Re: teleurgesteld in man als papa: Update

Nana wo 12 okt 2011 - 2:51

Schuddebuikje en Chipa; meiden wat ontzettend heftig en verdrietig voor jullie! Jullie zijn verdorie net mama geworden en dan heb je de steun van je partner gewoon keihard nodig. Ik vind het echt heel erg voor jullie. Als ik jullie was zou ik heel duidelijk mijn verwachtingen uitspreken naar je man. Als er dan binnen een week geen verbetering optreed zou ik echt een onafhankelijke derde zoeken om jullie erbij te helpen.
Meiden heel veel sterkte!

Happydobby wo 12 okt 2011 - 2:52

ProudMama schreef:Tja, van je mede- moeder moet je het tegenwoordig ook niet meer hebben, dat is wel duidelijk

Maar even serieus: Mijn man is vele maken geduldiger dan/als ik. Misschien heeft het er ook wel mee te maken dat ik echt 24/7 met de kinderen thuis zit, en hij soms dagen van 6.30 tot 21.00 van huis is.
Ben daar best jaloers op, moet me soms echt inhouden om niet mijn stem te verheffen als ze maar bezig blijven, en dan voel ik me echt slecht. Hou zielsveel van ze, maar soms heb ik er flink moeite mee.

+1, Mijn vriend kan er ook veel beter tegen, schone luier? gedronken? Moe? Niet, nou huil dan maar even flink, en hij kan ertegen, ik dus niet zo goed Embarassed

Chipa, geen idee wat er stond maar sterkte ermee hug

Gast wo 12 okt 2011 - 2:57

Happydobby schreef: Mijn vriend kan er ook veel beter tegen, schone luier? gedronken? Moe? Niet, nou huil dan maar even flink, en hij kan ertegen, ik dus niet zo goed

Hier dus exact hetzelfde.

Limburg85 wo 12 okt 2011 - 3:01

ProudMama schreef:
Happydobby schreef: Mijn vriend kan er ook veel beter tegen, schone luier? gedronken? Moe? Niet, nou huil dan maar even flink, en hij kan ertegen, ik dus niet zo goed

Hier dus exact hetzelfde.

Hier precies zo, inmiddels kan ik er wel wat beter tegen maar nog steeds minder goed als hij.

Gast wo 12 okt 2011 - 3:52

ProudMama schreef:Mijn man is daarin ook makkelijker als ik: Als wij eten gaat de babyfoon uit, en eten we.

Hier ook zo...
Als M een beetje jammert laat ik hem gewoon liggen en check ik hem na 10 minuten even. Als hij echt huilt ga ik kijken wat er aan de hand is.

EDIT: als ik alleen ben zit ik vaak om 2 uur aan de lunch omdat ik mijn ritme af laat hangen van M. Als mijn man tussen de middag komt eten ben ik altijd om 12.15 aan het lunchen, omdat ik dan het ritme aanpas op de vaste elementen in ons dagelijkse leven.

Gast wo 12 okt 2011 - 3:56

Jeetje wat lijkt me dat moeilijk zeg.
Ik zou dan dus serieus heel erg op iemand afknappen en ook mijn kind niet achter laten als ik er geen vertrouwen is heb.

Heel veel sterkte chippa, hopelijk kunnen jullie iets nader tot elkaar komen.

Flower_L wo 12 okt 2011 - 6:47

heb de eerste post niet kunnen lezen, maar uit reactie kan ik wel beetje opmaken in wat voor situatie je zit. En dat lijkt me niet makkelijk.

Hoe was jullie relatie voor de komst van jullie kindje? Voelde je je toen nog wel aangetrokken tot hem? Denk dat het belangrijk is om inderdaad goed over te praten, en erachter te komen, wat jullie voor elkaar voelen, en hoe die gevoelens beinvloedt worden.

Gelukkig zelf geen ervaring mee, maar wil je wel veel succes wensen!

Julia wo 12 okt 2011 - 7:18

@ Schuddebuikje, ik word gewoon echt een beetje verdrietig van je post. Ik snap niet dat je man jullie baby gewoon kan laten huilen, omdat hij van mening is dat hij eerst zijn eten wil opeten Neutral

Ik vind het ook erg voor jou hoor, ik zou mijn man niet meer alleen willen laten met ons kind. Ik zou geloof ik een ernstig en duidelijk gesprek aangaan en als dat niet zou werken kan ik me zelfs voorstellen dat ik al dan niet tijdelijk bij hem weg zou gaan.

Heel veel sterkte allebei!

Fearie wo 12 okt 2011 - 10:12

Chipa en Schuddebuikje, ik vind het vreselijk om te lezen hoe jullie mannen doen en hoop ook dat ze zullen inzien dat dit niet een manier van doen is en dat jullie kindjes daar uiteindelijk onder gaan lijden.

Chipa, succes met je gesprek vanavond, hoop dat het goed gaat en dat je man inziet waar hij mee bezig is en dus veranderd of in ieder geval zijn best gaat doen voor jullie.

Gast wo 12 okt 2011 - 20:03

Sunprincess schreef:Jeetje wat lijkt me dat moeilijk zeg.
Ik zou dan dus serieus heel erg op iemand afknappen en ook mijn kind niet achter laten als ik er geen vertrouwen is heb.

Heel veel sterkte chippa, hopelijk kunnen jullie iets nader tot elkaar komen.

Zeker weten, het zou mij echt een ramp lijken als ik S.enna maar vooral M.ara niet bij mijn vriend kon achterlaten, althans het gevoel hebben dit niet te kunnen.

Chippa, hoe is jullie gesprek gegaan ? hug

Gast wo 12 okt 2011 - 20:05

Ik zou denk ik ook heel erg op mijn vriend afknappen inderdaad...

Chipa ik ben benieuwd naar hoe je gesprek is gegaan.

Gast wo 12 okt 2011 - 22:27

Chipa heb je met je man gepraat?
Hoe ging het?

mauwmauw wo 12 okt 2011 - 23:26

ik heb niet alles gelezen en ook niet jullie verhalen,maar hier hadden we ook zo'n papa.ik die net uit het ziekenhuis kwam met keizersnede midden in de nacht eruit mocht om zoon de fles te geven.maar naar mate zoon ouder werd.gaat hij meer met hem doen,het is nog wel zo van als we beide thuis zijn dat ik meer met V doe dan hij,maar goed dat neem ik maar voor lief.wat ik nu wel doe is,tegen mijn vriend zeggen van geef je V even eten dan kan ik dit en dit even doen.Het gaat nog niet zoals ik het liefst zie(dat hij dingen doet met V zonder dag ik het moet vragen)maar het gaat beter.

Fearie wo 12 okt 2011 - 23:30

Storm schreef:Ik zou denk ik ook heel erg op mijn vriend afknappen inderdaad...

Chipa ik ben benieuwd naar hoe je gesprek is gegaan.

+ 1

Susan wo 12 okt 2011 - 23:30

Ik zou ook afknappen ja, zonder meer.

En ik ben ook benieuwd hoe het gesprek is gegaan.

chipa do 13 okt 2011 - 3:00

Wat lief dat jullie er allemaal naar vragen! Gisteren een klein gesprekje gehad met mijn man.
Heb het verleden nu maar even gelaten voor wat het is, maar me gefocust op hoe het nu is. En dan vooral dat ik F niet bij hem kan laten.

Mijn man gaf aan dat hij geen idee heeft wat hij moet doen als F huilt. Hij zei dat hij vorige keer dat F zo hard huilde hem had opgepakt en geknuffeld maar dat hij bleef huilen en toen wist hij het niet meer.
Hij voelt zich dan kennelijk machteloos. Maar waar het dan vandaan komt dat hij ook gelijk zo geiriteerd is en gaat schreeuwen daar ben ik nog niet achter.

Mijn man heeft aangegeven dat hij de komende tijd wat meer zal helpen met F zodat wat meer van zijn zoon gaat begrijpen en wat hij wil. Dan kan ik ook eens met een gerust hart weg.

Het begin is er maar we zijn er nog lang niet. Belangrijk is wel dat mijn man wil veranderen omdat hij ziet dat het zo niet gaat. Dat vind ik al heel belangrijk, anders zou het ook geen zin hebben om nog door te gaan. Hij zei ook dat hij heel graag onze zoon een fantastische jeugd wil bezorgen en een leuk gezinnetje wil vormen. Dat vond ik zo fijn om te horen! De komende tijd zullen we dus nog veel vaker moeten blijven praten met elkaar (ook over het verleden anders blijf ik misschien met een naar gevoel zitten), maar na gisteravond blijkt wel dat we beide heel graag eraan willen werken.

Happydobby do 13 okt 2011 - 3:02

Dat is een goed begin. Hopelijk is de onzekerheid snel weg en kan je man ook voor jullie zoontje zorgen.

Susan do 13 okt 2011 - 3:02

Misschien is het iets voor je man om een draagdoek te gaan gebruiken.

dizzy do 13 okt 2011 - 3:04

Dat is fijn, dat hij er wel aan wil werken en er echt voor wil gaan. Al wel een geruststelling denk ik. En verder heeft het toch tijd nodig, en véél praten.. Goed gedaan Chipa!!

pitbullgup do 13 okt 2011 - 3:07

Nou dat is al een heel positief begin! Zou hem dan vanaf nu extra betrekken in de verzorging rondom jullie zoon. Het kost je nu misschien wel meer tijd maar levert uiteindelijk heel veel op! smile

Flower_L do 13 okt 2011 - 3:36

Fijn dat jullie iig plannen hebben om er wat van te maken. Succes!

Gast do 13 okt 2011 - 3:45

Wat fijn om te lezen dat hij er wel voor wil gaan! Nu samen bespreken hoe je dat het beste kunt doen, en er samen ook echt voor gaan. Geef hem ook de kans om rustig aan de kleine te wennen en geef dingen echt uit handen, en andersom zal hij misschien jouw 'hulp'vragen. Een stap in de goede richting volgens mij!

Gast do 13 okt 2011 - 6:19

Pippa schreef:Wat fijn om te lezen dat hij er wel voor wil gaan! Nu samen bespreken hoe je dat het beste kunt doen, en er samen ook echt voor gaan. Geef hem ook de kans om rustig aan de kleine te wennen en geef dingen echt uit handen, en andersom zal hij misschien jouw 'hulp'vragen. Een stap in de goede richting volgens mij!

+1!

mauwmauw do 13 okt 2011 - 7:17

chipa,wat een positief uitkomst van jullie gesprek,zoals je zelf zegt het begin is er.

V is vandaag een jaar geworden,en met vlagen komt er nu steeds meer bij mijn vriend naar buiten over het begin.zoals je weet was het bij ons net zo als bij jullie(ik deed alles met v en hij niks)Mijn vriend vertelde vandaag dat hij echt niet alleen durfde te blijven met V toen hij nog zo klein was.Hij had geen idee wat hij moest doen als hij huilde of wat dan ook.ik denk dat het bij een man toch moet groeien de papa gevoelens,en bij de ene man gaat het sneller dan bij de andere.maar kan jij hem niet helpen zeg maar,bijvoorbeeld dat hij een dag met F bezig is,maar dat jij er wel bij bent om te helpen en je dingen uit kan leggen hoe hij het kan doen,was F prettig vind of wat dan ook.

Ik moest een keer onverwachts weg,V was toen net 2 maanden en vriend had alleen 1 keer in het ziekenhuis de luier gedaan daarna niet meer,ik heb hem toen de luier laten doen,en ben er bij gaan staan zodat me vriend kon vragen als hij niet wist wat nu,en zeggen dat hij goed heeft gedaan(net kleine kinderen)

Gast do 13 okt 2011 - 7:26

Mauwmauw, sorry maar dat klinkt echt erg. Een luier aan doen, dat is echt het makkelijkste wat er is.

Chippa, fijn om te horen hug

Gesponsorde inhoud