Voor meiden die wel willen, maar eigenlijk nog niet kunnen

Zijn er hier ook meisjes net als ik, die wel zwanger willen worden maar het nog niet verstandig voor is?
Om bepaalde redenen,bijvoorbeeld nog geen lange vaste relatie, geen huisje etc.

Hoe gaan jullie hier mee om?

Ik wil zelf heel graag, maar ben nog niet heel lang samen met mijn vriend, heb nog geen huisje. maar toch blijft mijn wens zooo groot.

Ja ik (en nog wel veel anderen hier, wat ik kan opmaken uit andere topics).
Ik heb wel een relatie en een huisje maar het is wel zo verstandig om nog 1,5 te wachten tot ik mijn opleiding heb afgemaakt.
Hoe ik ermee om ga? Er veel over fantaseren en nu extra proberen te genieten van de dingen die nu makkelijker te doen zijn dan met een kindje.

Daarnaast ben ik al wel een tijdje gestopt met de pil (vanwege de hormonen die erin zitten) en vrijen we soms veilig en soms niet. Mocht ik al eerder zwanger raken dan is dat niet handig maar ach wel leuk .

Helaas moet ik mij hier melden ja .
Wij wilden half volgend jaar voor een kindje gaan, maar hoogstwaarschijnlijk ga ik in september 2011 weer een jaar studeren + stagelopen. Het is niet slim om dan zwanger te worden, want als mijn stage goedgaat, kan ik ook gelijk beginnen waar ik stage heb gelopen (gelijk met een vast contract ook). Pas als ik dat contract in handen heb (zomer 2012) zullen wij er voor gaan .

Ik zou ook al graag voor een kindje willen gaan, vriend wil liever nog even wachten.
we trouwen in juli 2012 dus sowieso tot dan wachten.
Mocht het eerder gebeuren is het meer dan welkom, er zijn hier ook niet echt redenen waarom we het niet zouden kunnen doen... maar liever eerst nog wat reizen, trouwen en dan als het mag lukken een kindje.

Ik had ook altijd een sterk verlangen naar een kindje vanaf dat ik een jaar of 18 was. Had toen al wel een serieuze relatie van 3 jaar, maar was nog met mijn opleiding bezig, woonde nog thuis etc.
Ik heb mezelf er toen constant aan herrinnert dat ik op dat moment een kindje nog niets kon bieden. Het zijn lange jaren geweest maar nu kunnen we eindelijk

Nu ben ik 22 jaar en mijn vriend 25. We zijn nu 7 jaar samen, waarvan we 2 jaar samenwonen. Allebei een vaste fulltime baan, dus dat zit helemaal goed. Wij zijn nu 7 maanden bezig.

Dus .. probeer jezelf er constant bewust van te maken dat je een kindje nog niet veel te bieden hebt. Ik weet dat het moeilijk is, maar ooit komt er een tijd dat het wel kan

Moeilijk is het he, wachten als je zo graag wil! Maar soms is het zeker de moeite waard.

Ik wilde wachten tot ik van de AD af was. En daar ben ik paar maanden geleden mee gestopt op eigen iniatief en voel me prima!! Meer energie, meer emoties, gewoon weer leven.
We zijn intussen 5,5 jaar getrouwd, en willen ook al zo lang een kindje, en nu is het dan eindelijk zo ver. En ben blij dat ik gewacht heb. Wilde gewoon niet het risico nemen dat mijn kindje ziek zou zijn door die medicijnen en na de bevalling af zou moeten kicken.

vanaf feb2009 had ik voor het eerst over een kindje gehad,we wilde het allebei maar de situatie qua woonruimte was niet ideaal voor een kindje,maar de verlangens werden steeds groter,tot dat we besloten in oktober2009 er toch voor te gaan.we hadden immers beide het gevoel dat het nog wel een tijdje bij ons kon gaan duren.eind januari 2010 zijn we begonnen voor grotere woonruimte,halve wegen februari was ik toch echt zwanger,en tja dan gaan 9 maanden erg snel als je geen fatsoenlijk kamer voor je kleine kan maken.ondertussen zijn wij nu bijna een jaar verder en zijn we nog steeds bezig met grotere woonruimte,is onze kleine man nu 2 maanden oud en slaapt hij in de woonkamer.geen ideale situatie en als ik het over kon doen zou ik wachten,maar verstand en gevoel zijn hele aparte dingen.

mijn advies hoe graag jullie beide het ook willen,wacht tot je de juiste woonruimte hebt.

Ook wij willen allebei graag een kindje, maar vinden ook dat we een goeie basis moeten hebben voordat we eraan beginnen. We zijn vorige maand verhuisd dus dat is alweer een stap in de goede richting. Ik hoor binnenkort of ik een jaarcontract krijg of een vast contract. Als het een vast contract wordt kan het misschien wel wat sneller dan we hadden gedacht. We hadden het toevallig afgelopen weekend over januari 2012, maar misschien wordt het wat eerder

Ik had een kinderwens vanaf dat ik mijn man leerde kennen, nu 4,5 jaar geleden, maar hij had dat nog totaal niet. Toen hij wel een kinderwens kreeg, ging ik net naar het 2e jaar van mijn opleiding dus was het ook niet ideaal. Daarnaast wilde we eerst trouwen voordat we een kindje zouden krijgen. Toen hij me oktober 2008 ten huwelijk vroeg kwamen de gesprekken over een kindje ook weer regelmatig voorbij. Omdat mijn man al een stuk ouder is dan ik en aan beide kanten van de familie flinke vruchtbaarheids problemen zitten wilde we niet wachten tot ik afgestudeerd was en een jaar werkte (ivm arbeits ongeschiktheidsverzekering) We besloten vanaf december 2009 voor een kindje te gaan, dan kon ik mijn 3e jaar sowieso nog afmaken, hoefde ik dus nog maar 1 jaar te studeren en paste ik nog zeker in mijn trouwjurk. Ik stopte in januari al met de pil om die periode alvast voorbij te zijn en in oktober zei mijn man ineens "waarom wachten tot december? Die 2 maanden maakt toch ook niet meer uit?". Dus vanaf eind oktober zijn we voor een kindje gegaan en in december was ik zwanger. Ik kon nog net in mijn trouwjurk, ik was toen 8 weken zwanger. Ik heb helaas de laatste stage van mijn 3e jaar niet af kunnen maken maar ik ben nu al weer wel met mijn studie bezig en hoewel het pittig is, heb ik er wel vertrouwen in dat ik volgend studiejaar ga afstuderen.

Kortom, onze situatie was niet ideaal maar ik heb er geen moment spijt van gehad en ik had ook niet nog 2,5 jaar willen wachten. Daarnaast denk ik dat mijn eigen ervaring mij een betere verloskundige maakt en dat ik er dus voor mijn studie ook profijt van heb. Wel moet ik erbij zeggen dat we voor de rest alles goed geregeld hadden. We hebben een leuk huisje met voldoende ruimte, mijn man werkt fulltime, we hebben voldoende gespaart, oppas was vooraf al geregeld... Het verschil tussen een moeder die 4 dagen werkt en mij is dus eigenlijk puur financiëel en dat aspect was bij ons goed te overbruggen.
Ik ben van mening dat de situatie nooit perfect is, dat er altijd wel iets is wat beter kan voordat er een kindje komt. Maar als je daarop wacht komt het er nooit van. Dat wil niet zeggen dat ik vind dat je bij de eerste de beste gevoelens meteen voor een kindje moet gaan, maar wel dat je niet alles als een onmogelijkheid moet zien. Moeder zijn en studeren is niet makkelijk, maar het kan wel! Een kindje krijgen in een kleine woning? Misschien niet je ideaalbeeld, maar het maakt niet uit of dat kamertje nou 8m2 of 20m2 is! Dus laat je niet te veel tegenhouden door ''het is nog niet ideaal".

mijn vriend en ik willen ook heel graag een kindje .
we wonen al samen en hebben allebei een vaste baan en ook het geld om een kindje alles te kunne geven .
het enige "probleem" bij ons is haha mijn vriend wil persee eerst trouwen en voor mij hoeft dat niet zo persee.
ik heb zoiets van trouwen kan ook als we kindjes hebben dat lijkt me ook wel erg mooi .
dus het is geen groot probleem maar wel nog even wachten geblazen ...

Ik vind ook dat je je niet moet laten tegenhouden door dat de situatie nog niet ideaal is. Ligt er natuurlijk wel aan wat er nog niet ideaal is, wanneer je bijvoorbeeld te weinig inkomen hebt om een kindje te onderhouden zou ik ook zeker wachten.
Maar qua huis, wel of niet getrouwd, etc. blijft er bijna altijd wel wat te wensen over en helemaal ideaal zal het waarschijnlijk nooit worden.

Hier iemand waarbij bijna niets ideaal was en ik heb toch echt geen spijt van mijn keuze. Ik ben door de pil heen zwanger geraakt, maar wilde absoluut geen abortus laten doen en het kindje was bij mij meer dan welkom (had ook al jaren een kinderwens, maar omdat de situatie nog niet ideaal was deed ik daar nog niets mee ). Ik studeerde nog, en ben op dit moment ook nog aan het studeren. Verder wilde mijn vriend met wie ik nog maar kort samen was direct van mij af toen hij hoorde dat ik het wilde houden, ik woonde nog in een studentenwoning waar ik geen aparte slaapkamer had en ook was mijn inkomen op dat moment niet denderend hoog.

Toch is alles goed gekomen! Ik heb op tijd een groter huis gevonden (echt een mega grote flat), mijn ex is en blijft mijn ex maar we kunnen wel door één deur en hij ziet zijn dochtertje regelmatig, mijn inkomen is voldoende en ik red het allemaal prima.

Heb nog geen seconde spijt gehad, hoewel bij mij alles verre van ideaal was en het nu nog niet altijd zo is (want had als ik had kunnen kiezen liever samen met een partner dit geluk willen delen) zou ik mijn meisje voor geen goud kwijt willen.

Ik zou zeggen, denk natuurlijk goed na en doe geen ondoordachte dingen, maar ook in een iets minder perfecte situatie kun je best kindjes krijgen!

Dankjewel voor jullie reacties!

Heb het er samen met mijn vriend over gehad, en ik ben nu tot de conclusie, eerst huisje en daarna zien we wel verder.
Hoewel ik nog steeds naar babyfoto's, kleertjes etc blijf kijken haha.

bij mij kriebelt het minstens net zo erg..... ga zo vaak als ik kan langs bij mn beste vriendinnetje die net bevallen is, ben blij als ik de prenatal inmag, heb op de pc al een megalijst met leuke namen, en ben dolblij als ik weer de prenatal inmag voor kraamcadeaus...

..maar helaas heb ik sowieso pas vanaf 1 januari weer vast werk, na een paar maanden zonder werk te hebben gezeten. bovendien hebben wij in juni de sleutel van ons nieuwe huis gekregen, dus dat in combinatie met mn werkloosheid zorgt ervor dat het spaarpotje hier echt helemaal leeg is.....

..dus we gaa vanaf nu sparen, van t voorjaar de achtertuin nog aanleggen en de trap laten bekleden, en ik wil heel graag in juni nog met zn 2tjes op vakantie...en als alles goed gaat, gaat in september dan de pil de deur uit....maar het duuuuuuuuuuurt nog zo lang!!!

Ook ik wil heel graag, maar mijn vriend heeft pasgeleden aangegeven, dat hij (nog) geen kinderen wilt.
Daarnaast wonen we nu anti-kraak, daar moeten we waarschijnlijk halverwege 2011 uit, voor daarna hebben we nog niets, dus het is ook niet verstandig.

PapillonRose, wat een heftig verhaal! Gelukkig gaat het nu goed met jou en jouw dochter Ik heb echt respect voor je dat je ervoor gekozen hebt om het kindje te houden, terwijl je daardoor jouw vriend zou kwijt raken!

Natuurlijk hoeft de situatie niet perfect te zijn, maar toch is het in sommige situaties gewoon handiger om te wachten. Je moet financieel zeker weten dat je het redt. En het huis moet ook wel geschikt zijn. Ik woonde eerst in een houten huisje zonder isolatie en met alleen kachel in de woonkamer. Daar vroor het 's winters binnen net zo hard binnen als buiten, ik denk dat dat voor een baby niet echt goed is...

Hier nog iemand.
Het is gewoon nu nog niet zo handig omdat we in juni gaan trouwen. Daarna willen we nog heel graag een rondreis maken naar Australië en dat gaat financieel niet volgend jaar dus dat moet het jaar er op.
Begin 2012 moet wel mijn spiraaltje vervangen worden en ik wil dan geen nieuwe meer laten plaatsen.

Ugly Betty schreef:PapillonRose, wat een heftig verhaal! Gelukkig gaat het nu goed met jou en jouw dochter Ik heb echt respect voor je dat je ervoor gekozen hebt om het kindje te houden, terwijl je daardoor jouw vriend zou kwijt raken!

Natuurlijk hoeft de situatie niet perfect te zijn, maar toch is het in sommige situaties gewoon handiger om te wachten. Je moet financieel zeker weten dat je het redt. En het huis moet ook wel geschikt zijn. Ik woonde eerst in een houten huisje zonder isolatie en met alleen kachel in de woonkamer. Daar vroor het 's winters binnen net zo hard binnen als buiten, ik denk dat dat voor een baby niet echt goed is...

Bedankt voor je reactie! Ben zelf ook heel blij dat het goed met ons gaat, ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om een minimensje te 'vermoorden' en ben zo blij dat ik mijn dochtertje heb!

En natuurlijk moet je huis wel voldoen en je inkomen voldoende zijn en meer van dat soort dingen, daar ben ik het helemaal mee eens! Ik bedoel meer dat mensen altijd wel wat te wensen overhouden tot het perfect is (volgens mij bestaat dat niet eens), terwijl je bijvoorbeeld echt niet persé hoeft te trouwen voordat je kindjes krijgt. Tenzij je dat zelf allebei echt graag wilt natuurlijk! Succes allemaal, hopelijk komt jullie kinderwens vroeg of laat uit!

Wij willen ook heel graag. Ik ben bijna klaar met school en we wonen al 2 jaar samen. Maar mijn contract loop in febr af, en weet niet of die verlengd word. Ook komt het financieel nog niet goed uit, hebben een paar fikse tegenslagen gehad, dus hebben nu niet achter de hand.. We hopen dat dat snel wel zo is, want we willen beide erg graag, vooral als er dan om je heen mensen zwanger worden en baby's krijgen

meisjesmama schreef:Zo ik heb ook echt respect voor jou! Ik vind je heel sterk overkomen, natuurlijk had je het zelf liever ook anders gezien.

Dankje voor het compliment, doet me goed!

Ik heb de kriebels altijd al gehad; en weet zeker dat ik met mijn vriend ouders ga worden, maar nu nog even niet. Ik woon hier net een aantal maanden, we hebben pas een jaar een relatie & hebben nog genoeg samen te doen eerst! We hebben een huis; beide een baan, dus als het zou gebeuren, is er geen probleem; maar we wachten er bewust nog maar even mee!

Ik zou zoo graag nu al een kindje hebben.
Echter heb ik geen vriend en studeer ik nog. Heb wel een eigen appartementje dus de ruimte zou ik er voor hebben ... maarja de rest is ook wel handig.

Kom regelmatig baby's tegen en krijg regelmatig met ze te maken en dan krijg ik zulke kriebels ..

Heel voorzichtig meld ik mij hier ook. Ik begin steeds meer te verlangen naar een tweede kindje. Het is voor ons nog niet verstandig omdat ik nog geen vaste baan heb (en ben aan het solliciteren) en niet voldoende ruimte heb. Maar de wens is er wel, dus ik hoop dat 2011 een goed jaar voor ons wordt!

Storm schreef:Heel voorzichtig meld ik mij hier ook. Ik begin steeds meer te verlangen naar een tweede kindje. Het is voor ons nog niet verstandig omdat ik nog geen vaste baan heb (en ben aan het solliciteren) en niet voldoende ruimte heb. Maar de wens is er wel, dus ik hoop dat 2011 een goed jaar voor ons wordt!

Storm,wat leuk dat jullie er ook weer over nadenken! Terwijl jullie er in eerste instantie over nadachten om het bij 1 kindje te laten toch? Of verwar ik je nu met iemand anders?