Teleurgesteld?

Ik weet eigenlijk niet eens of teleurgesteld een goed woord is. Ik kan het me enigszins ook wel voorstellen van hem, andere kant vind ik het ontzettend jammer dat hij dit niet met mij wil delen.

Een vriend (?) van mij gaf aan zijn vriendin ten huwelijk gevraagd te hebben. Best vroeg, maar hartstikke leuk natuurlijk! Het zou nog ongeveer 2 jaar gaan duren.
Paar weken later staat er bij zijn vriendin op hyves een aftel-ding. Nog zoveel dagen tot trouwen. Tot mijn verbazing kwam ik uit op januari aankomend jaar. Dus ik vraag hem daar naar, maar hij ontkent nog. Uiteindelijk spreek ik zijn vriendin weer eens op msn. Waar zij mij verteld dat ze dus gaan trouwen in januari en een huis hebben gekocht. Op dat moment heb ik ook tegen mijn eigen vriend en mijn moeder gezegd; Het kon wel eens zijn dat zij zwanger is.
Die vriend blijft het telkens nog ontkennen en zodra ik interesse toon, reageert hij geïrriteerd.
Daar werd ik dus niet veel wijzer van.

Toch bleef de gedachte dat zij wel eens zwanger kon zijn door mijn hoofd spoken. Ook n.a.v. een krabbeltje op hyves, werden die vermoedens steeds groter. Toen ik dus de reactie van die vriendin zag op een ander persoon wist ik het zeker. Ze is zwanger.

Tot op heden heb ik hier dus nog niks over gehoord van die 'vriend'.
Ik weet niet of ik hier nou teleurgesteld over ben, of dat ik het 'erg' voor hem vind omdat ik voor 99% zeker weet dat het niet de bedoeling was.

Hoe nu te handelen? Op de een of andere manier voel ik de neiging om hem te laten weten dat ik het weet en ik het jammer vind dat ik daar zo achter moet komen. Aan de andere kant kan het zijn dat hij daar helemaal niet op zit te wachten.

Hmm, misschien zie ik iets over het hoofd, maar ik begrijp niet helemaal waarom het voor jou jammer zou zijn om dit wel of niet te weten. In mijn beleving bepalen mensen zelf welke informatie ze wanneer delen. Hij zal er wel zijn redenen voor hebben. Ik zou je teleurstelling laten plaatsmaken voor meeleven en begrip.

Ik vind het jammer omdat ik in de veronderstelling was dat wij vrij veel met elkaar deelden. En om dan bij zoiets groots er achter te moeten komen via hyves vind ik jammer. Natuurlijk is hij niks naar mij verplicht.

Oh ik zou het wel jammer vinden als iemand mij zulke belangrijke dingen niet zou vertellen, als het echt een goede vriend zou zijn. Dingen als trouwen en kinderen krijgen zijn toch best wel lifechanging, het is niet dat hij je niet vertelt dat hij koffie heeft gedronken met sjaak van om de hoek. Nou is t misschien wel zo dat hij bijvoorbeeld zelf nog aan idee moest wennen of ze wilden misschien drie maanden wachten met vertellen van de zwangerschap? Dat kan ik me nog wel voorstellen, maar ik zou het wel jammer vinden (zeker als hij geirriteerd raakt als je ernaar vraagt).

Dat is inderdaad wat ik bedoelde darcy. En zijn vriendin is ook al een tijdje zwanger, omdat ze het zegt te voelen. Dit is meestal rond de 20 weken toch?

Ik heb trouwens nog niet eens naar die zwangerschap gevraagd. Want daar ben ik pas sinds een uurtje achter. Ik heb alleen naar het trouwen gevraagd en daar reageerde hij dus erg geïrriteerd op.

Iets in mij zegt dat het een 'moetje' is.

Nee dat kan al wel eerder zijn dan 20 weken Maar goed, het irriteert je volgens mij ook behoorlijk dat hij uberhaupt gaat trouwen of niet Laat je dat ook merken aan hem?

Darcy schreef:Nee dat kan al wel eerder zijn dan 20 weken Maar goed, het irriteert je volgens mij ook behoorlijk dat hij uberhaupt gaat trouwen of niet Laat je dat ook merken aan hem?

Huh? Nee hoezo?
Ik vind het juist leuk voor hen, alleen had het niet verwacht omdat ze nog niet heel lang samen zijn.
Mocht je denken dat ik stiekem een oogje op hem heb ofzo; Neen.. We zijn al jaren gewone vrienden.

Oh nee dat dacht ik niet Maar omdat je er zo over praatte van "ja het is vast een moetje" en zo, als je dat aan hem had laten merken dan kon ik me voorstellen dat hij een beetje geirriteerd raakte haha. Maar goed, het is gewoon jammer als je merkt dat iemand je zulke dingen niet vertelt, misshcien kun je gewoon eens aan hem vragen waarom hij dat niet vertelt?

Darcy schreef:Oh nee dat dacht ik niet Maar omdat je er zo over praatte van "ja het is vast een moetje" en zo, als je dat aan hem had laten merken dan kon ik me voorstellen dat hij een beetje geirriteerd raakte haha. Maar goed, het is gewoon jammer als je merkt dat iemand je zulke dingen niet vertelt, misshcien kun je gewoon eens aan hem vragen waarom hij dat niet vertelt?

Dat van een moetje laat ik niet aan hem merken, omdat ik daar in eerste instantie ook niet van uit ging. Dat is pas mijn gedachte sinds een uur, dus sinds dat ik het weet. De puzzelstukjes vallen in elkaar.

Maar hoe kan ik hem vragen waarom hij het niet vertelt? Hoe pak ik zoiets slim aan, zonder hem voor de kop te stoten.

Ok, ik had niet door dat het zo'n goede vriend van je was. Iets in het verhaal zegt me dat ie zich schaamt of dat hij baalt o.i.d. en het daarom zo voor zich houdt. Ik zou hem waarschijnlijk gewoon opzoeken of bellen en zeggen dat je het weet en dat je hem wilt helpen. Ik zou hem niets van mijn teleurstelling laten merken.

Gloria schreef:Ok, ik had niet door dat het zo'n goede vriend van je was. Iets in het verhaal zegt me dat ie zich schaamt of dat hij baalt o.i.d. en het daarom zo voor zich houdt. Ik zou hem waarschijnlijk gewoon opzoeken of bellen en zeggen dat je het weet en dat je hem wilt helpen. Ik zou hem niets van mijn teleurstelling laten merken.

Eens.

Gloria schreef:Ok, ik had niet door dat het zo'n goede vriend van je was. Iets in het verhaal zegt me dat ie zich schaamt of dat hij baalt o.i.d. en het daarom zo voor zich houdt. Ik zou hem waarschijnlijk gewoon opzoeken of bellen en zeggen dat je het weet en dat je hem wilt helpen. Ik zou hem niets van mijn teleurstelling laten merken.

Dat hij er niet al te blij mee is, kan ik wel opmaken, achteraf gezien, uit zijn houding naar mij toe toen ik er naar vroeg (over dat trouwen).

Ik sprak trouwens over een moetje omdat daar vaak sprake van is in zijn geloofsgemeente. Zodra er iemand zwanger is, moet er getrouwd worden om geen gezichtsverlies op te lopen.

Precies wat Roze Roos zegt. En je kunt daarbij vermelden dat zijn vriendin al verteld heeft dat ze in januari gaan trouwen.

Heel slecht, maar ik heb hem een smsje gestuurd met daarin dat ik via hyves heb vernomen dat zij een kindje mogen verwachten etc. Daarop kreeg ik een sms dat hij het heel jammer vond dat het zo is gegaan en hij belt me met een kwartiertje.

Ben blij dat ik toch de stap heb gezet, het zat me toch echt wel dwars.

Uiteindelijk een half uur aan de telefoon gehangen. Het is een heel goed gesprek geweest, en ook afgesproken dat we elkaar weer wat vaker gaan zien en spreken.

Het is dus allemaal waar, en ze is ook al een behoorlijk tijdje heen. Maar ik ben in ieder geval wel uitgenodigd op de bruiloft haha!