Slecht contact binnen familie

Mirjam4you schreef:Wij hebben sinds ongeveer 3 maanden geen contact meer met mijn schoonouders. Allemaal gezeur ( erg land verhaal ) en alles en we waren het zo zat en mijn man heeft er toen wat van gezegd en is helemaal verkeerd gegaan. Op een gegeven moment kreeg ik een mailtje en daar stonden een paar dreigingen in en dat ik alles had gedaan en dat ik mijn man bij zijn ouders weghaalde en dat ik dat toch ook niet bij mijn eigen ouders deed. Dat slaat natuurlijk nergens op want mijn man heeft er zelf voor gekozen om geen contact meer te hebben. We vinden het prima zo geen contact, alleen is het natuurlijk wel jammer voor onze dochter. Maar goed soms loopt het gewoon heel anders. Met mijn ouders en mijn familie hebben we super goed contact en mijn man ziet dat ook helemaal als zijn familie.

Zo gaat het helaas 9 van de 10 keer: als het contact met de schoonouders stroef verloopt of geheel verdwijnt heeft de schoondochter het gedaan en andersom de schoonzoon

Ik ben ook de schuldige hier bij mijn schoonmoeder

Jeetje ik word er al kwaad van en ik ken jou en de emotionele waarde van het weggegooide niet eens. Ik zou echt hels zijn, bij mij zou ze er niet meer inkomen. Ik vind dat je man nu even verantwoordelijk is voor het contact tussen jullie kind en zijn moeder. Eerst maar eens echt doorhebben dat het niet kan wat ze gedaan heeft en excuses maken en tot die tijd zou ik haar niet hoeven zien.

Annie24 schreef:

Mirjam4you schreef:Wij hebben sinds ongeveer 3 maanden geen contact meer met mijn schoonouders. Allemaal gezeur ( erg land verhaal ) en alles en we waren het zo zat en mijn man heeft er toen wat van gezegd en is helemaal verkeerd gegaan. Op een gegeven moment kreeg ik een mailtje en daar stonden een paar dreigingen in en dat ik alles had gedaan en dat ik mijn man bij zijn ouders weghaalde en dat ik dat toch ook niet bij mijn eigen ouders deed. Dat slaat natuurlijk nergens op want mijn man heeft er zelf voor gekozen om geen contact meer te hebben. We vinden het prima zo geen contact, alleen is het natuurlijk wel jammer voor onze dochter. Maar goed soms loopt het gewoon heel anders. Met mijn ouders en mijn familie hebben we super goed contact en mijn man ziet dat ook helemaal als zijn familie.

Zo gaat het helaas 9 van de 10 keer: als het contact met de schoonouders stroef verloopt of geheel verdwijnt heeft de schoondochter het gedaan en andersom de schoonzoon

Ik ben ook de schuldige hier bij mijn schoonmoeder

Hier precies hetzelfde, ook ik ben de schuldige in de ogen van mijn schoonmoeder.

Toen wij net zwanger waren zijn we langsgeweest om het te vertellen (na 2jaar geen contact), wij wilden het contact wel opnieuw opbouwen, zij (schoonmoeder+vriend) ook. Echter niet veel later gingen ze ons weer zaken verwijten, en toen mijn man haar terug smste, waren dat naar haar mening geen dingen die haar zoon over haar zou zeggen maar kwam dat allemaal van mij af (terwijl ik niet eens wist dat er sms contact was die dag).

Bij ons is het nu ook zo dat we helemaal geen contact meer hebben met schoonmoeder, net zoals de 2 jaar ervoor en wij vinden het prima. Onze dochter zal straks dus mijn man zijn moeder niet kennen als oma zijnde, die naam zal ze ook echt niet krijgen mochten wij haar ergens tegen komen, wij zullen haar benoemen als mevr. "achternaam". We sturen een geboortekaartje (omdat ik vind dat dat hoort, manlief vind het niet nodig) en daar blijft het bij.

Twellie, hopelijk heb je je spullen nog kunnen redden. Die vrouw zou in ieder geval niet meer in mijn huis hoeven oppassen, mocht zij de enige mogelijkheid tot oppas zijn.
Wat een enorme inbreuk op jullie privacy is dat geweest zeg, het is jullie huis, jullie spullen dus jullie bepalen toch of en wat er eventueel weg zou gaan.

MissD schreef:

Annie24 schreef:

Mirjam4you schreef:Wij hebben sinds ongeveer 3 maanden geen contact meer met mijn schoonouders. Allemaal gezeur ( erg land verhaal ) en alles en we waren het zo zat en mijn man heeft er toen wat van gezegd en is helemaal verkeerd gegaan. Op een gegeven moment kreeg ik een mailtje en daar stonden een paar dreigingen in en dat ik alles had gedaan en dat ik mijn man bij zijn ouders weghaalde en dat ik dat toch ook niet bij mijn eigen ouders deed. Dat slaat natuurlijk nergens op want mijn man heeft er zelf voor gekozen om geen contact meer te hebben. We vinden het prima zo geen contact, alleen is het natuurlijk wel jammer voor onze dochter. Maar goed soms loopt het gewoon heel anders. Met mijn ouders en mijn familie hebben we super goed contact en mijn man ziet dat ook helemaal als zijn familie.

Zo gaat het helaas 9 van de 10 keer: als het contact met de schoonouders stroef verloopt of geheel verdwijnt heeft de schoondochter het gedaan en andersom de schoonzoon

Ik ben ook de schuldige hier bij mijn schoonmoeder

Hier precies hetzelfde, ook ik ben de schuldige in de ogen van mijn schoonmoeder.

Toen wij net zwanger waren zijn we langsgeweest om het te vertellen (na 2jaar geen contact), wij wilden het contact wel opnieuw opbouwen, zij (schoonmoeder+vriend) ook. Echter niet veel later gingen ze ons weer zaken verwijten, en toen mijn man haar terug smste, waren dat naar haar mening geen dingen die haar zoon over haar zou zeggen maar kwam dat allemaal van mij af (terwijl ik niet eens wist dat er sms contact was die dag).

Bij ons is het nu ook zo dat we helemaal geen contact meer hebben met schoonmoeder, net zoals de 2 jaar ervoor en wij vinden het prima. Onze dochter zal straks dus mijn man zijn moeder niet kennen als oma zijnde, die naam zal ze ook echt niet krijgen mochten wij haar ergens tegen komen, wij zullen haar benoemen als mevr. "achternaam". We sturen een geboortekaartje (omdat ik vind dat dat hoort, manlief vind het niet nodig) en daar blijft het bij.

Twellie, hopelijk heb je je spullen nog kunnen redden. Die vrouw zou in ieder geval niet meer in mijn huis hoeven oppassen, mocht zij de enige mogelijkheid tot oppas zijn.
Wat een enorme inbreuk op jullie privacy is dat geweest zeg, het is jullie huis, jullie spullen dus jullie bepalen toch of en wat er eventueel weg zou gaan.

Dat zijn helaas niet alleen schoonmoeders, maar ook stiefmoeders!
Mijn vader is hertrouwd, en haar dochters wonen bij hun, en hebben hem helemaal ingepakt. Meerdere malen heb ik aangegeven dat ik hun niet vertrouw en dat ik bang ben mijn vader kwijt te raken, maar uiteindelijk was ik degene die 'altijd zorgt voor problemen'. Jarenlang heb ik hiermee lopen worstelen wat wijsheid was, maar toen ik eens gezegd heb waar mijn stiefmoeder bij was hoe erg ik mijn stiefmoeder en stiefzussen haat omdat ze mijn vader hebben afgepakt, had ik het gedaan. Toen ik hem uitnodigde voor mijn verjaardag 'moest hij daar goed over nadenken, want ik zorgde alleen maar voor problemen'. Toen heb ik gezegd dat als het zo moet, het voor mij helemaal niet meer hoeft. Dat is nu 2,5 jaar geleden en ben nog nooit zo stabiel en relaxt geweest als de laatste jaren.

Mijn zus en kindjes hebben nog wel goed contact, dus ik heb hem wel op de hoogte gesteld van mijn zwangerschap (waar hij vervolgens glashard over loog tegen iedereen) en een geboortekaartje/smsje (wilde die mooie dag niet laten verpesten, vandaar een sms) gestuurd, waarop ik 2 weken na dato nog niks op gehoord heb. Het kaartje staat er kennelijk wel want de schoonmaakster stuurde me een kaart.

Lois zal dan ook nooit mijn vader als opa kennen, ze mist hier ook niks aan, ze heeft 2 opa's en oma's omdat mijn moeder is hertrouwd op mijn 5de en mijn vriends ouders nog samen zijn. Ik probeer wel echt normaal te doen voor mijn zus en aanhang, dat gaat redelijk.

Bij jou is het echter een andere kwestie, jouw dochter kent je schoonmoeder al heel goed en is gek op haar. Zou het idd even laten bezinken en overleggen met je vriend. In dit soort zaken zou ik je vriend het voortouw laten nemen, sowieso qua uitleg aan zijn moeder. Al snap ik wel dat je haar zo haat dat je je dochter niet meer naar haar toe wil brengen. Misschien kan je het even een paar weken 'zonder' haar doen en dan kijken of je dochter naar haar vraagt? Als ze ernaar vraagt kan je haar alsnog even langs oma brengen, als je vriend het ermee eens is. Lastig! Alle succes, dit zijn rotkeuzes om te maken.

Supertalentje schreef:Wat een respectloze actie van haar zeg! Al was het wel rommel, je gooit toch geen spullen van een ander ongevraagd weg?!

Ik zou haar niet meer als vaste oppas willen, dan maar meer betalen aan de kinderopvang of een andere oppas zoeken. Ik vind persoonlijk dat als jij haar niet meer wilt zien (heel begrijpelijk overigens) dat dat niet automatisch geldt voor de overige gezinsleden. De komende tijd zou ik vooral je vriend met jullie dochter naar oma sturen, mijn bloed zal koken bij alleen de gedachte aan haar, laat staan dat ik er een voet binnen zou zetten ;-)

+1

girli schreef:Kindje of niet, die zou echt niet meer binnen komen bij mij!

Is het niet mogelijk dat jullie kindje naar haar toe gaat ipv dat ze bij jullie thuis komt oppassen?

Mee eens. Ik had haar ook de deur geweigerd. Blijkbaar heeft ze geen respect voor jou grenzen.

Edit: Ik zeg het nu wel wat makkelijker. Maar ik had ook de pest aan mijn schoonmoeder. Ook door omstandigheden dat het zo gelopen is.
Nu achteraf gezien heb ik teveel mijn best gedaan om een goed contact te krijgen. Pas toen ik een tijdje(paar maanden) afstand heb genomen van haar ben ik mijn ergenissen gaan verwerken en begon ik haar leukere kanten weer te zien. Waardoor de relatie nu afstandelijker maar wel leuk is.

Zo dan, die is wel héél erg buiten haar boekje gegaan! Daar zou ik voorlopig niet mee klaar zijn..

Ik zou zo iemand in ieder geval niet meer als vaste oppas willen. Ik zou niet willen dat iemand waar ik niet mee door één deur kan, mijn kind zou opvoeden.
Maar ik zou zelf niet gauw mijn kind bij z'n opa en oma weghouden, ik vind familiebanden erg belangrijk. Ik zou dan willen dat mijn man af en toe op zondag op visite gaat, maar ik zou voorlopig niet meer mee gaan.
Maar het sowieso moeilijk om te zeggen wat je zelf zou doen als je niet in zo'n situatie zit.

Ik hoop dat je je spullen nog wel hebt kunnen redden.

Zo die is wel heel erg te ver gegaan! Ik heb dan geen kinderen, maar ik snap dat jij haar voorlopig niet meer hoeft te zien en dat jij het ook niet prettig vind om haar nu op te laten passen. Ik zou er denk ik dan ook voor kiezen om haar voorlopig niet op te laten passen, en het contact tussen dochter en oma via je vriend te laten lopen. Dus hem af en toe met haar op bezoek te laten gaan bij oma.

Ik hoop heel erg voor je dat je spulletjes nog heel zijn!

Weg.

Wat een bizar verhaal zeg! Mijn schoonmoeder kan zich ook met een hoop bemoeien maar dit is echt te erg!!
Goed dat je vriend zijn moeder heeft gebeld dan weet ze wel dat hij achter jou staat. En is er ook nog een schoonvader? Wat vind die daarvan?!?
Ik zou het contact nu alleen maar via je vriend laten verlopen ook op die manier kan ze haar kleinkind zijn. En voor de rest niet meer laten oppassen want dit kan echt niet hoor!

Ik zit echt vol verbazing te lezen. Zit je nou te liegen of is je schoonmoeder echt uit een ei gekropen? Iedereen snapt toch dat je dat soort dingen echt niet doet?!

Hoe vervelend ook, als zij vervelend gaat doen tegen je vriend dan is dat iets wat zij doet en waar hij haar op aan kan spreken. Ik vind niet dat je daarvoor verantwoordelijk bent. Met betrekking tot je dochter vind ik het lastiger, maar ik zou me niet na zo'n pesterij (want dit doe je toch met je volle verstand?!) in allerlei bochten gaan wringen in de hoop dat oma maar lief doet tegen jouw kind. Je kunt alleen je eigen grenzen bewaken, je kunt haar en haar gedrag niet bepalen denk ik dan... En misschien rekent ze je vriend en dochter er wel niet op af...

Wat erg! Ik vond het al vervelend dat mijn schoonmoeder onze voorraadkast ging opruimen toen wij op vakantie waren. Maar dit slaat echt alles.

TGR schreef:

2CKC2 schreef:Zo he.. wat een brutaliteit.. in jouw huis, jouw spullen weggooien.. Het maakt niet uit of dat voor haar rommel is, al staat je huis tot de nok toe met oude kranten, dan nog heeft ze geen recht jouw spul weg te gooien. Zeker als 't al een aantal keer besproken is.. ze wil gewoon d'r zin doordrammen.. bah!

Ik zou haar niet meer op je dochtertje laten oppassen.. uit ervaring weet ik dat mensen dat als macht gaan gebruiken.

Was het nog wel heel, wat ze had weggooid?

Ha! Mooie verwoording van wat ik ook vind!

Nou helemaal mee eens. Volgens mij had ik een ouwe bloempot naar haar hoofd gegooid, wat denkt ze wel niet?!

Weg.

Hoe reageerde ze op het telefoontje van je vriend? Had ze er begrip voor of totaal niet?

Ow en ik zou voor die 2 weken echt iemand anders inschakelen en schoonmams per direct niet meer op laten passen. Als je daarmee wacht, dan sla je die plank een beetje mis denk ik. Ik zou zoiets hebben of meteen of niet. Dan maar meteen door die zure appel heen. En mocht je geen oppas hebben zou ik mezelf nog eerder ziek melden op mijn werk dan haar toch op te laten passen. Ik ben daar echt heel erg in. Ik hou niet van vals ziekmelden maar dit zou ik dan echt zien als noodgeval.

Oh meid toch
Ik heb weinig toe te voegen aan voorgaande reacties, maar ik zit het echt met open mond te lezen, hoe komt iemand ooit zo ver om dat soort dingen weg te gooien?
Waar is haar respect voor de gevoelens en de privacy van anderen??

Lieskuh schreef:Hoe reageerde ze op het telefoontje van je vriend? Had ze er begrip voor of totaal niet?

Dat staat in de eerste post, ze was kwaad dat ze erop aangesproken werd en heeft de hoorn erop gegooid.

Daarom heb ik voor het kinderdagverblijf gekozen....

Met ooms en tantes al jaren geen contact, en ik weet niet beter! Dit was al vanaf dat ik klein was...

En sinds de geboorte van onze dochter ook minder tot geen contact met het broertje van mijn man...en dat liep altijd al stroef (hij heeft een soort van afgunst tegen ons...) dus daar hebben we beiden geen contact mee....
En de familie van mijn man is uitstervende, heeft alleen nog 2 tantes....en daar hebben we gelukkig regelmatig bel contact mee en 1x in de zoveel tijd gaan we een weekendje erheen!

En net zoals ik al zei, van mijn kant vd familie weet ik niet beter als dat ik ze niet zie, dus ik mis dat niet...dus de kleine zal er al helemaal niks mee hebben.
En van mijn man zijn kant is het buitengewoon jammer en verdrietig dat zijn beide ouders al jong zijn gestorven...en ja dat missen we echt wel!

Wat heftig zeg ! Dat zou ik echt niet kunnen waarderen als andere mensen voor mij zouden gaan bepalen of iets rotzooi is of niet, vreselijk. Heb je haar hierna nog gesproken ? Wanneer moet ze weer oppassen ? Ik kan mezelf heel goed voorstellen dat je je schoonmoeder niet meer op wil laten passen.

Sinds aug. 2010 hebben wij geen contact meer met mijn schoonouders. Niemand heeft ons in de meest moeilijke periode van ons leven zo hard laten vallen als hun. We hebben nooit niets meer van ze gehoord, geen kaartje, geen telefoontje, helemaal niets. Dit terwijl ze via via wel de babysite van Mara hebben en ze dus weten hoe heftige tijd we al hebben meegemaakt en wat we nog mee gaan maken. Het is nu zover dat ik nog nooit zo'n ontzettende haat tegen iemand heb gehad, en dat we nooit meer contact met ze willen.

Mama_van2 schreef:Wat heftig zeg ! Dat zou ik echt niet kunnen waarderen als andere mensen voor mij zouden gaan bepalen of iets rotzooi is of niet, vreselijk. Heb je haar hierna nog gesproken ? Wanneer moet ze weer oppassen ? Ik kan mezelf heel goed voorstellen dat je je schoonmoeder niet meer op wil laten passen.

Sinds aug. 2010 hebben wij geen contact meer met mijn schoonouders. Niemand heeft ons in de meest moeilijke periode van ons leven zo hard laten vallen als hun. We hebben nooit niets meer van ze gehoord, geen kaartje, geen telefoontje, helemaal niets. Dit terwijl ze via via wel de babysite van Mara hebben en ze dus weten hoe heftige tijd we al hebben meegemaakt en wat we nog mee gaan maken. Het is nu zover dat ik nog nooit zo'n ontzettende haat tegen iemand heb gehad, en dat we nooit meer contact met ze willen.

Nou, dat zou ik ook hebben, echt onbegrijpelijk, die mensen. Hoe ijskoud kan je zijn? De gezinsbegeleidster die we een tijdje geleden hadden zei altijd: 'Grootouders hebben dubbel verdriet, om hun kleinkind én hun eigen kind.' Hoe kan het die mensen dan in godsnaam niks doen?

Het klinkt echt erg maar ik voel echt hele diepe haat van binnen tegen mijn schoonouders en dan met name tegen mijn schoonmoeder. Nu was ons contact al nooit al te best, ze hadden nooit tijd voor ons behalve op verjaardagen. (we wonen 10 minuten rijden van elkaar) maar dat ze sinds vorig jaar aug.nooit meer iets van zichzelf hebben laten horen is echt vreselijk. Er is in aug 2010 een ruzie over de telefoon voorgevallen waarop mijn vriend zijn moeder verwijte dat ze nog niet was langs geweest in Rotterdam (Sophia) terwijl Mara al 5 dagen kritiek op de IC lag. Ze heeft de hoorn op de haak gegooid en nooit meer iets van zich laten horen, nog geen kerstkaart. Waarschijnlijk doet het mij zoveel pijn van binnen dat ik daarom zoveel haatgevoelens tegen hun heb gekregen.

Juist als het op zo'n manier is afgebroken is het logisch dat je die haat heel actief voelt. Ik bedoel, soms komt een ruzie niet meer goed, maar kun je het wel afsluiten, kun je zoals de Engelsen het noemen 'closure' vinden, maar nu is het contact op een zeer pijnlijk moment gewoon eenzijdig gestopt zonder dat jullie ooit nog antwoorden hebben gekregen of je boosheid en teleurstelling hebt kunnen delen. Dat is denk ik wel een van de naarste manieren om een conflict met iemand te hebben, als je het gevoel hebt dat je voor die anderen helemaal niet meer bestaat en je geen enkele kans hebt om je boosheid te uiten. Dan blijft het in jezelf rondwaren en groeien. Ik denk dat iedereen dat wel zou hebben, zeker in dit geval aangezien ze jullie echt grof in de steek hebben gelaten.

Zoals jij het omschrijft Susan, zo voelt het precies. Daarnaast heeft ze ons nog een paar trappen na gegeven door mij in September 2010 vreselijke mailtjes te sturen die er niet om liegen. Sinds een paar maanden heb ik de keuze voor mezelf gemaakt om haar nooit meer toe te laten in mijn leven, en dat geeft best een rustig gevoel. Er is teveel kapot gemaakt, het valt niet meer te lijmen. Hoe zou ik ooit nog iemand moeten vertrouwen als ze er op 1 van de moeilijkste momenten uit mijn/ons leven er niet is. Nog geen kaartje stuurt, nog geen smsje, echt helemaal niets. Het is wel de oma (en opa) van mijn dochters, dat doet erg veel pijn maar het is nu echt goed geweest.