Lieten jullie weten dat bevalling begonnen was?

Wij wilden het ook niet zeggen, maar omdat de hond uitgelaten moest worden, moesten we mijn ouders bellen. Ze was 's morgens rond 8 uur naar buiten geweest en net op het moment dat we een rondje met d'r wilde gaan lopen (12 uur 's middags) kwam ik in een weeenstorm terecht. Door het onverwachte begin waren we helemaal vergeten het beestje uit te laten en heeft mijn vriend rond 15 uur mijn ouders gebeld of ze naar ons huis wilden gaan voor de hond omdat wij in het ziekenhuis waren.

Sowieso beide keren mijn ouders, de eerste keer wisten meer mensen in de familie dat ik bezig was en toen duurde het inderdaad ook heel erg lang en waren zij heel zenuwachtig, ik weet nog dat mijn nichtje de hele dag hoofdpijn had van de zenuwen. De tweede keer ging het veel sneller, dus toen heb ik gewoon na de bevalling gebeld dat ze geboren was.

Wij hebben het onze ouders en zussen laten weten.
Mijn ouders en zus wilde het graag vooraf weten. Vond ik prima op voorwaarde dat ze niet zouden gaan bellen of smssen om te vragen of het vorderde.

Schoonouders + schoonzussen hebben we ook maar op de hoogte gebracht omdat ik nog maar 34 weken was toen m'n vliezen braken en ik met de ambulance direct naar het ziekenhuis moest. We wonen ik een klein dorpje waar zulke dingen snel de rondte in gaan. Dus wilde niet dat ze ongerust zouden worden.

2 uur na de bevalling hebben we gebeld dat S. geboren was. Omdat hij op de couveuse afdeling was zijn eerst mijn ouders + zus komen kijken en daarna mijn schoonouders + zussen.

Het was niet de bedoeling om het te laten weten. Maar helaas lag ik in het ziekenhuis met zwvergiftiging.
Ik zou op maandag ingeleid worden en dit verzwegen we wel. Op zondag zou ik nog bezoek krijgen. Door dat de bevalling toch spontaan begon zondag ochtend moest ik het bezoek afzeggen. Daarna heb ik mijn telefoon uit gezet. De opa en oma van S raakte zo overbezorgd dat mijn ex ze heeft ingelicht dat mijn vliezen waren gebroken en hun dus ook niet op bezoek konden komen.
Zij hebben het door verteld en uiteindelijk wist de halve familie dat ik bezig was met bevallen !

Next time gaat dat dus anders ! Hoop ik haha

Mijn bevalling kwam op dinsdag op gang en toen was ik al bijna 42 weken. Mijn moeder belde toevallig op om te vragen hoe het ging. Toen zei ik dat ik wel wat voelde rommelen en dat het waarschijnlijk begonnen was. Uiteindelijk ben ik woensdagochtend naar het ziekenhuis gegaan en hebben we tegen de lunch mijn ouders en schoonouders gebeld omdat ze zich wat zorgen begonnen te maken. We hadden alleen geen bereik op onze kraamkamer, dus we konden ze niet echt op de hoogte houden. Tegen de avond werden ze wel heel ongerust (ik was al 30 uur bezig) en hebben ze het ziekenhuis gebeld. Helaas heeft die verpleegster verteld aan mijn schoonmoeder dat ze oma was geworden (ik werd op dat moment gehecht na de uiteindelijke ks). Dus de geboorte heb ik niet zelf kunnen vertellen.

Hier hebben we niemand ingelicht.
Onze dochter is om 7u 's morgens geboren, en na een half uurtje hebben we onze ouders gebeld.
Omdat zij in de couveuse moest en ik ook nog in het zkh moest blijven zijn onze moeders tegen half 11
even langs geweest te kijken. 's Avonds zijn ze weer geweest, met onze vaders, en zus/zwager.
Na 2 dagen mochten we naar huis, toen zijn mijn opa en oma geweest, en de dagen daarna onze beste vrienden allemaal.
Mijn broer kwam pas na 2 weken, omdat hij op het moment van de bevalling aan de andere kant van de wereld zat voor zijn werk.

Als ons 2e kindje geboren wordt zal 1 van onze ouders het weten, aangezien onze dochter dan opgehaald moet worden.

Ja, ik heb toen mijn vader gebeld dat ik in het ziekenhuis lag. Toen duurde het al erg lang en het duurde daarna nog wel tien uur, dus hij heeft wel even in spanning gezeten .

Lady4 schreef:De gedachte dat mijn zusje al die pijnen moet doorstaan, vind ik helemaal niet zo leuk.

Hier zou ik me trouwens niet te druk om maken. Natuurlijk doet bevallen pijn, maar het is ook heel bijzonder, ik vond het superspannend toen ik wist dat het begonnen was. De meeste vrouwen die een bevalling hebben meegemaakt zouden het nog wel eens willen doen, het bijzondere weegt ruimschoots op tegen de pijn die het doet.

Nee, wij hebben het niemand laten weten. Ik vond het bijzonder om te kunnen bellen, zodat het echt een verrassing was.

Bij de tweede weten we nog niet hoe het gaat lopen. Misschien moeten we nu wel mijn (schoon)ouders bellen om onze dochter op te halen. In principe wil ik thuis bevallen, maar ja je weet natuurlijk niet hoe dat gaat lopen.

Ja, ik heb het de naaste familie allemaal laten weten, en enkele goede vriendinnen ook. Bij de bevalling waren er 3 man aanwezig, verder zat mijn vader tegen het einde van de bevalling al op de gang te wachten. Binnen een uur na de bevalling waren mijn opa en oma er ook. Ik vond het wel fijn, dat de familie het wist en dat ik ze snel kon zien. Scheelt wel dat ik geen enorm grote familie heb, dus extreem druk was het ook weer niet.

Lady4 schreef:

Suzan, het slaat ook eigenlijk nergens op. Maar het is mijn 'kleine' zusje en daar heb ik toch een soort beschermdrang naar toe.

Oh, ik vind het geen onzin hoor, ik snap het wel, maar probeer jezelf voor te houden dat ze niet alleen maar lijdt.

Bij de 1ste wist niemand het.
Bij de 2de werd ik ingeleid met 42 weken en onze dochter moest toch ergens heen. Daarbij was het niet zeker hoe het ging dus hebben we de familie dichtbij wel ingelicht. Maar het duurde heel lang omdat in na de bevalling nog onder narcose ging en we pas daarna gebeld hadden.
Die avond zijn ze wel een langs geweest maar wel kort want meer kon ik niet handelen.

Ik was al ruim 10 uur bezig en lag uit te rusten door de ruggenprik en toen heb ik m'n ouders en m'n tante's gebeld en m'n beste vriendin een sms gestuurd. Ik wilde eigenlijk ook wachten totdat S. op m'n buik zou liggen maar het is allemaal een beetje anders gelopen. En na 10 uur puffen en pijn lijden had ik wel even de behoefde om met m'n dierbare te praten. 13 uur belde ik ze weer terug om te zeggen dat S. er was ! En de rest van m'n familie en vriendin heb ik een sms gestuurd

Bij de eerste wisten alleen mijn ouders en beste vriendin het, ik was echt stervensbang namelijk

En bij de tweede wisten alleen mijn ouders het, omdat we hadden afgesproken dat zij de oudste zouden ophalen als de bevalling zou beginnen.

Bij de 1e wist iedereen het omdat het 2e kerstdag was en we dus niet met de hele familie mee konden eten. Ik ben toen om 15:24 bevallen en zo rond 17:00 waren mijn ouders,broer en zus er. De volgende dag mocht de rest komen kijken.

Bij de 2e wist mijn vader het want hij moest de hond ophalen en mijn zus want zij was bij de bevalling. Ik ben om 2:53 bevallen. En om 9 uur zijn we thuis gekomen. Een uurtje later kwamen mijn ouders,mijn nichtje en een paar vriendinnen.
Mijn zus is in december uitgerekend maar ik wil het vantevoren niet weten hoor.

Susan schreef: Natuurlijk doet bevallen pijn, maar het is ook heel bijzonder, ik vond het superspannend toen ik wist dat het begonnen was. De meeste vrouwen die een bevalling hebben meegemaakt zouden het nog wel eens willen doen, het bijzondere weegt ruimschoots op tegen de pijn die het doet.

Eens.

Mijn ouders wisten dat ik werd ingeleid, mijn vader werkt naast het ziekenhuis, dus had onze auto toch wel zien staan, dus maar gewoon verteld.
Heb tijdens de bevalling nog 2x gebeld om ze op de hoogte te houden (gerust te stellen dat het allemaal goed ging en nog wel even kon duren).

Wij hadden ons voorgenomen het aan niemand te laten weten. Maar dit liep anders.
Mijn man zou op die dag voor zijn laatst chemokuur naar Groningen moeten, mijn vader bracht ons dan altijd weg, ik bleef dan de hele dag en een ander haalde mij op. Maar in die nacht begon het, dus ik moest wel mijn ouders bellen dat mijn vader ons niet weg hoefde te brengen.
Mijn broer zou mij s'avonds ophalen, die heb ik gesmst dat mijn schoonouders ook nog naar Groningen gingen dus dat ik met hen mee terug kon
Toen dacht mijn broer; dan hang ik nog even de lamp op op de kinderkamer (dat zou hij nog voor ons doen) omdat we toch niet thuis waren. Toen hij bij ons thuis kwam kon hij wel zien dat we niet naar Groningen waren maar dat er andere dingen aan de hand waren, we waren inmiddels vertrokken naar het ziekenhuis en hadden de boel de boel gelaten.... Dus hij was ook ineens op de hoogte! En m'n zus had gezien dat onze auto weg was, die wist ook genoeg!
Ze hebben onwijs in spanning gezeten omdat het voor hun zo lang duurde. Mijn ouders waren om 7.00 al op de hoogte gebracht, ons meisje is geboren om 18.30.

Wij hebben het niemand laten weten behalve hier op het forum.
Mijn zwager belde nog om 19:00 uur dat hij langs wilde komen en mijn vriend heeft een smoes opgehangen. 30 minuten later was de vk hier en ruim een uur later waren we al in het ziekenhuis. Mijn vriend heeft pas gebeld toen ik terug was van de ks. Dat was mijn wens.

Wij wisten het wel bij mij mijn schoonzusje. Toen kwam mijn schoonmoeder naar het ziekenhuis en dat wilde ik dus niet.

Bij Joris werd ik snachts opgenomen ivm gebroken vliezen terwijl hij niet ingedaald was. Toen de volgende ochtend nog niet echt weeen op gang waren gekomen hebben we begin van de middag gebeld naar onze ouders en hadden zei broers/zussen ingelicht. Daarna hebben we iedereen gebeld toen ik na de ks weer terug op mn kamer was en nadat we Joris eerst zelf lekker bekeken en geknuffeld hadden. het was toen inmiddels na 22.00 dus bezoek kwam pas de volgende dag.

Bij Milou zou mijn moeder hoe dan ook ingelicht worden om voor Joris te zorgen als we naar het ziekenhuis moesten. Op dinsdag hoorden we dat de maandag erop Milou sowieso ingepland stond voor de ks. Mn schoonmoeder was erbij toen ik het tel. kreeg. Toen heb ik Dave gebeld, en vervolgens ook mijn ouders. Mijn moeder zou Joris ophalen uit het kdv die maandag en in overleg met ons eerst met hem eten of eerst naar ons komen. Ik voelde me echter zo goed, dat Dave zelf even Joris is gaan s middags, net nadat we iedereen gebeld hadden dat alles goed was gegaan en dat ze geboren was. (mn ouders zijn eerder die week ook al een halve nacht+ochtend hier thuis geweest omdat we dachten dat het begonnen was)

Bij L. heb ik het mijn schoonzusje verteld, omdat ik dat fijn vond, maar dit deden we per sms.
Ik kreeg om 21.31 uur een sms of het wel ging en om 21.32 uur was ik bevallen. Toen hebben we eigenlijk mijn familie gebeld, die moesten nog 2 uur rijden met de auto.
Alleen moest ik ook nog gehecht worden enz.
We hadden ook mijn schoonouders gebeld en duidelijk erbij gezegd dat ze pas over 2 uur mochten komen omdat ik nog gehecht moest worden en nog even samen wilde genieten.
Stonden ze binnen half uur voor de deur, wat was ik boos en verdrietig.
Ze hebben de kleine ook niet gezien totdat mijn ouders er waren en toen was mijn moeder weer boos op mijn stiefpa want mijn ma was naar de wc gegaan en mijn stiefpa dacht dat ze naar boven was gegaan dus hij had L. als eerste gezien.
Iedereen had hem ook gelijk vast gehouden, met als gevolg dat hij in 24 uur door 15 mensen was vast gehouden en wij met een hysterisch kind zaten, en iedereen foto's maken.

Bij R. hebben we het anders gedaan, alleen mijn zus en opa en oma wisten het omdat zij L. zijn komen ophalen, omdat hij wakker was geworden van het lawaai boven.
Die hebben we ook 1 uur na de bevalling gebeld, maar die zijn pas de volgende ochtend gekomen.
Mijn moeder wilde dat we haar gelijk deden bellen als ik zou bevallen, want ze waren in Frankrijk op vakantie, maar dit heb ik niet gedaan, omdat ik hier niet zoveel zin in had.
Die hebben we dan vrijwel gelijk na de bevalling gebeld zodat ze de volgende dag uit Frankrijk konden vertrekken.
Waar ik wel nog heel boos over ben is dat zij ook gelijk mijn 'stiefbroer' op de hoogte had gesteld en die al felicitatie op hyves had gezet terwijl wij nog niet naar de familie van mijn man op de hoogte had gesteld.
Kreeg opeens een sms van een vriendin dat ze had gelezen op hyves dat ik was bevallen.
Heb mijn moeder hier achteraf ook op aangesproken.
Alleen mijn ouders hebben R. vast gehouden in de 2e dag dat ze in Nederland waren, omdat het anders dan 3 weken zou gaan duren.
Ook mijn schoonfamilie die 2 uur moesten reizen(in de zwangerschap ben ik verhuisd naar waar ik oorspronkelijk vandaan kom) en die zijn pas in het weekend gekomen(ben op dinsdag bevallen) en mijn schoonzusje en schoonbroer die waren kleine week na de bevalling gekomen, dit ook omdat het met hun zwangerschap slecht ging en moesten afwachten of hun kindje levensvatbaar zou zijn enz.

Mocht er ooit misschien een keer een derde komen dan zal ik denk ik alleen mijn zus op de hoogte stellen of een vriendin maar is ook helemaal afhankelijk hoe de situatie dan is.
Wie weet als het zover is mogen de kinderen bij de buren logeren, daar hebben we heel goed contact mee.
Maar goed, die beslissing is nog niet gemaakt van een derde keer.

Mijn zus is nu ook zwanger en ik zou ook wel zenuwachtig zijn mocht ze mij wat laten weten.

Toen mijn zus zwanger was had ze tegen beide families gezegd dat ze pas zou bellen als de baby geboren was. En mocht hij 's nachts geboren worden zouden ze pas de volgende ochtend de families inlichten.
Toch is het anders gelopen. T was op een zaterdag, al een paar dagen na de uitgerekende datum, verloor ze bloed en voelde de baby niet goed meer. Dus is ze met haar man naar het ziekenhuis gegaan, onderzocht en mocht ze weer naar huis. Het was het begin van de bevalling. 's Middags is haar man nog om boodschappen gegaan en toen verloor mijn zus weer bloed. Ook weer in paniek geraakt omdat ze alleen was. Ze heeft toen haar schoonzusje gebeld en die is gekomen, heeft alles meegepakt voor haar en de baby en heeft haar naar het ziekenhuis gebracht. Zij is toen bij mijn zus gebleven tot haar man er was. Omdat dr schoonfamilie al op de hoogte was dat de bevalling begonnen was, heeft ze ook haar eigen familie ingelicht.
Mijn vriend en ik waren naar Zeeland geweest, hadden mn zus de avond ervoor nog gezien op het feestje van mijn oma, en toen wij dus zaterdagavond om 6 uur binnenstapten belde mijn andere zus op dat andere zus aan het bevallen was. Mooi, kon ik, zodra de beeb geboren was, weer terug naar Zeeland. Maar had het er graag voor over!
Uiteindelijk is ze 's nachts bevallen en heeft ze iedereen gelijk gebeld. Ze dacht dat we het wel graag wilden weten omdat we ook wisten dat de bevalling begonnen was.
Heb die nacht ook bijna niet meer geslapen en ben 's morgens om half 8 direct in mijn auto gestapt om naar zeeland te rijden:D!

Alleen mijn beste vriendin en mijn moeder (maar zij was ook bij de bevalling aanwezig) wisten het. Voor de rest niemand.

Lady4 schreef:Mijn zusje en ik hebben zoveel contact dat, wanneer zij op een gegeven moment haar telefoon niet zal beantwoorden, ik precies weet hoe laat het is. Daarom willen ze het eigenlijk wel laten weten, zodat we niet ongerust worden ofzo.

Mijn zus heeft mij ook gebeld toen ze moest bevallen. (Mijn ouders zaten op dat moment in Australie..) en ik was zo'n nerd dat mijn telefoon in de woonkamer lag en ze is 's nachts bevallen. De volgende dag zag ik dus op mijn telefoon 8 oproepen gemist midden in de nacht en toen was hij al geboren .. En ik had nog wel beloofd om mijn telefoon mee naar bed te nemen.. Voelde me echt schuldig ..

Vond het trouwens wel heel erg lief dat ze mij op de hoogte wilde houden. Ik heb het kindje ook het 'snelste' gezien van de rest van de famillie (sneller dan zijn eigen broertje en de schoonouders).. Toen voelde ik wel heel erg sterk de zussenband .