Voor meiden die wel willen, maar eigenlijk nog niet kunnen

Dankje Sheila123! Wel na veel wikken en wegen van mijn kant hoor, en ik weet het nog niet honderd procent zeker, daarom zei ik 'voorzichtig'. Ik ben vooral bang voor de bevalling en de tijd daarna.

Edit: ja ik wilde altijd maar 1 kindje heb ik gezegd.

Storm schreef:Dankje Sheila123! Wel na veel wikken en wegen van mijn kant hoor, en ik weet het nog niet honderd procent zeker, daarom zei ik 'voorzichtig'. Ik ben vooral bang voor de bevalling en de tijd daarna.

Edit: ja ik wilde altijd maar 1 kindje heb ik gezegd.

Had ik het dus toch goed dat jij het was,zware bevalling en nasleep ook ja,ik herinner het me! Maar natuurlijk is iedere bevalling anders. Lekker rustig laten bezinken en wie weet in 2011 weet je het 100%!!

Wie weet, eerst een leuke baan en een huisje/appartement vinden!

Daarom! Dat zijn ook leuke vooruitzichten toch? En fantaseren over een 2e beebje kan altijd Ik wens je in ieder geval veel succes met alles!

Ik wil ook heel graag maar m'n vriend nog niet.
Dat komt ook hij moet nog studeren tot juli 2012 en wij wonen nog niet samen.

Ik zou ook erg graag een willen maar helaas mijn vriend is er nog niet klaar voor.
Verder hebben we wel allebei een vaste baan, hebben er genoeg ruimte voor. Maar willen eigenlijk eerst nog trouwen, maar ook daar wil mijn vriend nog mee wachten.. Moet wel heel geduldig zijn met em hoor!

Ik heb de kriebels ook wel, maar weet verstandelijk heeeeel goed dat het beter is te wachten.

Mijn vriend en ik zijn zo'n 2 jaar samen nu en wilden eigenlijk nu gaan samenwonen maar we stellen het nog even uit. We hebben allebei vreselijk veel meegemaakt. Ik heb al 2 zoons uit mijn voorbije huwelijk, en heb een dramatische scheiding achter de rug omdat mijn ex was vreemdgegaan met mijn vriendin. Ik heb daarna keihard gewerkt om mijn leven op de rails te krijgen en dat is gelukt: ik woon met mijn zoons in ons eigen huisje, het gaat goed met de jongens, ik heb een goeie leuke baan, ik ben afgestudeerd en weer aan het doorstuderen en ik heb het op orde gekregen allemaal. Maar ik heb me de afgelopen 2 jaar wel ver overstrekt hierin, en merk dat ik nog veel te verwerken heb.

Mijn vriend heeft net na een enorm lange rechtzaak zijn zoon mogen erkennen. Zijn ex weigerde dat, want ze was kwaad dat hij na 14 jaar manipulatie het niet meer uithield en was weggegaan. Ze had via hun zoon toch nog macht. Bovendien ligt zijn zoon nu voor de 17e keer (hij is 2,5 jaar) in het ziekenhuis door onbekende oorzaak, en wordt vandaag geopereerd. Hij heeft het heel moeilijk met deze situatie natuurlijk. Daar komt nog bij dat ik zijn zoontje niet mag zien van zijn ex, dus dat is ook heel erg verdrietig.

Genoeg redenen dus om nog niet aan een 2e voor hem, 3e voor mij, en 4e kindje in totaal te beginnen. Wel is het moeilijk, het gevoel is erg sterk, maar het is nu gewoon echt niet het moment, we wonen nog niet eens samen.

RYW: Wat een verhaal! Heel veel sterkte met alles!

Dank je wel. Komt wel goed, uiteindelijk, maar soms is het gewoon moeilijk. Zijn zoon wordt op oudejaarsdag geopereerd, hij maakt zich vreselijk zorgen en heeft het moeilijk, maar ik kan niet eens bij hem zijn om hem te steunen of vast te houden omdat ik niet bij zijn zoon wordt toegelaten. Dat maakt me soms gewoon heel erg verdrietig.