Waar ligt voor jou de grens? Wanneer neem je ontslag?

Ik ben eigenlijk wel benieuwd wanneer jullie ervoor kiezen om te stoppen met een baan. Hoe 'leuk' moet een baan eigenlijk zijn, heb jij uitdaging nodig, of vindt je het heerlijk om iets echt te kunnen en hetzelfde trucje te herhalen? Waar ligt voor jou de grens, op welke grond beslis je of je stopt of toch nog verder gaat?

Hmm, ja dat is een hele goede. Nu zeg ik wanneer ik het niet naar mijn zin zou hebben. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik tig jaren op deze locatie zal werken met dezelfde clienten. Maar wanneer dat punt komt of uberhaupt komt, want misschien wil ik dat juist wel als het leuk blijft, weet ik niet.

Als er iets structureels is wat niet veranderd kan worden en waar je zelf ook niks aan kunt doen. Dus dat het niet iets is wat je bij een nieuwe werkgever ook weer tegen gaat komen.

Ik hecht veel waarde aan zekerheid. Ik heb nu bijvoorbeeld een vaste baan. Ik ben nu iets meer dan 6 jaar werkzaam bij mijn huidige werkgever. Het meeste dat ik doe, doe ik inmiddels wel op routine. Dus je kunt zeggen dat de uitdaging er wel af is. En er zijn ook best wel momenten dat ik het ronduit saai vind op mijn werk.
Maar dat is niet direct een reden om ontslag te nemen.
Toevallig heb ik het niet meer naar mijn zin op mijn huidige werk, dat komt omdat ik niet meer achter de werkzaamheden sta die ik moet doen.
Maar pas als ik een andere baan heb gevonden, ga ik ontslag nemen, niet eerder.

Ik kan me voorstellen dat er situaties zijn dat je het, om wat voor reden dan ook, echt niet meer uithoudt bij je werkgever (relatie tot werkgever, vervelende collega's, noem maar op). Als ik het gevoel heb dat ik er zelf alles aan heb gedaan, maar de situatie toch niet kan veranderen, dan zou ik er misschien voor kiezen ontslag te nemen terwijl ik nog geen ander werk heb.

Bij mij is het voornamelijk mijn gevoel. Routine vind ik niet echt een probleem als daar een gezellig team tegenover staat. Ik vind de sfeer op de werkvloer eigenlijk het belangrijkste. Ik kan ook na 1 maand al zeggen of het wat voor mij is of niet. Want sfeer is er gewoon ja of nee. Ik kan het ook heel prettig vinden om alleen te werken, maar dan moet mijn werk wel uitdagend zijn (dan wil ik de routine juist niet) en dan moet er mogelijkheid zijn om klanten o.i.d. te bezoeken want ik wil niet de hele dag helemaal alleen op een kantoor zitten.

Ik neem eigenlijk alleen maar ontslag als ik de reisafstand mij toch heel erg tegenvalt of als ik mijzelf niet thuis voel tussen de rest van het team.

Bij mij ligt de grens op de reistijd naar mijn werk en of je achter het beleid van het bedrijf staat. Ik heb momenteel een probleem met mijn bazin en ik heb nu besloten dat ik ga solliciteren en zo snel mogelijk weg daar. Maar wel eerst iets anders vinden. Dan is het maar jammer van mijn 32 uur op contract, maar ik wil wel met plezier naar mijn werk gaan. Met mijn collega's is het trouwens wel superleuk werken.

Als ik een geruime tijd (zeg 1,5 maand) niet met plezier naar mn werk ga.

Fayebella schreef:Bij mij ligt de grens op de reistijd naar mijn werk en of je achter het beleid van het bedrijf staat. Ik heb momenteel een probleem met mijn bazin en ik heb nu besloten dat ik ga solliciteren en zo snel mogelijk weg daar. Maar wel eerst iets anders vinden. Dan is het maar jammer van mijn 32 uur op contract, maar ik wil wel met plezier naar mijn werk gaan. Met mijn collega's is het trouwens wel superleuk werken.

Echt waar? Ook als je t super naar je zin hebt verder?

Ik kan niet werken voor idioten. Dan is het beter om meteen ontslag te nemen. Geen probleem als ik een stomme collega heb, maar ik heb ook wel eens een achterlijke bazin gehad en dat was geen pretje.

Helaas heb ik op mn nieuwe werk (nu 3 mnd werkzaam) niet echt een klik met mn collega´s, ik mis mn ouder collega´s echt verschrikkelijk. Ook is het lichamelijk te belastend (voornamelijk mn rug) dit is dus de reden dat ik toch opzoek ben naar een andere baan.

Als het bedrijf iets (besluit te gaan of) zou doen of steunen, waar ik écht niet achter sta. Ik denk aan mensenhandel of het gebruik van proefdieren.

Minder principieel, zou ik bij stilstand (niet meer kunnen groeien in een rol) weggaan, of als ik steun van mijn chef & team verlies. Als ik structureel hetzelfde zou moeten doen, of het 'gewoon' niet meer naar mijn zin heb.

Ik weet nu heel erg goed waar de grens ligt, daarom heb ik ook ontslag genomen bij mijn vorige baan (geen spijt van!).

- Als er structureel dingen zijn die mis gaan en er wordt niks mee gedaan
- Als een leidinggevende niet naar het personeel luistert
- Als je weinig pauzes hebt/moet overwerken en er staat niks tegenover (zelfs geen bedankt)
- Als het werk geen uitdaging meer is/saai
- Als het werk lichamelijk te zwaar is/zo zwaar dat je privéleven eronder gaat lijden

Bovenstaande was bij mij allemaal het geval, steeds kwam er iets bij. De druppel was voor mij toch wel dat de baas ons niet eens bedankte voor al het werk dat we deden, nee, we kregen gewoon minder pauzes! De ondankbare l*l, toen was ik er echt klaar mee..

Odilia schreef:

Fayebella schreef:Bij mij ligt de grens op de reistijd naar mijn werk en of je achter het beleid van het bedrijf staat. Ik heb momenteel een probleem met mijn bazin en ik heb nu besloten dat ik ga solliciteren en zo snel mogelijk weg daar. Maar wel eerst iets anders vinden. Dan is het maar jammer van mijn 32 uur op contract, maar ik wil wel met plezier naar mijn werk gaan. Met mijn collega's is het trouwens wel superleuk werken.

Echt waar? Ook als je t super naar je zin hebt verder?

Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik heb een blauwe maandag bij een groot energiebedrijf gewerkt. Op zich prima naar de zin. Maar de reistijd naar mijn werk was 1.5 uur, dus in totaal 3 uren (met het ov). Dat trok ik op een gegeven moment echt niet meer en dat was voor mij reden een baan te gaan zoeken dichter bij huis.

Als ik mijn werk niet leuk vind dat zou ik opzoek gaan naar een andere baan en pas opzeggen als ik iets anders heb, er moet toch brood op de plank. Als ik een veel leukere of een baan zou vinden waar ik me zelf verder zou kunnen ontplooien dan zou ik ook weg kunnen gaan bij een baan waar ik het wel naar mijn zin heb.

Echt opeens ontslag nemen zou ik alleen doen als ik echt een conflict heb op het werk, maar ik heb nog nooit in zo'n situatie gezeten dus ik zou ook niet weten waar dan voor mij de grens ligt!

Break Of Day schreef:

Odilia schreef:

Fayebella schreef:Bij mij ligt de grens op de reistijd naar mijn werk en of je achter het beleid van het bedrijf staat. Ik heb momenteel een probleem met mijn bazin en ik heb nu besloten dat ik ga solliciteren en zo snel mogelijk weg daar. Maar wel eerst iets anders vinden. Dan is het maar jammer van mijn 32 uur op contract, maar ik wil wel met plezier naar mijn werk gaan. Met mijn collega's is het trouwens wel superleuk werken.

Echt waar? Ook als je t super naar je zin hebt verder?

Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik heb een blauwe maandag bij een groot energiebedrijf gewerkt. Op zich prima naar de zin. Maar de reistijd naar mijn werk was 1.5 uur, dus in totaal 3 uren (met het ov). Dat trok ik op een gegeven moment echt niet meer en dat was voor mij reden een baan te gaan zoeken dichter bij huis.

Ja voor mij is een uur enkele reis het maximum. Het is niet zo dat ik moeilijk ga doen voor een half uur. Maar een uur enkele reis vind ik genoeg. Er zal ook vast wel een baan zijn, die ik leuk vind die dichterbij is.
Ik kijk nu ook niet verder naar vacatures die verder weg zijn dan ongeveer een uur reizen. Ik heb voor mezelf een bepaalde cirkel gesteld in mijn regio, en daar wil ik binnen blijven. Ik heb het 1,5 jaar gedaan een uur reizen enkele reis. En dan soms nog file dat je nog langer onderweg bent.

Ik ga iedere dag weer met lood in mijn schoenen naar mijn werk. Waarom? Omdat ik het totaal niet eens ben met het beleid van mijn werk, geen steun krijg van mijn leidinggevende, niet kan doorgroeien bij dit bedrijf en het alleen maar nemen is en ik niets terug krijg.

Natuurlijk ben ik op zoek naar iets anders, maar dat wilt niet echt vlotten. Twee maanden geleden had ik een heel goed sollicitatiegesprek bij een ander bedrijf, maar helaas ging op het laatste moment deze baan aan mijn neus voorbij. Wel hebben ze mij in de portefeuille gestopt omdat ze binnenkort een nieuwe vacature verwachten en mij dan weer willen oproepen om te solliciteren. Heel leuk natuurlijk, maar wanneer dit is weet ik niet!

Nog nooit ben ik met zoveel tegenzin naar mijn werk te gaan. Bij ieder bedrijf is er altijd wel iets, nergens is het perfect, maar bij mij komen er steeds kleine dingen bij waardoor ik denk 'hier hoor ik niet thuis'.

Ontslag nemen zonder een andere baan te hebben is geen optie voor mij, financieel redden mijn vriend en ik het dan niet (het wordt in ieder geval heel krap dan). Maar ik merk dat ik er echt uitgeput raak.

@ SnowWhite.. herkenbaar, maar dan bij mijn vorige baan..

Nu is het meer juist het probleem dat ik het gevoel (heb ik meerdere keren aangegeven zelfs) dat ik vanaf het begin geen vetrouwen van hun kant heb gekregen en dat ik qua werkzaamheden nog minder mag doen bij. geen klantcontact dan bij mij vorige werkgever. Dan houdt het voor mij ook een keertje op want ik ben juist bij mij vorige werkgever weggegaan vanwege dat ik daar niet meer door kon groeien, maar hier ga ik er qua werkzaamheden zelfs nog op achter uit. O ja, en als overnames mij persoonlijk niet bevallen ga ik ook. Nieuwe baas, nieuwe regels en veranderingen waar ik niet altijd achter sta.

SnowWhite schreef:Ik ga iedere dag weer met lood in mijn schoenen naar mijn werk. Waarom? Omdat ik het totaal niet eens ben met het beleid van mijn werk, geen steun krijg van mijn leidinggevende, niet kan doorgroeien bij dit bedrijf en het alleen maar nemen is en ik niets terug krijg.

Natuurlijk ben ik op zoek naar iets anders, maar dat wilt niet echt vlotten. Twee maanden geleden had ik een heel goed sollicitatiegesprek bij een ander bedrijf, maar helaas ging op het laatste moment deze baan aan mijn neus voorbij. Wel hebben ze mij in de portefeuille gestopt omdat ze binnenkort een nieuwe vacature verwachten en mij dan weer willen oproepen om te solliciteren. Heel leuk natuurlijk, maar wanneer dit is weet ik niet!

Nog nooit ben ik met zoveel tegenzin naar mijn werk te gaan. Bij ieder bedrijf is er altijd wel iets, nergens is het perfect, maar bij mij komen er steeds kleine dingen bij waardoor ik denk 'hier hoor ik niet thuis'.

Ontslag nemen zonder een andere baan te hebben is geen optie voor mij, financieel redden mijn vriend en ik het dan niet (het wordt in ieder geval heel krap dan). Maar ik merk dat ik er echt uitgeput raak.

sow volgens mij werk jij bij hetzelfde bedrijf dan ik. Ik heb precies hetzelfde gevoel. Ik heb gelukkig volgende week een sollicitatiegesprek en ik hoop echt, maar dan ook echt dat ik wordt aangenomen.

Wie weet werken wij bij hetzelfde bedrijf

Ik zal heel hard voor jou duimen! Voor welke functie heb je gesolliciteerd?

Hmmm... met dat dilemma zit ik dus ook. Eigenlijk is mijn grens al bereikt, heb vandaag ook een andere topic geopend hierover om een switch te maken naar een andere branche.

Ik heb geen back-up van mijn leidinggevende, krijg amper begeleiding ondanks dat ik in opleiding gesteld ben, directrice neemt de situatie ook niet serieus omdat zij serieus is met mijn direct LG, ik sta als LG ontzettend voor lul naar mijn team met dingen die ik niet weet en die ik niet zelf kan oplossen, ga met lood in mijn schoenen naar het werk en ik word onrespectvol behandeld. Denk dat mijn grens al een paar maanden bereikt is. Vandaag kei en keihard bezig geweest met solliciteren, cv's plaatsen. Ik hoop voor 16 aug. hier weg te kunnen. Dan loopt mijn contract af...

Mijn grens is inderdaad ook al een tijdje geleden bereikt.

Op de gok ontslag nemen is ook geen optie, stel dat ik geen baan vind binnen twee maanden, dan zit ik daarna zonder salaris (heb twee maanden opzegtermijn).

Vervelend is dat he SnowWhite... Ik heb dat dus oook... Kan niet even zo de gok nemen om op te zeggen, ik heb een huis en vaste lasten en alleen van het salaris van mijn vriend komen we niet rond. Zou kunnen, maar word heel krap.

Ik ga van de week wel even langs P&O... vragen hoe het zit met vakantieuren en dergelijke, er is zo'n zooi bij ons. Dat ik nu zwart op wit wil hebben wat ik heb tot wanneer, wat mijn maandelijkse opbouw is. Zodat ik kan gaan berekenen wanneer ik kan opzeggen wanneer ik een nieuwe baan heb. Dan hoop ik alle vakantiedagen op te nemen en weg te gaan.

Ik heb onslag genomen omdat mijn collega's niets deden en mijn motivatie daar ook enorm van daalde, ook eens omdat de baan heel anders (saaier) bleek te zijn. De laatse keer dat ik ontslag nam was het voornamelijk vanwege een directe collega. Ik werd zo gek van haar dat ik er lichamelijke klachten van kreeg. Dat was voor mij wel een duidelijke reden. Gelukkig kon dat op dat moment ook ondanks dat ik nog niets anders had.

Jeetje zo herkenbaar he, wat iedereen schrijft. Hopelijk is er voor iedereen een baan, die ze erg leuk vinden! En dat we maar snel weg kunnen bij de huidige werkgever.
@zusje van bert, wel fijn dat je ontslag kon nemen, zonder dat je wat je anders hebt. Maar wel erg vervelend dat je er zelfs lichamelijke klachten van kreeg. Dan zou ik denk ik ook ontslag nemen.

@ snowwhite: Ik heb gesolliciteerd bij een woongroep met verstandelijk beperkte kinderen, die ook autisme hebben.

@Chococupcake: Ja, hier zou het ook heel erg krap worden. Dan stel ik aan mezelf de vraag of het dat waard is. Dan maar even tanden op elkaar en gaan. Maar hoe lang houd een mens dat dan nog vol
Het is inderdaad wel verstandig om het e.e.a. op papier te hebben staan inderdaad, dan kun je het uitrekenen en een stap vooruit doen.

@ZvB: Goed dat jij je grenzen hebt aangegeven. Het lijkt mij ook echt niet motiverend om met een collega te moeten werken, die zelf ook niet gemotiveerd is. En als je ook nog eens lichamelijke klachten krijgt, dan is de maat echt vol!

@Fayebella: Werk je nu ook met verstandelijk beperkte kinderen? Klinkt wel heel erg uitdagend, maar ook best zwaar.