Paniekaanval/hyperventilatie hoe...

Kom je daar vanaf?

Het kan gewoon niets anders zijn.
Heb al eerder topic geopent over onderzoeken. En heb nu al 3 keer bloed laten prikken (in plaats van dat ze alles in één keer prikken... maar ja) Mijn schildklier is het niet... mijn hart ook niet heb ecg gehad en echo en was allemaal oké. Behalve een ruis, maar dat was niet ernstig.

En toch... voel ik me verschrikkelijk naar en moe.
Maar zoals ik al zei.. alles is goed lichamelijk... dus dan is het dus paniekaanval/hyperventilatie.
Alleen hoe kom je daar nou weer van af? Ik volg nu al 3 weken fysiotherapie, omdat mijn arts en zij zeggen dat mijn schouders/nek helemaal vastzitten en als dat wat losser gaat zitten het allemaal wel goed komt.

Maar tot nu toe merk ik weinig verschil. Ik wil er zo graag vanaf komen. Want het is echt verschrikkelijk irritant.

Is hier misschien iemand met ervaringen/tips?

Probeer er achter te komen wat het triggered, en hoe je dat kunt reduceren.

Ik heb ook wel eens paniekaanvallen met hyperventilatie (en ook wel eens hyperventilatie zonder paniekaanval) en het is heel vervelend.

Marin schreef:Probeer er achter te komen wat het triggered, en hoe je dat kunt reduceren.

Ik heb ook wel eens paniekaanvallen met hyperventilatie (en ook wel eens hyperventilatie zonder paniekaanval) en het is heel vervelend.

Heb echt geen idee... Nou ja... misschien wel, maar ik vind het zo stom! Ik bedoel het zijn maar gedachten.. en dat weet ik, maar toch heb ik er last van.
Gisteren en vandaag 1,5 uur in de auto gezeten heen en terug. Nou dat overleef ik nog maar net. (met tussenstop )
Dus ik word er best wel door weerhouden.

Maar ik kan het gewoon niet relativeren

Bah dat is ook heel vervelend.

Heel stom, maar ik hou een soort van pijndagboekje bij. Misschien kan jij zoiets doen met activiteiten en dan wanneer je een aanval krijgt kan je terug zien wat je allemaal gedaan hebt daarvoor. Na verloop van tijd spot je dan msischien een patroon.

Ja op advies van mijn fysio ben ik dat nu aan het bijhouden inderdaad. En ik dacht dat ik het vooral had als ik druk was geweest. Maar ik ben naar een wellnesresort geweest dus je zou zeggen dat ik uitgerust zou zijn, maar toch heb ik weer last gehad vanmiddag en dat wordt je zoooo zat op een gegeven moment hé... pff

Een vriendin van me heeft er ook heel veel last van. Ook heel veel onrust gewoon in haar lijf. En dan die angst om weer een aanval te krijgen er boven op. Dat is echt slopend. Kan dus niet echt tips geven, maar weet wel zo'n beetje hoe je je voelt, en dat is niet leuk

Dat is wel een goede tip Marin. Ik krijg er last van als ik stress krijg van bepaalde situaties. Bijvoorbeeld als ik moet uitvoegen van de snelweg. Ik weet dan niet wat er voor bocht komt, en heel stom, ik ben dan bang eruit te vliegen en krijg last van die aanvallen.
Als ik moet presenteren, of als het druk in de winkel is, daar kan ik neit tegen. Ook als ik dénk dat mensen op mij letten. Dan word ik stapel gek. En bevliegt het mij. Maar ik had het zelfs zo erg, dat ik de straat niet meer op durfde. Mijn veilige plekje durfde ik niet te verlaten.

Gelukkig is het nu een heel stuk beter. Ik ging bijvoorbeeld smsen in de winkel zodat ik even weer mijn gedachten ging verzetten in iets veiligs. Mijn telefoon voelt veilig.
Ik ben vaak door de bocht gegaan met iemand bij me, die mij door de bocht heen hielp door te zeggen wat ik moest doen. Als ik nu door de bocht ga, dan denk ik daar aan.

Heel verhaal, bij de tandarts heb ik het ook. Daar krijg ik het ook gewoon echt niet onder controle. Dan gedraag ik me als een klein kind. Schaam me daarna dood.
Belangrijkste is denk ik om jezelf goed wijs te maken dat er niks aan de hand is.

Ik zit trouwens ook bijna elke nacht aan de valeriaan hoor, om rustig te kunnen slapen

oow dolcis dat bij de tandarts klinkt té bekend

@ Marin Nou als ik eenmaal slaap dan is het geen probleem haha. Ben nu zelfs zo moe dat ik s'nachts me dochter geen eens hoor huilen. Mijn man gaat er al ruim 1,5 maand alleen uit Ik hoor het gewoon niet meer....

Had je dit trouwens ook al voordat je dochter er was, of is dit iets van de laatste tijd? Kan het niet iets met postnatale depressie (maar dan andere uiting) hebben?

Heb het al eens op mijn 14e gehad (al had ik toen geen idee dat het dit was al denk ik nu dus dat, dat het geweest is) maar dat was maar eenmalig. En dat was na de scheiding van mijn ouders.
Maar nu dus weer sinds de laatste tijd 1,5 dus...
En mijn dochter is nu 5 maanden.

Wel is mijn moeder overleden toen ik 20 weken in verwachting was en tegelijk ben ik mijn baan kwijt geraakt.
Gelukkig heb ik alweer werk... maar ja de dood van je moeder verwerk je natuurlijk niet zomaar even. Dus dat zou het kunnen zijn misschien.

Een postnatale depressie denk ik niet, want niemand vind me depressief overkomen. (heb ook een test gedaan bij de fysio een vragenlijst maar weet niet hoe betrouwbaar die is haha maar daar kwam ook uit dat ik zeker niet depressief ben).

Oh wow nou dan heb je toch hartstikke veel meegemaakt in zo'n korte tijd?! Dat laat ook z'n sporen achter joh. Wat naar allemaal voor je!

Ja daar heb je een punt

Haha maar goed jij weet ook hoe lastig het is en juist omdat ik al zoveel heb meegemaakt wil ik er JUIST vanaf.
Heb geen zin meer in ellende terwijl dat niet hoeft (want lichamelijk mankeer ik immers niks) maar ik baal zo van mezelf dat het me niet lukt.

Tja helaas heb ik geen aan/uit knop voor hyperventilatie op mijn lichaam zitten
Maar ik wil dingen doen! leven/genieten... mezelf zijn. maar ja...

In ieder geval wel ''fijn'' dat jij het ook herkent en ook weet hoe vervelend het kan zijn.
Hopelijk kom jij er ook ooit helemaal vanaf. Want lastig is het wel.

Slik jij die valeriaan trouwens op eigen initiatief? Werkt het voor jou gevoel? (ik wil er zelf niet aan beginnen ofzo hoor, maar was benieuwd of dat voor jou wel werkt en of je zo aan je rust toe komt, want dat zou wel lekker zijn)

Als het de test is die ik in mijn hoofd heb ik het wel een redelijk betrouwbare test.
Wat je nog zou kunnen doen in met je fysio bespreken of die ook ontspanningsoefeningen weet.

Misschien eens een afspraak maken met een psycholoog? Die kan je vast helpen om bepaalde gedachten op een rijtje te zetten en je beter te laten voelen. Daarnaast heeft mijn moeder (die ook erg veel last had van hyperventilatie) een hyperventilatiecursus gevolgd. Daarin werd haar geleerd het bewust op te wekken, zodat ze het als het spontaan zou gebeuren het eerder zou herkennen het beter kon benaderen. Veel succes in elk geval want het is erg vervelend.

Fairytale schreef:Als het de test is die ik in mijn hoofd heb ik het wel een redelijk betrouwbare test.
Wat je nog zou kunnen doen in met je fysio bespreken of die ook ontspanningsoefeningen weet.

Ja het zal toch ook wel betrouwbaar zijn? Maar ja het was gewoon een soort van internettest haha. Maar de depressiescore was zo laag dus al klopt ie niet helemaal er heel ver vanaf zitten zal ie ook vast niet doen.

Wat betreft de oefeningen... die heb ik haar gevraagd en gebruik ik ook. Op een gegeven moment was ik op een punt dat ik elke dag een ''zware aanval'' had en die heb ik gelukkig niet al 3 weken niet meer gehad dus die oefeningen helpen wel iets....
Maar vermoeiend zijn die aanvallen nog steeds en normaal functioneren lukt ook nog steeds niet.

Eigenlijk vraag ik me dus gewoon af hoelang het duurt voordat ik weer normaal kan functioneren.

Wat ontzettend vervelend dat je jezelf zo voelt. Zou het er niet mee te maken kunnen hebben dat je in een zeer korte periode zeer ingrijpende dingen hebt meegemaakt ? Zelf heb ik 6 maanden echt erg last gehad van paniek en angst aanvallen. Ik kon op den duur niet meer auto rijden, geen boodschappen meer doen, met heeeeel veel moeite naar het schoolplein lopen etc. Het was echt een héle donkere periode in mijn leven. Om eruit te komen ben ik medicijnen gaan gebruiken (oxazepam), dit gaf mij iets meer rust omdat ik dit achter de hand had. Uiteindelijk ben ik er na 6 maanden voor 80 % vanaf gekomen, dat had ik nooit meer gedacht, ik was echt hopeloos geworden en ik vroeg mezelf af hoe ik zo met 2 kinderen verder moest leven. Nu heb ik er nog last van als ik gehaast ben, in een dichte ruimte met meerdere mensen moet verblijven (vergadering) en wanneer ik moe ben, dan wordt het erger. Ik hoop met heel mijn hart dat jij ook van deze vervelende aanvallen af gaat komen, het voelt zo ontzettend rot en ik weet hoeveel het je leven kan beinvloeden. Ben je zelf al eens bij een huisarts geweest ? Dikke knuffel voor jou

Benthe schreef:Misschien eens een afspraak maken met een psycholoog? Die kan je vast helpen om bepaalde gedachten op een rijtje te zetten en je beter te laten voelen. Daarnaast heeft mijn moeder (die ook erg veel last had van hyperventilatie) een hyperventilatiecursus gevolgd. Daarin werd haar geleerd het bewust op te wekken, zodat ze het als het spontaan zou gebeuren het eerder zou herkennen het beter kon benaderen. Veel succes in elk geval want het is erg vervelend.

Ik durf eigenlijk niet zo goed of eigenlijk geen zin. Geen zin om daar huilsessies te hebben en alles weer te vertellen etc..
Maar heb er inderdaad wel aan gedacht.
Maar ja... ik wil er wel echt vanaf, dus misschien is dat wel juist heel goed voor mij.

Is jou moeder er trouwens helemaal vanaf gekomen? Dat er speciaal cursussen voor zijn zeg Komt dus vaker voor dan je zou denken?

Pussycat schreef:

Slik jij die valeriaan trouwens op eigen initiatief? Werkt het voor jou gevoel? (ik wil er zelf niet aan beginnen ofzo hoor, maar was benieuwd of dat voor jou wel werkt en of je zo aan je rust toe komt, want dat zou wel lekker zijn)

Ik ben er vorig jaar aan begonnen toen ik ook heel erg veel paniekaanvallen had en angstig was met slapen in mijn kamer waar ik toen woonde. Ik had toen een keertje een slaapverlamming gehad (dus hallucineren dat ik stemmen hoorde buiten m'n muur en het gevoel dat er iemand op mij zat, en ik was verlamd en kon me niet bewegen), en daarna was ik zo angstig en sowieso had ik al paniekaanvallen dus toen ben ik inderdaad uit mezelf maar valeriaan gaan slikken. Ik dacht als het al als placebo werkt, is het al goed. Ik slik het nu vaak nog om tot rust te komen in bed, maar angstig ben ik gelukkig niet meer. Zit natuurlijk wel overspannen thuis en heb met name in 't begin heel veel stress gehad, en ook paniekaanvallen. Ik weet niet zeker of het echt werkt, maar als het al als placebo werkt, ben ik al blij. Ik had overigens vorige week valium gekregen (diazepam), vanwege vastzittende schouders en nek, en eigenlijk viel dat effect beetje tegen. Net zoiets als valeriaan. Dus ik zou gerust valeriaan proberen als ik jou was.

Mama_van2 schreef:Wat ontzettend vervelend dat je jezelf zo voelt. Zou het er niet mee te maken kunnen hebben dat je in een zeer korte periode zeer ingrijpende dingen hebt meegemaakt ? Zelf heb ik 6 maanden echt erg last gehad van paniek en angst aanvallen. Ik kon op den duur niet meer auto rijden, geen boodschappen meer doen, met heeeeel veel moeite naar het schoolplein lopen etc. Het was echt een héle donkere periode in mijn leven. Om eruit te komen ben ik medicijnen gaan gebruiken (oxazepam), dit gaf mij iets meer rust omdat ik dit achter de hand had. Uiteindelijk ben ik er na 6 maanden voor 80 % vanaf gekomen, dat had ik nooit meer gedacht, ik was echt hopeloos geworden en ik vroeg mezelf af hoe ik zo met 2 kinderen verder moest leven. Nu heb ik er nog last van als ik gehaast ben, in een dichte ruimte met meerdere mensen moet verblijven (vergadering) en wanneer ik moe ben, dan wordt het erger. Ik hoop met heel mijn hart dat jij ook van deze vervelende aanvallen af gaat komen, het voelt zo ontzettend rot en ik weet hoeveel het je leven kan beinvloeden. Ben je zelf al eens bij een huisarts geweest ? Dikke knuffel voor jou

Wat een ontzettend lief berichtje zeg

Je verhaal is erg herkenbaar. Alleen ging ik juist wel door met alle dingen doen omdat ik die aanvallen zo stom vind en me er voor schaam. Maar ja daardoor kreeg ik alleen maar meer last natuurlijk

Ja ben al bij de huisarts geweest en ze weet nu echt álles van me haha.
En door haar ben ik ook doorverwezen voor al die lichamelijke onderzoeken omdat ze zeker wilde zijn dat het in ieder geval niks lichamelijks is.

En nu heeft ze dus ook advies gegeven voor een psycholoog, maar hoopte eigenlijk dat ik het zonder kon redden.

Echt bizar hé dat zoiets je leven zo kan beinvloeden. Met 2 kinderen lijkt me dat helemaal moeilijk zeg als je je dan zo voelt.
Wel fijn dat je er zo goed als vanaf bent gekomen.

@Marin Ik ga me er eens in verdiepen... het uitzoeken kan geen kwaad. Alleen ben ik zelf totaal niet van de medicatie dus vandaar. Maar wat je zegt al is het voor je eigen gemoedsrust.. al ben ik wel bang dat het een verslaving kan worden...

Maar kreeg je nou diazepam voor je vastzittende schouders en nek?? Ik vind dat zo raar hé... is dat het enige wat eraan gedaan wordt? Want ik heb nu ook zo'n last gewoon helemaal stijf enzo. En ik heb me laten masseren gisteren, maar dat was maar heel kort, maar werkte al wel iets. Haha maar die vrouw zei ook al: ach iedereen heeft er wel eens last van, maar tijdens het masseren was ze toch wel verbaast over hoe vast het zat bij mij.

Pussycat schreef:@Marin Ik ga me er eens in verdiepen... het uitzoeken kan geen kwaad. Alleen ben ik zelf totaal niet van de medicatie dus vandaar. Maar wat je zegt al is het voor je eigen gemoedsrust.. al ben ik wel bang dat het een verslaving kan worden...

Maar kreeg je nou diazepam voor je vastzittende schouders en nek?? Ik vind dat zo raar hé... is dat het enige wat eraan gedaan wordt? Want ik heb nu ook zo'n last gewoon helemaal stijf enzo. En ik heb me laten masseren gisteren, maar dat was maar heel kort, maar werkte al wel iets. Haha maar die vrouw zei ook al: ach iedereen heeft er wel eens last van, maar tijdens het masseren was ze toch wel verbaast over hoe vast het zat bij mij.

Valeriaan is homeopatisch dus kan niet zo veel kwaad. Mijn vader is arts dus ik heb van hem altijd geleerd dat homeopathie onzin is, maar ik had op dat moment zoiets van 'baat het niet dan schaadt het niet', en vond het wel prima. En ik gebruik het nog steeds. I k geloof dat het wel wat helpt hoor. En dat werkt echt niet zo verslavend.

Ik kreeg idd diazepam voor m'n vastzittende schouders en nek. Ik was gisteren bij de fysio (eindelijk! Ik vind het veel te duur want wordt niet vergoed bij mij), en ik kreeg niet eens een massage! Het was alleen een soort intake en hij ging kijken wat er aan gedaan kon worden. Ik was echt behoorlijk teleurgesteld want nou zit ik nog een week daarmee. Ik wil die massage gewoon!
Een vriendin masseerde mij vorige week even en zij was ook echt in shock want ze had nog nooit iemand gemasseerd die zo ontzettend vast zit als ik.

Ga jij nu regelmatig naar de fysio?

Ik heb trouwens hetzelfde hoor, ik hoef ook niet zo nodig naar de psych. Maar in jouw geval kan het misschien wel nuttig zijn hoor, je hebt best behoorlijk veel meegemaakt en je bent toch nog aan het verwerken/. Het zou zonde zijn als je het nu allemaal wegstopt, en het komt er later allemaal uit. En bovendien vertelt je lichaam je geloof ik ook al wat

Pussycat schreef:

Benthe schreef:Misschien eens een afspraak maken met een psycholoog? Die kan je vast helpen om bepaalde gedachten op een rijtje te zetten en je beter te laten voelen. Daarnaast heeft mijn moeder (die ook erg veel last had van hyperventilatie) een hyperventilatiecursus gevolgd. Daarin werd haar geleerd het bewust op te wekken, zodat ze het als het spontaan zou gebeuren het eerder zou herkennen het beter kon benaderen. Veel succes in elk geval want het is erg vervelend.

Ik durf eigenlijk niet zo goed of eigenlijk geen zin. Geen zin om daar huilsessies te hebben en alles weer te vertellen etc..
Maar heb er inderdaad wel aan gedacht.
Maar ja... ik wil er wel echt vanaf, dus misschien is dat wel juist heel goed voor mij.

Is jou moeder er trouwens helemaal vanaf gekomen? Dat er speciaal cursussen voor zijn zeg Komt dus vaker voor dan je zou denken?

Het klinkt inderdaad als paniekaanvallen en dat komt heel veel voor. Als je bij een psycholoog cognitieve gedragstherapie krijgt hoef je niet enorme huilsessies te hebben of alles uit het verleden diep uit te werken hoor. Wat je dan doet is inderdaad het opwekken van de klachten en leren dat ze ook weer weg gaan. Verder kijk je naar je angstige gedachten en of die wel kloppen. Je kan ook EMDR krijgen voor de eerste keer dat je een paniekaanval had, omdat die je waarschijnlijk bang heeft gemaakt voor herhaling. Als je trouwens liever niet naar een psycholoog gaat kan je ook therapie via het internet doen.

Therapie via internet? haha klinkt niet heel... aanlokkelijk zeg maar.

Maar goed dat ik ''iets'' moet met mezelf is wel duidelijk.
Alleen even uitzoeken wat het beste voor mezelf is denk ik.

bedankt voor je antwoord in ieder geval melisande.

@ marin de eerste keer fysio was voor mij ook intake en de 2e en 3e keer was ontspanningsoefeningen en de 4e keer was dat ze mijn spieren vastpakte en dan moest ik ernaartoe zuchten en weer uitademen enzo en dat hielp wel iets, maar niet echt. Volgende week ga ik voor de 5e keer en dan moet ik een uurtje sporten kleine oefeningen... maar ja ik ga dus ongeveer 1 keer per week, maar ze heeft ook niet elke week tijd.

Dat masseren heb ik dus in dat wellnes resort laten doen en dat voelde gelijk lekkerder. Maar ja dat kan ik ook niet elke week doen

Ik dacht dat fysiotherapeuten ook even lekker de pijn weg gingen masseren, maar als het zo blijft dan ga ik niet verder met die fysio. Ik krijg nu nog 5 keer vergoed, dus dat maak ik wel gewoon af.
Maar als jij het niet vergoed krijgt zou ik gewoon vragen of die wil masseren desnoods (als je nog gaat) anders is het misschien zonde van je geld.

Haha ik kan me voorstellen dat het raar klinkt hoor Het is een soort zelfhulp, maar dan met mailcontact met een psycholoog.

Ik hoop dat de fysio voor je werkt!