Hoe omschrijf jij een wee/ oefenwee/ indalingswee?

Susan schreef:

Printje schreef:

Ik vind dat ook wel (deels) met nuchterheid te maken hebben, je kunt wel bij ieder krampje denken ja het begint maar daar heb je uiteindelijk alleen jezelf mee. Het komt toch niet als het er nog niet klaar voor is.

Indalingsweeën en oefenweeën hebben helemaal niets met het begin van de bevalling te maken, dus dat is gewoon appels met peren vergelijken. Feit is dat je aan het eind van je zwangerschap de indaling kunt voelen en last kunt hebben van harde buiken (oefenweeën) of krampen (voorweeën), als je die als zodanig benoemt dan heb je niet het idee dat de bevalling is begonnen.

Ik heb dat nooit gevoeld dus dat weet i niet, maar zoals pien het omschrijft lijkt het alsof ze wel steeds denkt dat de bevalling begonnen is en het is gewoon vervelend om dan steeds teleurgesteld te zijn. Het was een goed bedoelde tip om niet zo te focussen om ieder krampje als zijnde daar is de bevalling.

Anniej_S schreef:Knap hoor printje!

Ik ben mezelf daarna deels wel tegengekomen hoor, meer het feit dat het ontzettend zwaar wa om naast je pasgeboren kindje ook je man fulltime te verzorgen. Maar wat kon ik anders? Ik moest wel zelf alles doen maar dat veranderd het feit niet dat ik in bed liggen vreseljk vind...dat had ik ook niet gedaan als mijn man gezond was geweest.

Printje schreef:

Anniej_S schreef:Knap hoor printje!

Ik ben mezelf daarna deels wel tegengekomen hoor, meer het feit dat het ontzettend zwaar wa om naast je pasgeboren kindje ook je man fulltime te verzorgen. Maar wat kon ik anders? Ik moest wel zelf alles doen maar dat veranderd het feit niet dat ik in bed liggen vreseljk vind...dat had ik ook niet gedaan als mijn man gezond was geweest.

En hoe gaat het nu met jouw/jullie? Lijkt me wel heftig hoor! Ik moest mijn man ook in de gaten houden, maar meer geestelijk of hij niet zou breken, zijn ouders zijn al vroeg gestorven, amper 50 jaar oud!
Maar, mijn man is niet een praterd dus je zult hem er niet over horen, maar je zag het wel aan hem! T was maar goed dat hij wel 2 weken vrij had om alles aan te wenne enz. anders was hij er bij neer gevallen!

Het ziekenhuistraject loopt nog steeds, misschien in oktober wederom een operatie( Mijn man heeft vorig jaar jan een gesprongen blindedarm gehad die al een aantal dagen gesprongen was, de arts zegt dat we er echt maar NET op tijd bij geweest zijn. Na deze operatie enorm enorm veel complicaties... Nu nog steeds af en toe)
... dus tsja het gaat hier nog steeds op en af (ook tussen ons helaas) Maar we werken er hard aan en hebben er vertrouwen in dat het wel weer goedkomt.

Wow, Printje, dat kan echt slecht aflopen als je te laat bent!!

Idd pm... het had ook niet zo heel veel gescheeld of dat was bij ons het geval geweest. De artsen zeiden dat ze geschrokken waren van hoe vies zijn buik was, hij heeft er ook een buikvliesontsteking bvenop gekregen, lag 5,5 weken in het ziekenhuis. Toen ik moest bevallen lag hij er doodziek in een bed naast... dat heeft me allemaal wel harder gemaakt hoor als ik dit soort topics lees en dan reageer ik misschien soms wat botter als ik wil. Bij mij was de bevalling serieus een eitje maar de rest was een grote ellende.

Genoeg geklaagd....

Heftig hoor! Hopelijk dat er dan binnenkort eens wat zon in jullie relatie + de rest komt! (na heel veel regen, komt toch ooit hoop ik dan voor jullie zonneschijn zo bedoel ik het )

Sterkte nog even dan!

Dank je wel! Het is gelukkig niet zo dat we iedere maand in het ziekenhuis zitten maar zeker wel eens in de 2-3 maanden, hij heeft namelijk een drain gehad en die ontsteekt iedere keer weer... heel vaag. Onze geweldige (ahum ahum niet dus) arts weet het ook niet en kraait iedere keer andere onzin uit. Zijn ook al bezig met een second opinion maar ze houden elkaar allemaal het hand boven het hoofd,,er zijn zeer veel fouten gemaakt.

Maar we hebben ook onze goede momenten hoor en het is niet zo dat mijn man er de hele tijd ziek van is. hij kan gewoon alles.

Daar zou ik ook niet goed van worden zeg; ik had het zelf op het eind toen mijn gynecoloog net voordat ik ging bevallen op vakantie ging, meost me al 2x in de week melden en dan ook nog eens elke x een ander gezicht!
Pff echt om GEK van te worden!

Nijntje: Niet dat ik weet, haha. Ik woon in D.
Ik vond de verloskamer echt perfect, alleen hadden ze het druk en dat vond ik niet fijn. Ik moest soms bepaalde dingen meerdere keren meededelen of vragen en op gegeven moment ben ik naar de kraamafdeling geraced en daar hadden ze ook geen tijd. Maar goed over elk ziekenhuis is wel wat te zeggen.

Ik heb een vraagje aan de moeders.
Was jullie kindje beweeglijk tijdens het opvangen van de weeen?
Of juist heel stil?

Heel rustig! Maar nu lag mijn placenta (echt een dikkerd) vooraan dus voelde ik haar zoiezo (amper) bijna niet

Volgens mij was ze redelijk rustg tijdens de weeen.

Volgens mij was ze rustig tijdens de weeën. Nu trok ze het ook vrij slecht hoor, tijdens de bevalling, dus misschien had dat er ook mee te maken. Eigenlijk heb ik geen idee meer

Printje, wat heftig wat jullie hebben meegemaakt! Ik kan me voorstellen dat je daardoor wat harder bent geworden. Je man heeft echt heel veel geluk gehad!

Printje schreef:dat heeft me allemaal wel harder gemaakt hoor als ik dit soort topics lees en dan reageer ik misschien soms wat botter als ik wil.

Dat valt me inderdaad wel vaak op bij jou, maar goed, het is inderdaad wel zwaar wat je hebt moeten doormaken.

S. was heel rustig tijdens de weeën. Eigenlijk tijdens de hele bevalling. De dag voor dat ik ging bevallen was het in m'n buik ook erg rustig terwijl de de dagen ervoor m'n buik erg aan het rommelen was

Theezakje13 schreef:Ik heb een vraagje aan de moeders.
Was jullie kindje beweeglijk tijdens het opvangen van de weeen?
Of juist heel stil?

Bij mij was ze ook heel rustig (eigenlijk heb ik haar helemaal niet gevoeld toen, terwijl ze altijd heel druk was). Gek genoeg zat mijn buik tijdens de bevalling en de weeen ook ineens niet meer "in de weg".

Theezakje13 schreef:Ik heb een vraagje aan de moeders.
Was jullie kindje beweeglijk tijdens het opvangen van de weeen?
Of juist heel stil?

ik kan me niet herinneren dat ik ons mannetje gevoeld heb tijdens de weeën/bevalling..
hij hield zich verder heel goed, hartje bleef prima alsof er niets aan de hand was.

Susan schreef:

Printje schreef:dat heeft me allemaal wel harder gemaakt hoor als ik dit soort topics lees en dan reageer ik misschien soms wat botter als ik wil.

Dat valt me inderdaad wel vaak op bij jou, maar goed, het is inderdaad wel zwaar wat je hebt moeten doormaken.

En dat terwijl ik helemaal niet zo ben, bot ofzo maar soms denk ik hier pfff mensen doe even normaal hahahaha. En ik vind sowieso dat je hier dingen heel anders kunt lezen als dat ze in het echt bedoeld worden. En nogmaals ik bedoelde het naar haar toe echt alleen maar goed, zoals ik het lees is ze er zo ontzettend op gefocust. Aan de ene kant natuurlijk heel normaal als je zover overtijd loopt maar aan de andere kant niet ieder krampje is iets en je wordt zo steeds alleen maar teleurgesteld omdat het dus idd niets blijkt te zijn.

Printje schreef:En nogmaals ik bedoelde het naar haar toe echt alleen maar goed, zoals ik het lees is ze er zo ontzettend op gefocust. Aan de ene kant natuurlijk heel normaal als je zover overtijd loopt maar aan de andere kant niet ieder krampje is iets en je wordt zo steeds alleen maar teleurgesteld omdat het dus idd niets blijkt te zijn.

Printje, ik heb het ook niet bot opgevat hoor!! Je hebt zelfs volkomen gelijk, nou is het misschien voor mij wel extra lastig dat ik al vanaf half januari voor 50% thuis zit en vanaf eind februari volledig in de ziektewet. Ik kom mn tijd gewoon niet meer door. Wekenlang heb ik niks gekund, gelukkig kon ik de laatste weken weer dingen ondernemen maar kreeg ik zoveel krampjes/ steken/ pijntjes/ etc.

Nu door dit topic weet ik gewoon dat wat ik tot nu toe gevoeld heb, sowieso indalingsweëen zijn en nog niets verder dan dat.
Dus uiteindelijk ben ik er alleen maar heel erg mee opgeschoten!

Gelukkig maar Pien want ik vind het alleen maar erg vervelend voor je dat je iedere keer denkt ja nukomt ze en dan wordt je min of meer weer teleurgesteld. Ik snap je dat als je al zolang thuis zit je er helemaal klaar mee bent ik zou me ook echt stierlijk vervelen denk ik. Maar ff positief nu kan het voor jou in ieder geval geen weken meer duren, je hebt nu echt binnenkort je meisje in je armen!

Theezakje13 schreef:Ik heb een vraagje aan de moeders.
Was jullie kindje beweeglijk tijdens het opvangen van de weeen?
Of juist heel stil?

Tijdens de voorweeen was hij heel erg druk, tijdens de weeen bij mijn bevalling was hij rustig.

Printje schreef:Gelukkig maar Pien want ik vind het alleen maar erg vervelend voor je dat je iedere keer denkt ja nukomt ze en dan wordt je min of meer weer teleurgesteld. Ik snap je dat als je al zolang thuis zit je er helemaal klaar mee bent ik zou me ook echt stierlijk vervelen denk ik. Maar ff positief nu kan het voor jou in ieder geval geen weken meer duren, je hebt nu echt binnenkort je meisje in je armen!

idd... en met die gedachte kom ik er wel! daarnaast is het ook niet alleen maar teleurstelling als iets niet doorzet.
je gaat in eerste instantie toeleven naar de uitgerekende datum, die verstrijkt, vervolgens leef je richting 2 weken overtijd, en dan hoor je ineens dat het protocol anders is en het ook 42 weken en 3 dagen kan duren! maar goed, nu nog echt max 8 dagen!!

Ik weet niet meer hoe weeen precies aanvoelen en ik kan me ook niet meer herinneren of mijn dochter bewoog tijdens de bevalling. Na een week kon de ik de precieze pijn al niet meer terug halen eigenlijk.

Een echte ontsluitingswee: ik las ooit eens ergens 'eerst denk je dat je dood gaat, en na een tijdje roep je dat je dood wil'. Zoiets.....

Perswee: de grote opluchting na die ellendige ontsluitingsweeen!

Indalingswee: een eitje

Maar dat is mijn persoonlijke ervaring, ik denk dat dit per persoon ontzettend kan verschillen