Eerlijke opmerkingen

Kinderen kunnen zo eerlijk zijn.
Ik stond vandaag voor groep 8. Aan het eind van de ochtend vraagt een leerlinge "Wat heeft u bij uw ogen?"
Euhmmmmm, een heel slechte huid Haha, ik vind het heerlijk, die eerlijkheid. Zelfs wanneer het confronterend is

Wat voor eerlijke opmerkingen heb jij weleens gehoord? Mag natuurlijk ook van volwassenen.

Toen ik zwanger stage liep: 'Juf, heeft u een beetje te veel gegeten? Uw buik is zo dik geworden!'

Ik woon sinds 3 maanden in mijn huis en heb met 1 stel buren weinig contact. Laatst kwam ik thuis van mijn werk en mijn buurman en buurjongentje (5 jaar) waren op straat. Mijn buurjongentje helemaal vol medelijden tegen zijn vader terwijl ik mijn voordeur open: 'Is die alleen?'

Aaaah... ik ga over een paar jaar gewoon met hem trouwen!

Ik loop 'raar' vanwege reuma en ik doe vrijwilligerswerk op een kdv. Eens vroeg een meisje van 3, helemaal out of the blue, aan mij: 'Sjaan, waarom loop jij zo?' Dus ik vroeg: 'Hoezo? Hoe loop ik dan?' En echt, ze deed me precies na! Ze liep op haar tenen, knieën gebogen, kont naar achter (mijn heupen strekken niet volledig) en ze waggelde erbij. Precies zoals ik loop Geweldig!!

Vind het leuk dat opmerkingen van kinderen keihard kunnen zijn, omdat ze vaak dicht bij de waarheid zitten en volwassenen er toch om kunnen lachen. Wanneer een vowassene zulke opmerkingen zou maken, kun je eerder een klap verwachten dan een glimlach

.

Reva schreef:Suburban girl

Kijk ik ook

Ik had vroeger collega's die gewoon zeiden als ze bv een trui die ik aan had lelijk vonden. 'Trek dat maar nooit meer aan', zeiden ze dan... En dat deed ik dan ook niet meer .

Reva schreef:.

:cyclops:

Ik ben stagiaire onderwijsassistent en ik heb wel een de vraag gekregen of ik naar de kapper was geweest. Ik vertelde dat dat inderdaad het geval wat, waar vervolgens op werd gezegd "Ik vind het eigenlijk niet zo mooi". Hahah, dat kan

Een collega van mij vertelde dat ze haar dochter op een gegeven moment oud genoeg vond om in te laten zien dat je dus niet alles zomaar mag zeggen. Ze had haar daarom duidelijk gemaakt dat je mensen kunt kwetsen als je bepaalde dingen opmerkt.

Op een gegeven moment liepen ze samen in een supermarkt en zagen ze een énorm dikke vrouw. Die collega voelde al direct aan dat er iets zou gaan gebeuren, maar durfde niks te zeggen. Waarop dochterlief heel hard zei:

'Mama, ik mag van jou niet zeggen dat die mevrouw héél erg dik is, he?!'



Die collega wilde echt het liefst door de grond zakken haha. Geweldig.

Zusje schreef:

Reva schreef:.

:cyclops:

Ik dacht dat ik het Dagcafe open had staan

Hahaha Minneke, wat erg!

Het verschil tussen kinderen en volwassenen is voor mij vooral dat kinderen het oprecht bedoelen, er zit geen kwetsende of vervelende gedachte achter. Volwassenen mogen van mij ook opmerkingen maken over de manier waarop ik loop, maar dan eigenlijk toch wel op een andere manier dan het meisje in mijn vorige post...

Ik werk als onderwijsassistent op een basisschool.
Nu gaan we morgen op schoolreis en de kinderen zijn sinds gisteren aan het vissen waar we heen gaan.
Vroeg een van de meiden uit groep 8, waarmee ik al veel in clinch heb gelegen, Juf Joni, ga jij ook mee op schoolreis?
Ik zo, ja dat denk ik wel, anders heb ik een vrije dag, denk ik. Waarop ze zegt, als jij niet mee mag, ga ik wel met de directeur praten. Echt zo lief van haar.

Joontjuh schreef:Ik werk als onderwijsassistent op een basisschool.
Nu gaan we morgen op schoolreis en de kinderen zijn sinds gisteren aan het vissen waar we heen gaan.
Vroeg een van de meiden uit groep 8, waarmee ik al veel in clinch heb gelegen, Juf Joni, ga jij ook mee op schoolreis?
Ik zo, ja dat denk ik wel, anders heb ik een vrije dag, denk ik. Waarop ze zegt, als jij niet mee mag, ga ik wel met de directeur praten. Echt zo lief van haar.

Maar ik neem aan dat je wel weet of je mee gaat of niet?

Minneke schreef:Een collega van mij vertelde dat ze haar dochter op een gegeven moment oud genoeg vond om in te laten zien dat je dus niet alles zomaar mag zeggen. Ze had haar daarom duidelijk gemaakt dat je mensen kunt kwetsen als je bepaalde dingen opmerkt.

Op een gegeven moment liepen ze samen in een supermarkt en zagen ze een énorm dikke vrouw. Die collega voelde al direct aan dat er iets zou gaan gebeuren, maar durfde niks te zeggen. Waarop dochterlief heel hard zei:

'Mama, ik mag van jou niet zeggen dat die mevrouw héél erg dik is, he?!'



Die collega wilde echt het liefst door de grond zakken haha. Geweldig.

Haha, geweldig.

Ergens in de Prehistorie, toen ik op de Pabo zat en bij de kleuters stage liep, zei een meisje: 'Juf ik vind jou zo lief, dat ik wou dat jij mijn mama was'

We hebben een jongen in de kroeg met een verstandelijke beperking. Een schat van een jongen en veel te goed voor de mensen in de kroeg, de reden waarom wij hem een beetje onder onze vleugels hadden genomen. Maar goed, op een avond kwam ik de kroeg binnen. Ik had last van mijn ogen, dus mijn bril op. Komt hij naar me toe, kijkt me van heel erg dichtbij aan, kijkt nog een keer en zegt:"Als jij meent dat die bril je mooi staat, dan heb je het mis. Je bent mooier zonder, hoor". Ik heb zo moeten lachen om de opmerking, zo heerlijk eerlijk.

Van mijn zus heb ik weleens de eerlijke opmerking 'Ohh moet je dit jurkje/ shirtje zien, echt lelijk! Echt wat voor jou!'
Kijk dat we een verschillende smaak hebben ok, maar om dat dan zó te zeggen..!

En de kinderen in mijn klas zijn ook heel eerlijk, maar staat me nu niks van bij..

Ohh ik weet niet of ie in deze categorie valt maar ik vind m iig erg grappig 'Juf, bent u met uw haar aan de ene kant kort en de andere kant lang geboren?'

Op een dagbehandeling, kindje van 5 tegen mij: eh juf jij moet naar de kapper. Dus ik vraag waarom: jouw haar is lelijk (inclusief vies gezicht erbij )

Nichtje van 3: ben jij zwanger?

nee, gewoon veel te zwaar

Vandaag zat mijn dochter achter in de auto en toen zag ze een dame lopen op straat.
D. "Ah, oma!"
ik: "Nee, dat is oma niet, hoor"
D. "Oh... Die ook dik"

Ikzelf heb het nog nooit gehad, maar toen mijn zusje nog wat jonger was nam ik mijn ex een keer mee naar mijn vader, en mijn ex had toen was pukkeltjes/puistjes, dus m'n zusje begon "ieuwwwwhhh hij heeft een vies hoofd met vieze stipjes" te schreeuwen..

En iets wat ik wel heel lullig vind is het volgende. De beste vriend van mijn vader heeft enorm veel overgewicht. Hij weegt ongeveer 250 kilo, als het niet alweer meer is. Hij doet keihard zijn best om af te vallen, maar het lukt hem gewoon niet en hij heeft onderhand ook al hartklachten. Het buurmeisje van mijn vader is echt een klein kreng, ze weet namelijk dat het onbeleefd is maar toch doet ze het iedere keer. Ze noemt die vriend iedere keer een vieze dikzak. En als iemand dat zegt, zie je gelijk de pijn in zijn ogen. Ik vind het echt enorm zielig, ze heeft er ook al meerdere keer een preek over gehad van haar ouders, maar blijft het doen.

Toen mijn moeder twee jaar net was gestorven, was ik ook bij mijn vader, even een weekendje er tussen uit, niet thuis zijn. En toen kwam zij bij mijn zusje spelen. En toen begon ze opeens gewoon heel de tijd aan tafel kanker te zeggen.

Of het er echt aan ligt dat ze nog maar 11 is, weet ik niet, ze komt sowieso uit een enorm asociale familie. Maar kinderen kunnen inderdaad een "heartless bitch" zijn.

Ik bijt nagels. Ik werk op een d.eurwaarderskantoor en een paar jaar geleden hielp een collega van mij iemand aan de balie. Mijn bureau stond daar vlakbij. Ik was aan het werk, zegt die persoon aan de balie ineens: hee, jij bijt nagels! Zonde hoor, moet je niet doen..
Ik meteen een knalrode kop en m'n mond vol tanden, want tja, wat zeg je dan?

"Wat een lange mevrouw".

Dat is volgens mij het enige dat ik ooit heb gehoord van kindjes over mij.

Ik was een keer in een kookwinkel met mijn moeder, en had een gekleurd jurkje aan met ruches. Er stond een klein meisje met haar moeder ook in de winkel, ze keek me aan en zei:
"Oh wat zie jij er mooi uit".

Ik vond dat zo ontzettend schattig