Re: Yesverhaal nummer 2

Shy do 15 dec 2011 - 22:37

Annoek schreef:Nou ik vind dit een leuk verhaal om te lezen, maar niet als ik iedere x 2 weken moet wachten op een nieuw stuk. Jammer.

+1

Jezzie do 15 dec 2011 - 23:15

Shygirl85 schreef:
Annoek schreef:Nou ik vind dit een leuk verhaal om te lezen, maar niet als ik iedere x 2 weken moet wachten op een nieuw stuk. Jammer.
+1

+2

FireButterfly vr 16 dec 2011 - 0:45

Ik weet dat ik geen conclusies mag trekken uit wat ik net heb gezien maar ik verlies alle hoop dat het nog goed komt. Door wat ik net zag, voel ik me gekwetst.
“Wie is die vrouw?” vraag ik als ik bij hem sta.
“Laten we eerst maar even naar binnen gaan,” stelt Michiel voor.
We lopen samen ons huis in maar voor mij voelt het niet meer als mijn huis. De gedachte dat mijn verloofde mij bedondert laat mij niet op dit moment niet los.
Als we in de woonkamer zijn, ga ik aan de eettafel zitten. Michiel gaat tegenover me zitten. Aan zijn blik kan ik zien dat er iets mis is.
“Een half jaar geleden heb ik Tamara ontmoet bij een personeelsuitje,” begint hij te vertellen. Het valt even stil. Ik zie Michiel zoeken naar woorden. “Daarna heb ik een poosje met haar ge-smst. Uiteindelijk hebben we afgesproken. Het bleef niet bij die ene keer afspreken. Ze kwam hier voordat jij kwam om te vertellen.....”
Ik kan dit niet geloven of ik wil dit niet geloven. Welke het van de twee is, weet ik zo niet. Voor mij verklaart dit behoorlijk wat van zijn gedrag naar mij toe. Hij was met haar wat gaan eten terwijl hij wist dat ik mijn eerste werkdag had. Daarom had hij op die avonden al gegeten en had hij niks voor mij over gelaten.
“Ze is zwanger,” verbreekt Michiel de stilte.
“Wat!” roep ik geschrokken.
“Ze is nu een maand zwanger en is fel tegen abortus,” zegt Michiel.
Ik begin te huilen, onze hele toekomst is weg. Wat wij al die jaren hebben opgebouwd, is nu weg. Ik ben in één klap al het vertrouwen in Michiel kwijt.
“Je krijgt een kind bij een ander,” zeg ik vol ongeloof door mijn tranen heen.
“Dat kan ik ook niet helpen en ik wil jou,” reageert Michiel.
Hoe kan hij dit nou zeggen?
“Dan had je maar geen seks met haar moeten hebben,” zeg ik boos. “Ik bel m’n ouders om m’n spullen te halen en ik pak nu m’n spullen in. Je moet niet denken dat ik bij je blijf.”

De volgende dag word ik wakker bij mijn ouders thuis. Gisteravond hebben ze me samen opgehaald. Ook hebben ze me geholpen met mijn spullen inpakken. Ik heb slecht geslapen. Ik moest steeds denken aan Michiel en Tamara en word misselijk bij het idee. Tijdens het inpakken heb ik ze het hele verhaal verteld. Ook over Phill en Thomas.
In mijn badjas ga ik naar beneden. Mijn moeder zit al op me te wachten. Ik ben wel blij dat het weekend is. Anders had ik vandaag ook nog naar kantoor moeten gaan.
“Goedemorgen, lieverd. Heb je een beetje goed geslapen?”, vraagt ze.
“Nee, niet echt. Ik moest de hele tijd aan Tamara en Michiel denken,” zeg ik eerlijk en ik begin weer te huilen.
“Dat snap ik maar probeer afleiding te zoeken,” zegt mijn moeder. “Waarom bel je Roos niet?”
“Het is zaterdag, ze is aan het werk,” zeg ik teleurgesteld.
Op dit moment heb ik echt heel veel behoefte om haar te zien.
“Ga anders even langs de supermarkt om je ex-collega’s weer te zien en wat tijdschriften te kopen,” stelt mijn moeder voor.

Na mijn bezoek aan mijn ex-collega’s in de supermarkt wat ik erg gezellig vond, hoor ik het geluid van mijn mobiel. Ik pak mijn telefoon en lees het berichtje van Phil: “Hey, is er iets wat ik voor je zou kunnen doen? X, Phil.”
Ik zou echt zo graag nu naar hem toe willen gaan maar ik durf het niet. Het feit dat ik nu weer single ben maakt mij bang. Nu ben ik bang dat Phil mij op langer termijn ook zoveel pijn zal doen als Michiel. Wat moet ik nu met dit berichtje?
Ik zie opeens Michiel samen met Tamara de supermarkt inlopen. Hoe durven ze zich samen hier te vertonen?
Ik besluit Phil terug te sms’en of het goed is als ik even langskom. Nog geen halve minuut later heb ik terug dat het goed is.

“Wat is er?” vraagt Phil bezorgd als ik bij hem ben.
Ik vertel huilend het hele verhaal over Michiel en Tamara en dat ik bij Michiel ben weggegaan, omdat ik zo niet verder kan en wil.
Daarna geeft Phil mij een knuffel om me te troosten. Wat voelt dit veilig en vertrouwd voor me. Ik heb dit gevoel zo gemist, dus ik begin nog meer te huilen.

Roza vr 16 dec 2011 - 0:50

FireButterfly schreef:

Ik besluit Michiel terug te sms’en of het goed is als ik even langskom. Nog geen halve minuut later heb ik terug dat het goed is.

Ik geloof dat Michiel hier Phil moet zijn...

FireButterfly vr 16 dec 2011 - 0:52

Roza schreef:
FireButterfly schreef:

Ik besluit Michiel terug te sms’en of het goed is als ik even langskom. Nog geen halve minuut later heb ik terug dat het goed is.

Ik geloof dat Michiel hier Phil moet zijn...

Ik heb het verbeterd. Dank je wel. Ik was zo in de war met de namen.