Re: werken naast moeder zijn

Gast za 8 jan 2011 - 22:31

Storm schreef:
Gekje schreef:
Storm schreef:

Ik zou zelf nooit huismoeder willen zijn.

Ik dus ook niet.
Ik ben een tijd werkeloos geweest toen ik zwanger was en toen kwamen de muren echt op me af. Als ik nu een weekje geen werk heb, merk ik het ook, dan ben ik veel prikkelbaarder en voel ik me verdrietiger dan anders. Ik mis het contact met andere mensen dan.

Ik vind dat je daar wel een goed punt noemt. Als je contacten hebt met anderen ga je ook niet zoveel na denken. Tenminste ik niet. Als ik hele dagen thuis zit dan kruip ik in mijn hoofd en dat werkt niet positief.. dan lijkt mijn wereld een stuk kleiner:P

Gast za 8 jan 2011 - 22:33

Ik vind het nogal raar om te stellen als het over banen in het algemeen gaat.

Gast za 8 jan 2011 - 22:34

Liva schreef:Ik vind het nogal raar om te stellen als het over banen in het algemeen gaat.

Hoezo? Als zij dat vindt?
Ik ben het wel een beetje met haar eens dat als je meer uur hebt, je het werk beter kunt uitvoeren. Nu dat ik meer uren op de werkvloer ben, voer ik veel meer uit. Ik ben een veel betere schakel dan iemand die wat minder werkt. Wil niet zeggen dat die persoon het werk minder goed uitvoert, maar ik merk wel verschil met toen ik minder uren werkte.

Gast za 8 jan 2011 - 23:08

Nou dat lijkt me nogal duidelijk: je kunt niet van een ander stellen of zij een boeiende baan heeft of niet. Wat voor de'1 boeiend is, is het voor de ander niet Wink

Gast zo 9 jan 2011 - 0:00

Gekje schreef:
Minneke schreef:
Storm schreef:
Minneke schreef:
Lilith schreef:Ik heb eigenlijk altijd 32 uur gewerkt. Dat is heel goed te doen.
Nu werk ik 24 uur, maar doe ik er een deeltijd studie naast, dus alsnog 32 uur bezig. Zodra mijn studie klaar is ga ik weer 32 uur werken. Een leuke baan vinden voor minder uren én die baan goed doen is vrijwel onmogelijk onder de 28 uur. Daaronder heb je óf niet zulke boeiende banen óf je kunt je werk nauwelijks goed genoeg doen.

Sorry hoor, maar ik vind dit echt een rotopmerking!
Misschien bedoelt Lillith dat dit voor haar vakgebied geldt.

Dat hoop ik dan maar . Maar zoals ik het lees geldt het voor banen in het algemeen en dan vind ik het een gemene steek onder water naar andere, minder werkende, moeders.

Echt gemeen is het niet. Want moeders die minder werken weten zelf wel dat hun baan net zo goed is als een baan van meer uur. Belangrijkste is dat je het naar je zin hebt op je werk.
Ik werk 16 uur, en heb echt een geweldige baan.

Zoals ik het lees, komt het over alsof ze het over haar eigen vakgebied heeft. Maatschappelijk werk of iets dergelijks toch? Ik kan me voorstellen dat je er in dan gewoon niet 'helemaal in zit' als je maar heel weinig uur werkt. Ik heb ook collega's die maar 8 of 12 uur werken, en die vaak een halve dienst bezig zijn met rapportages bij lezen. Ik met mijn 100% werken, ben dan toch veel beter op de hoogte van alles en heb meer productieve uren.
Maar ik ben nog geen moeder, maar denk ongeveer 28 uur te gaan werken, als het zo ver is. Ik denk dat ik mijn functie anders ook niet goed uit kan voeren; zorgcoordinator. Ik moet dan toch op de hoogte zijn over alles en kan niet mijn tijd niet voor het grootste deel besteden aan alleen maar bijlezen. Ook financieel is het denk ik fijner als mijn vriend en ik 36 uur ( zodat hij ook een halve papa middag heeft) uur en 28 uur blijven werken.

Bolleke zo 9 jan 2011 - 0:02

Ik studeer en ben 3 volle dagen van huis, en op de overige dagen worden ook vaak activiteiten gepland. Ik kom rond van de studiefinanciering, en met freelance werken. Als ik klaar ben met studeren hoop ik zo'n 20 tot 24 uur te gaan werken, met het uurloon in mijn vakgebied verdien ik dan net zoveel, misschien meer als iemand die 40 uur werkt, en dan heb ik ook nog een heel leuk werk wat ik in die uren heel goed kan doen smile

missmarm zo 9 jan 2011 - 0:35

hier werk ik in de it een echte mannenwereld. 27 uur is echt het minimum. 32 zou fijner beter zijn maar dat kan pas als mijn man 32 uur kan gaan werken. Dat zal helaas pas over een jaar of 2 zijn.

Gast zo 9 jan 2011 - 0:41

Voor ik met verlof ging werkte ik 4 dagen in de week (ruim 32 uur). Na mijn verlof, over 2 weken, ga ik 3 dagen werken.

Gast zo 9 jan 2011 - 1:22

Razz88 schreef:

Zoals ik het lees, komt het over alsof ze het over haar eigen vakgebied heeft. Maatschappelijk werk of iets dergelijks toch? Ik kan me voorstellen dat je er in dan gewoon niet 'helemaal in zit' als je maar heel weinig uur werkt. Ik heb ook collega's die maar 8 of 12 uur werken, en die vaak een halve dienst bezig zijn met rapportages bij lezen. Ik met mijn 100% werken, ben dan toch veel beter op de hoogte van alles en heb meer productieve uren.
Maar ik ben nog geen moeder, maar denk ongeveer 28 uur te gaan werken, als het zo ver is. Ik denk dat ik mijn functie anders ook niet goed uit kan voeren; zorgcoordinator. Ik moet dan toch op de hoogte zijn over alles en kan niet mijn tijd niet voor het grootste deel besteden aan alleen maar bijlezen. Ook financieel is het denk ik fijner als mijn vriend en ik 36 uur ( zodat hij ook een halve papa middag heeft) uur en 28 uur blijven werken.

Precies. Ik ben het met je eens. Doordat ik in de zorg nu redelijk veel werk, ben ik meer op de hoogte van alle ins en outs. Ik maak meer met de mensen mee en er blijft meer hangen dan dat ik alles uit de rapportage moet lezen.

Gast zo 9 jan 2011 - 2:36

Als het in zijn algemeen bedoeld is vind ik het de grootste onzin.
Het hangt enorm van je baan af. En omdat je geen verantwoordelijke functie (bijvoorbeeld) hebt wil dat nog niet zeggen dat je geen boeiende baan hebt of je werk nauwelijks goed kunt doen!

Daar komt bij dat een bepaalde functie voor de 1 wel boeiend is en voor de ander niet.
Sommige functies worden gecreeerd voor een bepaald aantal uren, stel even voor 24 uur, wat niet direct zegt dat die functie minder belangrijk is dan een functie waar je 32 uur moet werken....

Heeft ze het over haar eigen vakgebied dan zeg ik er verder niets over want ik heb geen idee wat zoor werk ze doet.

Gast zo 9 jan 2011 - 2:43

Ik werk 24 uur per week maar ik merk echt dat het te veel voor me is. De dagen dat ik werk sta ik op 6 uur op en ga ik s'avonds pas echt om 20.15 zitten. Af en toe werk ik 3 dagen achter elkaar en ben ik de 4e dag echt bek af. Ik merk dat ik dan ook wat chagerijnig en prikkelbaar ben en dat wil ik gewoon niet. Waarschijnlijk ga ik over 1,5 maand naar 20 of 16 uur per week (2 - 2,5 dag). Ik kijk er echt naar uit want ik wilde in eerste in stantie ook maar een baan voor 16 uur per week en ik hoop echt dat dat gebeurt dit jaar.

Gast zo 9 jan 2011 - 3:28

Minneke schreef:
Dromertje schreef:
Minneke schreef:
Live Laugh Love schreef:Ook nog best wat studerende moeders! Ik heb er respect voor!
Hoe doen jullie dat financieel?

Zuinig aan doen, teren op het inkomen van mijn man en de toeslagen waar we recht op hebben. Maar ondertussen begint het wel erg krap te worden. Ik ben dan ook heel blij dat ik weet dat ik direct na mijn eindstage echt aan het werk kan!

Minneke, ik ben heel benieuwd in wat voor instelling jij stage gaat lopen!

Ik ben er al mee bezig, half november ben ik begonnen. Ik loop nu stage op een middelbare school. Praktijkonderwijs, dus pubers in de leeftijd van 12-19 met een iq tussen de 55-80 ongeveer en vaak met bijkomende stoornissen (autisme, ADHD, dyslexie etc.). Heb het erg naar mijn zin.

15 April is mijn laatste stagedag en 18 april kan ik aan de slag bij een logopediepraktijk waar ik vorig jaar stage heb gelopen. Ik werd in de kerstvakantie door hun opgebeld met de vraag of ik bij hun wilde komen werken Echt té relaxed!

Heb jij al een idee hoe je studie er de komende tijd uit gaat zien?

Wat goed dat je direct een baan hebt als je klaar bent straks! Middelbare school lijkt me erg leuk, echt een uitdaging!

Ik begin in februari aan een minor (logopedie en audiologie) en ik hoop in september in een audiologisch centrum stage te kunnen gaan lopen. Helaas zijn er heel weinig plaatsen binnen een AC, dus de kans is groot dat dat niet gaat lukken. Mocht dat niet lukken kan ik waarschijnlijk terecht binnen een verzorgingstehuis waar somatische plaatsen, psychogeriatrische plaatsen, geronto-psychiatrische plaatsen en korsakov plaatsen zijn. Ook erg leuk, maar ik hoop heel erg dat ik naar een AC kan.

Gast zo 9 jan 2011 - 4:52

Ik werk 32 uur per week en blijf dat ook doen.
Ik zou liever minder willen werken maar dan zouden we met minder rond moeten komen en dat redden we waarschijnlijk niet.
Het scheelt wel dat ik in wisseldiensten werk.

Gast zo 9 jan 2011 - 5:16

Ik werk 27 uur in de week en werk volledig onregelmatig. Dat kan dus een vroege dienst zijn maar ook een middag of nachtdienst. En uiteraard ook in het weekend. Zo ben ik dus vrij veel thuis bij mijn kinderen. Ik zou niet meer willen werken maar ook niet minder, ik vind het zo ideaal. Het zijn namelijk 3 dagen in de week. Ik werk 9 uur.

RYW zo 9 jan 2011 - 7:06

Als ik minder zou werken zou ik mijn werk nog steeds goed kunnen doen, ik kan er alleen minder van doen. Mijn werk leent zich op zich best voor parttime, maar ik kan me voorstellen dat dat niet voor elk vakgebied geldt. In mijn werk zou het kunnen, maar ik werk nu fulltime omdat de rekeningen gewoon betaald moeten worden, en aangezien ik nog alleen woon gaat niemand anders dat voor me doen, er is geen ander salaris dan het mijne, dus daar moet ik het mee doen. Dan maar fulltime, dus. Maar als het zou kunnen, als mijn vriend bij me woont en meebetaalt aan de vaste lasten, misschien dat ik dan wel minder ga werken. Maar dat betekent dat ik een hoop moet loslaten, me afhankelijk moet maken, en daar heb ik op het moment nog een beetje moeite mee. Wordt aan gewerkt Wink

Gast zo 9 jan 2011 - 7:35

Ik bedoel het wel degelijk in z'n algemeenheid. Er zijn maar weinig banen die je goed kunt doen in 16 of 20 uur ofzo. En het komt veel sectoren ook niet ten goede dat hele afdelingen aan elkaar hangen van part-timende semi-thuisblijfmoeders.

Mijn man zit op zo'n afdeling. Alleen maar vrouwen (hij is de enige man) en er is er geen 1 die meer dan 24 uur werkt. De overgote meerderheid werkt 16 of 20 uur. En dat is dus chaos, want je hebt hordes collega's die elkaar dus nooit spreken (omdat de ene helft op dagen werkt dat de andere helft niet werkt), ze zijn zo inflexibel als maar kan, want elke wisseling of een keer invallen is teveel gevraagd, thuis gaat áltijd voor het werk, is kind ziek dan blijven ze thuis, want hun man kan dat niet, enzovoorts. Want dat zijn allemaal stuk voor stuk vrouwen die werken 'om er even uit te zijn' of 'omdat het niet anders kan', en werk is dus 'iets erbij' en niet een basis. Dat blijkt ook al uit de titel 'werken naast moeder zijn' ik vermoed dat de overgrote meerderheid van de vrouwen met kleine baantjes er zo over denkt.

Plus dat je in een beetje leuke banen (en dan heb ik het dus niet over cassiere bij de appie, dat kun je prima in 16 uur doen) heb je gewoon overzicht nodig. En met 16 uur werken héb je dat overzicht niet, krijg je nauwelijks contact met collega's en weet je gewoon niet wat er speelt. En idd, in mijn werk heb je dat sowieso, anders ben je driekwart van je tijd bezig met rapportages lezen en vergaderen. Maar ook toen ik nog secretaresse was had ik dat, met 3 dagen was ik gewoon écht niet genoeg op de hoogte, gingen alle leuke klussen aan mijn neus voorbij, en bleven de simpele klusjes over, want voor de interessante klussen met iets meer verantwoordelijkheid moest je er gewoon vaker zijn dan 3 dagen. Misschien als je een héle goede duobaan hebt waarbij je dingen héél goed afspreekt, dat het dan wel gaat, maar dan nog mis je in mijn ogen een stukje essentiele binding met je werkplek en je collega's.

Gast zo 9 jan 2011 - 7:41

Overigens ben ik in mijn nieuwe baan de part-timer. Minder dan 24 uur is sowieso niet toegestaan, dat is gewoon het minimum. En ik werk 24 uur, omdat ik daarnaast nog naar school ga, en omdat er niet meer budget is. Maar ik merk in mijn eerste week al dat dat gewoon lastig is. Ik ben onderdeel van een vrij groot team, ik heb de mazzel dat de vaste vergaderdag ook meteen een werkdag is voor mij, werk je dan niet, dan mis je al heel veel. En ik merk dus nu al dat er dingen gezegd worden als 'dat doen we as. vrijdag wel even' en dan moet ik zeggen 'dan werk ik niet'. En dat komt best vaak voor.

Darius zo 9 jan 2011 - 7:43

Lilith schreef:Ik bedoel het wel degelijk in z'n algemeenheid. Er zijn maar weinig banen die je goed kunt doen in 16 of 20 uur ofzo. En het komt veel sectoren ook niet ten goede dat hele afdelingen aan elkaar hangen van part-timende semi-thuisblijfmoeders.

Mijn man zit op zo'n afdeling. Alleen maar vrouwen (hij is de enige man) en er is er geen 1 die meer dan 24 uur werkt. De overgote meerderheid werkt 16 of 20 uur. En dat is dus chaos, want je hebt hordes collega's die elkaar dus nooit spreken (omdat de ene helft op dagen werkt dat de andere helft niet werkt), ze zijn zo inflexibel als maar kan, want elke wisseling of een keer invallen is teveel gevraagd, thuis gaat áltijd voor het werk, is kind ziek dan blijven ze thuis, want hun man kan dat niet, enzovoorts. Want dat zijn allemaal stuk voor stuk vrouwen die werken 'om er even uit te zijn' of 'omdat het niet anders kan', en werk is dus 'iets erbij' en niet een basis. Dat blijkt ook al uit de titel 'werken naast moeder zijn' ik vermoed dat de overgrote meerderheid van de vrouwen met kleine baantjes er zo over denkt.

Plus dat je in een beetje leuke banen (en dan heb ik het dus niet over cassiere bij de appie, dat kun je prima in 16 uur doen) heb je gewoon overzicht nodig. En met 16 uur werken héb je dat overzicht niet, krijg je nauwelijks contact met collega's en weet je gewoon niet wat er speelt. En idd, in mijn werk heb je dat sowieso, anders ben je driekwart van je tijd bezig met rapportages lezen en vergaderen. Maar ook toen ik nog secretaresse was had ik dat, met 3 dagen was ik gewoon écht niet genoeg op de hoogte, gingen alle leuke klussen aan mijn neus voorbij, en bleven de simpele klusjes over, want voor de interessante klussen met iets meer verantwoordelijkheid moest je er gewoon vaker zijn dan 3 dagen. Misschien als je een héle goede duobaan hebt waarbij je dingen héél goed afspreekt, dat het dan wel gaat, maar dan nog mis je in mijn ogen een stukje essentiele binding met je werkplek en je collega's. Eens met lilith. Tenminste, voor de meeste banen gaat dit op. Een duopartner met wie je veel overlegt wil nog wel eens een goede oplossing zijn.

Gast zo 9 jan 2011 - 8:34

Eens met Lilith. Voorheen werkte ik 24 uur als contactpersoon voor mijn clienten, het ging hier om 5 personen. Met 24 uur werken lukte het mij echt net om alles in goede banen te leiden en alles op tijd af te krijgen met het nodige overleg/na werktijd bellen en overleggen met collega's en met na werktijd toch naar het werk gaan om dingen goed af te maken voor het volgende overleg en voor de volgende clientenbespreking/vergadering etc. Daarom heb ik nu ook gekozen om geen contactpersoon en aanspreekpunt te zijn voor mijn clienten, met 24 uur en al helemaal met 16 uur kon ik mijn werk niet goed uitoefenen en als ik ergens niet tegen kan ik half werk of slordig werk vandaar de keuze om 16 uur te werken

Gast zo 9 jan 2011 - 8:35

Lilith, ik viel eigenlijk over het woord 'boeiend'. Dat klinkt in mijn oren behoorlijk denigrerend. En wat mij betreft zijn er best banen te bedenken waarin je wél goed kunt functioneren met minder dan 27 uur en die ook nog eens boeiend zijn. In het onderwijs moet dat bijvoorbeeld zeker kunnen. En in de sector waarin ik werkzaam ben ook. En volgens mij zijn er tegenwoordig ook vrouwelijke huisartsen die twee of drie dagen werken. Lijkt me behoorlijk boeiend Wink

Gast zo 9 jan 2011 - 8:50

Minneke schreef:Lilith, ik viel eigenlijk over het woord 'boeiend'. Dat klinkt in mijn oren behoorlijk denigrerend. En wat mij betreft zijn er best banen te bedenken waarin je wél goed kunt functioneren met minder dan 27 uur en die ook nog eens boeiend zijn. In het onderwijs moet dat bijvoorbeeld zeker kunnen. En in de sector waarin ik werkzaam ben ook. En volgens mij zijn er tegenwoordig ook vrouwelijke huisartsen die twee of drie dagen werken. Lijkt me behoorlijk boeiend

In het onderwijs vind ik het méér dan funest, al die part-timers. De állerslechtste sector (en ook weer stikkend van de vrouwen) om part-time te werken.

Maar goed, ik denk dan al snel: werk dan níet en blijf helemaal thuis, als je baan maar iets is dat je naast het moeder zijn doet omdat je er niet onderuit komt. Dat soort ongemotiveerde werknemers, daar zit niemand op te wachten.

Daarnaast: Ik blijf ook bij het 'boeiend' want de meeste banen zijn niet boeiend, als je ze part-time kunt uitoefenen. In banen als advocaat of arts, daar heb je eerst járen héél veel uren moeten maken om zover te komen, part-time beginnen zit er haast niet in, minder dan 40 uur werken zéker niet. Dus áls er al mensen zijn die dat part-time doen dan is dat na jaren investeren. Daar is hier op het yesforum geen sprake van, met alle twintigers die hier rondlopen. En banen die je makkelijk part-time kunt doen zijn in mijn ogen weinig boeiend, cassiere, schoonmaakster, dat soort dingen. Banen met weinig verantwoordelijkheid, weinig eigen inbreng en veel routinewerk. Dan kan dat.

Gast zo 9 jan 2011 - 9:04

En banen in de gezondheidszorg dan? Fysiotherapie, logopedie (jaja), om maar wat te noemen? Allemaal prima te doen, en banen met verantwoordelijkheid en weinig routine. Docent aan Hogeschool of Universiteit? Ik geloof echt niet dat het daar funest is om parttimers te hebben hoor.

Ik vind gewoon dat je niet zo makkelijk kunt stellen dat een part-time baan minderwaardig is ten opzichte van een fulltime baan. En zo hard stel jij het nu wel.

Maar goed, ik begrijp je punt wel hoor. En er zijn vast functies waar het inderdaad niet handig is. Maar een groot gedeelte van de part-timers doet haar werk met plezier, en niet omdat het moet.

Gast zo 9 jan 2011 - 9:06

Lilith, wat voor jou niet boeiend hoeft te zijn, kan voor een ander wel boeiend zijn. Ik ben het met je eens dat bepaalde beroepen minder goed of niet part-time uitgeoefend kunnen worden (managementfuncties bijv.), maar dat wil niet zeggen dat als je wel part-time werkt (minder dan 20 tot 24 uur) je dan per definitie geen boeiende baan hebt.

Gast zo 9 jan 2011 - 9:10

Minneke schreef:En banen in de gezondheidszorg dan? Fysiotherapie, logopedie (jaja), om maar wat te noemen? Allemaal prima te doen, en banen met verantwoordelijkheid en weinig routine. Docent aan Hogeschool of Universiteit? Ik geloof echt niet dat het daar funest is om parttimers te hebben hoor.

Ik vind gewoon dat je niet zo makkelijk kunt stellen dat een part-time baan minderwaardig is ten opzichte van een fulltime baan. En zo hard stel jij het nu wel.

Maar goed, ik begrijp je punt wel hoor. En er zijn vast functies waar het inderdaad niet handig is. Maar een groot gedeelte van de part-timers doet haar werk met plezier, en niet omdat het moet.

Je baan uitoefenen is in de meeste gevallen meer dan alleen aanwezig zijn, je moet weten wat er speelt, je moet bereikbaar zijn, enzovoorts. Een logopedist die maar 2 dagen per week te bereiken is is behoorlijk klote, net als een fysiotherapeut. Mensen die een afspraak willen maken moeten dan zich elke keer maar aanpassen, of je hebt steeds een andere. Gewoon niet handig (en ik heb zoveel artsen en fysio's en logopedisten gezien voor mijn kind dat ik inmiddels wel durf te stellen dat het bloedirritant is als iemand alleen op dinsdag en donderdag kan bijvoorbeeld).

Zelfde met docenten, als die er maar een paar uur per week zijn zijn ze gewoon níet bereikbaar. Ik probeerde laatst een afspraak te maken met de oogartsen van mijn zoon, de één werkte op dinsdag niet, de ander op vrijdag en maandag niet, bleven dus over (want we moesten ze beiden hebben) de woensdag en donderdag, en die donderdag kan voor ons weer niet, dus dan blijft de woensdag over, en dat kan dan pas over 2 maanden, terwijl die afspraak vrij noodzakelijk is. Niet heel handig dus, al die part-timers.

Gast zo 9 jan 2011 - 9:13

Ik werk bij een instelling waar je ook minimaal 24 uur moet werken. En ik vind dit niet meer dan normaal. Hoe irritant is het als je 10 collega's hebt die allemaal een beetje komen werken. De een ziet de ander nauwelijks of nooit en dat werkt dan samen. Zet me dan maar met 3 collega's die meer uren werken. Zo krijg je ook nog wat mee van de hele week. En zie je elkaar wel met tevens beter overleg met elkaar.
Tenminste bij mij vind ik dat wel belangrijk. Ik werk in de kinderopvang.

Ik heb een contract van 28-30 uur. Ik werk nu 28 uur op 3 dagen maar dit breekt me nu op. Ik ben 10 uur aanwezig op het werk en het is met iets te intensief. Ik had dit gedaan zodat ik 2 dagen thuis was bij mijn zoon. Maar ik heb die 2 dagen nu haast nodig om bij te komen.
Dus vanaf feb. ga ik 3,5 dagen werken. Dan zal ik meer op 30 uur zitten dan op 28 maar wel minder lange dagen.
Ik vind dit heerlijk en ik zal het ook zo blijven doen.

Gesponsorde inhoud