Re: Biechttopic 2

Gast vr 3 jun 2011 - 4:33

Dan zou ik je vader wat tegemoet komen op dit moment. Maar ik denk dat ik dat sowieso had gedaan als ik het ruim had en ik zag een familielid bungelen met te weinig geld.

Gast vr 3 jun 2011 - 4:42

James schreef:Dan zou ik je vader wat tegemoet komen op dit moment. Maar ik denk dat ik dat sowieso had gedaan als ik het ruim had en ik zag een familielid bungelen met te weinig geld.

Dat zou ik graag willen, maar de financien voor de grote aankoop zijn nog niet helemaal compleet. Momenteel kunnen we het dus nog niet missen, omdat we dan ons doel niet op tijd kunnen bereiken.
In oktober is alles achter de rug, dan kunnen we vast iets voor hem betekeken.
Daarom zei ik ook, hij bungelt goddank niet meer met weinig te geld, het gaat meer om de kleine dingetjes die erbij komen.

Parisienne vr 3 jun 2011 - 22:28

Heb je nog andere familieleden die zouden kunnen helpen? Als iedereen een heel kleine bijdrage levert kunnen jullie misschien iets leuks voor hem kopen, bijvoorbeeld een nieuwe tv. Hoeft geen grote te zijn, niet van een bekend (lees: duur) merk, maar een nieuwe tv zal misschien al veel voor hem betekenen! smile

Ik snap je gevoel goed hoor.. zou in deze situatie ook het gevoel hebben te 'moeten' (beter gezegd: willen) helpen. Je moet je ook bedenken dat je de afgelopen jaren al heel voor voor hem hebt betekent, zeker ook op financieel gebied als ik dat zo lees. Probeer je dus niet al te schuldig en te verantwoordelijk te voelen.

Gast vr 3 jun 2011 - 22:33

Biechtje01 schreef:Ik wil opbiechten dat ik nog steeds niet over mijn ex heen ben.

Ik denk nog elke dag aan hem en ik wil zo graag weten hoe het met hem gaat. Hij was mijn eerste echte liefde, ik heb nog nooit zo veel van een jongen gehouden als van hem. Zelfs mijn huidige vriend kan hier niet aan tippen, aan wat ik voor hem voelde. De relatie met mijn ex was heftig, in alle opzichten. Ik haatte hem soms maar ik hield ook heel veel van hem. We maakten elkaar kapot en dan knuffelden we weer. Het was in alles heel tegenstrijdig en heftig. De 'gewoontes' die ik toen met hem had, heb ik nog steeds. Zoals groene thee met honing drinken, dat soort dingen. Iets in mij wil dat niet loslaten. We hadden een knipperlichtrelatie toen ik er abrupt een einde aan maakte, ik kon niet meer. Als we elkaar daarna nog tegenkwamen was er altijd die spanning, die heftige spanning tussen ons. Ik moest de eerste paar keren zelfs letterlijk overgeven als ik hem zag.
Ik was verslaafd aan hem.

Ik heb nu een kindje met mijn vriend en ik woon samen. Ik heb vrij kort nadat ik het uitmaakte met mijn ex mijn vriend leren kennen. Ik krijg mijn ex maar gewoon niet uit mijn hoofd...het is inmiddels al 4 jaar geleden dat wij een relatie hadden maar het gevoel is nog steeds zo heftig als toen.

Ik zou hem zo graag een mail willen sturen maar ik durf niet. Hoe vaak ik zijn naam en bijnaam al niet heb opgezocht op Google...ik weet dat hij nog steeds in mijn woonplaats woont en ik heb talloze keren gedacht dat ik bij hem langs wilde gaan. Als ik op stap ga kijk ik altijd automatisch rond of hij er is, maar ik zie hem nooit.

Mijn vriend zou verschrikkelijk boos worden als hij weet dat ik met de gedachte speel om mijn ex een e-mail te sturen. Hij zal het niet begrijpen, logisch ook want hoe kan hij het begrijpen als ik het zelf niet eens snap? Die jongen moet uit mijn hoofd, maar hoe pak ik dat aan?

Je ex is spannend. Hij zal je nooit 100% gelukkig maken. Je kan hem nooit echt hebben. Misschien dat het daarom zo door blijft gaan. Ik heb dit ook met een ex. je ex is op een manier ongrijpbaar. Dat betekent niet dat je echt een relatie met hem wil, hij blijft gewoon super interessant en spannend voor je.

Gast za 4 jun 2011 - 23:34

Parisienne schreef:Heb je nog andere familieleden die zouden kunnen helpen? Als iedereen een heel kleine bijdrage levert kunnen jullie misschien iets leuks voor hem kopen, bijvoorbeeld een nieuwe tv. Hoeft geen grote te zijn, niet van een bekend (lees: duur) merk, maar een nieuwe tv zal misschien al veel voor hem betekenen!

Ik snap je gevoel goed hoor.. zou in deze situatie ook het gevoel hebben te 'moeten' (beter gezegd: willen) helpen. Je moet je ook bedenken dat je de afgelopen jaren al heel voor voor hem hebt betekent, zeker ook op financieel gebied als ik dat zo lees. Probeer je dus niet al te schuldig en te verantwoordelijk te voelen.

Nee helaas, en ben ook nog enigst kind, dus ook geen broers of zussen ofzo die kunnen helpen.
Maar als het straks oktober is, kunnen we vast meer voor hem betekenen.

Dat is inderdaad ook wat het zo dubbel maakt, ik werk zelf ook hard voor mijn centjes en heb nu de mogelijkheid er leuke dingen mee te doen. Maar toch knaagt het en voel ik me verantwoordelijk voor mijn vader.

Gast ma 6 jun 2011 - 1:45

Ik biecht op dat ik me verschrikkelijk zorgen maak om een klein meisje dat belangrijk voor me is, me heel erg raakt. Ze is nog maar 9, maar ze is zo gevoelig. Angstig, onzeker, perfectionistisch, erg intelligent. In het gezin waar ze in opgroeit draait het vooral om het perfecte plaatje. Werken tot je er bij neer valt, geld, aanzien, materialistische dingen, een rijk sociaal leven, kinderen die intelligent, sociaal, welgemanierd zijn. Zij is anders, en d'r ouders schijnen vaak niet te weten hoe ze daar mee om moeten gaan. Therapie, natuurlijk. Maar schreeuwen of d'r negeren omdat ze in paniek is helpt ook niet, haar faalangst alleen maar bevestigen door te zeggen dat als ze op een podium wil zingen eerst maar eens wat zanglessen moet krijgen, snauwen 'hou daar eens mee op' als ze naar mij toetrekt en me knuffelt want dat mag alleen naar d'r ouders toe. Ik zie haar staan, dat onzekere gezichtje. Ik moet haar soms op afstand houden omdat zij afgesnauwd wordt als ze teveel naar mij toe trekt, mij zegt wat ze anderen niet kan zeggen, en tegelijk voel ik een enorme beschermingsdrang. Ze is een moeilijk meisje, complex, gevoelig, anders maar voor mij soms ook zo herkenbaar. Eerst kon ik nog zeggen wat ik erover dacht, nu lijkt het taboe om te vragen hoe het met haar gaat. Ik zie haar af en toe, geef haar dan alle liefde, aandacht en hulp die ik haar kan geven. Meer kan ik niet, zonder dat ik daarmee mijn relatie met haar ouders geheel om zeep help.

* Edit: niet quoten a.u.b., mocht ik de informatie alsnog te makkelijk te herkennen vinden. *

Gast ma 6 jun 2011 - 5:10

Melden bij het AMK?

Gast ma 6 jun 2011 - 5:26

Gebaseerd op bovenstaande info vind ik AMK wel heel erg ver gaan moet ik zeggen..

Gast ma 6 jun 2011 - 5:28

Het is ook een hele grote stap.
Maar dat biechtje zou zelf in kunnen schatten of dat nodig is.
Anders zou eventueel ook contact opgenomen kunnen worden met bv de kinderombudsman.

Gast ma 6 jun 2011 - 5:57

Nou, melden bij het AMK is naar mijn idee niet aan de orde hoor. Ik besef maar al te goed dat elk gezin anders functioneert en het is niet zo dat dit meisje verwaarloost wordt o.i.d. Emotioneel krijgt ze naar mijn idee niet alles wat ze nodig heeft en ik maak me zorgen om haar, dat wel. Ze wordt ouder en de manier waarop er op elkaar gereageerd wordt en er naar de kinderen gekeken wordt binnen dit gezin vind ik moeilijk om te zien. Dat is een stuk frustratie waar ik niets mee kan, want dat uiten of bespreken is gewoon geen optie (ik laat bewust even mijn relatie tot het meisje en haar ouders wat vaag, om herkenning te vermijden). Er is bovendien wel soort van begeleiding op sommige fronten, maar ik zet wel eens mijn vraagtekens of ouders ook echt eerlijk daarin zijn over hun eigen rol in de problemen. Ik maak me vooral druk over de vraag wat ik nu voor dit meisje kan doen... Besef ook wel dat dat iets is waar jullie moeilijk een antwoord op kunnen geven hoor, maar ik wou het zo graag even kwijt. Soms twijfel ik of ik te bevooroordeeld ben en het misschien aan mij ligt dat ik dit soort dingen gewoon zo lastig te begrijpen vind.

En ehm, kinderombudsman?

Gast ma 6 jun 2011 - 6:12

Naja, AMK is natuurlijk wel een zware oplossing, maar wanneer er staat 'serieuze zorgen' dan denk ik dat er misschien meer speelt dan wat in deze biecht staat.
De kinderombudsman komt op voor rechten van het kind.
Ik weet trouwens van een kind waarbij de ouders weigeren om het kind te laten onderzoeken, het vermoeden van een autistische stoornis is er. Dit is naar het AMK gegaan, want op deze manier kan het kind niet krijgen waar het recht op heeft (speciaal onderwijs/ extra ondersteuning in het onderwijs).

*Niet quoten aub*

Gast wo 8 jun 2011 - 11:11

Gast wo 8 jun 2011 - 21:38

Odilia schreef:
Biechtje01 schreef:
Mijn vriend zou verschrikkelijk boos worden als hij weet dat ik met de gedachte speel om mijn ex een e-mail te sturen. Hij zal het niet begrijpen, logisch ook want hoe kan hij het begrijpen als ik het zelf niet eens snap? Die jongen moet uit mijn hoofd, maar hoe pak ik dat aan?

Je ex is spannend. Hij zal je nooit 100% gelukkig maken. Je kan hem nooit echt hebben. Misschien dat het daarom zo door blijft gaan. Ik heb dit ook met een ex. je ex is op een manier ongrijpbaar. Dat betekent niet dat je echt een relatie met hem wil, hij blijft gewoon super interessant en spannend voor je.

Als je echt vanuit het verstand handelt, moet je dit noooooit doen! Je hebt er niks aan, waarschijnlijk maak je je zelf er kapot mee. ik zou echt geen contact zoeken. Zet het weg. Richt je op je eigen vriend en op jullie toekomst samen.
Of zit het tussen jou en je vriend niet goed, dat je twijfelt?

Gast do 9 jun 2011 - 20:15

Mijn leven is een bende. Ik weet niet meer wat ik wil, waarom ik dat wil en of ik dat wel echt wil. Ik wil niet meer wat ik heb, maar dat weggooien zou zo vreselijk veel schade aanrichten. Ik wil ook niet wat ik niet heb, want dat is eng en onbekend en ingewikkeld.
En vooral: ik kan niet stoppen met denken. Ik neem me steeds weer voor om gewoon te stoppen met piekeren, en gewoon door te gaan met de dagelijkse dingen, maar het gaat niet. Waar ik mezelf altijd in de hand heb ben ik mezelf nu volledig kwijt, alles ligt op z'n kop en ik heb me volgens mij nog nooit van mijn leven zo wanhopig gevoeld.
Ik voel me een egoist, alleen om wat ik overweeg. Ik twijfel aan mijn motieven, aan mijn principes, aan zo'n beetje alles waar ik ooit aan geloofd heb. En ik heb geen idee wat ik moet beginnen.

Gast do 9 jun 2011 - 20:25

Biechtje01 schreef:Mijn leven is een bende. Ik weet niet meer wat ik wil, waarom ik dat wil en of ik dat wel echt wil. Ik wil niet meer wat ik heb, maar dat weggooien zou zo vreselijk veel schade aanrichten. Ik wil ook niet wat ik niet heb, want dat is eng en onbekend en ingewikkeld.
En vooral: ik kan niet stoppen met denken. Ik neem me steeds weer voor om gewoon te stoppen met piekeren, en gewoon door te gaan met de dagelijkse dingen, maar het gaat niet. Waar ik mezelf altijd in de hand heb ben ik mezelf nu volledig kwijt, alles ligt op z'n kop en ik heb me volgens mij nog nooit van mijn leven zo wanhopig gevoeld.
Ik voel me een egoist, alleen om wat ik overweeg. Ik twijfel aan mijn motieven, aan mijn principes, aan zo'n beetje alles waar ik ooit aan geloofd heb. En ik heb geen idee wat ik moet beginnen.

Ik vind dit een heel ingewikkeld biechtje... Ik kan me wel voorstellen dat je gek wordt van het piekeren. Dus ik wil je heel veel sterkte wensen, al snap ik weinig van je verhaal.

hug

Gast do 9 jun 2011 - 21:06

Minneke schreef:
Biechtje01 schreef:Mijn leven is een bende. Ik weet niet meer wat ik wil, waarom ik dat wil en of ik dat wel echt wil. Ik wil niet meer wat ik heb, maar dat weggooien zou zo vreselijk veel schade aanrichten. Ik wil ook niet wat ik niet heb, want dat is eng en onbekend en ingewikkeld.
En vooral: ik kan niet stoppen met denken. Ik neem me steeds weer voor om gewoon te stoppen met piekeren, en gewoon door te gaan met de dagelijkse dingen, maar het gaat niet. Waar ik mezelf altijd in de hand heb ben ik mezelf nu volledig kwijt, alles ligt op z'n kop en ik heb me volgens mij nog nooit van mijn leven zo wanhopig gevoeld.
Ik voel me een egoist, alleen om wat ik overweeg. Ik twijfel aan mijn motieven, aan mijn principes, aan zo'n beetje alles waar ik ooit aan geloofd heb. En ik heb geen idee wat ik moet beginnen.

Ik vind dit een heel ingewikkeld biechtje... Ik kan me wel voorstellen dat je gek wordt van het piekeren. Dus ik wil je heel veel sterkte wensen, al snap ik weinig van je verhaal.

Lijkt mij ook erg ingewikkeld om overal aan te twijfelen. Maar maak geen beslissingen zolang je nog twijfelt. Of ga een weekje op vakantie? Misschien dat je dan wat tot rust komt en wat beter kunt nadenken over alles wat je wilt.

Wat overweeg je waardoor je jezelf een egoist vind?

Gast do 9 jun 2011 - 21:10

Biechtje01 schreef:(Niet quoten a.u.b.)

Biechtje met de scheidende ouders, kun je hier niet over praten met de ouder die meer ljikt te krijgen dan de ander? Aangeven dat je je zorgen maakt en het gevoel hebt dat het uit de hand gaat lopen? Dat je dat graag zou willen voorkomen? Lijkt me vreselijk zwaar zeg...

Gast do 9 jun 2011 - 21:13

Ik overweeg om mijn relatie te verbreken. (in antwoord op de vraag van Dolcis)
Het is lastig om iets te zeggen zonder dat ik meteen herkend wordt. smile

Ik zet dit niet voor niets onder het biechtaccount.
Maar ik twijfel aan mijn motieven daarover. Maar ik vraag me af of het ooit nog gaat werken en elke dag twijfel ik daar meer aan. Ik voel weerstand als hij me probeert te knuffelen, en ik weet dat hij hard zijn best doet, maar eigenlijk hetzelfde voelt. En dat is mijn schuld. Ik weet gewoon niet of ik het nog moet proberen, het nog moet aanzien of het gewoon niet meer moet willen.

Gast do 9 jun 2011 - 21:22

Biechtje01 schreef:...(in antwoord op de vraag van Dolcis) Het is lastig om iets te zeggen zonder dat ik meteen herkend wordt.

Is er iets gebeurd of is dit langzaam zo gegroeid? En wat houdt je tegen om het niet te doen? Is er nog een reden om er voor te vechten? En zo ja, is het misschien een idee om hulp te zoeken? Een relatie beeindigen is nooit makkelijk dus het is logisch dat deze gedachten je moeilijk vallen... Ik zou bedenken of het naar mijn idee nog zou kunnen veranderen. Zo ja, dan zou ik er voor vechten. Zo nee... Tja... hug

Gast do 9 jun 2011 - 22:17

Eens met zusje.

Ik vind het lastig om advies te geven zonder over mezelf te beginnen. Maar mijn ervaring met een zeer slechte relatie is dat hij wel weer goed kán komen. Het kost alleen wel veel tijd en energie. Als je een reden hebt om ervoor te blijven vechten dan moet je dat zeker doen. Maar als je er gevoelsmatig ook echt van overtuigt bent dat dit het niet meer is, dan is er niks mis mee om egoistisch te zijn. Om in een relatie te blijven waar je niet in geloofd of gelukkig van word lijkt me helemaal geen fijne situatie. Er is niks mis mee om voor jezelf te kiezen. Als je er maar wel zeker van bent.

Ik was in december helemaal klaar met mijn relatie, ik wilde er een punt achter zetten. Ik kon gewoon echt niet geloven dat het ooit nog goed kon komen. ik ben echt diep ongelukkig geweest. Alleen had ik de ballen niet om de stap echt te zetten, want tja, ik weet niet wat er buiten deze deuren in de wereld ligt. Nu een half jaar verder, wat veel energie en tranen gekost heeft, ben ik super blij dat ik de ballen niet had om op te stappen. Want ik ben echt weer ontzettend gelukkig met mijn vriend.

Gast vr 10 jun 2011 - 3:31

Hier het Biechtje met de ex, waar ik nog niet over heen ben (pagina 57).

Ik heb een mail getypt, en ik wil die eigenlijk naar hem verzenden. Ik heb erin gezet dat ik benieuwd ben hoe het met hem gaat en dat ik het vervelend is hoe het toen is gelopen. Ik heb er ook in gezet dat als hij geen contact met mij wil, dat ik het dan volledig begrijp. Heel onschuldig allemaal. Ik heb het als concept opgeslagen, nog niet verzonden dus.

Ik durf de mail niet te verzenden. Uit angst wat ik dan (misschien) teweeg breng, misschien is dit wel het begin van het einde dan. Als mijn vriend erachter komt dat ik hem mail, is het zeker weten einde relatie. Maar ik ben zó benieuwd naar hem en ik hoop dat hij net zo nieuwsgierig is naar mij..het is fout waar ik mee bezig ben, zo fout, maar ik kan er niks aan doen. Sad

Gast vr 10 jun 2011 - 3:42

Als je bij voorbaat al zegt dat het fout is en hij staat nu in je concepten kun je er wel iets aan doen natuurlijk. Hem niet versturen... Hem deleten. Hoeveel is je huidige relatie je nog waard? Wil je dat dat sowieso stopt? Sorry, ik heb je biecht niet gelezen verder...

Merai vr 10 jun 2011 - 4:23

Biechtje01 schreef:Mijn leven is een bende. Ik weet niet meer wat ik wil, waarom ik dat wil en of ik dat wel echt wil. Ik wil niet meer wat ik heb, maar dat weggooien zou zo vreselijk veel schade aanrichten. Ik wil ook niet wat ik niet heb, want dat is eng en onbekend en ingewikkeld.
En vooral: ik kan niet stoppen met denken. Ik neem me steeds weer voor om gewoon te stoppen met piekeren, en gewoon door te gaan met de dagelijkse dingen, maar het gaat niet. Waar ik mezelf altijd in de hand heb ben ik mezelf nu volledig kwijt, alles ligt op z'n kop en ik heb me volgens mij nog nooit van mijn leven zo wanhopig gevoeld.
Ik voel me een egoist, alleen om wat ik overweeg. Ik twijfel aan mijn motieven, aan mijn principes, aan zo'n beetje alles waar ik ooit aan geloofd heb. En ik heb geen idee wat ik moet beginnen.

Ik heb wel een vermoeden wie jij bent en als dat klopt hoop ik dat je de tijd neemt om de rust te laten wederkeren tot je grote beslissingen gaat nemen. In ieder geval heel veel sterkte want ik kan me voorstellen dat je in een lastig parket zit! hug

Gast vr 10 jun 2011 - 11:12

Ok ik weet echt even niet wat ik hier van moet denken.
Mijn schoonouders waren laatst op bezoek en hadden nog wat dozen met spullen van mijn vriend mee genomen omdat ze de zolder aan het opruimen zijn.
Hier zaten voornamelijk boeken en foto's in. We hebben dus gezellig foto's zitten kijken. Er zaten ook nog een paar foto's van zijn ex bij van de periode dat ze samenwoonde. Geen probleem want ik heb hier en daar ook nog wel foto's van exen in een doos liggen.
Maar nu was ik vandaag de slaapkamer aan het schoonmaken en toen vond ik in het nachtkastje allemaal negatieven en daarop zat ik naaktfoto's van (ik denk) zijn ex. Vorige week lagen die er nog niet dus ze moeten uit 1 van die dozen komen. En ik snap dus echt niet waarom ze daar zouden moeten liggen.
Mijn vriend is niet thuis (morgen pas weer) dus ik kan het er nu ook niet met hem over hebben maar ondertussen zit ik hier wel met een rotgevoel! Cry

mzcharlotte vr 10 jun 2011 - 11:16

Vond 'ie het niet gewoon genant? Het lijkt me dat er een goed verklaarbare reden voor is.

Gesponsorde inhoud