Ben jij bang voor overgeven?

Ben jij bang voor overgeven of bang dat je iemand ziet overgeven?
Ik zelf wel eerlijk gezegd. Ik betrap mijzelf erop dat ik er soms best veel mee bezig ben.
Vooral zoals nu je wel hoort van buikgriep ben ik bang dat ik zelf ziek word of mijn vriend ofzo er bijvoorbeeld last van krijgt.
Wat kun je eraan doen om er niet zo bij stil te staan en er niet teveel aan te denken....

Wat je er tegen kan doen zou ik echt niet weten. zelf ben ik er ook bang voor. Zo ga ik al kokhalzen van vis en mijn vriend wil dat ik dat 'leer' eten. Als ik alleen in zijn bijzijn ben probeer ik het ook wel eens maar soms bied hij het ook aan op een feestje en dat zie ik echt totaal niet zitten. Ook als ik echt misselijk ben ga ik liever niet de deur uit.

Ja, heel erg.

Wat je eraan kunt doen weet ik ook niet, ik denk dat de mensen die er niet zo bang voor zijn er gewoon op een andere manier naar kijken en er dus automatisch minder mee bezig zijn.

tuttebel schreef:Wat je er tegen kan doen zou ik echt niet weten. zelf ben ik er ook bang voor. Zo ga ik al kokhalzen van vis en mijn vriend wil dat ik dat 'leer' eten. Als ik alleen in zijn bijzijn ben probeer ik het ook wel eens maar soms bied hij het ook aan op een feestje en dat zie ik echt totaal niet zitten. Ook als ik echt misselijk ben ga ik liever niet de deur uit.

Waarom zou je dat tegen je zin moeten leren eten? Ik zou gewoon tegen mijn vriend zeggen dat hij maar moet accepteren dat ik dat niet eet. Hij kan wel zoveel willen, maar je bepaalt nog altijd zelf wat je wel en niet in je mond stopt.

Tenzij je het zelf ook wil leren eten, dan is het wat anders, maar het is niet aan hem wat jij eet.

Susan schreef:Ja, heel erg.

Wat je eraan kunt doen weet ik ook niet, ik denk dat de mensen die er niet zo bang voor zijn er gewoon op een andere manier naar kijken en er dus automatisch minder mee bezig zijn.

Wat vind je (en TO) er dan zo eng aan? Ik bedoel, het is vies, ok. En ik vind het ook niet prettig, zowel niet om te moeten als om te moeten zien. Maar eng? Ik bedoel, waar kun je bang voor zijn?

Tja, waar zijn mensen met andere fobieën precies bang voor, dat is toch ook niet altijd even duidelijk?

Ik heb het wel een tijdje heel eng gevonden, brak het zweet me uit als ik dacht dat ik moest. Toen een keer overgegeven nadat ik teveel gedronken had (jaar of 5 geleden), toen merkte ik dat het eigenlijk best meeviel. Op dat moment luchtte het ook best op. Sindsdien heb ik ook eigenlijk niet meer overgegeven, maar die paniekreactie is wel weg bij vals alarm.

Nee.

Waar ben je precies bang voor?

Ik ben bij spinnen bang voor het feit dat ik niet weet waar ze zitten en dan ineens op mijn hoofd zullen springen en zo. Niet erg realistisch , maar het verrassingseffect vind ik vreselijk.

Ik ben niet bang voor overgeven, maar heb je geen idee wát de angst dan is, Susan? Het is misschien niet erg realistisch, maar ik weet wel vaak wat het is dat ik eng vind.

Het is nu zo'n 4 jaar geleden dat ik voor het laatst heb overgegeven, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Bang is misschien een groot woord, maar ik herken een gevoel van schaamte, ik vind het zelf pijnlijk en ik ben altijd bang dat ik niet meer kan stoppen (omdat ik het zó intens smerig vind dat ik er nog meer van over moet geven en dan in een vicieuze cirkel terecht kom). Ik heb nooit het gevoel erna dat ik het 'maar kwijt ben'. Het is slecht uit te leggen, maar ik herken de angst wel.

Susan schreef:

tuttebel schreef:Wat je er tegen kan doen zou ik echt niet weten. zelf ben ik er ook bang voor. Zo ga ik al kokhalzen van vis en mijn vriend wil dat ik dat 'leer' eten. Als ik alleen in zijn bijzijn ben probeer ik het ook wel eens maar soms bied hij het ook aan op een feestje en dat zie ik echt totaal niet zitten. Ook als ik echt misselijk ben ga ik liever niet de deur uit.

Waarom zou je dat tegen je zin moeten leren eten? Ik zou gewoon tegen mijn vriend zeggen dat hij maar moet accepteren dat ik dat niet eet. Hij kan wel zoveel willen, maar je bepaalt nog altijd zelf wat je wel en niet in je mond stopt.

Tenzij je het zelf ook wil leren eten, dan is het wat anders, maar het is niet aan hem wat jij eet.

Het is niet helemaal tegen mijn zin hoor. het is meer dat de ene vissoort de andere niet is, en ik probeer te ontdekken wat ik wel 'oke' vind en wat ik echt vies vind. bovendien ligt het ook heel erg aan mijn eigen stemming of ik er open voor sta of niet en als ik er niet voor open sta op dat moment, dan eet ik dat ook echt niet hoor.

Susan schreef:Tja, waar zijn mensen met andere fobieën precies bang voor, dat is toch ook niet altijd even duidelijk?

Naja, niet duidelijk voor een buitenstaander is compleet anders dan onbenoembaar. Ik bedoel, fobieen zijn ook iets waarbij rationalisatie je wellicht zou kunnen helpen. Dus ik denk dat het helemaal geen kwaad kan om te proberen te ontdekken waar je bang voor bent. Ik vind het een hele logische vraag.

Ik heb zelf een sociale fobie gehad tijdens mij depressie en hoewel anderen het wellicht niet begrepen, kon ik wel benoemen dat ik gewoon doodsbang was om een perron op te lopen omdat ik het idee had dat iedereen naar me keek, over mee oordeelde en me aan zou vallen. Irrationeel, ja, maar wel toe te lichten. Vandaar dat ik me afvroeg of er iets soortgelijks was voor het braken, waar je bang voor bent. Of je bang ben om te stikken erin oid?

De misselijkheid die eraan vooraf gaat vind ik heel naar, vooral vlak voor het overgeven, als je je echt extreem beroerd voelt. Verder vind ik het ook heel akelig dat er zo'n vieze substantie zomaar je mond in loopt en de ongecontroleerde bewegingen in je keel vind ik ook eng.

Bij een ander vind ik het een naar gezicht en ik ben dan ook bang om besmet te worden.

nee, en het zal ook wel wat zijn als ik dat wel was aangezien ik vaak moet overgeven als ik een migraine aanval heb.

Susan schreef:De misselijkheid die eraan vooraf gaat vind ik heel naar, vooral vlak voor het overgeven, als je je echt extreem beroerd voelt. Verder vind ik het ook heel akelig dat er zo'n vieze substantie zomaar je mond in loopt en de ongecontroleerde bewegingen in je keel vind ik ook eng.

Bij een ander vind ik het een naar gezicht en ik ben dan ook bang om besmet te worden.

Ah ok, dat kan ik wel begrijpen ja. Vooral de angst voor besmetting als je dan al bang bent voor het eerste is iets waar ik nooit bij stil gestaan heb.

Susan schreef:De misselijkheid die eraan vooraf gaat vind ik heel naar, vooral vlak voor het overgeven, als je je echt extreem beroerd voelt. Verder vind ik het ook heel akelig dat er zo'n vieze substantie zomaar je mond in loopt en de ongecontroleerde bewegingen in je keel vind ik ook eng.

Bij een ander vind ik het een naar gezicht en ik ben dan ook bang om besmet te worden.

Ja, dit heb ik ook. Ik ben dan bang dat ik stik en gewoon heel bang om misselijk te worden ofzo..
Het moment erna dat vind ik dan wel weer mee vallen, vaak is het juist een opluchting.
Maar dat ik er soms zoveel mee bezig ben, daar word ik gek van..

ik kan echt niet tegen overgeven. Ook niet als ik het zelf doe en word steeds erger komt ook omdat ik paar keer erge keelontsteking heb gehad en juist toen moest overgeven en dat doet zeer. Ook toen ik aan mijn amandelen geopereerd was moest ik overgeven. Echt zoveel pijn toen.

Als iemand anders overgeeft kan ik ook niet tegen, had eens een oppaskindje die was niet lekker en toen dr moeder thuis kwam rende ze erheen en gaf zo over over haar voeten, wat was ik blij dat ze niet eerder overgaf

Nee, als ik moet dan moet ik snel zijn maar ik ben altijd wel opgelucht als ik het kwijt ben. De laatste keer dat ik moest overgeven is zo'n 2,5 jaar geleden. Ik was ik de break dance geweest op de kermis en ik werd me toch misselijk toen ik daar uit kwam ! Ik heb rest op het voetpad waar het super druk was met bezoekers lopen overgeven Maar ach niemand kende me daar toch en ik was het kwijt

Nee gelukkig helemaal geen last van. Ik herken ook het gevoel van opluchting omdat je kwijt bent wat je dwarszat.

Ik moet vaak overgeven als ik een heftige kater heb. En dat heb ik vaker dan ik zou willen.

Ik herken precies wat je zegt Susan. Ik ben er ook echt bang voor. Zeker ook als een van de kinderen ziek wordt. Die wil dan vaak bij mama liggen en ik laat dat wel toe maar niet echt van harte merk ik.Ik heb liever dat ze dan papa even opzoeken ofzo, ik ben te bang om besmet te worden. Ik kan me soms zo druk maken dat ik er zelf lettelijk misselijk van word. Nu heb ik wel ontdekt dat, als ik me naar voel, ik een warme kruik op mijn buik moet leggen. Daar zakt het dan meteen van.

Heb je dat vaak dan Miss Blunt?

Ik heb al ge-edit, ja vaker dan ik zou willen.

Maar er reageren nu toch ook mama's? Hoe deden jullie dat dan toen jullie zwanger waren?
Of hadden jullie toen geen last van misselijkheid? Waren jullie daar dan niet bang voor?

Ik ben daar niet bang voor. Kijk dat het vies is, is iets anders. Maar echt bang voor overgeven ben ik niet. Als het moet dan moet het..alleen vind ik het wel minder als andere mensen het kunnen zien.

@Lieskuh, maar gaat het in je hoofd dan toch niet door, die angst?
@PluDan, jawel, daar was ik wel bang voor, maar ik heb toen besloten dat ik mijn kinderwens er niet voor opzij wilde zetten. Ik ben toen wel in therapie gegaan, maar ik was al zwanger bij de intake. Achteraf had ik veel eerder met therapie moeten beginnen, want die fobie is nog niet weg, maar ik heb nu veel minder tijd en energie om het aan te pakken. Overigens heb ik tijdens mijn zwangerschappen en bevallingen niet over hoeven geven.