Vrije dagen op het werk

Zwoesj, ik geloof dat je dan niet helemaal leest wat Susan zegt.

Wat een vervelende situatie. Misschien heb ik niet goed gelezen, maar heb je het al gezegd dat er mondeling is toegezegd dat je de vrijdag krijgt en dat je die ook wilt? Misschien kunnen ze dan wel gewoon schuiven.

Ik mag niet zomaar vrij nemen. Als mijn directe collega op vakantie is kan ik simpelweg niet weg, ook niet tussen kerst en oud en nieuw. Daarbij mag ik geen vrij nemen als er iets belangrijks gebeurd (een lancering of een groot iets waar ik verantwoordelijk voor ben) simpelweg omdat dit niet over te dragen is. Ik vind dat op zich vrij logisch en heb er geen problemen mee. Als ik langer dan 2 weken op vakantie wil, mag dat. Ik moet het alleen wel officieel aanvragen bij HR. Bij kortere vakanties hoeft alleen mijn leidinggevende toestemming te geven.

Fayebella schreef:

Zwoesj schreef:

Susan schreef:Het ligt er een beetje aan, vind ik, waarom mensen met kleine kinderen voorgaan. Als het is omdat zij vrijdag een leukere dag vinden om thuis te zijn met hun kinderen en omdat hun vriendinnen met kinderen dan ook vrij zijn dan vind ik het geen reden, als ze op die dag echt in de knoei zitten met opvang en er is geen mogelijkheid dan vind ik het logisch. In de schoolvakanties vind ik het ook logisch, maar als een collega geen kinderen heeft, maar wel bijvoorbeeld een partner die in het onderwijs werkt waardoor diegene ook is aangewezen op de schoolvakanties, dan vind ik dat ook daar rekening mee moet worden gehouden.

Dat zou dan dus inhouden dat mensen die doelbewust geen kinderen willen, nooit in de schoolvakanties vrij kunnen krijgen (tenminste zo gaat het dan dus bij ons) ondanks dat ze vrienden hebben waar ze mee op vakantie willen die wél afhankelijk van die weken zijn? En misschien denk ik er wel heel makkelijk over, maar ook qua opvang kan er best af en toe geschipperd worden, een middenweg oid. Het moet in mijn ogen niet zo zijn dat eigenlijk iedereen maar moet wijken voor de mensen met kinderen, daar hebben ze zelf voor gekozen, en daar moeten ook van hun kant compromissen in gesloten kunnen worden.

Ik zeg niet dat niemand dat doet trouwens hoor, maar is wel wat je erg vaak ziet gebeuren.

+1

Bij ons gaan ook de collega's met kinderen voor. Collega's met kinderen krijgen vaste dagen en de rest moet flexibel zijn. Als je ook vraagt voor vaste dagen dan kan dat niet. Geef je het voorbeeld van collega a, dan is het anders want zij heeft kinderen......

ook eens. Kinderen hebben is een keuze, leuk voor hun maar ik hoef daar geen rekening mee te houden. Ik vind dat je als gelijke behandelt moet worden. Kinderen of niet.

Ik geloof dat jullie voor het gemak allemáál even niet lezen wat Susan zegt

Als je kinderen hebt, ben je minder flexibel. Zo is dat nou eenmaal. Je kunt niet altijd onregelmatig werken, want je kunt je kind niet alleen thuislaten en bent afhankelijk van opvang. En het is niet zo dat je op je vingers fluit en je hebt meteen opvang. Kinderdagverblijven zitten vaak zo vol dat je op de vraag een dag te ruilen vaker nee als antwoord krijgt dan ja. En opa, oma, andere familie, buren en vrienden hebben ook allemaal een eigen leven en kunnen ook niet altijd op komen draven om op te passen als je op je vingers fluit.
Je kunt, als je een kind van vijf jaar of ouder hebt, niet buiten de schoolvakanties op vakantie omdat je anders de onderwijsinspectie aan je broek hebt hangen.

Ik ben van mening dat je nog altijd werkt om te leven, en niet leeft om te werken. En dat geldt niet alleen voor de mensen zonder kinderen, maar ook voor de mensen mét kinderen. Helaas voor de mensen zonder kinderen dan, maar werk is in dat geval slechts bijzaak. En als je het op je werk allemaal kunt regelen zodat je een precies passend plaatje hebt met de opvang van je kinderen en de mogelijkheid op vakantie te kunnen, dan is dat prima. Dan zou ik, als ik kinderen zou hebben, ook niet wakkerliggen van mijn collega zonder kinderen, die nog 42 ándere weken in het jaar heeft om op vakantie te gaan, omdat die niet aan de schoolvakanties gebonden is. Uitzonderingen daargelaten.

Kinderen krijgen is een keuze, dat klopt. Maar dat is zo'n nietszeggende opmerking... Want wat bedoelen jullie daarmee? Dat die ouders er maar voor hadden moeten kiezen géén kinderen te krijgen? Dat ze een groter sociaal netwerk hadden moeten opbouwen zodat ze voor elke dag opvang hebben, indien nodig? Of dat ze de kinderen maar alleen thuis moeten laten terwijl ze geen opvang hebben, omdat hun kinderloze collega's graag als zogenaamd gelijke behandeld willen worden? Of ervoor kiezen niet op vakantie te gaan, omdat hun kinderloze collega's graag in de zomervakantie willen en geen stap willen wijken?

Ik begrijp de frustratie, maar bedenk dat een aantal van jullie nu net zo weinig flexibel overkomt als een werknemer met kinderen. Jullie hebben heus wel méér voordelen in je werk, in je vrije dagen en in je mogelijkheid om op vakantie te gaan zónder kinderen, dan dat je collega's mét kinderen die hebben.

Ik heb gekozen geen kinderen te hebben, omdat ik geen zin heb om rekening te houden met dat soort dingen. Waarom moet ik dan alsnog rekening houden met andermans kinderen met vrij nemen? Ik heb net zoveel recht op een vrije dag als ieder ander. Dat zij kinderen hebben is prima, maar waarom moet ik mn vrije dag daarvoor inleveren/veranderen omdat zij gekozen hebben voor een kind en geen opvang kunnen vinden? Waarom neemt haar man dan niet vrij? Waarom moet ik daarvoor opdraaien?

Ik vind t trouwens geen probleem om rekening te houden met schoolvakanties etc. Het gaat mij er echt puur om dat als ik een dagje vrij heb ik soms ineens mn plannen moet omgooien omdat het kind van mijn collega ziek is/geen opvang heeft of weet ik wat. Ik moet dan dus mijn vrije dag inleveren daarvoor.

Ik heb nu ook aangegeven dat dit een volgende keer niet meer kan en haar man maar vrij moet nemen. Ik heb namelijk ook een leven en plannen.

Veer schreef:Ik heb gekozen geen kinderen te hebben, omdat ik geen zin heb om rekening te houden met dat soort dingen. Waarom moet ik dan alsnog rekening houden met andermans kinderen met vrij nemen? Ik heb net zoveel recht op een vrije dag als ieder ander. Dat zij kinderen hebben is prima, maar waarom moet ik mn vrije dag daarvoor inleveren/veranderen omdat zij gekozen hebben voor een kind en geen opvang kunnen vinden? Waarom neemt haar man dan niet vrij? Waarom moet ik daarvoor opdraaien?

Maar denk je niet dat het dan beter is om je werkgever hierop aan te spreken? Jouw werkgever geeft haar blijkbaar allemaal akkoord hiervoor. Laat je werkgever dan maar met een oplossing komen.

Maar Veer, zo kan je overal wel moeilijk over doen, toch? Als mijn collega zonder kinderen zelf ziek is, dan zal ik ook moeten invallen, toch? Of als mijn kinderloze collega ineens een maand of wat verlof opneemt om een wereldreis te maken, iets wat je met een kind ook niet echt doet... Dan is het in alle gevallen altijd de baas die toestemming geeft. Ik ben het dus met Maple eens, als je er last van hebt zou ik het daar neerleggen.

Verder denk ik dat het een kwestie is van geven en nemen, iedereen doet wel eens wat extra's of heeft even wat flexibiliteit van collega's nodig, met of zonder kinderen.

Haha Maple, volgens mij lees jij dan weer niet goed wat ik zeg.

Ik typ ook dat niet iedereen zo is en het zo doet, maar dat je het wel vaak ziet..
Te vaak worden in mijn ogen mensen zonder kinderen 'de dupe' van de mensen met kinderen. Ik vind het helemaal niet erg om bijv. buiten de schoolvakanties om op vakantie te gaan (wat ik zelfs liever doet, scheelt een prak met geld) maar als het dan een keer wel zo uitkomt, omdat er vrienden oid in die dagen alleen maar vrij kunnen krijgen, dan krijg je vaak ook geen medewerking, want de mensen met kinderen gaan voor. En dat vind ik krom. Het moet van 2 kanten komen. En dat daarmee de mensen met kinderen vaker voorrang krijgen prima, maar niet altijd.
Het moet toch niet zo zijn dat de mensen zonder kinderen geen dag vrij kunnen nemen omdat degene met kinderen er dan niet zijn? Dat is in mijn ogen een fout van het bedrijf, daar hadden ze mensen op moeten selecteren bij het aannemen. Zo verspringen bij ons aan het blok de parttimers, waardoor er altijd wel iemand is die mijn of mijn collega's werk over kunnen nemen als wij er niet zijn. Maar aan een ander blok zie ik dat 1 iemand altijd ondergesneeuwd wordt, die heeft gewoon pech, ondanks dat haar vrienden aan de bouwvak vast zitten...

Jullie hebben heus wel méér voordelen in je werk, in je vrije dagen en in je mogelijkheid om op vakantie te gaan zónder kinderen, dan dat je collega's mét kinderen die hebben.

Dit is dus vaak absoluut niet waar, juist omdat kinderloze mensen erg vaak (soms zelfs altijd) moeten wijken..

Nogmaals, ik zeg iet dat iedereen zo is of doet, maar het komt helaas wel erg vaak voor.

*Marietje* schreef:

Birgit schreef:

* in de zomer niet langer dan 2 weken achter elkaar

ik zou hier even goed naar kijken hoor, want je hebt gewoon recht op minimaal 3 weken aaneengesloten vakantie. als het goed is staat dit wel opgenomen in je CAO

Ja, dat weet ik wel maar we hadden geen keus en moesten hier vorig jaar wel mee akkoord gaan.
De maanden juli & aug zijn vaak de drukte maanden op het werk en als je een vakantie voor 3 weken in het hoogseizoen aan vraagt dan krijg je geen akkoord.

Winegum schreef:

Birgit schreef:
Ze werkt er ook het langst dus zij heeft de meeste rechten, zo werkt dat bij ons.

Ik word vooral heel erg kriebelig van de dikgedrukte zin. Wat een onzin dat de gene die er het langst werkt, de meeste rechten heeft. Dat is dus sowieso niet waar! Het zou in de cao kunnen staan dat gezinnen met kinderen voorrang hebben tijdens de schoolvakanties, maar die dikgedrukte zin kun je voor zover ik weet echt niet toetsen aan een wetsartikel. Ongelijke behandeling van je werknemers noem ik dat.

Eerlijk is het niet, maar wat doe je eraan?

Zwoesj schreef:
Birgit, misschien wordt het juist beter wanneer er nog iemand bij komt, misschien kan die jouw werk opvangen op die heerlijke vrije vrijdagen? Of houden ze daar bij sollicitaties geen rekening mee?

De extra persoon komt erbij en krijgt haar eigen taken, het is dus niet de bedoeling dat zij mijn taken overneemt, maar meer met een collega samen gaat werken. De persoon die mijn werkzaamheden moet kunnen doen is een studente en komt vaak maar 1 of 2x per week. Het is lastig om zo iemand alles in vogelvlucht te laten zien. Ze maakt nog gigantisch veel fouten dus ik heb liever dat ze eerst de basis foutloos doet.

Tuurlijk kan ik me verplaatsten in mensen met kinderen, zij zitten vaak vast aan schoolvakanties, maar tot nu toe gaat het om kinderen onder de 4 jaar. Mijn collega geeft aan dat haar vriend alleen in de bouwvak vakantie kan nemen, maar als die periode steeds dichterbij komt hoor ik ineens verhalen dat hij ook wel andere weken had kunnen nemen.
Ik heb het nu al een aantal keer op het werk aangekaart dat ik vind dat ze voorgetrokken wordt, maar elke keer krijg je als antwoord dat dit niet het geval is. Ik zou niet weten wat je er dan op een gegeven moment nog tegen moet doen.
Ik ben volgens mij ook de enige die mijn mond open trekt, de rest durft niet of heeft er geen problemen mee (dat kan natuurlijk ook).

Ik heb afgelopen vrijdag een gesprek gehad en mijn weekend voor feb is goedgekeurd, de rest van het jaar zou ik nog te horen krijgen want het was nog niet definitief. Zet het dan nog niet in het schema waar iedereen bij kan denk ik dan, maar goed. Er zou nog overleg volgen, ik heb in ieder geval doorgegeven dat ik het er niet mee eens ben dat mijn vrijdagen ineens naar maandagen verschoven worden.
Dat luchtte in ieder geval wel op.

Op onze afdeling hebben we met elkaar overleg over vrije dagen (zeker de lang aaneensluitende vakanties). Mocht ik me in een situatie bevinden waarin ik in een schoolvakantie wel wil, dan is er vast in goed overleg wel een oplossing te vinden. Ik geloof niet dat ik dan automatisch niet kan/mag, alhoewel ook wij onder deze 'voorrangsregel' werken. Ik vind deze regel helemaal niet erg, ik zou eigenlijk nog niet eens in schoolvakanties weg willen!

Gisteren een beoordelingsgesprek gehad en ik krijg nog een paar maanden een vrije dag extra per maand, maar na de zomer kan ik geen extra vrijdag in de maand meer vrij zijn (ook niet op een andere dag trouwens). Ik moet maar gewoon 30 uur per week gaan werken, i.p.v. de 32 uur die ik nu werk. Het team wordt groter en ze kunnen mijn extra vrije (vrij)dag niet meer ingepland krijgen.

Ik heb zelf voorgesteld om een andere collega op deze dag in te plannen (zij werkt maar 2 dagen per week en wil extra komen als het nodig is). Ik kreeg als antwoord dat dit geen optie was omdat het mijn baas meer kost als zij komt.

Balen zeg Birgit!

Pfff wat een gedoe zeg.. collegas met kinderen zijn zo verschrikkelijk lastig...

Atelier Madame schreef:Pfff wat een gedoe zeg.. collegas met kinderen zijn zo verschrikkelijk lastig...

Ondanks dat je vast niet iedere collega met kinderen bedoelt voel ik me toch een soort van aangesproken. Ik heb kinderen en ben voor mijn collega's een flexibele, medewerkende en gewaardeerde collega hoor...

Ik vind collega's die niet meedenken, niet flexibel kunnen of willen zijn of verwachten dat alles maar éénrichtingsverkeer is verschrikkelijk lastig. En dat heeft in mijn ogen niet zo heel veel met kinderen te maken.

Wat balen, Birgit, dat je die vrijdagen kwijt bent! Heb je deze afspraken die je nu gemaakt hebt in elk geval zwart op wit staan?

Atelier Madame schreef:Pfff wat een gedoe zeg.. collegas met kinderen zijn zo verschrikkelijk lastig...

Dit vind ik wel verschrikkelijk generaliserend.

mss iets te generaliserend, maar ik hoor zoooo verschrikkelijk vaak dit soort verhalen van vrienden en kennissen..

RYW schreef:Heb je deze afspraken die je nu gemaakt hebt in elk geval zwart op wit staan?

Nee, nog niet omdat ik het eerst nog wil bespreken welke dag ik voortaan 2 uur eerder naar huis ga.
Ik wil hier namelijk zelf ook wat over te zeggen hebben, nu hebben ze al voor me besloten welke dag het wordt.
Ik ben de enige waar ze steeds met uren zitten te rommelen en ik heb er nu genoeg van.
Ik heb me altijd aangepast als het nodig was, maar ik heb geen zin meer om altijd ja en amen te zeggen.

Voor mijn vakantie kreeg ik qua vrije dagen wederom het e.e.a. voor mijn kiezen.

Er werd verteld dat ze willen dat we voortaan 1 week in het voorjaar, 1 week in de zomerperiode en 1 week in het najaar opgeven. Zo willen ze alle dagen zoveel mogelijk vast hebben liggen en ons verplichten alles vast te laten leggen.
Verder gaan ze de zomervakantie in 2 blokken van 3 weken verdelen, mensen met kinderen hebben 1e keus.
Daarna mogen de mensen zonder kinderen 1 week in deze periode uitkiezen, maar ik mag niet overlappen met 2 van de 4 collega's.

Ik heb nog niks gezegd (omdat ik volgend jaar na de bruiloft 3 weken nodig heb en bang ben dat ik ze anders niet krijg, maar ga hier eigenlijk niet mee akkoord. Ik hou er niet van als al mijn vrije dagen al vastliggen. Ik wil zelf kunnen bepalen wanneer ik vrij neem maar ik weet zodra ik dit ter sprake breng dat mijn dagen niet meer goedgekeurd gaan worden.

Werk ik nou bij het enige bedrijf waar ze er zo moeilijk over doen?

Wat is dat nou voor onzin? Iedere periode 1 week... en dan mensen met kinderen 1e keus.. kan niet gewoon iedereen tegelijk naar dat schema kijken en er samen uitkomen als het team toch zo klein is?

Birgit schreef:Voor mijn vakantie kreeg ik qua vrije dagen wederom het e.e.a. voor mijn kiezen.

Er werd verteld dat ze willen dat we voortaan 1 week in het voorjaar, 1 week in de zomerperiode en 1 week in het najaar opgeven. Zo willen ze alle dagen zoveel mogelijk vast hebben liggen en ons verplichten alles vast te laten leggen.
Verder gaan ze de zomervakantie in 2 blokken van 3 weken verdelen, mensen met kinderen hebben 1e keus.
Daarna mogen de mensen zonder kinderen 1 week in deze periode uitkiezen, maar ik mag niet overlappen met 2 van de 4 collega's.

Ik heb nog niks gezegd (omdat ik volgend jaar na de bruiloft 3 weken nodig heb en bang ben dat ik ze anders niet krijg, maar ga hier eigenlijk niet mee akkoord. Ik hou er niet van als al mijn vrije dagen al vastliggen. Ik wil zelf kunnen bepalen wanneer ik vrij neem maar ik weet zodra ik dit ter sprake breng dat mijn dagen niet meer goedgekeurd gaan worden.

Werk ik nou bij het enige bedrijf waar ze er zo moeilijk over doen?

Huh dus de mensen met kinderen krijgen drie weken in de zomer en de rest 1 week of begrijp ik het nou verkeerd?
En je hebt toch wel meer vakantie dan drie weken? Hoef je die dan nog niet meteen op te geven ofzo?

Bij ons willen ze eigenlijk ook de vakantie voor het hele jaar vastleggen aan het begin van het jaar maar dat gebeurd vrijwel nooit.

Ik heb er eigenlijk nog nooit van gehoord (buiten leerkrachten ed om) dat je verplicht bent om een week vrij te nemen in het voor- en najaar om zodoende je snipperdagen te gebruiken. Die snipperdagen heb je toch om vrij te nemen als het jou uitkomt, als je een keer een bruiloft hebt, een lang weekend weg wilt, je kind jarig is oid. Ik weet eigenlijk niet of zo iets mag of dat je daar bv bij de vakbond oid naar kunt informeren. En dat van die zomervakantie vind ik ook idioot, ook zonder kinderen kan het toch nodig zijn of beter uit komen dat je toch echt in de zomer met vakantie wil of moet. Zijn jullie echt maar met zijn vieren waar dit voor geldt of kun je deze nieuwe regeling ook nog met mensen van andere vestigingen bespreken?

Pfff wat een gedoe.

Ik snap dat bedrijven bepaalde eisen kunnen stellen. Ik werk bij een bedrijf waar de zomer nou eenmaal druk is. Alleen vaste krachten mogen in de zomer vakantie opnemen. Seizoenskrachten niet, maar ja die worden ook aangenomen om er te zijn als het druk is.

Maar bij jou doen ze wel erg moeilijk hoor. Als ik jou was, dan zou ik al aan het uitkijken zijn naar een andere baan.

Ik zou eens navraag gaan doen. Ik begrijp werkelijk niet waarom mensen met kinderen het eerste recht hebben. Ze zijn verdomme niet ziek maar zijn moeder/vader dus een voorkeursbehandeling verdienen ze niet. Ik zou eens met de vakbond ofzo gaan praten want dit is dus regelrechte discriminatie. Overigens vind ik de regel sowieso vreemd.