Je kindje voor het eerst zien

Floor schreef:frolic, bloed is voor het laatst in het ziekenhuis geprikt, toen werd besloten dat ik ijzertabletten moest slikken (kan dat? volgens mij was het ijzer). Is dat dan dat ik bloedarmoede had/heb? want ze hebben waarschijnlijk wel gezegd waarom maar ik weet veel dingen niet meer van de dagen die ik in het ziekenhuis heb doorgebracht.

Ja dat kan heel goed , slik je die nog ?
Zou even overleggen met je huisarts om het nog een keer te controleren.

Ik was duizelig , moe , onzeker , verdrietig .. later down , extreem bang

Bij mijn oudste zoon voelde het heel natuurlijk en eigen. Bij mijn jongste ook, maar ik vond het heel raar om een baby te hebben die NIET de oudste was, zegmaar. Die kende ik al 3 jaar, heb ik alle babyfases van gezien, en toen had ik ineens weer een baby, en dat was dan een ánder mensje. Dat vond ik wel vreemd. Maar beide jongens zijn heeeeelemaal mijn jongens, ze zijn me beiden even lief, en ik ben apetrots dat ik twee van die enorme kanjers op de wereld heb gezet

Ik had een kale baby verwacht omdat mijn man en ik allebei kaal waren, en dan als hij al haartjes had dan heeel lichte haartjes. Ik had ook verwacht dat hij om mijn man zou lijken omdat hun in de familie allemaal sprekend op elkaar lijken, en mijn man heeft al een zoon die sprekend op hem lijkt.

Dus toen hij geboren was en ik hem voor het eerst zag met zijn pikzwarte volle haarbos was ik al helemaal ondersteboven, en toen ik zag dat het een mini-me was dacht ik echt huh? Maar het gevoel dit is mijn kindje was heeel sterk.

@frolic, ja ik slik nog steeds tabletten daarvoor. Als die op zijn en ik voel me nog zo zal ik het bij de huisarts voorleggen om het nogmaals te controleren.

Ondanks dat ik (voor mijn gevoel) niet lang zwanger ben geweest van mijn oudste was hij wel direct mijn kind die ik niet meer wilde loslaten. Daar heb ik dan ook lang last van gehad. Ik deed het liefst alles zelf (of mijn man) en had erg veel moeite als een ander hem vast wilde houden of even met hem wilde wandelen. Ik was net gewend dat ik zwanger was, toen werd hij al geboren en daarna wilde iedereen hem van me overnemen, dat kon voor mijn gevoel echt niet. Dat kon er op dat moment niet bij me in en werd er heel erg verdrietig van. Later is dit helemaal goed gekomen hoor. Het had tijd nodig.

Bij de jongste had ik dat gevoel helemaal niet en dat ging vanaf het begin gewoon 'zoals het hoort'.

@Floor, ik had voor 6 weken die tabletten, en ik slikte mama vitamines, ook al geef je geen borstvoeding meer. Je lichaam kan het best gebruiken na de zwangerschap/bevalling.

De VK had na 7 weken bij het eindgesprek mijn HB nog eens geprikt en toen was het weer goed.

Ik had een keizersnede. Vlak na de geboorte maken ze een foto van het kindje en die hangen ze boven de operatietafel!
(omdat ze hem meteen meenemen).
Nu was N erg zwaar, 4500gr en hélemaal wit van de smeer, en zat flink in de kreukels...was dus niet echt gecharmeerd !
Gelukkig 'trok' hij later wel bij...hahahah!
maar ondanks dat, was ik wel heel gelukkig hoor;-) hahahha

Rataplan schreef:Ondanks dat ik (voor mijn gevoel) niet lang zwanger ben geweest van mijn oudste was hij wel direct mijn kind die ik niet meer wilde loslaten. Daar heb ik dan ook lang last van gehad. Ik deed het liefst alles zelf (of mijn man) en had erg veel moeite als een ander hem vast wilde houden of even met hem wilde wandelen. Ik was net gewend dat ik zwanger was, toen werd hij al geboren en daarna wilde iedereen hem van me overnemen, dat kon voor mijn gevoel echt niet. Dat kon er op dat moment niet bij me in en werd er heel erg verdrietig van. Later is dit helemaal goed gekomen hoor. Het had tijd nodig.

Bij de jongste had ik dat gevoel helemaal niet en dat ging vanaf het begin gewoon 'zoals het hoort'.

Mag ik vrageb hoezo je maar kort zwanger bent geweest? Als je t niet wilt vertellen eerlijk zeggen hoor!

Poisongirl schreef:

Rataplan schreef:Ondanks dat ik (voor mijn gevoel) niet lang zwanger ben geweest van mijn oudste was hij wel direct mijn kind die ik niet meer wilde loslaten. Daar heb ik dan ook lang last van gehad. Ik deed het liefst alles zelf (of mijn man) en had erg veel moeite als een ander hem vast wilde houden of even met hem wilde wandelen. Ik was net gewend dat ik zwanger was, toen werd hij al geboren en daarna wilde iedereen hem van me overnemen, dat kon voor mijn gevoel echt niet. Dat kon er op dat moment niet bij me in en werd er heel erg verdrietig van. Later is dit helemaal goed gekomen hoor. Het had tijd nodig.

Bij de jongste had ik dat gevoel helemaal niet en dat ging vanaf het begin gewoon 'zoals het hoort'.

Mag ik vrageb hoezo je maar kort zwanger bent geweest? Als je t niet wilt vertellen eerlijk zeggen hoor!

Dat mag je vragen hoor. Ik kwam er achter met 25 weken, 13 weken (met 38+2) later werd hij al geboren. Vandaar dat ik maar kort zwanger ben geweest, voor mijn gevoel.