Nieuwe taal leren

Ik spreek en schrijf zeer goed Nederlands, goed Duits (wilde eerst Duits lerares worden), redelijk Engels, basisniveau Frans en Spaans.

Verder ben ik Zweeds aan het leren. Lezen gaat me goed af, maar omdat ik het nooit spreek (en hoor) weet ik van veel dingen de uitspraak niet.
Het is geen taal, maar ik kan ook goed Twents.

Nu ik in Belgie ben, spreek ik weer wat Frans en dat gaat me redelijk af (begrijpen lukt zeker wel, maar spreken ben ik te verlegen voor). Daar wil ik toch wel echt een keer een cursus in Parijs gaan volgen, om echt goed Frans te leren en die drempel over te gaan. Ik kan het best, maar het is zo weggezakt.

Marin schreef:Nu ik in Belgie ben, spreek ik weer wat Frans en dat gaat me redelijk af (begrijpen lukt zeker wel, maar spreken ben ik te verlegen voor). Daar wil ik toch wel echt een keer een cursus in Parijs gaan volgen, om echt goed Frans te leren en die drempel over te gaan. Ik kan het best, maar het is zo weggezakt.

Ik snap niet helemaal waarom je daarvoor naar Parijs wilt gaan. In Nederland kunnen ze het je ook perfect leren. Maar misschien mis ik de clue wel hoor.

de clou van goh het is leuk om in zo'n mooie stad te verblijven en het direct in de praktijk te brengen? Ja die mis je dan denk ik

Marin schreef:de clou van goh het is leuk om in zo'n mooie stad te verblijven en het direct in de praktijk te brengen? Ja die mis je dan denk ik

Ik ben de gieraard die dan denkt: Goh, Frans kan ik ook volgen bij het schooltje hier in de buurt. Veule malen goedkoper.

Ik weet nog goed dat ik in Belgie was en Frans moest spreken. Het enige wat ik zei was:"je voudrai un pakje marlboro", dacht je dat ze me wilde snappen? Daarna is Frans een rottaal geworden en heb ik het nooit willen spreken of schrijven. Nu vind ik het nog weleens jammer, maar het is niet mijn eerste wens om te doen/leren.

Hahaa un pakje Marlboro. Maar in Wallonie zijn ze ook wel extreem gevoelig voor alles Nederlands. Grote kans dat ze je daarom niet zo vriendelijk behandelden.

Al vind ik het ook altijd jammer wanneer ik uitgebreid m'n best doe in het Frans, en zo'n winkelbediende dan in het Engels antwoord. Ja zeg, ik probeer het toch, en ik heb nog een mooie uitspraak ook. Mijn moeder spreekt vloeiend Frans omdat ze in Parijs heeft gewoond, en ik heb nu Franse (stief)familie, en ik ben er als kind heel erg veel geweest, en wil toch eigenlijk minstens 1 x per jaar (in werkelijkheid is het 1x in de 2 jaar) in Parijs komen omdat ik zo gek ben op die stad. Ik vind het dus jammer dat ik de taal een beetje kwijt ben geraakt, maar weet zeker dat ik het met een cursus en met name veel spreken op straat weer terug kan krijgen. Daarom zou ik dat ook veel liever in Parijs doen, dan op de hoek bij mij. Dat heeft toch veel meer sfeer?!

De dames die Zweeds spreken, hoe/waar hebben jullie dat (jezelf) geleerd?

Frans leren in Frankrijk gaat ook veel sneller dan Frans leren op school, goed plan dus! Ik sprak ook Spaans voordat ik naar Spanje ging, maar ik voelde me pas comfortabel met de taal nadat ik in Spanje gewoond had. Frans heb ik acht jaar lang op school gehad en ik kan me dus prima uitdrukken en gesprekken voeren over vanalles, maar ik heb het niet 'op straat' geleerd en zit dus ook niet lekker in een bar te socializen met een stel Fransen of zo.

Marin schreef:Hahaa un pakje Marlboro. Maar in Wallonie zijn ze ook wel extreem gevoelig voor alles Nederlands. Grote kans dat ze je daarom niet zo vriendelijk behandelden.

Al vind ik het ook altijd jammer wanneer ik uitgebreid m'n best doe in het Frans, en zo'n winkelbediende dan in het Engels antwoord. Ja zeg, ik probeer het toch, en ik heb nog een mooie uitspraak ook. Mijn moeder spreekt vloeiend Frans omdat ze in Parijs heeft gewoond, en ik heb nu Franse (stief)familie, en ik ben er als kind heel erg veel geweest, en wil toch eigenlijk minstens 1 x per jaar (in werkelijkheid is het 1x in de 2 jaar) in Parijs komen omdat ik zo gek ben op die stad. Ik vind het dus jammer dat ik de taal een beetje kwijt ben geraakt, maar weet zeker dat ik het met een cursus en met name veel spreken op straat weer terug kan krijgen. Daarom zou ik dat ook veel liever in Parijs doen, dan op de hoek bij mij. Dat heeft toch veel meer sfeer?!

Whahaha, Marin. We zaten bij Malmedy/Bevercé. En Hollander pesten zat er best in. Want toen iemand perfect in het Frans vertelde wat wij wilden weten, kon ze in het Nederlands melden dat ze het ook best in het Nederlands wilde vertellen. En toen iemand in een shop vroeg om cadeaupapier, zei de medewerkster:"Maar wij hebben geen cadeaupapier", maar wel wachten tot iemand de vraag in het Frans stelde. Onmensen zijn het.

Ik wens je nu al heel erg veel succes. Ik vind de taal schitterend, maar de mensen niet echt heel erg aardig.

Bij Malmedy spreken ze trouwens ook voor een groot deel Duits. Ik was daar in de kerstvakantie nog.

En Fransen onaardig? Staan ze om bekend, maar ik heb intussen toch echt talloze super aardige Fransen ontmoet, bij wie ik heb geslapen (couchsurfing), familie, en vrienden. En ik kom al bijna elk jaar in Frankrijk en ook daar geen onaardige mensen ontmoet.

Polly, precies, ik zit heel erg met die spreekbarriere die ik over moet bij Frans. Ik weet dat veel mensen dat bijv ook met Engels hebben, en ik heb dat met Frans. Ik kan het best, en als m'n familie op bezoek is, dan hoor ik mezelf allerlei zinnetjes vormen in m'n hoofd, maar ik durf het gewoon niet te zeggen. Toen ik een paar jaar geleden alleen in Parijs was, had ik ook constant aanspraak van de locals, maar echt diepe gesprekken werden het niet. Ik vind het zo gaaf dat m'n moeder die taal vloeiend spreekt, dat wil ik ook.

Oh en zoals vandaag: M'n oma lult dus direct een heel end weg in het Frans. En m'n oom is intussen praktisch Frans (na jarenlang in Cairo gewoond te hebben en nu in Brussel), dus ik ben echt niet gewaagd aan die twee.

Wat jammer, je moet het gewoon DOEN inderdaad. Maar het is natuurlijk veel fijner om met natives te praten waar je je niet hoeft te 'bewijzen', het zou mij ook tegenhouden als mijn familieleden vloeiend de taal spreken. Wat grappig dat het reizen en talen spreken in je familie zit, dat is bij mij niet zo erg. Trouwens, je bent wel gemotiveerd om Frans te leren, dat scheelt ook veel. Ik heb die motivatie nooit gehad voor Frans, wel voor Spaans, en dat merk ik wel.

Nou, ik zal je vertellen.. Mijn oma is dus de moeder van m'n vader. En mijn vader is ontzettend beta aangelegd, hij is ook arts. M'n opa was arts, m'n overgrootopa was arts. M'n broertje wil geneeskunde doen en is erg beta aangelegd, en m'n zusje studeert dan wel psychologie, maar dan wel de neuropsychologische kant. Allemaal beta beta beta. Ik voelde me dus altijd een ontzettende vreemde eend in de bijt, en heb altijd willen bewijzen dat ik ook slim was, dat alpha ook een soort van slim was, ook al kon ik niet met hun gesprekken meepraten.

Maar toen realiseerde ik me een aantal jaar geleden, dat ik óók een typische familietrek heb, namelijk juist de alpha kant. Dan niet van m'n opa, maar van m'n oma! Zij is echt fantastisch in talen (spreekt vloeiend Engels, zeer goed Frans en Italiaans, luistert nog altijd naar al die buitenlandse televisiezenders, en heeft een boekenkast vol Franse en Italiaanse boeken). Mijn oom is Arabist (een linguist dus, gespecialiseert in Arabische taal en cultuur), en spreekt uiteraard dus Arabisch, en zo heeft m'n oma ook wat Arabisch opgepikt. En zij is ook heel erg van het reizen, heeft echt nou ik denk wel bijna elk werelddeel gezien, en zelfs op haar 86e reist ze dus nog binnen Europa heel wat af. Ze is echt mijn grote voorbeeld, en toen ik me dit alles realiseerde, vielen er serieus gewoon wat puzzelstukjes op hun plek. Ik heb wel familietrekken, maar dan van die kant! Dat vond ik zo fijn om te realiseren!

Nou zeg, genoeg interessante gespreksstof binnen jouw familie, als ik dat zo hoor! Jammer dat je je eerst jarenlang een vreemde eend in de bijt moest voelen :-)
***

Misschien kun je deze zomer wel een tijdje naar Parijs verkassen, om je Frans bij te spijkeren? Nu heb je er de tijd voor, toch? Of denk ik nu te makkelijk...

Nee ik moet koste wat het kost een baan vinden voor 1 augustus, dus dat heeft prioriteit. Bovendien is het inderdaad duur, dus daar heb ik geen geld voor. Maar volgende week zit ik al weer in Frankrijk (ben even paar daagjes thuis en ga dan met een vriendin naar Frankrijk), dus ik zal m'n Frans nog even wat upbrushen voor die tijd

Hahaha toch prettig om slimme ouders te hebben Begrijpen ze jouw reislust een beetje? Mijn vader begrijpt mij dus echt totaal niet. Behalve toen ik de GC had gewonnen, daar leek ie wel enigszins enthousiast over.

O natuurlijk, dat begrijp ik. Hoe zijn de vooruitzichten wat dat betreft op het moment? Heb je meer een idee van wat je zou willen, ben je veel aan het solliciteren? Of weet je het allemaal nog niet precies en zal ik maar mijn mond houden, ik wil je niet met een vragenvuur bestoken?

Ja, mijn vader weet echt heel veel, hij verbaast me keer op keer Ik geloof dat ze mijn reislust op zich wel begrijpen, maar ze zijn er voornamelijk aan gewend geraakt. Ik heb het altijd al gehad, dus vandaar dat ze zich er maar bij neer hebben gelegd. Jammer dat je vader het niet begrijpt, krijg je wel steun van de rest van je familie?

Ik kan het me op zich ook wel voorstellen, ik vraag me ook af en toe wel eens af waar ik mee bezig ben. Vandaag was ik weer alles van de muren af aan het halen, ik zit hier nu in een lege kamer, heb weer veel afscheid voor de boeg, ben in principe alleen. Niet leuk.

Oh wat herkenbaar, dat nomadenleven. En elke keer toch weer wat aan de muur plakken om het eigen te maken. En dan na een paar maanden het hele proces weer herhalen. Ik vond het altijd erg gaaf, maar ik merk dat ik nu na bijna een jaar op 1 plek wonen, toch best wel star word al. Ik merkte dat ik best gestressed was over m'n koffer pakken voor dit mini reisje (terwijl ik honderd keer m'n koffer heb gepakt), en ik echt zo ontzettend uit kan kijken naar thuis zijn. En toen ik de GC had gewonnen, dacht ik toch ook echt wel 'he kut, nou moet ik weer verhuizen, en echt alles kwijt'. Dus ergens zie ik dat ook maar als een goed teken, dat ik op m'n plek zit. Maar als ik dan nu in Brussel ben, denk ik goh wat een leuke stad, hier zie ik mezelf ook wel wonen. En ik had gisteren ook ineens in m'n hoofd gehaald dat ik ook nog eens in Parijs moet wonen eigenlijk. En New York moet ook nog altijd. Ik ken ook een meisje en die woont elke paar maanden ergens anders. Gaaf, wil ik ook, waarom ook niet?! Maar nu ik m'n echte eigen huisje heb, met veel spullen en echt in geinvesteerd om het 'thuis'te laten zijn, denk ik toch meer van nee dat wil ik allemaal niet meer. Ik wil het nog wel, maar wil m'n plekkie niet kwijt.

Maarre dat was geen antwoord op de vragen.

Solliciteren gaat vrij ruk, er is amper wat. Moet als ik thuis ben maar weer een rondje doen.

Fijn dat je ouders het in elk geval accepteren, en intussen gewoon niet beter weten. Het ligt in het verwachtingspatroon dan op een gegeven moment. Dat hadden mijn ouders ook wel. Ik roep al sinds m'n 7e dat ik naar Amerika wil (en ging op m'n 12e voor 't eerst daar ook heen), en toen ik had gewonnen zei iedereen die me goed kent (incl ouders), dat dat toch ook echt bij mij past, dat het ze totaal niet verbaasde en ik denk dat mijn vader met name zo positief reageerde omdat hij het deep down altijd al wel geweten had. Maar ja, helaas, nu is het niet zo..wie weet ooit. Merk als ik hier ben, dat ik dan dus alles op Amerika reflecteer. Ik vind de stad gaaf, want het doet me aan New York denken met de grid locks en hoge gebouwen. Ik vind de woonwijk gaaf, want sommige huizen zijn zo Amerikaans. Ik ben speciaal naar een winkeltje gegaan om Amerikaanse producten te kopen. Tja klinkt nogal stom, maar aan de andere kant, als ik daar nou plezier uit haal.. Ik vind het leuk zo

Vergeet ik trouwens helemaal te vragen waar je nu heen gaat. Wat ging je ook alweer doen?

Angel Blue Eyes schreef:
Ik weet nog goed dat ik in Belgie was en Frans moest spreken. Het enige wat ik zei was:"je voudrai un pakje marlboro", dacht je dat ze me wilde snappen? Daarna is Frans een rottaal geworden en heb ik het nooit willen spreken of schrijven. Nu vind ik het nog weleens jammer, maar het is niet mijn eerste wens om te doen/leren.

Herkenbaar inderdaad, dat het in het verwachtingspatroon ligt. En dat je geroutineerd bent in spullen pakken. Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment gewoon op één plaats wil blijven, dat wil ik ook. Maar nu ik jong en alleen ben gaat dat voorlopig echt nog niet gebeuren. Ik heb bewust gekozen voor een internationale carrière, zodat ik iedere paar maanden kan verhuizen en op die manier tóch een fatsoenlijk (of nog beter?) CV op kan bouwen. Settelen zit echt wel in de planning, maar dan moet het wel voor iets zijn dat het waard is.
Het belangrijkst is inderdaad dat je doet wat je leuk vindt, dat je zelf blij wordt van hoe je je leven inricht.

Balen dat het zo moeilijk is om een leuke baan te vinden... Ik hoop dat het je lukt, maar ik snap hoe moeilijk het moet zijn.

Ah jij dus ook even naar NL voor een tussenpauze. Ook wel lekker af en toe.

Het stomme is dat ik inderdaad qua stad en woning heel erg op m'n plaats zit in Den Haag, maar dat het werken nog niet echt wil. Dan vraag ik me af of ik nou op de verkeerde plek zit daarvoor (maar het is zo'n internationale stad, dus je zou zeggen van niet), of wat het nou is. Maar het komt wel goed. One way or the other

Inderdaad, het komt echt wel goed!