Klef met de familie

Hoi,

Mijn vriend is een echt familiemens, hij heeft een hele goede band met zijn ouders en zussen. Superfijn natuurlijk, maar ik merk wel dat het me irriteert. We wonen nog niet samen, maar ik ben nu een paar weekjes bij hem omdat ik vakantie heb(lang leve het onderwijs). Nu merk ik pas hoeveel contact hij met ze heeft. Om de dag bellen, en dan ook gelijk met zijn vader en moeder, zo'n half uur tot een uur. Vorige week hadden we zaterdags een feestje met de familie, zondag zijn we daar gaan bbq'en, maandagavond op de koffie gegaan, donderdags kwamen ze langs om zijn nieuwe gordijnen te bekijken(blijven ze hangen tot 23.00) Van het weekend waren ze een weekend weg, hele dag door appen met foto's en verhalen. Gisteravond weer bellen, nu appt hij me net of we vanavond bij zijn ouders zullen gaan eten......en ik heb er echt zo geen zin in! Dan moet er daarna weer koffie gedronken worden etc. Misschien ben ik wel een zeikerd, maar ik krijg haast het idee dat ik ook een relatie heb met zijn ouders. Ik heb nog niet terug geappt, want eigenlijk vind ik dat ik niet moet zeuren, maar ik krijg het ook nog niet over mijn lippen om te zeggen: ok gezellig, doen we!

Zijn vorige 2 relaties zijn op de klippen gelopen omdat die meiden niet goed overweg konden met zijn ouders en ik begin een beetje te begrijpen hoe dat komt.......wat moet ik hier nu mee. Als ik er maar over begin schiet hij al in de verdediging. Hij is 27, het lijkt een beetje alsof hij niet los wil komen van zijn ouders. Ik vind een goed contact superfijn natuurlijk, maar voor mijn gevoel is het een beeeeeeeeeeeeetje overdreven.

Lastig. Ik herken het niet echt want ik ben zo, en m'n vriend is ook precies zo. Als het niet met de familie zou klikken, zou dat inderdaad wel een groot struikelblok zijn, voor beide kanten. Dus dat accepteren we van elkaar, en ik zie het nooit als straf of zie er tegenop om naar zijn ouders te gaan. 

Zie je er zo tegenop omdat je eigenlijk hen niet zo aardig vindt, of meer uit principe omdat je het nogal veel contact vindt?

 Edit: Maar misschien kan je afspreken dat hij wat vaker alleen gaat doen. Je hoeft niet altijd mee, misschien? Ik zou dat zelf niet willen, wil juist wél mee, maar wellicht werkt dat voor jullie dat je dan niet altijd mee gaat, zonder dat dat een probleem wordt.

Vervelend is dat!
Heb je het er al eens met hem over gehad? Als je hem uit legt dat je zijn ouders best heel lief vindt, maar dat jij er niet per se elke keer heen hoeft.

Ik heb ook een sterke band met mijn ouders en wij bellen ook best veel. In de relatie met mijn ex zorgde ik ervoor dat ik niet altijd aan het bellen was waar hij bij was. Want ik snap dat dat best irritant kan zijn. En hij hoefde van mij ook niet altijd mee te eten.

Marin, ik kan juist heel goed met ze opschieten, ik vind ze erg aardig en ik ben ook goedgekeurd zeg maar;-) Het is inderdaad de frequentie, dat hoeft voor mij gewoon niet zo. Ik heb zelf ook een goede band met mijn ouders, maar ik zie ze eens per 2 weken, soms vaker. Een goede band betekent voor mij niet dat je de deur moet plat lopen bij elkaar.

Carra, als ik zeg dat ik niet mee ga, gaat hij ook niet, en dat wil ik dan ook weer niet. Hij moet doen wat goed voor hem voelt, maar voor mij is het wel even slikken elke keer. En we hebben het er wel over hoor, en we hebben beiden onze standpunten, en verder komen we niet, haha!

Ik zou afspreken dat jij gewoon niet altijd meegaat. Als hij bij zijn ouders wil gaan eten is dat natuurlijk prima maar hij moet ook snappen dat jij niet altijd zin hebt om mee te gaan. Dus als jij 1 keer in de zoveel tijd meegaat dan kan hij verder gewoon gaan wanneer hij wil.

Tania schreef:Ik zou afspreken dat jij gewoon niet altijd meegaat. Als hij bij zijn ouders wil gaan eten is dat natuurlijk prima maar hij moet ook snappen dat jij niet altijd zin hebt om mee te gaan. Dus als jij 1 keer in de zoveel tijd meegaat dan kan hij verder gewoon gaan wanneer hij wil.

 Dit zou ik ook voorstellen. Ik vind het zelf ook wel fijn om af en toe mijn ouders te spreken zonder mijn vriend erbij en vice versa.

Sadie_ schreef:

Tania schreef:Ik zou afspreken dat jij gewoon niet altijd meegaat. Als hij bij zijn ouders wil gaan eten is dat natuurlijk prima maar hij moet ook snappen dat jij niet altijd zin hebt om mee te gaan. Dus als jij 1 keer in de zoveel tijd meegaat dan kan hij verder gewoon gaan wanneer hij wil.

 Dit zou ik ook voorstellen. Ik vind het zelf ook wel fijn om af en toe mijn ouders te spreken zonder mijn vriend erbij en vice versa.

 Ja precies, je hoeft toch niet overal bij te zijn?

Sadie_ schreef:

Tania schreef:Ik zou afspreken dat jij gewoon niet altijd meegaat. Als hij bij zijn ouders wil gaan eten is dat natuurlijk prima maar hij moet ook snappen dat jij niet altijd zin hebt om mee te gaan. Dus als jij 1 keer in de zoveel tijd meegaat dan kan hij verder gewoon gaan wanneer hij wil.

 Dit zou ik ook voorstellen. Ik vind het zelf ook wel fijn om af en toe mijn ouders te spreken zonder mijn vriend erbij en vice versa.

Nou mijn idee! Maar hij wil dat niet, hij zegt, of we gaan samen, of ik ga niet. Ik vind dan dat hij mij voor het blok zet, maar hij zegt dat hij dat niet zo ziet. We hebben normaal een weekendrelatie, dus dan werkt het ook zo, hij gaat dan vaak door de weeks naar zijn ouders. Maar nu zijn we 6 weken samen, dus dan wil hij er ook alles uit halen wat erin zit en hij wil dan ook niet alleen gaan. Zijn ouders zouden dat ook veroordelen trouwens, zo zijn ze dan wel weer.

Ik herken het wel, mijn vriend is ook zo. Zijn ouders wonen vlakbij en hij zit daar toch al gauw 3 avonden per week, we eten daar meestal op vrijdagavond en in het weekend wil hij er ook altijd wel 1 of 2 x heen. Nou heeft hij aardige ouders dus ik ga vaak wel even mee, maar soms baal ik er ook wel van. Vooral 's avonds aangezien onze zoon dan moet slapen en ik dan dus weer alleen thuis zit. Voordat we onze zoon hadden, ging ik ook niet elke keer mee trouwens. Ik hoef zijn ouders echt niet elke dag te zien, hoe lief ze ook zijn.

Yare schreef:

Sadie_ schreef:

Tania schreef:Ik zou afspreken dat jij gewoon niet altijd meegaat. Als hij bij zijn ouders wil gaan eten is dat natuurlijk prima maar hij moet ook snappen dat jij niet altijd zin hebt om mee te gaan. Dus als jij 1 keer in de zoveel tijd meegaat dan kan hij verder gewoon gaan wanneer hij wil.

 Dit zou ik ook voorstellen. Ik vind het zelf ook wel fijn om af en toe mijn ouders te spreken zonder mijn vriend erbij en vice versa.

Nou mijn idee! Maar hij wil dat niet, hij zegt, of we gaan samen, of ik ga niet. Ik vind dan dat hij mij voor het blok zet, maar hij zegt dat hij dat niet zo ziet. We hebben normaal een weekendrelatie, dus dan werkt het ook zo, hij gaat dan vaak door de weeks naar zijn ouders. Maar nu zijn we 6 weken samen, dus dan wil hij er ook alles uit halen wat erin zit en hij wil dan ook niet alleen gaan. Zijn ouders zouden dat ook veroordelen trouwens, zo zijn ze dan wel weer.

 Wat stom. Ik vind het ook wel wat veel hoor (qua bezoekjes), vind je vriend dat zelf niet? Ik zou gewoon vragen of jullie een compromis kunnen sluiten en bijvoorbeeld elke zondag met elkaar te eten en misschien nog af en toe een keertje spontaan maar niet 5 keer in de week. Dat bellen zou ik niet zo'n big deal van maken want daar heb jij in principe niet echt last van toch? En hoe vaak zien jullie jouw ouders? Vraag anders eens of hij dan de rest van de dagen mee gaat naar jouw ouders .

Ik zou dat ook niet fijn vinden. Familie is leuk, maar continu zou ik ook geen zin hebben. Mijn vriend zijn familie is ook wel enorm hecht, ze bellen dagelijks met elkaar, mijn vriend belt zeker 1.5 uur per dag met zijn moeder   Prima, veel plezier, ik spreek mijn ouders minder, maar ook wel eens gewoon via sms ofzo, vind dat ook goed qua contact voor tussendoor.  Hij ging vaak helpen, en is nu met verhuizing nog wat dagen aan het helpen - ik vind het niet erg om ook te helpen, maar ga er niet al mijn vrije tijd in stoppen. Dat vraagt hij overigens ook niet van me, dus ik ga gewoon soms even mee, en dan is het ook goed 

Hmm das wel stom dat hij dat zegt en niet wil dat hij dan alleen gaat. Misschien moet je 'm dat aan z'n verstand peuteren, dat het écht niet erg is als ie soms alleen gaat.

Hij gaat toch ook alleen als jullie niet samen zijn? waarom zou je nu dan wel perse elke keer mee moeten, vind dat niet logisch.

Yare schreef:

Sadie_ schreef:

Tania schreef:Ik zou afspreken dat jij gewoon niet altijd meegaat. Als hij bij zijn ouders wil gaan eten is dat natuurlijk prima maar hij moet ook snappen dat jij niet altijd zin hebt om mee te gaan. Dus als jij 1 keer in de zoveel tijd meegaat dan kan hij verder gewoon gaan wanneer hij wil.

 Dit zou ik ook voorstellen. Ik vind het zelf ook wel fijn om af en toe mijn ouders te spreken zonder mijn vriend erbij en vice versa.

Nou mijn idee! Maar hij wil dat niet, hij zegt, of we gaan samen, of ik ga niet. Ik vind dan dat hij mij voor het blok zet, maar hij zegt dat hij dat niet zo ziet. We hebben normaal een weekendrelatie, dus dan werkt het ook zo, hij gaat dan vaak door de weeks naar zijn ouders. Maar nu zijn we 6 weken samen, dus dan wil hij er ook alles uit halen wat erin zit en hij wil dan ook niet alleen gaan. Zijn ouders zouden dat ook veroordelen trouwens, zo zijn ze dan wel weer.

Dan zou ik gewoon zeggen dat ik niet mee ga, dat ik het echt prima vind als hij wel gaat maar dat ik liever thuis blijf. Als hij dan ook niet gaat is het zijn keuze.

Pippa schreef:Hij gaat toch ook alleen als jullie niet samen zijn? waarom zou je nu dan wel perse elke keer mee moeten, vind dat niet logisch.

Ik vind het ook helemaal niet logisch, maar hij vindt het vervelend dat hij nu aan het werk is terwijl ik bij hem thuis zit, voor zijn gevoel laat hij me dan in de steek of zo. Terwijl ik het prima vind, of ik nou in mijn eigen huis zit of hier, maakt me echt niet veel uit. Ik moet hem inderdaad maar eens aan het verstand brengen dat ik me echt wel vermaak en dat hij zijn gang moet gaan!

Oh ik zou daar helemaal gek van worden, en misschien zelfs de relatie voor verbreken. Ja raar he, maar ik zou daar zo op af knappen als mijn vriend 3 of 4 keer in de week naar zijn ouders gaat en ze elke dag belt. Dat heeft veel te veel impact op onze relatie vind ik, want wij als stel zijn er ook nog. Oh krijg er helemaal de kriebels van.

Ik zou eens rustig met je vriend praten, zeggen dat je zijn ouders heel aardig vindt en blij met ze bent als schoonouders, maar dat jij ze niet per se zo vaak hoeft te zien. En dat hij ook moet leren en er in moet groeien misschien dat jij dan niet standaard mee hoeft.

Oh, ik zou dat helemaal niks vinden. Ik vind het niet erg om naar mijn schoonouders te gaan, maar hoef ze ook geen 3/4 keer per week te zien. Misschien is het een idee om het er met je vriend over te hebben. Hij kan ook even alleen naar zijn ouders gaan. Dat doet hij tenslotte ook als jij gewoon aan het werk bent.

Carrie schreef:Oh ik zou daar helemaal gek van worden, en misschien zelfs de relatie voor verbreken. Ja raar he, maar ik zou daar zo op af knappen als mijn vriend 3 of 4 keer in de week naar zijn ouders gaat en ze elke dag belt. Dat heeft veel te veel impact op onze relatie vind ik, want wij als stel zijn er ook nog. Oh krijg er helemaal de kriebels van.

Ik zou eens rustig met je vriend praten, zeggen dat je zijn ouders heel aardig vindt en blij met ze bent als schoonouders, maar dat jij ze niet per se zo vaak hoeft te zien. En dat hij ook moet leren en er in moet groeien misschien dat jij dan niet standaard mee hoeft.

 Haha om de relatie te verbreken gaat mij wat ver, ik ben veel te gelukkig met hem! Maar ik denk dat we er vanavond wel ff een goed gesprek over gaan hebben ja, ik krijg er namelijk ook de kriebels van. Volgens mij gaan we ook niet eten bij ze vanavond.....de boodschap is duidelijk aangekomen bij hem blijkbaar:laughcry:

Haha ja dat gaat ook ver! Maar ik zou er zo op afknappen bedoel ik. Omdat ik het niet echt van zelfstandigheid vind getuigen, kan het niet goed uitleggen misschien. Als ik net een relatie met iemand heb en ik 'ontdek' dat, dan zou ik het verder afkappen. Omdat ik zelf totaal zo niet ben, en denk dat dit flink zou gaan botsen omdat onze ideen daarover te ver uit elkaar liggen. Als mijn vriend nu dat soort gedrag zou gaan vertonen zou ik het natuurlijk niet uitmaken

Eens met Carrie, ik zou dan ook héél gauw een stevig gesprek hierover gaan hebben.

Carrie schreef:Haha ja dat gaat ook ver! Maar ik zou er zo op afknappen bedoel ik. Omdat ik het niet echt van zelfstandigheid vind getuigen, kan het niet goed uitleggen misschien. Als ik net een relatie met iemand heb en ik 'ontdek' dat, dan zou ik het verder afkappen. Omdat ik zelf totaal zo niet ben, en denk dat dit flink zou gaan botsen omdat onze ideen daarover te ver uit elkaar liggen. Als mijn vriend nu dat soort gedrag zou gaan vertonen zou ik het natuurlijk niet uitmaken

Ja ik moet zeggen dat je helemaal gelijk hebt hoor. Ik zie het ook als onzelfstandigheid, hij lijkt het contact met hen wel nodig te hebben of zo. Toen hij op zichzelf ging wonen heeft het ook heel lang geduurd voor hij zich thuis voelde in zijn eigen huis, hij kwam elke dag bij zijn ouders, tja dan wen je ook niet aan het voor jezelf zorgen etc.
Ik denk dat het vanavond ook wel ff gaat knallen, maar ik heb besloten gewoon eerlijk te zijn en te zeggen wat ik ervan vind. Ik denk niet dat hij heel blij met me gaat zijn, maar dat is dan maar even zo.

Yare schreef:

Carrie schreef:Haha ja dat gaat ook ver! Maar ik zou er zo op afknappen bedoel ik. Omdat ik het niet echt van zelfstandigheid vind getuigen, kan het niet goed uitleggen misschien. Als ik net een relatie met iemand heb en ik 'ontdek' dat, dan zou ik het verder afkappen. Omdat ik zelf totaal zo niet ben, en denk dat dit flink zou gaan botsen omdat onze ideen daarover te ver uit elkaar liggen. Als mijn vriend nu dat soort gedrag zou gaan vertonen zou ik het natuurlijk niet uitmaken

Ja ik moet zeggen dat je helemaal gelijk hebt hoor. Ik zie het ook als onzelfstandigheid, hij lijkt het contact met hen wel nodig te hebben of zo. Toen hij op zichzelf ging wonen heeft het ook heel lang geduurd voor hij zich thuis voelde in zijn eigen huis, hij kwam elke dag bij zijn ouders, tja dan wen je ook niet aan het voor jezelf zorgen etc.
Ik denk dat het vanavond ook wel ff gaat knallen, maar ik heb besloten gewoon eerlijk te zijn en te zeggen wat ik ervan vind. Ik denk niet dat hij heel blij met me gaat zijn, maar dat is dan maar even zo.

Lastig! Opzich hoeft er geen ruzie van te komen als jullie beiden gewoon rustig blijven en elkaars standpunt respecteren. Jij respecteert dat hij zoveel contact met ze heeft, maar hij moet van jou ook respecteren dat het zíjn ouders zijn, en hij niet kan verwachten dat jij daar helemaal in mee gaat. En dat jij ook gewoon een keer niet mee hoeft. Misschien kun je voorzichtig zeggen dat zijn andere relaties hier ook om zijn misgelopen omdat nou eenmaal niet iederen hetzelfde is, en evenveel behoefte heeft aan contact met schoonouders/familie. Dus dat je best een punt hebt en dat je hoopt dat het bij jullie niet het geval hoeft te zijn, dat je graag als twee volwassenen een compomis wilt stellen.

Hmm Carrie, met te vertellen dat zijn vorige relaties hier ook door zijn misgelopen zou ik toch oppassen. Dat gaat niet goed vallen. Zeker niet wanneer hij er zich al door voelt aangevallen. Dat gaat als een steek onder water aankomen denk ik.

Verder helemaal met Carrie eens, brrrrrr!

Hm nee dat ga ik ook niet zeggen, over zijn exen, daar heb ik verder ook niet veel mee te maken natuurlijk. Het gaat om ons.

Mamsie schreef:Hmm Carrie, met te vertellen dat zijn vorige relaties hier ook door zijn misgelopen zou ik toch oppassen. Dat gaat niet goed vallen. Zeker niet wanneer hij er zich al door voelt aangevallen. Dat gaat als een steek onder water aankomen denk ik.

Verder helemaal met Carrie eens, brrrrrr!

Oh haha nee geen goed idee? Hm dan draaf ik door. Ik bedacht dat, om een soort van punt te maken, dat het niet alleen aan mij ligt. Dat hij daar misschien van kan leren, om nu wél water bij de wijn te doen. Maar is misschien niet zo handy nee.