Wat heb jij met je eigen familie?

Dus dan bedoel ik eigenlijk, heb jij veel met je eigen ouders/broers/zussen?
Waarom wel of waarom niet?

Ik geef veel om mijn moeder en zusjes, maar ik merk dat ze heel andere manieren hebben om dingen aan te pakken en daardoor botst het soms. Toch doe ik wat ik kan om een fijne zus en dochter te zijn.

**

Mijn ouders betekenen heel erg veel voor me, ik zou niet zonder hen kunnen. Met mijn broertje heb ik een goede band, al zien we elkaar niet zo vaak. Met mijn zusje is dat een stuk minder, daar heb ik hier al eens mijn verhaal over gedaan.

Mijn moeder is mijn alles, wij lijken ook heel erg op elkaar. Met m`n vader heb ik niet zoveel.

Ik heb ook een goede band met m`n oudste broers en hun gezinnen, ook al hebben we niet super veel contact.

Met m`n jongste broer heb ik totaal niets. Ik erger me dood aan hem wanneer ik hem zie en ik wil er ook zo weinig mogelijk mee te maken hebben. De enige reden dat ik hem soms spreek is omdat hij een zoontje heeft waar ik wel heel veel om geef. Hij ook, want anders was hij allang uit het leven gestapt, wat ik overigens heel goed zou snappen.

niet quoten aub.

Met mijn moeder heb ik een hele goede band soms iets te goed.
Daar probeer ik los van te komen en niet altijd haar goedkeuring te willen hebben.
Met mijn vader heb ik lang een slechte band gehad deze is gelukkig de laatste jaren een stuk beter geworden.
Mijn ouders zijn trouwens nog bij elkaar.

Met mijn broers heb ik een redelijke band. Ik weet dat ze er voor mij zullen zijn wanneer ik ze nodig heb maar wel bellen bijna nooit. Mijn ene broer woont in het buitenland daar heb ik zo nu en dan contact mee en zie ik hooguit 2 keer per jaar. Een broer woont nog thuis dus die zie ik vrij regelmatig en ga ik nog wel eens mee de oma's en opa's mee bezoeken. Mijn oudste broer heeft een druk leven en is een totaal ander persoon dan ik ben.
Ik probeer met al mn broers de band goed te houden maar dit is soms lastig.

Sinds ik samenwoon is de band met mijn vader veel beter geworden. Hij betekend dan ook veel voor mij. Als ik ergens mee zit, dan kan ik naar hem toe, wonen in hetzelfde dorp.

De band met mijn zus is anders, maar wel goed. Mijn zus woont in het zuiden van het land, dus zie haar niet vaak.

De band met mijn broer is dan wel beter dan die met mijn zus maar echt contact hebben we niet. Mijn vader heeft mij nooit echt liefde gegeven en heeft me daarnaast met andere dingen ook heel veel pijn gedaan, dus ook die band is er niet. Met mijn moeder was ik wel altijd heel close maar doordat ze altijd alles wat mijn vader doet loopt goed te praten ben ik de laaste tijd ook een beetje klaar met haar. Naar mijn mening zijn er gewoon te veel dingen gebeurd die niet zomaar even goed te praten vallen. Ik vind het jammer maar ik weet dat de afstand die ik met mijn familie heb voor mij wel het beste is.

Sinds mijn zusje (twee jaar jonger dan ik) uit huis is (ik woon nog wel bij mijn ouders), hebben wij een onwijs goede relatie met elkaar. Mijn zusje is als een vriendin.

Ik kan goed opschieten met mijn moeder, al keurt ze mijn levensstijl niet altijd goed. Ook vind ik het vervelend dat mijn moeder naar mij komt als ze problemen heeft.. Dat brengt ons tot mijn vader; mijn vader is een eikel. Mijn ouders zijn bij elkaar, maar mijn moeder (en ook wij, als kinderen) hebben helemaal niks aan mijn vader. Hij loopt altijd te mopperen en niks is leuk of goed. BAH.

Mint schreef:Sinds mijn zusje (twee jaar jonger dan ik) uit huis is (ik woon nog wel bij mijn ouders), hebben wij een onwijs goede relatie met elkaar. Mijn zusje is als een vriendin.

Ik kan goed opschieten met mijn moeder, al keurt ze mijn levensstijl niet altijd goed. Ook vind ik het vervelend dat mijn moeder naar mij komt als ze problemen heeft.. Dat brengt ons tot mijn vader; mijn vader is een eikel. Mijn ouders zijn bij elkaar, maar mijn moeder (en ook wij, als kinderen) hebben helemaal niks aan mijn vader. Hij loopt altijd te mopperen en niks is leuk of goed. BAH.

Waarom is hij zo? Hebben jullie het daar weleens over gehad? Mensen zijn niet zomaar eikels.

Met mijn zus heb ik een hele goede band.
Mijn ouders staan heel anders in het leven en ik ben het vaak niet eens met de dingen die ze doen. Dat neemt niet weg dat we wel altijd voor elkaar klaar staan, maar de band zal nooit zo zijn, zo als die met m'n zus is.

Ik heb zowel met mijn ouders als met mijn zus een hele goede band. We hebben het altijd gezellig samen en ik zou ze echt voor geen geld van de wereld nog kunnen/willen missen. Mijn mama betekent ontzettend veel voor me, ze heeft zoveel voor mij gedaan en is er altijd als ik haar nodig heb.

Mijn moeder is wel zo'n beetje de belangrijkste persoon in mijn leven. Ik zou echt niet zonder haar kunnen. Mijn vader is ook heel belangrijk voor me, maar op een andere manier, ik heb met beide ouders een hele goede band. Met mijn broers ook, ik weet dat ik altijd bij ze terecht kan, en dat we elkaar helpen wanneer het nodig is, vroeger had ik een minder goede band met een van mijn broers, gelukkig is die nu ook goed!

Ik heb ook een hele sterke band met 2 van mijn tante's, een daarvan voelt ook echt een beetje als een tweede moeder, hetzelfde met mijn neven/nichten, maar ze wonen bijna allemaal in Iran dus ik mis ze vaak, dat vind ik wel jammer maar gelukkig wordt de band er niet slechter op

Ik heb geen broer of zus. Mijn ouders zijn echt alles voor me. Ik hou wel zo ontzettend veel van die twee !

Mijn ouders betekenen veel voor me. Met mijn vader heb ik een lekker ongecompliceerde niets aan de hand band. Mijn vader is dan ook een echte ongecompliceerde niets aan de hand man. Bij hem kan ik me ontspannen.

Met mijn moeder ligt het iets ingewikkelder. Als opgroeiend kind kon ik altijd heel slecht tegen de wisselende stemmingen van mijn moeder. Zij was, en is, altijd erg emotioneel. Soms had ik het gevoel op tenen te moeten lopen en vaak voelde ik me door haar erg onzeker. Sinds ik het ouderlijk huis heb verlaten is de band met mijn moeder veel beter geworden. Ik kan mijn problemen met haar bespreken en we kunnen ook gezellig kletsen. Maar we moeten niet langer dan een paar uur acht elkaar bij elkaar zijn, want dan slaan de irritaties weer toe..

Verder heb ik nog 2 broers. Met mijn jongste broer heb ik een speciale band. Ik heb als grote zus altijd het gevoel gehad hem te moeten beschermen. Hij is autistisch. Hij is ook erg aan mij gehecht. We schelen 5 jaar in leeftijd. We doen veel dingen samen, zoals weekendjes weg, dagjes uit..

Met mijn andere broer kan ik ook prima opschieten, maar daar heb ik geen hele hechte band (meer) mee. Vroeger konden we bijvoorbeeld hele avonden aan de telefoon hangen over dingen die we hadden meegemaakt of om politiek, rampen en andere gebeurtenissen te bespreken. Sinds hij getrouwd is, is hij erg veranderd en is de afstand (zowel letterlijk als figuurlijk) tussen ons groter geworden. Het scheelt ook als ik hem met of zonder zijn vrouw tref. Als hij alleen is, is hij in mijn ogen meer 'zoals hij eerst was' dan als hij samen met zijn vrouw is.

Ik heb het meeste met mijn zusje, we zijn echt vriendinnen geworden sinds ik uit huis ben gegaan. Zij komt wel eens op bezoek, omdat dit kan. Mijn broertje is nog erg klein en is heel anders dan ik ben, en verder zie ik hem en mijn ouders niet zo veel. Soms mis ik ze wel, maar ik denk toch dat ik beter met ze op kan schieten als ik niet (dicht)bij woon. We hebben een erg gecompliceerde relatie. Ik hoop dat als mijn broertje ouder is, hij bij mij op bezoek kan/wil komen.

Ik heb een hele goede band met mijn moeder, zeker de laatste tijd (als puber is dat toch anders). Ook met mijn zus heb ik een goede band en dat is ook wel anders geweest. Met mijn vader heb ik geen band.

Ik heb met niemand van mijn familie echt wat. Mijn broers en zus zijn ongeveer 15 tot 20 jaar ouder dan ik. Ze hebben een hele andere levensstijl dan ik, staan ook anders in het leven en zie ze ook bijna nooit. Mijn vader en ik heb nooit een goede relatie gehad. Voorheen was ie er haast nooit, en nu zit ie hele dagen thuis en is het meer alsof ik moeder voor hem ben, dan hij een vader voor mij. En toch heb ik jarenlang mijn best gedaan een band met ze te krijgen, interesse te tonen etc. Aangezien dat niet echt werkte, heb ik dat maar opgegeven. Ik hoop daarom stiekem nog steeds op een leuke schoonfamilie.

Ik heb momenteel eigenlijk het meeste met mijn zusje, dit is pas sinds 2 jaar zo. Ik woon al 4 jaar samen met mijn vriend en mijn zusje woonde lang bij mijn vader thuis, ze had een hele andere instelling en manier van leven als mij. Ondertussen woont ze al 3 jaar op zichzelf en 20 km verderop, we zijn nu allebei volwassen en hebben duidelijk een betere band als een paar jaar geleden.

Met mijn vader heb ik sinds een maand weer contact na 2 jaar elkaar niet gesproken te hebben, dit kwam van beide kanten af. Hij vond dat ik te weinig interesse toonde in hem en ik vond hem alleen maar lastig en bemoeizuchtig. Ondertussen ben ik moeder van mijn zoontje en sta ik heel anders in het leven en begrijp ik dus ook zijn standpunt wel om 2 jaar geleden het contact te verbreken.

Met mijn moeder heb ik sinds april dit jaar geen contact meer, maar daar is eigenlijk sinds 2000 al geen echte moeder-dochter-band meer aanwezig. In die 10 jaar is ze veel veranderd en egoistischer geworden, ze wou alleen nog maar op reis (zonder ons) en deed dat ook gewoon. Ik ben in die tijd heel anders tegen haar aan gaan kijken en vond het op een bepaald moment wel best. Ze mag mijn vriend niet en laat dit ook duidelijk merken, ik heb uiteindelijk voor hem en onze zoon gekozen aangezien ik met hen mijn leven deel.
Ik heb toen ook aangegeven niets meer met haar te maken willen hebben.

Ik vind het zeker jammer, als ik naar mijn familie kijk zie ik een beetje een gestoorde familie en wens ik wel eens dat het allemaal eens een keer normaal zou kunnen. Maar dat is nu eenmaal niet zo en daar leg je je dan toch bij neer. Ik heb nu mijn eigen familie en daar geniet ik iedere dag van, ook hoop ik dat de band met mijn zoon nooit zo verstoord zal worden als de band met mijn eigen ouders.

Met mijn ouders heb ik een heel fijne, sterke band.
Met mijn zus is de band heel goed, dat was in onze kinderjaren wel anders..
Met mijn broer is de band altijd stabiel geweest. We kunnen het prima met elkaar vinden.

Mijn band binnen het gezin is heel sterk. Mijn zus is ook mijn beste vriendin. Ik kan haar alles vertellen en vragen, ze is er altijd voor me.
Ook met mijn moeder bespreek en doe ik veel. Met mijn vader heb ik minder overeenkomsten, dus we ondernemen minder samen. De band is er niet minder om.
Mijn oudste broer zie ik weinig, vind ik soms wel jammer. Mijn jongere broertje zie ik ook niet heel veel, maar doordat wij maar een jaar schelen, hebben we altijd wel iets te vertellen of te lachen.
Avondjes met het hele gezin zijn altijd gezellig, gelukkig.

Met mijn opa's/oma's, ooms/tantes en neven/nichten heb ik veel minder. Gezellig op verjaardagen, maar verder spreek ik ze niet. Ooms/tantes en neven/nichten zie ik alleen op verjaardagen van opa/oma en met Sinterklaas...

Ons gezin is hecht en onze band is sterk. We leiden allemaal ons eigen leven, ik spreek ze geen van allen dagelijks of wekelijks, maar als het moet dan zijn we er allemaal voor elkaar. Bloed is dikker dan water, familie gaat voor, dat is bij ons altijd zo geweest. Wij mogen elkaar de keet wel uitvechten, maar een buitenstaander niet ;-)

Mijn ouders heb ik niet zoveel mee... ja ruzie Helaas is dit al jaren zo; het is afgelopen jaar zover gekomen dat we een half jaar geen contact hebben gehad. Inmiddels weer een beetje opgebouwd maar het is voor mij een hoop slikken en doen alsof ik dingen niet hoor. Mijn ouders gaan voor uiterlijk vertoon en het enige wat voor hen belangrijk is, is wat anderen van hun (en mij) denken. We zijn verschillende types en hebben verschillende doelen in het leven. Ze doen overigens wel hun best, naar hun kunnen.. dat zeker wel

Mijn zus heb ik, sinds we beiden uit huis zijn, tegenwoordig een goede band mee. Kom meermalen op bezoek per week om ook mijn neefje en nichtje te bezoeken. Mijn zus en ik verschillen ook veel van elkaar; zij lijkt veel op mijn ouders maar ze respecteert mij en mijn keuzes wel.

Mijn broertje heb ik niet zo'n goede band mee; vroeger wel maar hij lijkt ook veel op mijn ouders..

Overigens wel heel jammer allemaal, ik had het graag anders gezien maar dat zit er niet in.

Met mijn vader en zijn vrouw ga ik goed. Het is niet zo dat ik de deur bij ze plat loop, maar we spreken elkaar toch regelmatig. Met mijn broertje heb ik sporadisch contact. Eigenlijk meer als hij iets van mij nodig is, dan belt hij even. Andersom was het zo dat ik hem enkel sprak als hij ook bij mijn moeder en haar vriend op bezoek was. En aangezien ik al maanden niet bij hen (moeder & vriend) ben geweest, heb ik mijn broertje ook al maanden niet gezien.

Hmm, waar te beginnen... De band met mijn moeder is de laatste 2 jaar verslechterd. Het lijkt wel of ze in een midlife crisis zit. Terwijl ze gewoon nog met mn vader getrouwd is loopt ze met andere mannen te flirten en als ik met haar praat kraakt ze alles af.
De band met mn vader is ok, maar hij is niet echt een prayer. Hij staat wel altijd voor me klaar als er iets is, dus dat is wel fijn.

Met mn broertjes is het contact veel beter geworden sinds we alle drie het huis uit zijn, hoewel we niet de deur bij elkaar plat lopen.... Wel geregeld contact met ze via de telefoon of Facebook...