Lieten jullie weten dat bevalling begonnen was?

Het erge was toen ik 's avonds naar bed ging had ik echt de drang om mijn telefoon te pakken omdat ik dacht dat het wel kon gebeuren. Maar ik heb mijn gevoel laten gaan, en mezelf toegesproken dat dat soort gedachtes nergens op gebaseerd zijn (vanaf nu luister ik dus altijd naar dat soort sterke gevoelens).

Mijn ouders en schoonouders wisten dat ik ingeleid werd en ik heb ze ook op de hoogte gehouden. Had mijn moeder wel heel duidelijk verteld dat het heel lang kon gaan duren en toen ze mijn vliezen gingen breken om 8 uur 's ochtends dat ze er rekening mee moest houden dat ze pas 's avonds geboren zou gaan worden. Dus toen ik om 3 uur belde dacht ze in eerste instantie dat ik een update wilde geven maar toen was ze dus al geboren.
En een vriendin van mij wist van niks maar die had dus al 2 dagen niks van mij gehoord en smste me om 10 uur 'je bent toch niet aan het bevallen zonder het te laten weten he!'. Was van plan haar terug te smsen dat dat absoluut niet het geval was maar toen werd het infuus aangezet en kreeg ik een weeënstorm en was ik niet meer in staat te smsen. Haar eerste reactie toen ik haar belde dat J. geboren was was dan ook "ik wist het!".

Bij mijn schoonzusje en zwager was ik 2 keer de enige die wist dat ze aan het bevallen was omdat ik bij beide bevallingen ben geweest.

Wij hebben beide keren niemand op de hoogte gesteld. De tweede keer stond de gastouder wel standby maar die hebben we niet in hoeven schakelen.

Ik wou absoluut niet weten dat familie wist dat het begonnen was. En volgens mij wilden ze dat zelf ook niet. Maar dat was nog best lastig! Bij de eerste werd ik gebeld door mijn moeder terwijl ik al 7 cm ontsluiting had, die wist dat ik thuis was dus ik moest wel opnemen. Wanneer ik een wee voelde aankomen stelde ik haar een vraag zodat zij wel even kwebbelde en kon ik met de hand over de hoorn de weeen wegpuffen. Mijn man heeft het gefilmd anders had ze het nooit geloofd.
Bij mijn tweede bevalling begon de bevalling terwijl mijn vader op visite was... erg lastig want ik kreeg meteen om de twee minuten weeen. Kon hem wel wegkijken. De bevalling ging heel snel (ong. 2,5 uur) dus mijn vader was nog maar iets van 20 minuten thuis toen ik mijn ouders belde dat onze zoon geboren was. Ze hoorden hem huilen op de achtergrond maar waren super verbaasd haha.

Famke: haha, echt hilarisch met die telefoon!

Bij laurens wist niemand het, bij pepijn mijn schoonouders omdat ze l kwamen ophalen. Heb toen mijn man gevraagd om mijn ouders even te bellen, anders voelden ze zich weer achtergesteld waarschijnlijk.

Net als michje baalde ik heel erg dat mijn zusje mij op hyves feliciteerde met de geboorte van pepijn. Wilde het zelf graag tegen iedereen vertellen. Weet nog niet of ik haar erop aanspreek. Moet haar eerst eens duidelijk maken dat kunstvoeding niet net zo goed als borstvoeding is....pff, maar das een ander verhaal.

Famke echt geweldig dat met die telefoon!

Darius sommige willen graag hun mening geven tot in den treuren. Als jij Pepijn nog borstvoeding geeft moet jij dat toch weten? Hij is nog maar zo jong. Mochten wij ooit misschien voor een derde gaan dan wil ik het zeker alles op alles zetten dat het dit keer wel gaat lukken. En ik zou kijken hoe ik het zou inkleden of misschien een keer gewoon een opmerking maken over dat hyves verhaal.

Mijn (schoon)ouders wisten wel dat ik werd ingeleid maar dat hadden we eigenlijk voor hun verzwegen omdat we hun pas wilde bellen als T. geboren was. Maar omdat het bij mij niet aansloeg en het 5 dagen duurde hadden we weinig keus. Verder heb ik een vriendin gesmst dat de vliezen gebroken waren, verder was niemand op de hoogte.

Eigenlijk iedereen (vrienden en familie) wist dat ik die dag ingeleid zou worden. We hebben alleen mijn ouders, stiefouders, en schoonmoeder op de hoogte gehouden van de vorderingen. Mijn moeder en mijn oma zijn zelfs overdag nog even gezellig in het ziekenhuis een kopje thee komen drinken, ter afleiding. Had toen nog nergens last van, dus was alleen maar erg gezellig!

Toen het wat serieuzer werd en ik erge krampen kreeg (was inmiddels thuis om daar de nacht door te brengen, maar na 5 min. thuis zijn we al gelijk weer terug naar het ziekenhuis gegaan) is mijn vriend wel even gaan bellen. Dit omdat zijn moeder en broertje twee uur bij ons vandaan wonen. Zij zijn toen alvast naar het huis van mijn vader gegaan en hebben daar met z'n allen gewacht op het telefoontje dat N. geboren zou zijn. Ongeveer 1,5 uur nadat ik bevallen was kwam iedereen (mijn ouders, stiefouders, zusjes, schoonmoeder en zwager + vriendin) even langs in het ziekenhuis, om half 1 's nachts.

Ik ben ook ingeleid en heb het alleen beste vriendin + (schoon)ouders verteld.
De rest vertelde ik dat ik de week erna ingeleid zou worden!
Ik wilde niet continue door iedereen gebeld worden.
Nu hielden we toch nog de ouders op de hoogte met smsjes etc.
Een volgende keer zou ik niets zeggen. Ze hebben achteraf zo in de stress gezeten ( het heeft ruim 2 dagen geduurd) dus dat doe ik gewoon niet meer.
Dan blijft het nog een beetje een verrassing!

Mijn zusje wist ervan + mijn ouders (schoonouders leven beiden NIET meer) dus hun waren eigenlijk ook de enige die het wisten.
Ik kreeg met 37+3 een inleiding omdat ik cholestase had en het werd al zeer riskant, gelukkig had ik al ontsluiting en verliep alles zeer snel dus het was ook zo "gebeurd".

Het leuke was dat ik om 11uur mijn moeder nog aan de telefoon had, nee joh wel 10cm ontsluiting geen persdrang dus doe maar rustig aan met zusjelief te brengen, ik hing op en de persweeen kwamen opgang, nog niet echt zo zeer dat ik mocht persen dus heb het al nog aardig uit kunnen zingen, mn moeder bracht zusjelief langs en in de tijd dat mn zus binnen was op de verloskamer en mn moeder tegen die tijd beneden werd onze dochter al geboren!

Alleen mn placenta wou er niet uit, en alles (ok etc) moest worden gereed gemaakt dus ik mocht mn ouders ook niks laten weten!

Om 13.10 werd onze dochter geboren en om 15uur wisten mijn ouders het pas....(o nee ze wisten het al wel eerder!) ze konden dus niet eerder komen omdat ik toch na de OK zou moeten, maar dat hoefde op het laatst gelukkig niet meer!

Tijdens het douchen werd ik niet lekker en verloor ineens mijn evenwicht (niks gegeten etc) en besloten daarna ook om mijn man zijn broers pas de dag erna te laten komen!

Ik ben ook ingeleid en heb tegen niemand iets gezegd. Mijn moeder belde al enkele dagen elke ochtend om te vragen hoe het was en of alles nog rustig was. Die dag dus ook, en ik nam mijn telefoon toch maar op, anders zou ze helemaal bezorgd zijn. Ik deed dus net of er nog niks aan de hand was, maar ondertussen had ik net een wee achter de rug
Toen we 's avonds belden dat onze dochter was geboren stonden ze dus helemaal perplex!

We hebben diezelfde avond de opa's en oma's laten komen en de volgende dag mocht ik naar huis en toen zijn de broers en zussen pas gekomen.
IK zou het de volgende keer weer zo doen!

Wij hadden het in eerste instantie niet verteld (de bevalling begon zondagavond rond 20.30 uur), en om half 5 's nachts lag ik in het ziekenhuis aan de pijnstilling. Uiteindelijk duurde het allemaal wat langer dan we hadden verwacht en het zag er niet naar uit dat ik snel zou gaan bevallen en toen wilde mijn man even naar huis om te douchen en wat anders aan te trekken (hij was zo zijn bed uit gerold en voelde zich vies). Op dat moment wilde ik niet alleen zijn en toen heb ik mijn moeder en mijn man zijn vader ingelicht. Mijn moeder is naar mij toegekomen zodat mijn man zich op kon gaan frissen. Mijn man was net terug toen het besluit kwam dat ik een keizersnede zou krijgen en toen is mijn moeder naar huis gegaan en daar heeft ze zich op lopen vreten (wat ik me heel goed kan voorstellen!).

Bij een volgende zal ik het zeker niet vertellen, dan wil ik sowieso alles anders doen.

Ik heb het als heel vanzelfsprekend gewoon verteld, aan directe familie, vriendinnen en helaas ook aan de biologische vader. Mijn zusje en moeder waren ook bij de bevalling

Ik had bedacht om pas te bellen als ik bevallen was. Maar ja als je vliezen breken terwijl je ouders er zijn en je het niet verwacht, dan wordt het moeilijk Mijn vader heeft toen de boel thuis afgesloten en mam is meegegaan naar het ziekenhuis.

Bij de komende bevalling zullen we het in elk geval aan iemand moeten vertellen ivm opvang van onze dochter

Ik weet het niet precies meer maar bij de 1e wist mijn schoonzus het meteen want daar waren we. Omdat het zo lang duurde wist onderhand heel de familie het al. Mijn schoonvader kwam langs in het ziekenhuis toen ik daar lag te zuchte en steunen ( fijn!! ) en verder niemand. Ik ben 's nachts bevallen en de volgende ochtend ben ik naar mijn opa en oma gegaan (daar verbleven we ) en daar was ook mijn zus meteen.

Bij de 2e heb ik mijn opa en oma gebeld en die kwamen de oudste halen en mijn zus want die zou erbij zijn. Inde auto heb ik nog een vriendin gebeld.

Bij de 3e zat ik op msn met mijn schoonzus en met Weetjewel van hier. Verder heb ik mijn opa en oma weer gebeld om de oudste 2 van school te halen. Ook nog mijn stiefmoeder want die was erbij en mijn beste vriendin want zij was mijn kraamhulp.

Bij de 2e en 3e wist ook iemand van hier het dus.

Wij hebben alleen de buurman iets laten weten haha. Vriend zou naar de bios gaan met hem. Dus moest afzeggen.
Verder had mijn moeder wel een vermoeden, want die heeft 's avonds gebeld en ik nam niet op en heb niet terug gebeld terwijl ik dat altijd doe normaal gesproken!

Bij beide bevallingen onze ouders ingelicht. En mijn broertje een een schoonzusje. De rest van de broers zouden het wel via de ouders horen. Ook wat vriendinnen gesmst. Alhoewel het bij J. heel snel ging, volgens mij ben ik toen niet meer toegkomen om die van te voren te smsen, maar heb ik ze erna gewoon gebeld.

Na de bevalling van S. moest ik in het zkh blijven en toen zijn na anderhalf uur de beide families geweest. Was erg gezellig, de verloskamer stond gevuld met zo'n 11 man bezoek. De volgende dag thuis weer familie geweest en nog wat vriendinnen.

Na de bevalling van J. mocht ik meteen naar huis. Dus anderhalf uur na de bevalling kwam ik thuis en zat het hele huis vol met familie. 's Avonds nog wat vriendinnen gekomen.

Ik vond het beide keren erg fijn dat de mensen op de hoogte waren en ook dat er zo snel mensen kwamen kijken. We waren zo blij en trots op de kinderen dat we ze meteen aan iedereen wilden laten zien.

Zou het bij een volgende weer zo willen.

Gefeliciteerd met je neefje!

Gefeliciteerd! Fijn dat alles goed is gegaan.

Gefeliciteerd met je neefje!

Bij de eerste was ik net opgenomen in het ziekenhuis, omdat ik met bijna 31 weken zwangerschap vruchtwater lekte. 's Avonds in het ziekenhuis braken ook mijn vliezen en begonnen de weeën. Omdat er geen stoppen meer aan was met weeenremmers en ik hoogstwaarschijnlijk snel zou bevallen heeft mijn vriend toen wel onze ouders gebeld dat het niet meer tegen te houden was. Zijn moeder en zus zijn toen naar het ziekenhuis gekomen om hem te steunen. Die waren er dus ook meteen na de bevalling, mijn ouders zijn de volgende dag naar het ziekenhuis gekomen.

Bij de tweede hebben we toen de weeën begonnen wel mijn schoonouders geïnformeerd, omdat ze onze oudste zoon op moesten komen halen. Maar zij wisten niet dat toen ze hem werkelijk op kwamen halen, dat ik boven al op bed lag met persdrang. Toen ze de vk met piepende banden de straat in zagen komen rijden, vermoedde ze natuurlijk wel dat het niet heel lang meer zou duren. Toen ik bevallen was, hebben we wel onze ouders gebeld. De rest hebben we de volgende ochtend gebeld en toen kwamen dus ook de eerste mensen langs.

Ik ben begonnen om 15.00 uur 's middags. 's Avonds hebben we toch mijn ouders en schoonouders opgebeld dat het was begonnen. Ik had het beter niet kunnen doen want al met al duurde het 22 uur ( tot de volgende ochtend 10.29 uur ) Mijn ouders en schoonouders hebben zowat geen oog dicht gedaan

De meeste wisten wel dat ik al opgenomen lag maar niemand wist dat ik ingeleid zou worden.

Terwijl ik met weeën over de gang liep kwamen we de zus en ouders van vrienden ineens tegen.
Die zus lag ook opgenomen op dezelfde afdeling maar ze hebben wel netjes hun mond gehouden.

Niemand wist dat ik maandag gestript was en dinsdag begon de bevalling, alleen mijn zwager wist het omdat de honden bij hem verbleven en 2 vriendinnen wisten het omdat hun moeder bij de bevalling was als kraamverzorgster.
Voor de rest hebben we het niemand verteld en zijn we pas gaan bellen/smsen na de bevalling