Bevallen: Al dagen rommelen of 'opeens'?

Hoe ging dat bij jou?

Hoor nu natuurlijk alle verhalen aan, de een is dagen aan het rommelen, bij de ander begint het als donderslag bij heldere hemel.

Dus ben wel benieuwd...

Bij mij was het al een paar weken af en aan aan het rommelen vanaf 30 weken.
Maar rond 38 weken voelde ik me weer super goed en deed m'n ding en totaal geen voortekenen meer en heb ik zelfs doorgelopen tot 41 weken en een paar dagen. Toen begon het echt plotseling om 2 uur s'nachts.

Ach joh het is toch bij iedereen weer anders haha, maar wel leuk om te lezen. Want als je een hele lange bevalling hebt dan kan je al dagen met weeen lopen, maar het kan ook zo zijn natuurlijk dat je ineens kramp krijgt en de baby gauw volgt

Bij mij kwam het op gang na het strippen. Daarvoor had ik totaal geen tekenen en de ochtend na het strippen begon het te rommelen. Die middag ben ik nog een keer gestript en toen begonnen de ontsluitingsweeen.

Bij mij was het toch nog wel onverwacht. Ik had wel al veel bloedverlies en buikpijn gehad (vanaf het moment dat ik zwanger was totdat hij eruit was). Maar echt voorweeen ofzo heb ik niet gehad. Ik werd wakker en had een beetje andere buikpijn dan normaal, toen na twee uurtjes met steeds buikpijn die leek te komen en te gaan toch maar de verloskundige gebeld want ik was pas 36 weken. Die dag ben ik uiteindelijk ook bevallen.

Met 34+1 braken ineens m'n vliezen. Wel moet ik er bij zeggen dat ik me de dag ervoor al niet lekker voelde. Erg veel rugpijn, geen fijne houding meer kunnen vinden enz. Die rugpijn is later overgegaan in rugweeën.
Dus het was voor ons 'ineens' maar achteraf gezien heeft het waarschijnlijk toch al niet goed gezeten.

Ik lees mee!!!

Ik weet het niet meer zo precies eigenlijk. Ik had hier harde buiken maar dat heb ik eigenlijk de hele zwangerschap door gehad beide keren. Bij de eerste heb ik wel 1x nadat we seks hadden gehad met flinke krampen op de bank gelegen, die ik ook echt weg moest puffen, maar daar zat geen regelmaat in en na een uurtje oid zwakte dat weer af. Heb bij hem wel de slijmprop verloren (twee keer, of in twee delen). Bij de tweede had ik aan het CTG drie dagen voor de bevalling (ivm hoge bloeddruk) harde buiken precies om de drie minuten, sommige pijnlijk andere niet. Die ochtend erna ben ik gestript en toen was het compleet rustig, normaal had ik harde buiken door de dag heen en die dag helemaal niet. De dag erna rommelde het ook niet echt en die nacht ben ik bevallen.
-edit, zij is geboren nadat we seks hadden gehad. Toen ik vlak erna op de wc zat om te plassen kreeg ik iets wat leek op een wee, maar het was het hoofdje wat tegen de baarmoedermond drukte maar het leek wel echt een wee. Toen ik opstond was dat ook meteen weer weg. Toen ik 's nachts nog een keer ging plassen had ik dat weer. Verder toen geen pijn gehad tot ik wakker werd met gebroken vliezen (ik typte echte weeen maar die kwamen pas later).

Ik had een voorgevoel dat ik op de 14e ging bevallen.
Volgens mij heeft het van tevoren niet echt gerommeld, of ik moet het alweer vergeten zijn

Om half 7 in de avond (vd 14e) begon het met rommelen. Steeds krampen. Eerst om het half uur. Later 10 minuten en rond 1 uur 's nachts weeen om de 3/4 minuten. Toen had ik 1 cm ontsluiting en moest ik van de vk nog maar even gaan slapen.
Om half 5/ 5 uur braken de vliezen.
Om 6 uur/ half 7 waren we in het ziekenhuis (daar wilde ik bevallen)
En om half 10 's ochtends (de 15e dus) is toen mijn zoontje geboren.

Tja wat is rommelen? Had bij beide wel twee dagen van te voren bloedverlies en de dag ervoor heel moe, voelde me raar. Kan het zo terug redeneren, maar had zeker met pepijn niet de indruk dat het begonnen was. Terwijl je zou denken dat je het met de tweede wel zou herkennen.... Niets is minder waar, tot vijf cm had ik nog het idee dat het voorweeen waren.....

Ik liep al met 36 weken gemiddeld 3 keer per week het ZH in en uit omdat het begonnen zou zijn...
Maar het bleken slechts voorweeën te zijn.

Toen ben ik met 39.3 ingeleid vanwege te hoge bloeddruk.
Denk dat als ik niet ingeleid zou zijn geweest, H nog wel een week of 2 had blijven zitten terwijl ik er vooraf stellig van overtuigd was dat ze voor de 39 weken (uit zichzelf) zou komen.

Ik vind het trouwens wel heel bijzonder, dat de natuur bepaald wanneer het zover is...

Bij Ezra begon ik op woensdag de slijmprop te verliezen, op donderdag kwam er ook bloed bij, in de nacht van donderdag op vrijdag lichte krampen, op vrijdag braken de vliezen en op zaterdag is hij geboren, dus hij heeft zichzelf wel uitgebreid aangekondigd.

Bij Yrsa had ik al tig keer het idee gehad dat het ging beginnen, maar dat waren dan toch weer voorweeën. Verder waren er niet echt voortekenen, de slijmprop en het vruchtwater kwamen toen ik allang bezig was met bevallen. De echte weeën waren trouwens toen wel anders dan de voorweeën, zelfs toen ze nog heel licht waren wist ik eigenlijk wel dat dat het was.

Pien schreef:Ik lees mee!!!

Denk je dat er iets aan het gebeuren is, ProudMama?

ik had sinds week 38 elke avond rug-voorweeen, na 40 weken opeens bijna niet meer, met 41+1 ben ik gestript waarna ik die hele dag een pijnlijke buik had, als of je te veel had gegeten en die nacht om 1 uur zijn de weeen begonnen en om 4.45 was ze er al!

Susan schreef:Denk je dat er iets aan het gebeuren is, ProudMama?

Op af en toe een harde buik na is het al heel lang niet zo rustig geweest als nu .
Alleen 's nachts heb ik last, maar dat zijn echt mijn banden en/ of rug die ik slecht kan ontspannen, geen krampen die iets in gang zouden kunnen zetten.

Bij mijn dochter stond ik 's ochtend op met voorweeen en ik verloor mijn slijmprop. 's Avonds braken mijn vliezen en wat later begonnen de weeen.

Bij onze zoon heb ik de week voor ik ging bevallen 2 keer voorweeen gehad (en ik dacht toen dat het ging beginnen). Op de dag van de bevalling heeft het de hele ochtend en begin van de middag gerommeld, daarna begonnen de weeen echt.

ik had een aantal dagen voor de bevalling af en toe wel een steek in mijn buik ter hoogte van het schaambot, maar dacht zelf dat dit kwam door het indalen. pas toen mijn vliezen spontaan braken (37+4) en ik 1,5uur daarna weeën kreeg besefte ik dat het ongeveer hetzelfde voelde, alleen wat heftiger.. had verwacht dat ik weeën in mijn hele buik zou voelen, maar de eerste ontsluitingsweeën voelde ik echt in mijn onderbuik/schaamstreek..

Heb bij onze dochter een aantal dagen van te voren flinke voorweeeen gehad.
Helaas tot op de dag zelf nog 0,0 ontsluiting, dus viel ook niet te strippen.
Na weer een hele dag met voorweeen, branken savond mn vliezen en begonnen meteen de echte weeeen

Ik heb geen last gehad van voorweeën of een onrustige buik de dagen ervoor. Er zat een scheurtje in mijn vliezen waardoor ik steeds iets vruchtwater verloor. Omdat het niet op gang kwam ben ik toen ingeleid.

Ik was met 38+3 lekker gaan shoppen in de stad en de laatste dingen gehaald en heerlijk van het zonnetje genoten en op een terrasje gezeten, die nacht 38+4 ( 2.15 uur) is het begonnen en ben ik kwart over 12 bevallen van mijn zoontje. Dus heel plots ik verwachte het helemaal niet.

Ik werd 's nachts wakker, ik was toen precies 37 weken zwanger, ik voelde "nattigheid", dus ik ging naar het toilet, bleek alles onder het bloed te zitten, het bloed stroomde eruit, dus ik dacht dit is niet goed. (Had verder ook nergens last van,buikpijn ofzo)Dus mijn vriend belde de verloskundige, die was er binnen een kwartier en zij kon ook niet vinden wat er precies aan de hand was,dus ze stuurde ons naar het ziekenhuis, ze zij dat we wel alle spullen mee moesten nemen, want het kon zo maar zijn dat het kindje al kwam, dus wij snel alle spullen bij elkaar zoeken, camera enz en toen direct naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis werd ik onderzocht en de hartslag van de baby gemeten, dat was allemaal goed, maar we kregen toen ook een echo en daaruit bleek dat mijn placenta voor de uitgang lag en dat de kleine daar op 1 of andere manier tegen aan drukte en dat het daardoor was gaan bloeden, de gynecoloog zei toen dat ze ons kindje binnen een uur gingen halen dmv een keizersnede, dat was wel even schrikken (vind spuiten en operaties altijd doodeng en dacht dat mij dat niet zou overkomen). Ik was net een week met verlof en nou werd ik opeens binnen een uur moeder, dat was wel onwerkelijk, maar ik gelukkig viel het achteraf allemaal harstikke mee en heb ik nu een geweldige zoon!

Ik heb, achteraf, de dagen voor de bevalling wat krampen gehad. Ik heb met n. al behoorlijk ruzie gehad met het indalen (hij stootte steeds met z'n koppie tegen m'n schaambeen) en dit voelde eigenlijk net zo.

Maar dat besefte ik me pas toen die krampen regelmatig werden..

Bij de eerste rommelde het heel erg en kwam het dus langzaam op gang. Bij de andere 2 was het ineens.