Ik trek het niet meer

Momenteel zit ik al dikke 2 maanden in de ziektewet ivm mijn persoonlijke problemen.
Ik werk op een kdv en ik kon het niet meer opbrengen om 28 uur per week te werken. De drempel was zo enorm hoog om te gaan dus laat staan om me door de dag heen te slepen.
Daardoor werd ik ziek gemeld en ben ik een tijdje 3 halve dagen gaan werken. Maar ook dat hield ik een week vol.
De arbo arts heeft me toen op 100% ziek gezet en nu werk ik therapeutisch om wel onder de mensen te blijven.
4x 4 uur op de groep boventallig. Geen taken alleen mee draaien daar waar nodig is. Totaal geen druk.
Maar vanmorgen ben ik weer tot de conclusie gekomen dat ik het niet trek.
Ik heb na een uur al enorme hoofdpijn, kan me niet concentreren en kijk de tijd voorbij.....
Eenmaal thuis kiep ik om van vermoeidheid en als ik daar aan toe geef slaap ik zo dikke 3 uur in de middag.
Ook niet helemaal gezond. Ik ben energie loos en futloos. Onthoud bijna niks meer.
Ik wil zo ontzettend graag blijven werken maar mijn lichaam houd alles tegen ! Ik kan er niet aan toe geven en eigenlijk wil ik er helemaal niet aan toe geven.

Als ik het weekend mijn zoontje heb gehad moet ik daarna echt een paar dagen bij komen. Als hij hier is ga ik door en door en door. Maar de klap komt dan des te harder terug !
Ik heb therapie nu. Ik weet niet wat ik verder nog kan doen. Ik zou zo graag weer mezelf willen zijn !!!

Is het herkenbaar voor iemand. Wat heb jij er tegen gedaan? Indien er iets tegen te doen valt...

Is 4 x 4 uur niet toch veel te veel? Lijkt me niet echt therapeutisch werken, 4 halve dagen..

Ja ik zelf was van mening dat het ook wel wat veel was maar wilde het wel proberen ! Plus het feit dat ik wel boventallig sta en dus totaal geen druk op me heb. Maar het is nu echt duidelijk te veel.
Na een uur krijg ik enorme hoofdpijn en overvalt de moeheid meteen.

Ik vind 4 ochtenden van 4 uur ook vrij veel.

2x 4 of zelfs 1x 4 om weer te starten lijkt me veel meer reeel!

Heb je al bloed laten prikken bij de huisarts mbt je vermoeidheid? Dat is toch niet normaal voor een jonge meid, zo moe zijn.

Maar stuiterbal, dat jij boventalig staat betekend niet gelijk dat er geen druk meer is toch? Ik denk zeker dat 4 x 4 veel te veel is, nou weet ik niet precies wat verder jouw problemen zijn maar ik denk dat 2 x 2 of 3 x 1 veel meer in de buurt komt.

Het lijkt me ten eerste niet gek dat jij zo moe bent. Je zit behoorlijk in de psychische molen op dit moment toch? Logisch dat alles op dit moment teveel is. 4 x 4 uur werken lijkt mij dan ook veel te veel. Zo heb je weinig tijd om te herstellen joh.

Ik moet volgende week maandag weer naar de arbo arts. Tot die tijd probeer ik het gewoon en desnoods maar iets op kantoor werk ofzo.

Ja klopt pm ik heb mijn bloed laten controleren. De huisarts heeft bewust op echt bijna alles laten checken maar er is helemaal niks uit gekomen ! Alles was prima in orde !!
Ik weet ook niet waarom ik zo moe ben. Ik val echt gewoon om.
Mijn nachtrust is van 23:00 uur ongeveer tot 6:00 uur en dan ben ik klaar wakker. Om vervolgens in de middag van 1 tot 4 ongeveer weer te slapen. Ik probeer dit juist tegen te houden omdat ik bang ben dat ik er anders aan wen !

Ik zou ook inderdaad even bloed gaan laten prikken.. Hoofdpijn kan ook met de vermoeidheid te maken hebben.
Meid ik wens je succes en je mag altijd pmen als je je ei kwijt wilt

Toen ik depressief/overspannen was, kon ik ook hele middagen wel slapen. Heb ik ook gedaan. Gewoon aan toegeven als je dat kan. Je lichaam (en vooral je geest!) geeft aan dat je het nodig hebt. Dus doe dat dan ook!

Ik zou als ik jou was zelf gaan voorstellen om de blokken dat je werkt korter te maken, dus ipv 4 keer 4 uur zou ik beginnen met om de dag 2 uurtjes.

ALs je maar door blijft gaan op deze manier raak je alleen maar vermoeider! Idd, zoals iemand hier vroeg, heb je al bloed laten prikken? Anders zorgen dat dat snel gebeurt!

Klopt James momenteel ga ik echt door een hel zo voelt het bijna.
Ik was begonnen om mijn verleden te gaan verwerken en had daar hulp voor gezocht. Maar de situatie nu sloopt me compleet. Het vreet enorm wat energie en dat zal tevens ook idd de vermoeidheid verklaren.
Daarnaast is mijn eetpatroon verre van goed. Ik krijg dagen amper een hap door mijn keel en blijf ook kilo's verliezen.
Ik was al in het begin van deze periode 11 kilo afgevallen maar het word er niet beter op.

1+1 =2. Duidelijk waar het vandaan komt maar ik weet gewoon niet meer wat ik er tegen kan doen. Ik zou willen dat ik weer gewoon kon functioneren ! Ik mis mezelf enorm !

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, alleen dat mijn inbox/telefoon/whatever altijd open staat voor je en je altijd bij me aan mag kloppen.

Ik heb twee collega's gehad die een burn-out hebben gehad en die zijn beiden voor een anatal maanden gewoon even helemaal eruit geweest. Darana kwamen ze op de groep meedraaien wanneer ze daar zelf aan toe waren, hadden ze een dag geen energie, kwamen ze niet. Echt volledig zonder verplichting of druk. Uiteindelijk zijn ze wel mee gaan draaien, eerst boventallig, en later gewoon op de groep, en dan steeds per twee weken ene uurtje uibouwen. Voor de ene collega heeft dit super gewerkt, voor de ander niet helaas, maar die krijgt ook eem hoop voor haar kiezen.

Maar ik vind 4x4 uur ook erg veel, zeker als je bekijkt hoe het bij mijn collega's opgelost is. Ik zou inderdaad voor maximaal 1x in de week 4 uur boventallig gaan, maargoed, dat heb je natuurlijk niet zelf in de hand.

Maar wat vervelend dat je het niet meer trekt... maar eerlijk gezegd verbaast het me niet zo heel erg. Kijk eens wat je allemaal voor je kiezen hebt gekregen de afgelopen maanden/jaren, kijk eens welke zorgen er nog allemaal in je hoofd spelen, kijk eens in watvoor gevecht je momenteel met je ex verwikkeld zit. En dan nog de zorg voor een druk peuterpubertje, je huishouden én 16 uur in de week boventallig werken, dat is gewoon verschrikkelijk veel.

Maple schreef:
Maar wat vervelend dat je het niet meer trekt... maar eerlijk gezegd verbaast het me niet zo heel erg. Kijk eens wat je allemaal voor je kiezen hebt gekregen de afgelopen maanden/jaren, kijk eens welke zorgen er nog allemaal in je hoofd spelen, kijk eens in watvoor gevecht je momenteel met je ex verwikkeld zit. En dan nog de zorg voor een druk peuterpubertje, je huishouden én 16 uur in de week boventallig werken, dat is gewoon verschrikkelijk veel.

Dit dus...het is echt niet gek dat je je zo voelt meid.

Stuiterbal schreef:Klopt James momenteel ga ik echt door een hel zo voelt het bijna.
Ik was begonnen om mijn verleden te gaan verwerken en had daar hulp voor gezocht. Maar de situatie nu sloopt me compleet. Het vreet enorm wat energie en dat zal tevens ook idd de vermoeidheid verklaren.
Daarnaast is mijn eetpatroon verre van goed. Ik krijg dagen amper een hap door mijn keel en blijf ook kilo's verliezen.
Ik was al in het begin van deze periode 11 kilo afgevallen maar het word er niet beter op.

1+1 =2. Duidelijk waar het vandaan komt maar ik weet gewoon niet meer wat ik er tegen kan doen. Ik zou willen dat ik weer gewoon kon functioneren ! Ik mis mezelf enorm !

Klinkt echt alsof je totaal uitgeblust bent. Geef dat zo snel mogelijk aan aan je werkgever! Misschien dat je er even een paar weken helemaal uit moet gaan, zodat je genoeg tijd hebt om bij te komen, te slapen en ook weer te kijken naar een gezond voedingspatroon. Je zit nu in het cirkeltje naar beneden, dus zorg ervoor dat je maatregelen treft meid.

Storm schreef:

Maple schreef:
Maar wat vervelend dat je het niet meer trekt... maar eerlijk gezegd verbaast het me niet zo heel erg. Kijk eens wat je allemaal voor je kiezen hebt gekregen de afgelopen maanden/jaren, kijk eens welke zorgen er nog allemaal in je hoofd spelen, kijk eens in watvoor gevecht je momenteel met je ex verwikkeld zit. En dan nog de zorg voor een druk peuterpubertje, je huishouden én 16 uur in de week boventallig werken, dat is gewoon verschrikkelijk veel.

Dit dus...het is echt niet gek dat je je zo voelt meid.

Mee eens! Pas alsjeblieft goed op jezelf!!

Ergens weet ik het ook maar ik vind het zo moeilijk. Ik weet heel goed dat ik de rem erop moet gooien maar ben bang dat ik mensen teleurstel. Het hele erge is dat er 3 grote contracten bij mij op het werk dus ziek zijn. En dat trek ik me wel aan aangezien ik ook nog de planner ben.
En ik weet dat wanneer ik dit aangeef mijn leidinggevende ook echt wel maatregelen treft. Of dat de arbo arts dat doet.

Pff het is allemaal zo veel, ik vergeet heel veel en moet me echt 3x dingen opschrijven !

De tranen rollen nu weer over mijn wangen. Soms heb ik dagen dat ik me oke voel. Tenminste dat denk ik maar diep van binnen......

Schat, trek aub aan de bel zoals meerderen hier zeggen. Als je maar kilo's blijft verliezen en niks kunt eten dan wordt het er niet beter op, dan gaat je gezondheid ook achteruit en dat kun je niet gebruiken nu.

Stuiterbal schreef:Ergens weet ik het ook maar ik vind het zo moeilijk. Ik weet heel goed dat ik de rem erop moet gooien maar ben bang dat ik mensen teleurstel. Het hele erge is dat er 3 grote contracten bij mij op het werk dus ziek zijn. En dat trek ik me wel aan aangezien ik ook nog de planner ben.
En ik weet dat wanneer ik dit aangeef mijn leidinggevende ook echt wel maatregelen treft. Of dat de arbo arts dat doet.

Pff het is allemaal zo veel, ik vergeet heel veel en moet me echt 3x dingen opschrijven !

De tranen rollen nu weer over mijn wangen. Soms heb ik dagen dat ik me oke voel. Tenminste dat denk ik maar diep van binnen......

Het is ook moeilijk, maar ik denk niet dat je iemand teleur stelt. Ja , jezelf, als je zo door blijft gaan. Meid, doe het maar. En niet pas volgende week, maar bel desnoods vanmiddag of morgenochtend dat je niet komt. Niet blijven uitstellen meissie.

Ik heb mijn leidinggevende een mail gestuurd en zij schrijft net terug dat ik niet meer op de groep moet werken deze week en dus maandag de arbo even moet afwachten.

Ik voel me ook zo enorm alleen terwijl ik niet alleen ben. Er zijn genoeg mensen om mij heen die me proberen te steunen daar waar nodig is en toch voel ik me eenzaam.

En wanneer ik op zo'n punt beland... denk ik "ik wil weg, ver weg waar niemand me kan storen en me met rust laat"

Lieve schat, ik ben ook maar door en door en door gegaan. Met als resultaat dat ik ruim 2 jaar thuis heb gezeten, nu deels WIA enz enz enz.
Dus ik weet heel goed hoe je jezelf kapot kan maken, en jij bent een eind op weg vrees ik. Echt, trek aan de bel en stop met jezelf slopen!! Als je het voor jezelf niet kan, doe het dan voor je kleine mannetje, hij heeft je nodig!!

Ik snap je gevoel, ik voel me ook alleen terwijl ik mensen om me heen heb. En daar kun je niet zo veel aan veranderen denk ik..
Wel fijn dat je leidinggevende meedenkt met je.

Jullie zijn allemaal lief en jullie woorden raken me stuk voor stuk. En ik weet heel goed dat ik niet goed bezig ben ! Maar ik kan dit patroon niet doorbreken ik heb het gevoel alsof ik vast zit en er niet meer uit kom !!

Mijn therapie schiet niet echt op en momenteel sta ik weer op een wachtlijst. Morgen word mijn intake besproken in de vergadering en eindelijk een behandelplan opgesteld. En dan hoor ik hopelijk deze week daar nog iets van.
En dan ga ik maandag aangeven dat ik voorlopig helemaal rust wil en dat ik me kan concentreren op mijn therapie !

Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik denk ook dat het verstandig is om een paar weken gewoon niet aan je werk te hoeven denken. Zou het niet helpen als je een paar daagjes lekker er uit gaat? (als dat mogelijk is)

Dat zou ik ontzettend graag willen maar door al het gedoe zijn mijn financiële middelen ver beneden peil ! Dus ook daar ben ik hard aan bezig om dat weer erboven op te krijgen !
Het zou heerlijk zijn om even lekker een weekje met mijn zoon er tussen uit te gaan om weer opnieuw te kunnen genieten van hem !