen zonder schulden en kon ik, toen ik vorig jaar met mijn vriend ging samenwonen, zonder leningen beginnen.

Mijn vriend en ik hebben het nu goed, we kunnen veel sparen in de maand, en komen makkelijk rond. Laatst hebben we een zeer grote aankoop voor gedaan, waar we ons de blubbers voor gespaard hebben, en toen mijn laptop kapot ging, kon ik gisteren een nieuwe halen.

Toch knaagt er iets, mijn vader heeft het nog steeds niet breed, is nog steeds bezig met het afbetalen van bepaalde schulden en werd tot overmaat van ramp 1,5 jaar geleden ook nog eens ontslagen. Gelukkig is hij voor 3 dagen in de week terug bij zijn oude baan en wordt de rest van het bedrag aangevuld door het UWV, maar het is geen vetpot.
Zijn tv staat op het punt van kapot gaan, en hij wil dolgraag zijn beste vriend in Spanje bezoeken, zoals hij ieder jaar deed.
Maar er zijn geen centen voor.
Begrijp me niet verkeerd, hij heeft het absoluut niet slecht, maar toch knaagt het bij me, en heb ik een enorm verantwoordelijk gevoel over de hele situatie. Alsof ik hem zou 'moeten' helpen....

Ik weet even niet zo goed wat ik met de situatie aan moet