Paniekaanval

Ik stel voor de zoveelste keer een stellige mening van mezelf bij vrees ik. Ik dacht altijd dat paniekaanvallen onzin waren, of konden worden voorkomen door je hoofd koel te houden. Maar ik heb er een paar dagen geleden eentje gehad. Duurde vrij kort, een minuut of 10, maar daarna ben ik nog zeker twee uur zweverig in mijn hoofd geweest en angstig. Ik ben zo geschrokken, en wil dit NOOIT meer meemaken. Als ik eraan terugdenk, breekt het zweet me alweer uit. Mijn psych geeft aan dat dit kan gebeuren als je langdurig onder hoge stress staat, wat het geval is. En verder maakt de emdr-therapie ook een boel in me los (verder werkt het wel goed).

Maar heeft iemand hier ervaring mee en kan me geruststellen dat het gerust bij één keertje kan blijven? En hoe kan ik dit in toekomst voorkomen? Moet ik slaap inhalen ofzo?

Oei dat is niet leuk, dat is echt zo'n enge, nare ervaring. Ik heb het ook meerdere keren gehad.

Ik weet niet wat nu de trigger was bij jou of hoe je het voelde opkomen, maar nu herken je het in elk geval. Hopelijk kan je de volgende keer (als dat al gebeurd) als je het op voelt komen, glas water pakken, eventueel een zakje pakken, en heel rustig gaan ademen en eventueel door die zak ademen (zodat je niet gaat hyperventileren). Dat hielp bij mij wel eens. Dan moest ik echt even heel bewust op m'n adem letten, en heel hard tegen mezelf zeggen als een soort mantra van word rustig, word rustig, word rustig, en dan hielp het soms wel. Soms ging ik ook een stuk lopen (eerst gewoon in huis, maar daarna heel gauw naar buiten). Dan hoefde ik niet over te geven aan de paniek die me overviel en zwakte het weer af. Daarna was ik dan alsnog overstuur, want zelfs dat is al zo heftig, maar dan was het ergste niet gebeurd. Ik heb dus wel een beetje geleerd het over te laten waaien. Echt onderdrukken is het niet geloof ik, want er kwam dan wel iets uit, maar dan waaide het over, als het ware.

Het kan idd heel goed komen dat het door de EMDR komt of idd door de hoge stress. Het komt er dan gewoon uit. Ik kan je helaas niet beloven dat het bij 1 keer blijft, maar ik ben geen wetenschapper die zegt dat het ALTIJD pertinent meerdere keren voorkomt. Daar heb ik geen idee van. Ik hoop heel erg voor je dat het maar eenmalig was.

Ik heb het de laatste tijd ook weer erg gehad alleen is bij mij het nadeel dat het bij mij op mijn longen slaat, waardoor ik zo benauwd wordt en een hyperventilatie aanval krijg. De laatste keer kon ik het eigenlijk vrij snel onder controle krijgen door gewoon echt bewust te zijn dat er niks aan de hand is, rustig gaan zitten en proberen mijn ademhaling onder controle te krijgen.
Ik heb het als ik echt even het overzicht kwijt ben en ik teveel hooi op mijn vork neem, het is waardeloos. Sterkte!

Het gaat echt niet goed .

Probeer even afleiding te zoeken bijvoorbeeld douchen, zodat je andere prikkels krijgt, dus in dit geval lichamelijk.

Ik heb er gelukkig geen ervaring mee, dus helaas geen tips, maar ik wil je wel even heel erg veel sterkte wensen. Is er iemand in je omgeving die wat werk/zorgen van je kan overnemen, zodat je wat tot rust kunt komen?

Charles, wat zal je geschrokken zijn..

Ik heb ook 1 x een paniekaanval gehad, toen zat ik thuis met een burnout en was ik wezen sporten in de sportschool. Het gebeurde toen ik weer naar huis liep. Ik werd ineens zo bang en durfde niet meer verder te lopen. Ik heb mijn vriend gebeld en die is naar me toe gelopen. Het was een hele angstige ervaring, maar daarna heb ik nooit meer last van een paniekaanval gehad.

Dus het kan inderdaad bij 1 x blijven.

Verder wil ik je veel sterkte wensen. Denk goed om jezelf.

Ik heb een paniekstoornis gehad dus ik weet wat je voelt.
Probeer inderdaad andere prikkels op te zoeken zoals douchen, lezen, etc. Wat ook wil helpen is proberen om het 'over je heen' te laten komen om je daarna te realiseren dat er niets engs is gebeurd. Het klinkt heel makkelijk maar dat is het uiteraard niet. Sterkte,een paniekaanval is een vreselijk naar gevoel.

Ik heb er de laatste tijd ook weer meer last van. Wat mij helpt is om mijn focus op de kindjes te leggen. Dus in de wandelwagen kijken, de baby een speen geven, aaien, mijn zoontje een hand geven of op hem reageren. Ik zoek dan afleiding. Als mijn man bij me is, dan pak ik hem vaak vast. Ook zeg ik steeds tegen mezelf: het gaat goed, er gebeurd niks, het gaat goed er gebeurd niks etc. In de winkel heb ik een boodschappenlijstje bij me, dan bekijk ik die en probeer mijn focus op een product te leggen.

In het verleden heb ik hier veel last van gehad, en vervolgens afgedaan als onzin, om er sinds kort weer last van te hebben. Soms heb ik er meer achter elkaar. Afgelopen dinsdag zouden we de vrijmarkt opgaan, toen ik bij de voordeur verrast werd door een aanval. Het enige wat ik kon doen was even teruglopen naar binnen, ademhalen en verder gaan. Vervolgens kreeg ik er één op het terras. Er waren veel mensen die langskwamen en dat benauwde me. Het enige wat ik kon doen was mijn hand op mijn borst leggen en me op mijn ademhaling controleren. Ik weet niet of het handig is wat ik doe, maar ik ga gewoon door. En ik heb het niemand verteld. Al denk ik dat vriendin het inmiddels wel doorheeft dat ik wel erg vaak met mijn hand op mijn borst zit.

Ik zou zo graag willen weten waar die dingen vandaan komen. Want ze zijn erg vervelend.

Wat ontzettend vervelend Charles. Ik heb er ook wel eens last van gehad. Vooral als ik veel stress heb, dan krijg ik er erg last van, heel vervelend gevoel. Wat bij mij heel goed helpt is bewegen; pak de fiets en ga een stukje fietsen of ga wandelen/hardlopen als je je niet goed voelt. Ik kan het niet goed uitleggen, maar het is net of mijn hoofd dan in een andere mindset komt (door de beweging).

Wat rot Charles!

Mijn beste vriendin heeft dit ook. Het helpt haar om afleiding te zoeken: iemand te bellen en juist niet over de paniek te praten of met haarzelf een stom simpel spelletje te spelen (rode auto's tellen ofzo). Als ze haar aandacht niet bij de paniek heeft, zakt het af.

Sterkte!

Bah ik heb er ook last van.

Het is voor mij wel een 'troost' om hier te lezen dat veel mensen er last van hebben.
Dat betekent dat ik dus niet 'gek' ben.

Ik ga overigens niet hyperventileren, ik ga heel erg kokhalzen en ik voel me vreselijk naar en ben dan zo bang om de controle over mezelf te verliezen.

Gaat dit over? Ik heb helemaal geen reden om me zo te voelen.
Ik ben zo bang dat ik de rest van m'n leven hier mee bezig ben.

Gaat 't alweer een beetje?

Ik heb er last van op momenten van stress, als ik al een tijdje veel stress ervaar en als er dan ook nog maar iets kleins niet goed loopt (Louise die ziek wordt, een fikse rekening, het karton dat omvalt, ...), het hoeft niet eens belangrijk te zijn, dan kan ik een paniekaanval krijgen. Ik ga heel erg hyperventileren. Dan gaat mijn vriend mij afleiden en dat werkt voor mij het beste.

Charles

Ik heb het ook regelmatig gehad. Net zoals bij de rest hier helpt het me om afleiding te zoeken als ik het op voel komen. Kunnen kleine dingen zijn, soms speel ik gewoon een dom spel op mijn telefoon. En op mijn ademhaling letten, anders ga ik hyperventileren en dan denk ik helemaal gek te worden. Echt een vreselijk iets, paniekaanvallen.

Hoe gaat her nu met je?

ik geloof dat ik er geen last van heb, hoewel een huilbui bij mij nog wel eens wil ontaarden in een hysterische met hyperventilatie waarin ik dan nog nauwelijks controle over mezelf heb. Dat vind ik al verschrikkelijk naar.
Ik hoop echt dat je er gauw geen lastmeer van hebt!

Wat een heftige ervaring Charles, het voelt zo kut om de controle even te verliezen. Toen ik begin 20 was had ik een tijdje last van angst, paniek en hyperventilatie. Ik ben daar zelf uitgekomen door er niet aan toe te geven, te blijven komen op drukke plekken waar het vaak gebeurde en door te proberen rationeel te blijven.

In emotionele tijden wil het nog weleens een beetje de kop op steken, maar ik ben er niet meer bang van en dan ebt het gauw weg. Veel sterkte, hopelijk was het eenmalig

Ik heb het nog nooit gehad. Ik denk dat het belangrijk is om rustig te blijven, rustig te ademen. Maar juist dat zal wel erg moeilijk zijn bij een paniekaanval, stel ik me zo voor. Misschien kun je proberen om je handen op je buik te leggen en dan alleen maar denken aan je ademhaling en proberen naar je buik te ademen. Daar wordt je ademhaling rustiger van (als het je lukt).

Hoe gaat het nu met je?

Ik heb eens gelezen dat veel mensen eenmalig een paniekaanval hebben. In sommige gevallen kan dit de aanzet zijn tot een paniekstoornis maar dat is maar een klein percentage. Ik denk dat het in jouw situatie belangrijk is dat je genoeg ontspant, zeker na je EMDR sessies. Dat zijn erg zware sessies voor je geest, dus je hebt die rust dan ook broodnodig. Bij een paniekaanval is het vooral belangrijk dat je je concentreert op andere zaken, zoals hier een paar keer gezegd is. Niet makkelijk maar je hebt er ook trucjes voor.

Ik heb er drie jaar geleden een tijdje heel heftig last van gehad na een traumatische ervaring. In die zin zou het best door de emdr en alle gevoelens die daardoor loskomen kunnen komen. Ik had toen ook echt hele nare gedachten en werd bang van mezelf. Ik heb daarom toen medicatie gekregen voor een paar weken en sindsdien ook nooit meer een aanval gehad. Het kan dus echt over gaan! Ik vond het nog wel heel lang akelig om er over te lezen of te horen, ik werd daar in die tijd echt onrustig van. Dus misschien is dat ook een tip voor jou, probeer het in die zin niet 'op te zoeken'. Verder heel veel sterkte want het is inderdaad heel akelig!

Ik heb het vorig jaar voor t eerst gehad toen ik hoorde dat ik een hartritmestoornis had. De volgende dag ging ik op vakantie...Geen succes. De eerste dag ging wel, maar de tweede dag merkte ik dat ik niet lekker was en ik ging dat koppelen aan mijn hart. Ik heb er de hele vakantie last van gehad. Wanneer ik dan wat afleiding had, ging het wel en dan wanneer ik er niet aan dacht. Vooral erg benauwd, pijn op de borst, bang om dood te gaan.
Nu heb ik het weer met een andere situatie. Zodra ik er aan denk raak ik erg in paniek (benauwd, hyperventileren, zenuwen).