Re: Hij wil geen kinderen, jij wel, en dan?

Shy do 8 sep 2011 - 19:50

Als mijn vriend geen kinderen zou willen, dan zou het niks worden. Ik wil ze wel heel erg graag en vindt het belangrijk dat je daar hetzelfde over denkt als die wens er is.
Wij hebben het er ook vrij snel over gehad in het begin van onze relatie, maar gelukkig zat het goed.

Rush do 8 sep 2011 - 20:32

Ik wilde ook nooit kinderen omdat ik relaties had met mannen die ik niet als vader zag. Mijn vriend zie ik wel als vader, in de toekomst en nu merk ik dat ik langzaam voor de toekomst het idee wel 'leuk' begin te vinden.

Niet lullig bedoeld, maar misschien ziet hij jou niet als de moeder van zijn kinderen?

Susan do 8 sep 2011 - 20:42

Rush schreef:Ik wilde ook nooit kinderen omdat ik relaties had met mannen die ik niet als vader zag. Mijn vriend zie ik wel als vader, in de toekomst en nu merk ik dat ik langzaam voor de toekomst het idee wel 'leuk' begin te vinden.

Niet lullig bedoeld, maar misschien ziet hij jou niet als de moeder van zijn kinderen?

Waar zit 'm dat dan in, dat je wel een lange relatie met iemand wil en oud zou willen worden met die persoon, maar hem niet ziet als de persoon met wie je kinderen krijgt? Als ik een relatie zou hebben met iemand met wie ik geen kinderen zou willen terwijl ik zelf wel een kinderwens heb dan zou ik aan die hele relatie twijfelen.

Rush do 8 sep 2011 - 20:45

Susan schreef:
Rush schreef:Ik wilde ook nooit kinderen omdat ik relaties had met mannen die ik niet als vader zag. Mijn vriend zie ik wel als vader, in de toekomst en nu merk ik dat ik langzaam voor de toekomst het idee wel 'leuk' begin te vinden.

Niet lullig bedoeld, maar misschien ziet hij jou niet als de moeder van zijn kinderen?

Waar zit 'm dat dan in, dat je wel een lange relatie met iemand wil en oud zou willen worden met die persoon, maar hem niet ziet als de persoon met wie je kinderen krijgt? Als ik een relatie zou hebben met iemand met wie ik geen kinderen zou willen terwijl ik zelf wel een kinderwens heb dan zou ik aan die hele relatie twijfelen.

Ik heb geen idee, ik weet voor mezelf niet hoe dat voelt, want die kinderwens had ik nooit. Mijn buurmeisje had altijd een hele leuke vriend, ze waren echt al jaren samen, maar het is uit gegaan omdat hij geen kinderen wilde. Guess what; hij kwam een ander tegen en binnen no time getrouwd en daarna kwam er ook al snel een kindje.

Susan do 8 sep 2011 - 20:48

Dat hoor je wel vaker, maar ik kan me dan niet voorstellen dat die andere relatie ook super was. Ik kan me wel voorstellen dat je zelf in eerste instantie neutraal staat tegenover het wel of niet krijgen van kinderen en dat een partner die ook niet zo nodig kinderen hoeft jouw kinderwens niet aanwakkert en een partner die er wel enthousiast over is jou ook enthousiast maakt, maar dat vind ik anders dan dat je bij iemand denkt: diegene wil ik niet als vader/moeder van mijn kinderen.

Rush do 8 sep 2011 - 20:53

Het is niet niet willen, het is het niet zien. Ik zag mijn exen niet als vader van eventueel kinderen nee.

Schijnbaar zag de ex van m`n buurmeisje haar ook niet als moeder van zijn kinderen en zijn nieuwe vriendin wel. Ik neem zo aan dat zowel zijn ex als z`n vriendin enthousiast waren over een kindje en dat zijn kinderwens niet uit de lucht komt vallen, dus er was blijkbaar toch iets aan zijn ex wat niet als moederfiguur zag zeg maar.

Zo zie ik het dan. Jij ziet het meer als dat hun relatie mogelijk al niet super was.

Pussycat do 8 sep 2011 - 20:55

Na 5 jaar weet je denk ik ook echt wel of je geen of wel kinderen wilt met degene waarmee je al 5 jaar samen bent.

Maar ik hoor bij hem dus geen duidelijke nee? Omdat hij nog 5 jaar wilt reizen etc.. en het dan wel ziet zeg maar...
Maar jij wilt binnen nu en 5 jaar het liefste wel een kind begrijp ik?

Dat hij zo koel is in zijn reacties komt denk ik omdat hij toch denkt dat jij niet echt bij hem weggaat. Tenminste als mijn vriend denkt dat ik iets niet echt meen (en ik zeg vaak dingen die ik niet echt meen haha) dan zegt hij ook altijd ja, hoor of echt niet.. of is goed hoor. Zo van... doe je toch niet.
Pas als ik serieus erover met hem ga praten en hem laat merken dat ik het écht meen dan dringt het pas door.
Dus ik weet niet hoe je er met hem over gepraat hebt?

Maar als jij zo serieus bent met je kinderwens dan zou ik toch even een middag/avond met hem reserveren en het er even echt uitgebreid over hebben. Over hoe hij het dan ziet. En dat jij dan waarschijnlijk de relatie verbreekt als hij geen kinderen wilt. Even de tijd ervoor nemen voor elkaar. Het is wel je relatie waar het over gaat.

Pussycat do 8 sep 2011 - 20:58

Rush schreef:Het is niet niet willen, het is het niet zien. Ik zag mijn exen niet als vader van eventueel kinderen nee.

Schijnbaar zag de ex van m`n buurmeisje haar ook niet als moeder van zijn kinderen en zijn nieuwe vriendin wel. Ik neem zo aan dat zowel zijn ex als z`n vriendin enthousiast waren over een kindje en dat zijn kinderwens niet uit de lucht komt vallen, dus er was blijkbaar toch iets aan zijn ex wat niet als moederfiguur zag zeg maar.

Zo zie ik het dan. Jij ziet het meer als dat hun relatie mogelijk al niet super was.

Misschien was dat ook niet zo, maar zagen ze dat zelf niet.
Ik bedoel mijn 1e of 2e relatie kan je ook écht niet vergelijken met de relatie die ik nu heb.
Terwijl voor mijn gevoel die eerste relaties gewoon goed waren, maar achteraf gezien was dat niet zo. Ja het was wel leuk enzo, maar niet zoals een relatie hoort te zijn. Gewoon puberliefde was dat hahaha.

Rush do 8 sep 2011 - 20:59

Het zou allemaal kunnen. Soms heb ik wel eens de neiging om zo iemand te vragen, maar dat doe je natuurlijk ook niet laughcry

Susan do 8 sep 2011 - 21:01

Pussycat schreef:

Misschien was dat ook niet zo, maar zagen ze dat zelf niet.
Ik bedoel mijn 1e of 2e relatie kan je ook écht niet vergelijken met de relatie die ik nu heb.
Terwijl voor mijn gevoel die eerste relaties gewoon goed waren, maar achteraf gezien was dat niet zo. Ja het was wel leuk enzo, maar niet zoals een relatie hoort te zijn. Gewoon puberliefde was dat hahaha.

Ja precies. Ik dacht ook dat ik met mijn eerste vriendje wilde trouwen, nou, ik ben blij dat dat niet gebeurd is.

Rush do 8 sep 2011 - 21:02

Ja, maar zij waren geen 16-20 (pubers) meer, maar begin 30. Maar zo hoor je het wel vaker, ik vraag me dan altijd wel af wat het was. Maarja, zoiets vraag je niet.

Serena do 8 sep 2011 - 21:05

Wat kut dat je vriend dat nu zegt. Maar ideeën kunnen veranderen. Mijn vriend en ik zeiden ook dat we kinderen willen.. maar nu weten we het allebei niet meer zo zeker. Ik zie wat het allemaal inhoud en zie mezelf dat nog niet doen (beetje wat je vriend heeft denk ik) en mijn vriend wil geen kinderen opgroeien in een wereld die naar de klote gaat.. Dus tja.
Maar aan de andere kant zie ik nu van vrienden dat die toch een kind krijgen (en dat ook willen) terwijl die jongen nooit kinderen wou en die verantwoordlijkheid niet wou... Dus het kan ook weer terug veranderen. Ik wil je geen valse hoop geven en jij weet denk ik het beste of je vriend nog een keer van gedacht kan veranderen. Maar ik zou zeker wel de tijd nemen om echt een goede beslissing te nemen..

Pussycat do 8 sep 2011 - 21:06

Rush schreef:Ja, maar zij waren geen 16-20 (pubers) meer, maar begin 30. Maar zo hoor je het wel vaker, ik vraag me dan altijd wel af wat het was. Maarja, zoiets vraag je niet.

Tja sommigen maken 10 keer de fout voordat ze de man vinden die hun leven wel compleet maakt.

@ susan nou ik ben ook blij dat ik niet met 1 van m'n exen getrouwd ben of kinderen heb gekregen pfff wat een monsters zouden dat geworden zijn hahaha.

Nee maar zonder gekheid. Die relaties waren ook niet fout ofzo... maar niet zoals het hoort gewoon. Die 1e is 2 keer vreemd gegaan en die 2e waren we beiden veeeeel te jaloers kon ook niet goed gewoon. En we hadden beiden persoonlijke problemen die relatie was gewoon gedoemd te mislukken. Maar ow wat heb ik gehuild toen het uit was en heb 1,5 jaar liefdesverdriet gehad haha.

Primrose do 8 sep 2011 - 21:11

@Rush, hij zegt dat ie met niemand anders kinderen, met mij niet, met niemand niet. Of ik het moet/kan geloven is een ander verhaal, dat is gewoon het moeilijke eraan. Dat verhaal wat jij vertelt, dat is waar ik ook zo bang voor ben. Dat ik alles opgeef, en dat ie het dan uiteindelijk met een ander wel wil. Natuurlijk weet je dat niet, want ik heb helaas nog steeds geen glazen bol. Daarom zou het ook beter zijn om echt alle contact te verbreken denk ik, voor mn eigen uhm welzijn zeg maar (goh wat klinkt dat weer lekker dramatisch), maar ja.

@Pussycat, dat van dat reizen heb ik zelf 'bedacht', onder het mom van stel dat hij zou zeggen ik wil nog 5 jaar reizen en dan wil ik ze wel, dat dat de situatie weer een hele andere wending geeft. Maar dat is dus niet zoals het is, helaas Sad

Dat andere wat je zegt is ook wel erg herkenbaar idd, ik roep ook heel vaak dingen die niet zo waar zijn als ik op dat moment denk. Maar volgens mij heeft ie daar nu niet zon last van, volgens mij is het wel redelijk duidelijk.

@Susan, hier ook haha, en toen had ik zogenaamd al zo ontzettend veel verdriet, volgens mij zou ik nu dan echt het loodje leggen. Maar ja, als het zo is dan is het zo, en dan zal ik het ermee moeten doen.

@weet niet meer wie, ik snap wel wat je bedoelt, dat ik de keuze moet maken, maar wat Starla (geloof ik) zegt, voor mij voelt het inderdaad alsof ie het zo bij me neerpleurt en zegt: doe er maar wat leuks mee. Ik heb veel verdriet, dat zie ik bij hem niet, het lijkt hem niets te doen, dus misschien heeft ie zn keuze sowieso ook al wel gemaakt? Ik weet het gewoon echt niet..

Gast do 8 sep 2011 - 21:34

PlugInBaby schreef:voor mij voelt het inderdaad alsof ie het zo bij me neerpleurt en zegt: doe er maar wat leuks mee. Ik heb veel verdriet, dat zie ik bij hem niet, het lijkt hem niets te doen, dus misschien heeft ie zn keuze sowieso ook al wel gemaakt? Ik weet het gewoon echt niet..

Ik snap dat het misschien zo voelt, maar veel andere dingen kan hij toch gewoon niet doen? Hij is heel eerlijk: hij wil gewoon echt geen kinderen. Zelfs als jij dat per se wel wil, wil hij het nog steeds niet. Dat is de keuze die hij heeft gemaakt. Nu is het aan jou om te beslissen of jij een leven met hem en zonder kinderen wil, of zonder hem met de kans op kinderen. Dat is een beslissing die je zelf moet nemen, een compromis bestaat in dit geval niet.

Dat jij nu veel verdriet hebt komt omdat je verscheurd wordt door twee gedachten, dat heeft hij nu niet. Dat verdriet zal echt wel komen op het moment dat jij kiest voor het in stand houden van je kinderwens.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, het lijkt me verschrikkelijk om dit te horen te krijgen.

Pussycat do 8 sep 2011 - 21:42

PlugInBaby schreef:@Rush, hij zegt dat ie met niemand anders kinderen, met mij niet, met niemand niet. Of ik het moet/kan geloven is een ander verhaal, dat is gewoon het moeilijke eraan. Dat verhaal wat jij vertelt, dat is waar ik ook zo bang voor ben. Dat ik alles opgeef, en dat ie het dan uiteindelijk met een ander wel wil. Natuurlijk weet je dat niet, want ik heb helaas nog steeds geen glazen bol. Daarom zou het ook beter zijn om echt alle contact te verbreken denk ik, voor mn eigen uhm welzijn zeg maar (goh wat klinkt dat weer lekker dramatisch), maar ja.

Voor nu zal hij vast wel menen dat hij met niemand kinderen wilt. Anders zegt hij zoiets niet. Maar dat wil niet zeggen dat als hij na jou een vrouw ontmoet hij dan ineens wel kinderen wilt. Dan heeft dat niks meer met jou te maken, maar mensen veranderen soms gewoon. Andere relaite/andere toekomst/ander moment je weet niet waardoor, maar het is dan echt niet persoonlijk.

@Pussycat, dat van dat reizen heb ik zelf 'bedacht', onder het mom van stel dat hij zou zeggen ik wil nog 5 jaar reizen en dan wil ik ze wel, dat dat de situatie weer een hele andere wending geeft. Maar dat is dus niet zoals het is, helaas

Dat andere wat je zegt is ook wel erg herkenbaar idd, ik roep ook heel vaak dingen die niet zo waar zijn als ik op dat moment denk. Maar volgens mij heeft ie daar nu niet zon last van, volgens mij is het wel redelijk duidelijk.

Tja mijn keuze zou dan zijn; dan verbreek ik de relatie, maar dat lijkt me ook echt heel erg moeilijk na 5 jaar. Ik kan alleen kijken naar wat ik nu heb en dat zou ik echt niet op willen geven. Ik wilde altijd al kinderen en ik weet nu hoe het is natuurlijk, dus dat is niet helemaal eerlijk misschien, maar ik zou mijn relatie verbreken met iemand die geen kinderen wilt.

Je zegt ook ''volgens mij heeft hij daar niet zo last van'' daaruit maak ik toch op dat je er niet uitvoerig over hebt gesproken met je vriend. Maar ja je ''moet'' eigenlijk dan al wel zelf in je hoofd hebben of je het echt uitmaakt of niet als hij geen kinderen wilt, want anders komt het weer niet echt over en dan denkt hij jaja het zal wel. Totdat jij over een half jaar bijvoorbeeld pas beslist dat jij echt kinderen wilt.

@Susan, hier ook haha, en toen had ik zogenaamd al zo ontzettend veel verdriet, volgens mij zou ik nu dan echt het loodje leggen. Maar ja, als het zo is dan is het zo, en dan zal ik het ermee moeten doen.

@weet niet meer wie, ik snap wel wat je bedoelt, dat ik de keuze moet maken, maar wat Starla (geloof ik) zegt, voor mij voelt het inderdaad alsof ie het zo bij me neerpleurt en zegt: doe er maar wat leuks mee. Ik heb veel verdriet, dat zie ik bij hem niet, het lijkt hem niets te doen, dus misschien heeft ie zn keuze sowieso ook al wel gemaakt? Ik weet het gewoon echt niet..

Maar in feite is het ook jouw keuze toch? Hij wil geen kinderen. Dus jij moet bepalen of jij ze wel wilt ja of nee. Hij kan wel zeggen blijf bij me etc... maar hij kan jou geen kinderen die jij wel wilt. En dat weet hij heel goed denk ik. Hij heeft daar geen verdriet om omdat hij die kinderwens niet voelt. Maar ik weet zeker dat als jij de relatie echt verbreekt hij er echt wel goed verdriet van zou hebben dat kan niet anders na 5 jaar. Maar hij kan moeilijk vechten voor iets dat hij jou niet kan geven.

Susan do 8 sep 2011 - 21:44

Ik vind het eerlijk gezegd wel raar als hij er alleen verdriet van heeft als zij de relatie verbreekt. In het andere geval heeft hij geen verdriet om de kinderen die niet geboren worden, maar zijn vriendin heeft dan wel pijn, dat moet hem toch ook iets doen?

Pussycat do 8 sep 2011 - 21:52

Susan schreef:Ik vind het eerlijk gezegd wel raar als hij er alleen verdriet van heeft als zij de relatie verbreekt. In het andere geval heeft hij geen verdriet om de kinderen die niet geboren worden, maar zijn vriendin heeft dan wel pijn, dat moet hem toch ook iets doen?

Ik heb niet echt het idee dat hierover uitvoerig is gesproken tussen haar en vriend. Daarom denk ik dat hij er nog zo nuchter over doet. Ik vraag me af wanneer dit allemaal is uitgesproken.. gisteren? Of zijn hier al een aantal maanden overheen gegaan?

Het zou vreemd zijn als hij zich nog zo koel gedraagt als zij huilend met hem heeft gepraat dat zij echt heel graag kinderen wilt en niet meer weet hoe het nu moet.

sanne-84 do 8 sep 2011 - 22:27

pfff moeilijk zeg!
mn eerste reactie zou zijn; dan geen relatie.
mn vriend heeft altijd gezegd dat ie niet wilde trouwen. ik zei dan ook altijd, jammer maarheb dit liever dan dat hij geen kinderen zou willen. dan zou ik niet voor de relatie kiezen.
maja, als je al zo lang bij elkaar bent..
ik denk dat ik vooral ook boos op mn vriend zou zijn, hij weet dat ik dolgraag kinderen wil, en zou na een paar jaar zeggen dat hij dat niet wilde. is toch een beetje voorliegen?! of jullie moeten het hier heel weinig over gehad hebben..

_Mashimaro_ vr 9 sep 2011 - 2:52

Toevallig heb ik het daar laatst nog mijn vriend over gehad, aangezien we stelletje kennen waar dit ook speelt. Zij zijn nog steeds bij elkaar, terwijl zij echt een sterke wens heeft en hij absoluut niet. Maar goed, nu mijn reactie. Het is nu makkelijk praten, maar ik denk niet dat onze relatie stand gehouden zou hebben als mijn vriend geen kind had gewild. Andersom geldt dit ook.

Arwyn vr 9 sep 2011 - 3:13

Wat een rotsituatie.
Ik zou er goed en serieus met hem over praten en dan toch de knoop doorhakken denk ik. Wat wil ik liever, leven zonder kinderen of leven zonder hem? Voor mij ook wel een reden om redelijk vroeg in een relatie al wel een beetje te polsen of hij kinderen wil of niet. Zo niet, prima, maar dan is de keuze voor mij makkelijker om te maken. Ik wil graag kinderen, dus zou geen relatie willen met iemand die dat niet wil.

RYW vr 9 sep 2011 - 3:17

Wat moeilijk zeg, ik kan me voorstellen hoe dat je sloopt. Ik kan me niet heel goed inleven, want ik heb er al twee en aangezien terugstoppen geen optie is zal ik dus nooit zelf in jouw situatie komen, maar het vooruitzicht dat je relatie zou kunnen stranden terwijl je het verder hartstikke goed hebt samen en veel van elkaar houdt, dat lijkt me heel erg verdrietig.

Is hij misschien zo afstandelijk omdat hij zich schuldig voelt tegenover je? Misschien smeekt hij niet of je bij hem blijft en laat hij jou de keuze maken, omdat hij vindt dat hij het je niet nog moeilijker moet maken dan hij al doet...

Het is wel goed dat hij er eerlijk over is, en dat het niet een soort van op de lange baan schuiven wordt, en het er nooit van zal komen. Nu heb je in elk geval iets in eigen handen.

Maar het is wel een onmogelijke beslissing, ééntje die je niet zomaar moet maken. Ik vind het echt heel erg rot en heel erg verdrietig voor je dat de situatie zo in elkaar zit, en ik wens je echt alle wijsheid toe.

Primrose vr 9 sep 2011 - 10:52

Even in stukjes..anders weet ik t niet meer.
Maar @pussycat, ik zou het dan idd vast niet persoonlijk op moeten vatten, maar ja zo simpel zal het dan vast niet werken denk ik.
En wat bedoel je met hebben jullie het daar wel uitvoerig over gehad, over onze al-dan-niet kinderwens?
Dat is ook alweer waar wat je zegt, dat het verdriet bij hem sowieso niet echt in die kinderwens zit, maar ik bedoelde idd meer wat Susan geloof ik zegt, dat het hem weinig lijkt te doen dat ik zo in de kreukels lig. Niet dat ie daar dan weer iets/veel aan kan doen, maar meer gevoelsmatig zeg maar, snappie?
En ik mag hopen (klinkt ook niet aardig haha) dat hij er verdriet van heeft als we echt uit elkaar gaan, anders heeft t allemaal bar weinig betekend denk ik dan.

Verder hebben we het in het verleden gewoon soms, zo af en toe, tussen de regels door zeg maar over kinderen gehad. En mede door wat er zich nu afspeelt in onze omgeving heb ik het onderwerp nu weer een keer, maar dan serieuzer, aangezwengeld, met dit tot gevolg.
En wat je zegt was wel soort van het geval van de week, ik heb echt, vooral op die bewuste avond toen die bom gedropt werd, veel en redelijk hysterisch gehuild, hem idioot stevig vastgehouden als in ik wil niet dat je weggaat/we uit elkaar gaan. Woensdag was t ook steeds af en aan huilen, donderdag was het ietsje beter, en vandaag is t weer wat meer gezakt.

@sanne, ik heb altijd gezegd dat ik eerst wilde trouwen, en dat ik daarna kinderen wilde. Deze volgorde zeg maar heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken, en over trouwen heb ik regelmatig gezeurd. Dat probeerde ik de laatste tijd te minderen omdat ik m niet wilde dwingen, maar nu kon ik het dan toch niet laten om het onderwerp trouwen en kinderen weer aan te snijden. Misschien maar goed ook, want beter nu dan over 10 jaar, maar ja.

@RYW, gelukkig heb ik mijn gevoel voor humor vandaag weer een beetje terug, en moet ik wel lachen om je zin 'dat je ze niet terug kunt stoppen', klopt als een bus haha.

Zou zomaar kunnen wat je zegt inderdaad..sowieso is t een vent, en die vinden het natuurlijk lang niet altijd makkelijk om met emoties om te gaan, en als ze dan zo heftig komen als bij mij Wink

maakt t misschien nog lastiger.

Dat zeiden mn schoonouders ook al inderdaad, maar goed dat ie het nu zegt, en niet bijvoorbeeld over 10 jaar als mijn eitjes ook al versleten zijn bij wijze van. Thanks voor je reactie smile

Ik ga het allemaal maar weer verder laten bezinken.

Heb het er vandaag op mn werk, ben de middag wel gaan werken vandaag, over gehad met een wat oudere en wijzere collega Wink

was ook wel fijn om een andere mening/visie te horen, van iemand die niet zo dicht bij me staat. Ik had sowieso al het plan gemaakt om het weekend naar mn ouders te gaan met de honden, maar dat plan had hij ook al gemaakt, om weg te gaan. Hij smste me toen ik aan het werk was, het kwam erop neer dat ie vannacht niet thuis zou zijn en dat ie nog niet wist waar ie naartoe ging, dat ie alles op een rijtje moest zetten. Hij verwachtte morgen weer thuis te zijn. Mijn eerste reactie was weer vanuit emotie en niet al te aardig, maar heb later wel nog een brief neergelegd voor m. Ik weet niet wat hij nu allemaal op een rijtje moet zetten, maar ja, het blijft spannend. Het is net een slechte woensdagavond RTL4 film.

mzcharlotte vr 9 sep 2011 - 19:14

Wat naar allemaal. Mijn vriend was in het begin heel erg anti-kind, maar ik prikte er eigenlijk zo doorheen. Sinds een paar jaar is hij degene die steeds over kinderen begint (eerst maar eens trouwen). Als hij morgen ineens zou zeggen dat hij echt absoluut geen kinderen wilt en er serieus over is, zou ik echt niet weten wat ik zou doen en radeloos zijn. Ik denk dat ik het dan met pijn in mijn hart en ziel toch uiteindelijk uit zou maken.

Pussycat za 10 sep 2011 - 0:03

PlugInBaby schreef:Even in stukjes..anders weet ik t niet meer.
Maar @pussycat, ik zou het dan idd vast niet persoonlijk op moeten vatten, maar ja zo simpel zal het dan vast niet werken denk ik.
En wat bedoel je met hebben jullie het daar wel uitvoerig over gehad, over onze al-dan-niet kinderwens?
Dat is ook alweer waar wat je zegt, dat het verdriet bij hem sowieso niet echt in die kinderwens zit, maar ik bedoelde idd meer wat Susan geloof ik zegt, dat het hem weinig lijkt te doen dat ik zo in de kreukels lig. Niet dat ie daar dan weer iets/veel aan kan doen, maar meer gevoelsmatig zeg maar, snappie?
En ik mag hopen (klinkt ook niet aardig haha) dat hij er verdriet van heeft als we echt uit elkaar gaan, anders heeft t allemaal bar weinig betekend denk ik dan.

Verder hebben we het in het verleden gewoon soms, zo af en toe, tussen de regels door zeg maar over kinderen gehad. En mede door wat er zich nu afspeelt in onze omgeving heb ik het onderwerp nu weer een keer, maar dan serieuzer, aangezwengeld, met dit tot gevolg. En wat je zegt was wel soort van het geval van de week, ik heb echt, vooral op die bewuste avond toen die bom gedropt werd, veel en redelijk hysterisch gehuild, hem idioot stevig vastgehouden als in ik wil niet dat je weggaat/we uit elkaar gaan. Woensdag was t ook steeds af en aan huilen, donderdag was het ietsje beter, en vandaag is t weer wat meer gezakt.

Ik heb het idee, dat ik mezelf niet meer zo goed kan verwoorden...

Maar... Dat dik gedrukte dat bedoel ik vooral. Wat is iets serieuzer aangezwengeld? Heb je iets gezegt van schat ga even goed zitten we moeten nu echt even praten.
En... wat wil je zelf eigenlijk? Wil je echt bij hem weg als hij geen kinderen wilt? Daar moet je eerst denk ik zelf uit zien te komen. Want dan pas kan je duidelijk zeggen: Schat ik hou heel veel van je, maar wij hebben samen geen toekomst als jij geen kinderen wilt.
Je wens is nu misschien niet zo groot, maar jij weet wel zeker dat jij wel kinderen wilt. Als hij zeker weet van niet... Dan zul je dat of moeten accepteren dat je nooit kinderen zal krijgen. Of toch echt de relatie moeten verbreken. En dan kan hij nadenken of hij de juiste keuze heeft gemaakt of niet.

Trouwens als jij hysterisch hebt gehuild etc... en dat doet hem nog niets? Dan vraag ik me wel af of het met zijn gevoelens voor jou sowieso wel goed zit. Sorry voor mijn harde woorden ik bedoel het echt niet gemeen o.i.d.... Hoe reageerde hij toen eigenlijk?

Gesponsorde inhoud