Ik trek het niet meer

Pfff ik weet even niet waar ik moet beginnen.. Maar ik zit er doorheen.
Er is thuis vanalles gaande. De ziekte van mijn moeder, haar man die momenteel doodziek in het ziekenhuis ligt. Alle rompslomp er omheen. Maken zij de geboorte van mijn kindje wel mee? En hoe moet dat dan? En ik zou zo graag iets leuks doen met mijn moeder, waarom kan dat nou niet.. Het begint zijn tol te eisen allemaal. Jarenlang accepteerde ik het voor normaal en logisch, ik wist niet beter. Maar nu kan ik het een stuk minder handelen.

Op mijn werk gaat het ook niet best.
Ik ga elke ochtend met tegenzin naar mijn werk, en ben iedere ochtend weer in strijd met mezelf om er heen te gaan. Ik sta als kleuterjuf voor de klas, en kan de kids met moeite aan het werk zetten, maar een kringles of ander soort iets komt gewoon niet meer uit mijn handen. Ik heb er de puf, energie en inspiratie niet meer voor.
Ik zit de uren voor bij te kijken en ben blij als de kids naar huis gaan, zodat ik zelf ook bijna naar huis kan.
De rapporten komen er aan, we zijn bezig met het invoeren van een nieuw handelingsplan, en een nieuw motoriekplan. Ik moet er nog zoveel voor doen, en ik weet niet waar ik moet beginnen.

Verder blijf ik me zo ontzettend moe en misselijk voelen. Maar doorslapen lukt helaas niet. Ik word meerdere keren per nacht wakker. De ene keer val ik zo weer in slaap, maar kan ook rustig een uur wakker liggen. Vroeger slapen, later slapen, het heeft allemaal geen nut. Ik eet me krom aan groene groente en slik floradix siroop, maar dat lijkt ook niet echt te baten. Vorige week dacht ik me eindelijk goed te gaan voelen, maarja, dat was na een week vakantie.

De laatste weken was ik op donderdag ochtend compleet op, en dan moest ik nog 2 dagen.. Maar nu, ik trek de woensdag eigenlijk al niet meer.

Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, maar 1 ding is duidelijk. De sint/kerst maand die ik nog door moet, de weken tot mijn verlof. Ik heb werkelijk geen idee hoe

Wat ontzettend rot om dit te lezen!

Ik kan je verder geen tips geven, ik ging al vrij vroeg parttime werken omdat ik het niet meer trok, maar ik kan me voorstellen dat dat bij jou niet gaat...

in ieder geval!

Wat rot! Zijn er mogelijkheden om parttime te gaan?

Herkent iemand dit? Of tips welke stappen ik nu kan nemen?
Moet ik eerst naar Huisarts, of directie?

Ik wil morgen sowieso met de directie gaan praten. Zie er als een berg tegen op. Vind het doodeng. Ben bang dat ze me een aansteller vinden 'je bent zwanger en nie ziek blabla'

Megara schreef:Wat rot! Zijn er mogelijkheden om parttime te gaan?

Dat weet ik niet. Ga dus morgen een poging wagen om met de directie te praten.

Is allemaal niet niks wat er is gebeurd de afgelopen tijd...

Ja, wat wil je? Ben je zo ziek dat je niet kunt werken of alleen parttime (dan meldt je je ziek en ga je naar de huisarts) of ga je deze periode 'uitzitten'?

Ik heb geen idee wat ik wil. Vind mezelf ook niet ziek, bij ziek denk ik aan de griep.
Als ik aan uitzitten denk word ik al panisch, dus dat is het ook niet.

De kids verdienen gewoon een goede juf, en om eerlijk te zijn ben ik niet echt aan het lesgeven nu..

Supertalentje schreef:Ja, wat wil je? Ben je zo ziek dat je niet kunt werken of alleen parttime (dan meldt je je ziek en ga je naar de huisarts) of ga je deze periode 'uitzitten'?

En het is natuurlijk niet alleen je zwangerschap dat speelt denk ik, je trekt het gewoon allemaal (even) niet meer met je moeder, en de man van je moeder. Je bent gewoon kapot, en dan helpt de zwangerschap beslist niet mee omdat je gewoonweg geen energie meer hebt, door alle misselijkheid zenuwen en veranderingen in je lichaam (hormonen ook natuurlijk).

Ik denk dat het goed is om open kaart te spelen bij de directie en te kijken wat er aan mogelijkheden zijn. Kan er niet deels een invaller komen zodat jullie beide de helft van de tijd gaan doen? Of gaat het nu helemaal niet, en zou je de ziektewet in moeten, dan moet je naar de huisarts.

Dat is het Pippa, het is zo'n enorme opstapeling. En eerlijk gezegd nie alleen van dit jaar. Als ik terug ga rekenen, heb ik de afgelopen 6 jaar ieder jaar wel iets heftigs meegemaakt. Ik liep altijd door, ik hield altijd mijn gezellige gezicht op. Maar mijn gezicht wil niet meer, mijn energie wil niet meer, mijn vuurtje wil niet meer.

Lejow schreef:Dat is het Pippa, het is zo'n enorme opstapeling. En eerlijk gezegd nie alleen van dit jaar. Als ik terug ga rekenen, heb ik de afgelopen 6 jaar ieder jaar wel iets heftigs meegemaakt. Ik liep altijd door, ik hield altijd mijn gezellige gezicht op. Maar mijn gezicht wil niet meer, mijn energie wil niet meer, mijn vuurtje wil niet meer.

Het is even gewoon ontzettend klaar allemaal. En de momenten dat je normaal wel redelijk bij kunt tanken (de vakanties in jouw geval) waren niet echt uitrusten omdat je natuurlijk zo misselijk/niet lekker was door de kleine meid. Dan raak je op een moment natuurlijk oververmoeid en dan zie je het ook niet meer positief allemaal en heb je dus ook geen fut om les te geven. En hier, hier heeft niemand wat aan denk ik zomaar. Wat zegt je vriend erover?

Hebben jullie niemand binnen de school (of organisatie) die jou die dagen kan ondersteunen, zoals een onderwijsassistent?

OA hebben we wel, maar die is ook in de andere klassen erg nodig, dus ik heb haar elke dag 45 / 60 min...

Heb je gelijk in hoor Pippa!
Ik ga morgen in overleg met directie, dit gewoon aangeven..

Ahh Lejow, wat naar om te lezen .
Ik reageer hier bijna nooit in deze pijler, maar lees wel mee en dacht dat het eindelijk een beetje beter met je ging.
Helaas is het dus niet zo .
Wat je meemaakt met je moeder en haar man is niet niks en waarschijnlijk komt het er nu allemaal uit (dat moet ook wel een keer want je kunt niet altijd maar door blijven gaan).
Je hoopt dat ze het kindje kunnen mee maken en dat zou natuurlijk super zijn!

Ik zou het op school zeker bespreekbaar maken, want dit hou je zo niet lang meer vol.
Misschien kun je iets regelen en kunnen anderen iets voor je doen. Ik hoop het voor je!

Ik heb een collega die ook zwanger is en ze zit vanaf deze week 8 uur in de ziektewet. De rest werkt ze nog.
Zou zoiets voor jou niet kunnen?

Ja ik denk dat dat wel iets is, gewoon eventjes iets minder!! Wat ik al eerder zei, als ik denk aan de maand die er nu aan komt, word ik eigenlijk al gek

Àls ik jou was zou ik het gewoon aankaarten en (gedeeltelijk) in de ziektewet gaan, je verloskundige zal je hier in steunen/aanmoedigen denk ik als ik jou verhaal zo lees....
Stress/vermoeidheid is niet goed voor je ongeboren kindje, neem je tijd en tank lekker bij. Je werkgever is hier gewoon voor verzekerd en jij krijgt gewoon je loon.

Is het verstandig die ook te bellen? De VK?

Bedankt meiden, jullie hebben me wel overtuigd. Tis tijd om aan de bel te trekken, en dat ga ik morgen doen.

Ga nu afwassen, douchen, en heerlijk mijn bedje in, ben echt kapot

Jeetje Lejow, het is ook wel allemaal heel veel wat er op jouw bordje terecht komt! Ik kan het wel begrijpen dat je er door heen zit!
Goed van je dat je morgen met de directie gaat praten, ik hoop voor jou dat er iets goeds uit voort komt.
Slaap lekker meis en een dikke

Hoi Lejow,

Wat vreselijk naar om allemaal te lezen. Ik was vorig schooljaar zwanger en door hele andere omstandigheden dan die van jou trok ik het rond de 17/ 18 weken ook niet meer. Ik heb dit eerst aangegeven bij de vk omdat ik ook bang was om een aansteller gevonden te worden. ( en ik moest van iemand net dat zetje hebben om aan mezelf te denken en zo te lezen jij ook!)


Wat je ten alle tijden wilt vermijden is dat je wel te lang doorloopt en dan op een gegeven moment zit met een hoge bloeddruk of zelfs harde buiken. Dat is natuurlijk het laatste wat je wilt! Je bent idd niet ziek, maar je lichaam werkt wel heel hard.
Ik ben 2 weken ziekgemeld om goed bij te komen ( had wel harde buiken) daarna ben ik niet meer fulltime teruggekomen. Ik was 1 dag per week vrij.

Owja en de school draait ook door zonder jou! Ik voelde me enorm schuldig om MIJN kinderen in de steek te laten Wilde ik ook nooit geloven, maar ze hebben het prima gedaan zonder mij.


Dikke knuffel!

Xx mizzie

Ik zou dus even met de vk/ha bellen en dan naar de directie gaan.

Vervelend Lejow! Echt naar..
Maar denk aan jezelf! Luister naar je lichaam.
Succes en ze zullen er heus begrip voor hebben

Ik denk dat je het niet alleen naar jezelf, je ongeboren kind maar zeker ook je kleuters verplicht bent het wat rustiger aan te doen. Overleg het met de directrice en de verloskundige en zij weten vast wel wat verder te doen.

Weet wel dat als je bij de huisarts aankaart dat je in een burnout zit zeg maar, en dus helemaal niet meer kan werken, en dit officieel wordt vastgelegd en je dus mede ziek wordt gemeld door een burnout (wat ik overigens heel goed snap dat je die krijgt door al het gedoe) dit wel invloed kan hebben op de rest van loopbaan/carierre/als je een huis wilt kopen etc. Heb het ook gehad hoor en het is niet onvermijdelijk, absoluut niet, maar denk er wel aan.

En voor nu ; slaap lekker en succes morgen!