Heimwee naar zwangerschap/ bevalling/ kraamtijd

Ik heb niet zo zeer heimwee naar mijn eigen zwangerschap en kraamtijd want die was nou niet bepaald prettig maar ik kan wel verdrietig en zelfs een beetje jaloers zijn als ik verhalen hoor over zorgeloze zwangerschappen en kraamperiodes. Zeker omdat we het bijna zeker bij 1 kindje houden en ik het dus niet meer mee zal maken.
Zeker nu ik gister weer begonnen ben met mijn stage (verloskunde), komt het weer even allemaal naar boven. Gisteren had ik het echt zwaar bij het visite-rijden, vandaag ging het al beter (spreekuur) en ik denk dat het even een weekje doorbijten is dat het dan wel goed is en ik mijn 'professionele houding' wel weer gevonden heb.

Erg herkenbaar, ik zou nog wel 10 keer zwanger willen zijn/bevallen en de héle kraamtijd willen beleven maar dat lijkt me niet verstandig Ik mis echt een heleboel dingen die je in die bijzondere periode van je leven beleefd. Daarnaast realiseer ik mezelf natuurlijk wel dat dit gevoel misschien altijd wel zou kunnen blijven, ook na nog een kindje.

Susan schreef:Ja, dat heb ik heel vaak. Er komt nog bij dat ik de zwangerschap van de oudste helemaal niet leuk beleefd heb omdat ik zo ontzettend veel last had van angsten. Ik vind dat achteraf echt heel erg, ik kan er soms jaren later nog om huilen.

ik heb hetzelfde, de zwangerschap van de 1e is voor mij 1 groot zwart gat.. Ik leefde in een depressie.. Ik baal daar zo van, dat ik ondanks de ontzettend zware periode waar ik in zat niet gewoon heb kunnen genieten.. Alsof ik haar iets te kort heb gedaan..kan daar zo verdrietig om worden!

Parisienne schreef:Ik herken het nog niet echt heel erg moet ik zeggen. Ik mis wel het zwanger zijn, maar dan ook alleen het leven dat ik in mijn buik voelde. Mijn zwangerschap was verder niet echt bepaald om van te genieten!

Ik weet wel dat ik het nog minimaal 1 keer hoop mee te maken. Ik denk ook dat ik het dan heel anders ga beleven. Zo weet ik uit mijn vorige zwangerschap, bevalling en kraamtijd wat ik een volgende keer graag anders zou willen, waar ik nu enigszins spijt van heb. Nu heb ik het gevoel nog niet om zwanger te willen zijn. Ik ga nu volop genieten van de komende jaren van meisje. Over een aantal jaar zal er hopelijk nog een tweede komen. Daarna zien we wel weer verder.

Ik vraag me af hoe je (zeer waarschijnlijk) weet dat jullie klaar zijn met kinderen? Wanneer weet je zeker wanneer je geen kindje meer wil? En waarom niet?

Ik wil eigenlijk 4 kindjes, de twijfel over een 4e is hier behoorlijk, vanwege een nierafwijking bij O. die erfelijk schijnt te zijn ( bij jongens), omdat ik een zware zwangerschap had met al premature weeen op 22 weken en ziekenhuisopnames en heel veel bloedingen.. en dan niet een beetje zoals bij een menstruatie maar gewoon echt dat je leegliep. Ook is O. binnen een minuut geboren, zonder vooraankondiging... Dat maakt me bang... Hoe overleef ik de laatste weken van een volgende zwangerschap... Nu was ik gelukkig in het ziekenhuis, maar wat als ik gewoon naar de AH was, of gewoon nog aan het werk!

Ik denk dat er uiteindelijk een keuze gemaakt zou worden, er worden als ik zelf meer inzicht heb wat ik durf en wil afspraken gemaakt nog met de gyn om te kletsen over dit alles. Met de kinderarts is het al besproken en die geeft groen licht met betrekking tot de afwijking. Het is niet levensbedreigend, ook zal ik extra controles krijgen etc. Het idee van weer een niet onbezorgde zwangerschap ( zeker 20 weken in onzekerheid) zal de keuze niet makkelijker maken..

Ik had na kind 1 meteen weer het gevoel en gingen daar dan ook snel voor. Na kindje 2 kwam dat gevoel pas later weer, ik dacht dat we met 2 eigenlijk wel klaar waren. Haha...dat was ook vooral het toekomstbeeld wat mijn vriend had, tot de eierstokjes weer gingen rammelen

Nee zo 'heftig' als jullie het beschrijven herken ik het niet.

Wel 'mis' ik soms de zwangere periode, gewoon omdat het eigenlijk zo bijzonder is, en dat ik er net zoals Dromertje zegt niet zo bewust mee bezig ben geweest en dat vind ik jammer. Ik zou de bevalling en de kraamtijd niet over willen doen, ik ben juist blij dat mijn zoontje nu al een stuk groter is en al meer zelf kan.

Maar soms, heel soms mis ik de 'baby-tijd' wel.