Ik heb altijd heel hard geroepen dat ik geen kinderen wil..

maar nu denk ik echt constant ik wil zwanger zijn ik wil zwanger zijn ik wil zwanger zijn echt erg irritant droom er zelfs over en wordt dan met een rot gevoel wakker als ik het niet ben.

Heb met mijn man al min of meer besproken in het verleden dat wij geen kinderen willen want dat wou ik echt heeeeel sterk niet!!! en dat we het zo wel prima vinden.

En nu zit het constant in mijn hoofd!!

Beetje nutteloos topic dit.

Waarom nutteloos topic?

Ik zou het onderwerp opnieuw gaan bespreken met je vriend edit: man.

Maple schreef:Waarom nutteloos topic?

Ik zou het onderwerp opnieuw gaan bespreken met je vriend edit: man.

+ misschien is hij er ook wel anders over gaan denken

Ik heb het al telkens een beetje met hem besproken.

En wij hebben afgesproken dat we het verder bekijken over een jaar 4 omdat we er nu nog lang niet aan toe zijn. Hij zegt ik dacht dat wij geen kinderen wilden beetje verontwaardigd maar is er niet 100% tegen misschien ofzo hij weet het niet want we gingen er altijd vanuit van nee. Ik denk zelf dat hij ook een beetje omgedraaid is van niet naar misschien omdat ik ineens nu zo denk. Maar misschien wil hij ze tegen die tijd ook wel niet. Hij is ook bang dat het een bevlieging van mij is wat ook heel goed kan want 2 vriendinnen zijn zwanger.

Ik ben gewoon in de war kan er plotseling alleen nog maar aan denken ik heb echt het gevoel van ik wil het nu en echt nu!!

Besef je wel goed dat er héél veel gaat veranderen als er een kindje komt. Het is niet dat je 'alleen maar' zwanger bent. Als je een goede zwangerschap heb kan je tijdens je zwangerschap nog alles doen, maar daarna heb je een stuk minder vrijheid. Je hebt een kindje waarvoor je verantwoordelijk bent.

Ik snap best dat je man het 'raar' vindt. Zeker omdat hij er vanuit ging dat jullie geen kindje zouden krijgen en je nu opeens hiermee komt.

Denk wel dat je het er goed over moet hebben en hem niks moet opdringen.

Ik dring hem niks op!!!!!

Ik kan er niks aan doen dat ik ineens moeder gevoelens heb!!!! en natuurlijk begrijp ik alles wat erna komt ik ben niet gek.

Katie- schreef:Ik dring hem niks op!!!!!

Ik kan er niks aan doen dat ik ineens moeder gevoelens heb!!!! en natuurlijk begrijp ik alles wat erna komt ik ben niet gek.

Jeetje, sorry hoor!

Annie24 schreef:

Katie- schreef:Ik dring hem niks op!!!!!

Ik kan er niks aan doen dat ik ineens moeder gevoelens heb!!!! en natuurlijk begrijp ik alles wat erna komt ik ben niet gek.

Jeetje, sorry hoor!

Nou idd! Nu al last van hormonen?

Ik herken het heel erg, ik heb altijd geroepen dat ik nooit moeder wilde worden, vond kinderen helemaal niks en toen ineens wilde ik kinderen, het leek me helemaal geweldig zwanger zijn, spulletjes voor je baby kopen enz. en mijn vriend dacht ook dat het een bevlieging was en toen ik er een half jaar later nog zo over dacht, toen zijn we ervoor gegaan. Mijn vriend zag in dat het geen bevlieging was en hij wilde zelf ook graag kinderen, een jaar later hadden we een prachtige zoon in onze handen en ik ben er zo ontzettend blij mee en ik kijk nu ook heel anders naar kinderen van een ander, zo raar.
Vond alleen zwanger zijn helemaal niks, heb 37 weken overgegeven.. pfff...
Succes ermee!

Laurientje85 schreef:

Annie24 schreef:

Katie- schreef:Ik dring hem niks op!!!!!

Ik kan er niks aan doen dat ik ineens moeder gevoelens heb!!!! en natuurlijk begrijp ik alles wat erna komt ik ben niet gek.

Jeetje, sorry hoor!

Nou idd! Nu al last van hormonen?

nee maar het komt over van dat berichtje naar mij toe alsof ik niet weet wat een verantwoordelijk een kindje met zich mee brengt en alsof ik mijn vriend misschien iets op dring.

Komt nogal raar op mij over in ieder geval een beetje alsof ik een klein kind ben en een bevlieging is.

Je hoeft mij niet uit te leggen wat het allemaal inhoudt.

Zo kom je wel over met je overschot aan uitroeptekens.
Het zijn goedbedoelde adviezen hoor..

Annemie schreef:Ik herken het heel erg, ik heb altijd geroepen dat ik nooit moeder wilde worden, vond kinderen helemaal niks en toen ineens wilde ik kinderen, het leek me helemaal geweldig zwanger zijn, spulletjes voor je baby kopen enz. en mijn vriend dacht ook dat het een bevlieging was en toen ik er een half jaar later nog zo over dacht, toen zijn we ervoor gegaan. Mijn vriend zag in dat het geen bevlieging was en hij wilde zelf ook graag kinderen, een jaar later hadden we een prachtige zoon in onze handen en ik ben er zo ontzettend blij mee en ik kijk nu ook heel anders naar kinderen van een ander, zo raar.
Vond alleen zwanger zijn helemaal niks, heb 37 weken overgegeven.. pfff...
Succes ermee!

dank je voor je reactie hier heb ik wat aan.

Gigi_ schreef:Zo kom je wel over met je overschot aan uitroeptekens.
Het zijn goedbedoelde adviezen hoor..

wat jij wil.

Gigi_ schreef:Zo kom je wel over met je overschot aan uitroeptekens.
Het zijn goedbedoelde adviezen hoor..

Aan een kind van 16 maar niet aan een getrouwde en dus volwassen vrouw.

Lorna mercedez schreef:

Gigi_ schreef:Zo kom je wel over met je overschot aan uitroeptekens.
Het zijn goedbedoelde adviezen hoor..

Aan een kind van 16 maar niet aan een getrouwde en dus volwassen vrouw.

Inderdaad. Ik snap ook wel dat ze zo reageert, ik vind het nogal een betuttelende reactie. De opmerking dat ze nu al last zou hebben van haar hormonen vind ik helemaal dieptriest.

Susan schreef:

Lorna mercedez schreef:

Gigi_ schreef:Zo kom je wel over met je overschot aan uitroeptekens.
Het zijn goedbedoelde adviezen hoor..

Aan een kind van 16 maar niet aan een getrouwde en dus volwassen vrouw.

Inderdaad. Ik snap ook wel dat ze zo reageert, ik vind het nogal een betuttelende reactie. De opmerking dat ze nu al last zou hebben van haar hormonen vind ik helemaal dieptriest.

Grapje moet kunnen toch?
Trouwens ik ken To niet dus weet ook niet hoe oud iemand is?

Geef het gewoon tijd om aan het idee te wennen, je hebt je toekomst nog niet vastgelegd doordat je vroeger zei dat je geen kinderen wilde. Zo zie je maar weer hoe anders het leven kan lopen. Als jullie het goed bespreekbaar maken en de tijd ervoor hebben om aan het idee te wennen komt het vast wel goed (tenzij je man echt niet zou willen maargoed) ik vind het ook een beetje betuttelend overkomen als iemand dan gaat zeggen, weet waar je aan begint. Er staat toch ook niet in de openingspost dat ze dan maar à la direct zwanger wil worden alleen maar om het zwanger zijn!?

Maple schreef:Waarom nutteloos topic?

Ik zou het onderwerp opnieuw gaan bespreken met je vriend edit: man.

+1

Laurientje85 schreef:

Susan schreef:

Lorna mercedez schreef:

Gigi_ schreef:Zo kom je wel over met je overschot aan uitroeptekens.
Het zijn goedbedoelde adviezen hoor..

Aan een kind van 16 maar niet aan een getrouwde en dus volwassen vrouw.

Inderdaad. Ik snap ook wel dat ze zo reageert, ik vind het nogal een betuttelende reactie. De opmerking dat ze nu al last zou hebben van haar hormonen vind ik helemaal dieptriest.

Grapje moet kunnen toch?
Trouwens ik ken To niet dus weet ook niet hoe oud iemand is?

Ik zou geen grap maken over dit soort verwarrende gevoelens. Ze spreekt ook over haar man dus lijkt me dit niets wat nooit besproken is. Ik ga er dan ook vanuit dat ze zich enigszins kan indenken wat een kind in gaat houden, voor zover dat mogelijk is.

Annie24 schreef:Besef je wel goed dat er héél veel gaat veranderen als er een kindje komt. Het is niet dat je 'alleen maar' zwanger bent. Als je een goede zwangerschap heb kan je tijdens je zwangerschap nog alles doen, maar daarna heb je een stuk minder vrijheid. Je hebt een kindje waarvoor je verantwoordelijk bent.

Ik snap best dat je man het 'raar' vindt. Zeker omdat hij er vanuit ging dat jullie geen kindje zouden krijgen en je nu opeens hiermee komt.

Denk wel dat je het er goed over moet hebben en hem niks moet opdringen.

Ik dacht al dat ik gek was maar jeetje wat een betuttelende reactie zeg. En aan het feit dat ze een man heeft kun je volgens mij best opmaken dat ze geen 16 jaar meer is, maar volwassen.

Daarnaast is het ook niet raar dat je na verloop van tijd van mening veranderd. Als je in je omgeving nog geen mensen/vrienden met kinderen hebt en je situatie is er ook nog niet naar dan kun je van mening zijn nooit geen kinderen te willen. Naarmate je ouder wordt en je situatie veranderd bijv. omdat je nu van dichtbij een zwangerschap/baby meemaakt kun je gewoon ineens moedergevoelens gaan krijgen. Dat is helemaal niet raar.

Lieskuh schreef:

Annie24 schreef:Besef je wel goed dat er héél veel gaat veranderen als er een kindje komt. Het is niet dat je 'alleen maar' zwanger bent. Als je een goede zwangerschap heb kan je tijdens je zwangerschap nog alles doen, maar daarna heb je een stuk minder vrijheid. Je hebt een kindje waarvoor je verantwoordelijk bent.

Ik snap best dat je man het 'raar' vindt. Zeker omdat hij er vanuit ging dat jullie geen kindje zouden krijgen en je nu opeens hiermee komt.

Denk wel dat je het er goed over moet hebben en hem niks moet opdringen.

Ik dacht al dat ik gek was maar jeetje wat een betuttelende reactie zeg. En aan het feit dat ze een man heeft kun je volgens mij best opmaken dat ze geen 16 jaar meer is, maar volwassen.

+1

Ik zou proberen na te denken over wat de reden was dat je eerder altijd riep geen kinderen te willen en of daar nu iets aan is veranderd. Wellicht kun je zo achterhalen of het een bevlieging is of dat je er echt anders over bent gaan denken.

Ik ben 28 en wij zijn al dik 9 jaar samen + 2 jaar getrouwd dus ben inderdaad geen 16. En we hebben alles verder op orde.

Ik denk dat het inderdaad komt doordat mijn beste vriendin zwanger is van een tweede en ze heeft al zon lief meisje van net over de 2 die zo ontzettend lief is. + een goede collega is net zwanger daar zal het wel iets mee te maken hebben. Maar toch heb ik het echt heeeel sterk nu!

We laten het een paar jaar op zijn beloop nu ben ik er toch nog niet aan toe al zeggen mijn moeder gevoelens van wel. Het is gewoon echt intens sterk nu.

Ik weet precies wat je bedoeld!

Ik zei ook altijd dat ik geen kinderen wou en dat is bij mij toch echt omgedraaid. Ik vond het wel prima zo met z'n tweeen, je kunt doen waar je zin in hebt en hoeft nergens rekening mee te houden. Wij hebben dat ook altijd naar anderen toe uitgesproken, we vinden kinderen heel erg leuk hoor, genieten ook echt van onze neefjes en nichtjes, maar voor ons hoefde het nooit zo nodig.

Maar zo'n 2 jaar geleden begon ik daar anders over te denken. Ik heb eerst een tijdje aangekeken of het idd geen bevlieging was ofzo. Toen ben ik er heel voorzichtig eens bij mijn man over begonnen, en die had eigenlijk hetzelfde! Sinds januari ben ik met de pil gestopt en nu proberen we dus een kindje te krijgen. Als iemand dat 3 jaar geleden tegen me gezegd had had ik diegene voor gek verklaard. Maar nu weet ik toch echt zeker dat ik een kindje wil!

Kijk het eerst idd wel even aan, en als je zeker bent, go for it!